ครอบครัวเหยื่อชาวเวียดนามเผยต้องกู้เงินจ่ายค่าดำเนินการนำศพลูกหลานกลับจากอังกฤษ

เอเอฟพี - บางครอบครัวของชาวเวียดนาม 39 คน ที่พบเสียชีวิตในรถบรรทุกที่อังกฤษเมื่อเดือนก่อน จะต้องกู้เงินจากรัฐบาลเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการส่งศพญาติของพวกเขากลับประเทศ ครอบครัวเหยื่อเปิดเผยกับเอเอฟพีวันนี้ (19)

กระทรวงการต่างประเทศเวียดนาม ระบุว่า ทางกระทรวงจะช่วยจัดการนำเถ้ากระดูกหรือศพของเหยื่อกลับประเทศ แต่ครอบครัวของเหยื่อจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายการส่งกลับ โดยค่าใช้จ่ายสำหรับการนำเถ้ากระดูกบรรจุขวดโหลกลับประเทศอยู่ที่ 1,774 ดอลลาร์ ขณะที่ค่าธรรมเนียมในการส่งศพบรรจุโลงอยู่ที่ 2,858 ดอลลาร์ เอกสารอย่างเป็นทางการที่ถูกส่งต่อให้แก่ครอบครัวต่างๆ ระบุ

ครอบครัวของผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่ที่มีภูมิลำเนาอยู่ในภาคกลางของเวียดนามกล่าวว่า พวกเขารู้สึกหมดหวังที่จะนำคนที่พวกเขารักกลับมาซึ่งเป็นเวลาเกือบ 4 สัปดาห์หลังเกิดเหตุโศกนาฏกรรม

“เราเจ็บปวดมาก เราแค่ต้องการให้พวกเขากลับมาให้เร็วที่สุด” เล มีง ต่วน พ่อของเหยื่ออายุ 30 ปี กล่าว

“ไม่ว่าจะราคาไหนเราก็จะจ่าย แม้จะต้องขายบ้านหรือที่ดิน ผมก็ตั้งใจที่จะนำเขากลับบ้าน” เล มีง ต่วน พ่อของ เล วัน ห่า ที่เสียชีวิตในคดีรถบรรทุกอังกฤษ กล่าว

ครอบครัวของเขาได้กู้ยืมเงินมากกว่า 30,000 ดอลลาร์ เพื่อส่งเล วัน ห่า ไปยุโรป นับเป็นเงินจำนวนมหาศาลในจังหวัดเหงะอาน ที่รายได้เฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ประมาณ 1,200 ดอลลาร์เท่านั้น

เล มีง ต่วน กล่าวว่า เขาเลือกนำร่างของลูกชายกลับมา มากกว่าที่จะเป็นแบบเถ้ากระดูก เพื่อที่เขาจะสามารถทำพิธีฝังศพตามประเพณีได้

การเผาศพนั้นไม่ใช่วิถีปกติของคนในพื้นที่ชนบทของเวียดนาม ซึ่งเป็นภูมิลำเนาของเหยื่อส่วนใหญ่ และตามปกติแล้วศพต้องถูกฝังไม่กี่วันหลังการเสียชีวิต

กระทรวงการต่างประเทศเรียกร้องให้ครอบครัวเลือกการเผาศพ เพื่อความรวดเร็ว ค่าใช้จ่ายต่ำ และความปลอดภัยด้านสุขอนามัย ตามที่ระบุในเอกสาร และเสริมว่า ตามกฎหมายแล้ว รัฐบาลเวียดนามไม่จำเป็นต้องดูแลค่าใช้จ่ายการส่งกลับประเทศ

โว ถิ ห่ง กล่าวว่า ครอบครัวของเขาจะต้องรับมือกับหนี้ก้อนใหญ่ขึ้นเพื่อจัดงานศพให้น้องชายตามประเพณี

“สิ่งสำคัญอย่างแรกของเราคือการนำเขากลับมา เราจะคิดเรื่องใช้หนี้เงินกู้ภายหลัง” โว ถิ ห่ง กล่าว

อีก 2 ครอบครัวกล่าวกับเอเอฟพีว่า พวกเขาเห็นด้วยกับเงินกู้รัฐบาลในการนำศพญาติของพวกเขากลับประเทศ

เหยื่อส่วนใหญ่มาจากจังหวัดห่าติ๋ง และเหงะอานในภาคกลางของประเทศ พื้นที่ยากจนที่แหล่งรายได้หลักมาจากการทำประมง เกษตรกรรม หรืองานในโรงงาน

หลายครอบครัวต้องใช้หนี้หลายพันดอลลารสำหรับการส่งลูกหลานของพวกเขาไปอังกฤษ ที่พวกเขาหวังจะได้งานที่ดีและส่งเงินกลับบ้าน และนำไปใช้หนี้.