สส.กัญจพงศ์ จงสุธามณี พรรคก้าวไกล อภิปรายตอบคำถามสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและอภิปรายสนับสนุนรายงานการศึกษาพิจารณาเเนวทางเเก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่ง ของ กมธ. ว่า “ประเด็นการถกเถียงเรื่องโครงสร้างแข็ง รูปแบบไหนเหมาะกับพื้นที่ไหน”
เพราะว่าแต่ละพื้นที่บริบทต่างกัน และทะเลมันมีความเป็นพลวัติ หมายความว่า มาดูวันนี้ พรุ่งนี้ก็อาจจะเป็นอีกเรื่องนึง เพราะฉะนั้น จึงมีวิชาพิเศษ สำหรับคนที่เขาแก้ปัญหาเรื่องทะเลอย่างเรื่องการศึกษาเรื่อง สมุทรศาสตร์ ซึ่งจากการที่เราเรียกหน่วยงานมาชี้แจง มีหลายหน่วยงาน ที่ระบุอยู่ในรายงาน ที่มีหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการแก้ปัญหากัดเซาะชายฝั่ง แต่มีบางหน่วยงานที่ไม่มีความรู้ด้านสมุทรศาสตร์เลย มีความรู้เพียงแค่เรื่องการก่อสร้างทางวิศวกรรมแค่นั้น แต่ผิดฝาผิดตัว
อีกส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นจริง คือ ปัญหาการกัดเซาะตามฤดูกาลในช่วงที่คลื่นลมแรง มรสุมโดยเฉพาะภาคใต้ แต่ละปีเกิดเหตุแบบนี้ประมาณ 2 เดือน แต่หลังจากนั้นชายหาดก็จะฟื้นฟูตัวเองกลับมา ในช่วง 2 เดือนนั้นแหละที่เป็นตัวปัญหา 2 เดือนที่มีคลื่นลมแรงทำให้น้ำทะเลเอ่อขึ้นสูงทำให้มีการกัดเซาะไม่ว่าจะเป็นตัวถนนของทางภาครัฐ ตัวบ้านของชาวบ้าน ทำให้ชาวบ้านไม่รู้จะหันหน้าไปพึงใคร ก็ได้มาบอกหน่วยงานในพื้นที่เช่น อบต. อบท. นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้านสิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาคือการร้องเรียนขึ้นไปตามสายบังคับบัญชา จากอำเภอขึ้นจังหวัดผ่านเส้นสายในกระทรวงเดียวกันขึ้นมหาดไทย เรื่องนี้ก็ไปจบอยู่ที่กรมโยธาธิการและผังเมือง จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมบางพื้นที่ไม่มีการแก้ปัญหาชนิดอื่นเลย ทั้งที่จริงๆ เรามีองค์ความรู้ของหน่วยงานกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง (ทช.) มีวิธีออกเป็นหนังสือแนวทางชัดเจนว่า มีมาตราการ ขาวเขียวเทา แต่เราย้อนกลับไปดูได้เลยครับว่าหน่วยงานภาครัฐไม่ค่อยจะได้เอาเรื่องนี้ไปนั่งดูเท่าไหร่ ผมไม่ทราบว่าจะมีเรื่องของการดึงงบประมาณไปลงในพื้นที่ การพยายามสร้างโครงการเพื่อให้งบประมานผ่านหน่วยงานตัวเองหรือไม่ ?
ปัจจุบันนี้ทั่วโลกเทรนการรักษาสมดุลธรรมชาติกำลังเป็นเป้าหมายสำคัญของหลายประเทศโดยเฉพาประเทศยุโรป ญี่ปุ่น การใช้โครงสร้างแข็งมีการลดอย่างมีนัยยะสำคัญในประเทศ ในประเทศที่เขาเจริญแล้วเขามองในมุมมองเรื่องของความยั่งยืนการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และธรรมชาติให้ได้สมดุลมากที่สุด
การทำโครงสร้างแข็งไม่ว่าจะเป็นคนกรีตหรือหินทิ้งมันตัดความเชื่อมโยงมิติความหลายหลากทางชีวภาพทั้งหมด ผมไม่อยากจะย้อนไป 10-20 ปีที่แล้ว เพราะอาจเป็นชุดความคิดคำนึง แต่ ณ ปัจจุบันบริบทโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ความหลากหลายทางชีวภาพเป็นเรื่องสำคัญ ท่านจะไม่มีทางพาลูกไปเที่ยวที่หาดที่เป็นคอนกรีต แล้วจะได้เจอกับปูเสฉวนเลย ท่านไม่วันจะได้เห็นูลม ท่านไม่มีทางจะได้เดินเหยียบตรงหาดทรายตอนช่วงน้ำลงแล้วมีหอยตัวเล็กๆขึ้นมา เหตุการณ์พวกนี้จะหายไป
เราไม่ได้มีปัญหากับตัวโครงสร้างแข็งทุกโครงการ บางพื้นที่มีความเหมาะสมต้องทำจริงๆ เนื่องจากความเหมาะสมหลายด้านทั้งความรุนแรงของปัญหาไม่ว่าจะมีมาตราการอื่นมามันก็ไม่สามารถจะช่วยปัญหาตรงนี้ได้สมควรทำครับ เรายืนยันว่าเรื่องนี้สมควรทำในพื้นที่ที่เหมาะสม คำถามคือ อะไรคือการบอกว่าพื้นที่นี้เหมาะ ไม่ใช่ว่าอธิบดีสักกรมนึงตบโต๊ะว่าพื้นที่ตรงนี้แหละเหมาะสม ไม่ใช่ว่าชาวบ้านแค่หนึ่งหรือสองคน บอกว่าตรงนี้เดือดร้อนตรงนี้ต้องทำโครงสร้างแข็ง มันต้องคุยกันด้วยหลักฐานทางวิทยาศาตรนั้นคือการทำ EIA
ผมค่อนข้างจะเจ็บปวดมาก การยกเลิก EIA กำแพงกันคลื่นมันเกิดก่อนที่ผมจะเข้ามาอยู่ในแวดวงการเมือง ย้อนกลับไปเมื่อตอนปี 2556 มีการยื่นใช้คณะมติรัฐมนตรีให้ยกเว้นการทำ EIA สำหรับโครงการประเภทกำแพงกันคลื่น โดยให้เหตุผลว่าการทำ EIA ทำให้การแก้ปัญหาให้ชาวบ้านได้ไม่ทันท่วงที ชาวบ้านเดือดร้อน ผมถามว่า หน่วยงานภาครัฐตอบชัดเจนว่าตั้งแต่วันที่ได้รับเรื่องร้องเรียนจากชาวบ้านมา จนถึงออกแบบโครงการของบประมาณไม่ต่ำกว่า 3 ปี มันแก้ปัญหาให้ชาวบ้านได้ทันท่วงทียังไง ? หรือว่าจริงแล้วอันนี้เป็นเพียงข้ออ้าง ผมรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่ได้ยินข้ออ้างแบบนี้ เราจึงมีข้อเสนอที่ค่อนข้างจะชัดเจนในการให้ความช่วยเหลือเฉพาะหน้า โดยการเพิ่มนิยามของคำว่าการกัดเซาะชายฝั่งให้เป็นเรื่องของสาธารณะภัยเพื่อ ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดสามารถนำเงินการทดลองฉุกเฉินในช่วงเกิดภัยพิบัติไปเยียวยาให้กับพี่น้องประชาชนได้ก่อน พร้อมกันนั้นก็ยังให้หน่วยงานที่มีความเกี่ยวข้องยกตัวอย่างเช่นกรมการป้องกันสาธารณะภัย มีหน้าที่ในการที่จะหาวิธีแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าตอนนั้นให้กับพี่น้องประชาชน
“เราก็ไม่ได้อยากจะตั้งแง่กับหน่วยงานรัฐแต่ผลงานมันพิสูจน์ออกมาว่าตลอด 4-5 ปี หลังจากมีการยกเว้นการทำ EIA ได้มีการแพร่ระบาดของโครงการกำแพงกันคลื่นอย่างมีนัยยะสำคัญ หมายความว่าปีนี้เขียนโครงการ 300 เมตร 500 เมตรทำไป 2-3ปี แล้วก็พร้อมจะทำปีถัดไปทำต่อไปเรื่อยๆ เหมือนล้มโดมิโน่”
ข้อมูลอ้างอิง เพจเฟซบุ๊ค Beach for life
