ถ้าพูดถึงเกมบนเครื่องนินเทนโด วี (Wii)แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่นึกถึงเกมครอบครัวหรือเกมที่เล่นสนุกเล่นแล้วรู้สึกดี ดังนั้นการมาของเกมที่เล่นแล้วจิตตก ขวัญผวา อย่าง “Fatal Frame 4” หรือในชื่อญี่ปุ่นว่า Zero ~Tsukihami no Kamen~ ในแบบเอ็กซ์คลูซีฟ สำหรับเครื่องวี โดยเฉพาะ อาจจะทำให้หลายคนแปลกใจ แต่ต้องไม่ลืมว่า หนึ่งในคอนเซ็ปต์ของเครื่องวีในวีดีโอตัวอย่างเปิดตัวครั้งแรกนั่นก็คือเกมสยองขวัญโดยเอาจอยวี รีโมต แทนไฟฉาย ที่ยังไม่มีเกมไหนทำออกมาได้หลอนเท่าที่ควร แต่สำหรับเกมสยองแนวหน้าอย่าง Fatal Frame จึงพลาดไม่ได้ที่จะพิสูจน์ว่า วีนั้นเหมาะกับเกมแนวสยองหรือไม่
Fatal Frame นับเป็นเกมสยองขวัญสั่นประสาทที่มีต้นกำเนิดบนเครื่อง PS2 ที่มีรูปแบบการเล่นที่แปลกใหม่ด้วยการใช้กล้องถ่ายรูปเพื่อจัดการผี บวกกับเนื้อเรื่องหลอนๆ แนวผีญี่ปุ่น ส่งผลให้เกมประสบความสำเร็จ จนมีภาคต่อมาถึง 3 ภาค โดยในทุกภาคจะใช้มุมกล้องบุคคลที่ 3 ที่เหมือนกับเอากล้องไปติดตามมุมต่างๆในห้อง มีลักษณะเหมือนกับ Resident Evil ภาคแรกๆ เช่นภาค 1,2 ,3 จึงดูไม่อิสระทำให้เกมเกิดมุมอับในการเดินบ้างในบางครั้ง แต่การกลับมาของ Fatal Frame 4 คราวนี้ไม่รู้เป็นเรื่องบังเอิญ หรือจงใจ ที่มุมกล้องกลายเป็นมุมมองบุคคลที่ 3 โดยมองกล้องที่เดินตามจากด้านหลังตัวละครเหมือนกับ Resident Evil 4 ที่นอกจากทำให้เกมเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด และยังส่งผลให้เกมสยองขึ้นกว่าเดิม
ด้วยมุมกล้องที่เป็นอิสระมากขึ้น ทำให้การเดินและการได้หันสำรวจสิ่งต่างๆในเกมนั้น ดูสมจริงกว่าภาคที่แล้ว เพราะสามารถสำรวจได้หลายมุมมองกว่า นอกจากนี้ กราฟิกก็ถูกสร้างสรรค์ด้วยความตั้งใจ ทั้งตัวละครฉาก ถูกวาดด้วยโพลิกอนที่สวยงามตระการตา รายละเอียดแสงเงาก็ทำได้สุดยอด ยิ่งถ้าได้ต่อด้วยสายคอมโพเนนต์แล้วยิ่งเพิ่มความหลอนขึ้นไปอีกเล็กน้อย แถมตัวละครในเกมที่ออกแบบได้สมจริงมากขึ้น (ตัวละครสาวๆที่น่ารักมากขึ้นด้วย) และส่วนตัวคิดว่า เกมนี้คือเกมที่แสดงผลทางด้านภาพได้สวยที่สุดบนเครื่องวี เสียดายที่ในบางครั้งภาพในเกมออกอาการกระตุกบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทำให้เสียอารมณ์แต่อย่างไร และเป็นการลบคำสบประมาท ของใครหลายคนว่า วีทำภาพได้แค่ระดับ PS2 ได้อย่างสิ้นเชิง
ส่วนรูปแบบการบังคับหลักใช้ วี รีโมตเพื่อบังคับให้ตัวละครสำรวจ ได้แค่มุมด้านบนและ ด้านล่างเท่านั้น การหันไปสำรวจซ้ายขวาใช้แอนนาล็อกของนันชัก และเมื่อเราบังคับตัวละครเดิน สามารถหันไปสำรวจสิ่งต่างๆด้วยความสมจริงขึ้น แต่การเล่นต้องจับ วี รีโมตให้นิ่งพอสมควรไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดอาการวิงเวียนได้เล็กน้อย นอกจากนี้แอ็คชันต่างๆในเกมยังถูกปรับให้เข้ากับเครื่องเกมมากลูกเล่นอย่างวี ด้วย เช่น ตวัดวีโมต หรือนันชักเพื่อหันหลังกลับ ,กด Z เพื่อวิ่ง ,กด c เพื่อสำรวจแบบล็อกมุมกล้อง และสะบัดวีโมตเวลาผีเข้ามาเกาะ ส่วนการสำรวจสิ่งต่างๆเพื่อเก็บไอเท็มให้กดปุ่ม A ค้างไว้ แล้วตัวเอกจะเอื้อมมือช้าๆไปหยิบไอเท็ม ซึ่งในระหว่างนี้อาจเจออะไรหลอนๆก็ได้ ทำให้การเก็บไอเท็มกลายเป็นเรื่องน่ากลัวไปเลย
โดย “กล้องถ่ายรูป” อาวุธหลักของเกม ใช้ปุ่ม B เพื่อเข้าสู่มุมมองของกล้องที่เป็นมุมมองบุคคลที่ 1 ที่การบังคับเคลื่อนไหวยังคงใช้วีโมตและนันชัก เหมือนกับการเดินสำรวจ โดยสามารถชาร์ตได้ด้วยปุ่ม Z แล้วกด A เพื่อถ่าย โดยมีการเปลี่ยนฟิล์มโดยความแรงขึ้นอยู่กับ TYPE และอัปเกรดคุณสมบัติของกล้องด้วย อัญมณีสีต่างๆ รวมทั้งมีการเปลี่ยนเลนส์กล้องเหมือนภาคก่อนๆ(สามารถเปลี่ยน ขณะถ่ายได้โดยใช้ D pad) นอกจากนี้ยังมีไฟฉายพลังช้างที่สามารถชาร์ตได้ไว้สู้ผีเช่นกัน โดยภาพรวมของการควบคุมบังคับไม่ได้ทำให้เกม โดดเด่นกว่าการใช้จอยธรรมดาเล่นเท่าใดนัก แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร
ตัวเกมไม่ได้เน้นที่ความรวดเร็วลื่นไหลดังนั้น แอ็คชันต่างๆในเกม จึงค่อนข้างเชื่องช้าไปนิด ตัวเกมดูเล่นแบบค่อยๆไปมากกว่า ซึ่งมันก็เข้ากับเกมแนวสยองขวัญ นอกจากนี้ ในขณะสู้กับผี มุมกล้องใหม่กลายเป็นจุดดีและจุดเสีย เพราะมุมมองที่อิสระขึ้น ส่งผลให้มองหาผียากขึ้นกว่ามุมกล้องที่ตายตัว แม้จะมีเรดาห์เพื่อให้รู้ว่าผีอยู่ทิศไหนก็ตามที ทำให้การทำคอมโบหลายฮิตยากขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่มันก็สร้างความสมจริงตอนได้หันหน้าไปเจอผีจะๆนี่แหละ “หลอนสุดๆ”
ผีแต่ละตัวที่ถูกพัฒนาให้มีสีหน้าท่าทางให้น่ากลัวและหลอนมากขึ้น โดยมีหลายตัวเหมือนหลุดออกมาจากหนัง “จูออน” และในบางครั้ง ผีก็ออกมาในจุดที่เรานึกไม่ถึง โดยมีการใช้มุขในหนังสยองขวัญมาใช้ในเกมที่จงใจให้ผู้เล่นจะตกใจ จนถึงในบางครั้งเกมมีการสร้างภาพให้เบลอ พร่ามัว เพื่อเพิ่มความสยองอีกด้วย ส่วนการโผล่มาของผี มีทั้งแบบมาบอกใบ้อะไรบางอย่าง (สามารถถ่ายรูปเพื่อเก็บคะแนนได้)และออกมาหลอกเรา ที่คราวนี้เราสู้ผีได้ยากกว่าเดิม เพราะมันทั้งโยกหลบเก่ง และรู้จักใช้สิ่งกำบังตัว ทำให้การถ่ายรูปหลุดเฟรมบ่อยๆ แถมมีความอึดมากขึ้น ส่งผลให้การถ่ายติด Fatal Frame นั้นยากขึ้นกว่าเดิม ตัวเกมยังคงมีฉากจบหลาย Rank และมีไอเท็มพิเศษ และเสื้อผ้าใหม่ๆให้ปลดล็อกเหมือนเดิม
ในด้านเนื้อเรื่องที่ยังคงเป็นแนวผีญี่ปุ่น และตัวเกมยังคงแบ่งเป็น Chapter เหมือนภาคก่อน โดยเราสามารถ Save เกม และซื้อไอเท็มที่โคมไฟ(ใช้คะแนนที่ได้จากการถ่ายผีมาซื้อ) ส่วนการแก้ปริศนานั้นไม่ยากเท่าไรนัก แต่บางครั้งอาจต้องใช้การอ่านคำใบ้ที่เป็นภาษาญี่ปุ่นเข้ามาเกี่ยวข้องบ้าง แต่ก็เดาได้ไม่ยาก ส่วนระบบเสียงเป็นส่วนหนึ่งที่ไม่ชมไม่ได้ เพราะสร้างความหวาดผวาให้กับผู้เล่นได้อย่างดี ด้วยเสียงบรรยากาศสุดสยองที่แบบในหนังสยองชอบใช้กัน ยิ่งเสียงตอนเจอผี รับประกันว่าคุณต้องสะดุ้ง อีกทั้งมีการส่งเสียงหลอนๆมาที่มือคุณผ่านลำโพงของวี รีโมต จนคุณอาจตกใจจนจอยหลุดมือ ภาพรวมของระบบเสียงของเกมนี้ สร้างความหลอนต่อโสตประสาท มาก
เมื่อรวมภาพและเสียงเข้าด้วยกันแล้ว เกมนี้ไม่เหมาะกับคนที่ขวัญอ่อนเป็นอย่างยิ่ง เพราะความน่ากลัวในเกมอาจทำให้ผู้เล่นที่ขวัญอ่อนหรือกลัวผีมากๆ เลิกเล่นไปเสียก่อนจะได้เจอกล้องด้วยซ้ำ แต่ก็ถือว่าเกมทำได้สำเร็จสมกับเป็นเกมแนวสยองเพราะเกมทำให้ผู้เล่นกลัวได้ เพียงแต่การควบคุมบังคับที่แม้จะมีข้อเสียอยู่บ้าง และไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างกันระหว่างวี รีโมต กับจอยธรรมดาเท่าตอนที่ Resident Evil 4 Wii เคยทำเอาไว้ แต่ถ้าเล่นจนชำนาญแล้วก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้กับผู้เล่นแต่อย่างไร
สรุปแล้ว ผู้ที่ชอบความสยองหรือเกมที่เล่นแล้วเครียด กดดัน ห้ามพลาดโดยเด็ดขาด เพราะภาคนี้ยังคงรักษาแนวคิดหลักของเกมไว้ แถมเพิ่มความหลอนในแบบภาพยนตร์เข้าไปได้อย่างลงตัว และความจริงเกมนี้มีรูปแบบการเล่นยังคงคอนเซ็ปต์ของเครื่อง วี ไว้ตรงที่อย่าเล่นคนเดียว ต้องหาเพื่อนมานั่งเล่นด้วย ไม่ใช่เพราะเกมเล่นได้หลายคน แต่เพราะสำหรับแฟนๆเครื่องวี ส่วนหนึ่งเป็นเด็ก และสตรี เกมนี้อาจจะน่ากลัวเกินกว่าพวกเขาจะเล่นคนเดียวได้ ต้องยกนิ้วให้ว่าเป็นเกมที่ สยองที่สุดบน “วี” อย่างแท้จริง
ข้อดี : กราฟิกที่สวยงาม ระบบเสียงชวนระทึก เกมน่ากลัวสมชื่อ
ข้อเสีย : การควบคุมบังคับที่ชวนมึนในช่วงแรกๆ
ข้อแนะนำ : ลองเล่นเกมด้วยเครื่องเสียงดีๆสักชุด และปิดไฟเล่นดู
| เกมการเล่น | 8.5 |
| กราฟิก | 9.5 |
| เสียง | 9.5 |
| การควบคุมบังคับ | 8 |
| ความคุ้มค่า | เกมที่สยองที่สุดบนวี |
| ภาพรวม | 9 |
วงศกร ปฐมชัยวัฒน์ (Darth.vader)
*** เฉพาะเครื่อง วี จะมีการให้คะแนน การควบคุมบังคับแทน ความคิดสร้างสรรค์***
