ชีวิตนี้เป็นของใคร ชีวิตเป็นของเรา ฟังแล้วอยากจะหัวเราะ ชีวิตบางทีมีขึ้นมีลง บางครั้งล่องลอย หลายครั้งร่วงหล่น บ่อยครั้งคิดจะถอดใจ ได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาว่า “ไม่เป็นไร ยังไปต่อได้ ไม่เป็นไรๆ” ชีวิตก็เหมือนกับการเขียนหนังสือ ล้มเหลวบ่อยแต่ยังไม่ล้มเลิก ยังเสือกจับปากกามาเขียนได้อีกทั้งๆที่ไม่มีคนอยากอ่าน ชีวิตที่มีห่วงคล้องคออยู่ยังคงต้องดิ้นรนต่อไป ไม่ยอมถอดใจ ทั้งที่เบื่อแสนเบื่อ ทั้งตัวเอง สังคมและคนรอบข้าง เหม็นเบื่อชนิดที่อยากจะคืน “มัน” กลับไปให้กับบุพการีแล้วไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ทั้งชาตินี้และชาติหน้า เพราะหน้าที่ ความรับผิดชอบ หน้ากากที่สวมใส่ ทุกสิ่งกลายเป็นพันธะ เป็นภาระ เป็นความเฮงซวย ใช่.. ชีวิตมันคือความเฮงซวย ได้แต่พร่ำต่อไปว่า “ไม่เป็นไร ยังไปต่อได้ ไม่เป็นไร” โอนเอน โงนเงนอยู่หน้ากระจก มองเห็นตัวอะไรอยู่ตรงหน้าก็ไม่รู้ แม่ง.. หน้าตามันตลกสิ้นดี ใช่แล้ว เพราะชีวิตเป็นเรื่องตลก โธ่เอ่ย... แม่ง ตลกจนน้ำตาไหล ปัง ปัง ปัง โครตชอบเสียงนี้จัง
ผู้เขียน : ผศ.ชาติณรงค์ วิสุตกุล อาจารย์ประจำภาควิชาสื่อสารการแสดง มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ นักเขียนรางวัลสุภาว์ เทวกุล ปี2552 มีรวมเรื่องสั้นตีพิมพ์มาแล้ว 3 เล่ม นวนิยาย 1 เล่ม งานเขียนชุดนี้เป็นผลงานเรื่องสั้นย่อหน้าเดียวที่ต้องการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน
