“มาร์ช” เสียงสั่นน้ำตาคลอ แม่สู้มะเร็ง 6 ปี อย่างมีความสุข นึกถึงคำบ่นของแม่ที่เคยเบื่อ นาทีสุดท้ายแค่ได้ยินเสียงเรียกชื่อกลับดีใจที่สุด รับแม่ห่วงเรื่องเมีย สัญญาจะทำตามคำสั่งเสีย
หัวใจแตกสลายส่งท้ายปีเลยทีเดียว สำหรับนักแสดงวัยรุ่น “มาร์ช จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล” ที่ต้องสูญเสียคุณแม่จากโรคมะเร็ง โดยในเย็นวันนี้ (27 พ.ย.) มาร์ชได้เปิดใจต่อสื่อมวลชนถึงความสูญเสีย ณ วัดธาตุทอง ศาลา 26 โดยเจ้าตัวเสียงสั่นเครือ บอกแม่มาไกลมากๆ แล้ว สู้มะเร็ง 6 ปี อย่างมีความสุข
“ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ หม่าม๊าและพวกผมก็ต่อสู้มานาน สำหรับโรคมะเร็งที่หม่าม๊าเป็น เป็นมาประมาณเกือบ 6 ปี จริงๆ ก็มาได้ไกลมากๆ สำหรับโรคนี้ ที่คุณหมอบอกสำหรับเคสนี้ เขากำลังใจดี และต่อสู้มาจนถึงวันนี้ เรามองว่ามันเป็นปาฏิหาริย์ จากตอนเด็กๆ ที่ผมรู้ ตอนนั้นเหมือนโลกสลาย และตั้งหลักไม่ได้ ค่อยๆ เรียนรู้ รู้จักโรคนี้มา อยู่กับมัน บอกให้คุณแม่สู้ จนมาถึงวันนี้ได้
ถ้าใครได้อยู่ใกล้ตัวและอยู่ใกล้คุณแม่ จะแทบไม่รู้เลยว่าหม่าม๊าเขาป่วย ยกเว้นตอนช่วงที่เขาคีโมเฉยๆ ผมร่วง ก่อนหน้านั้นเขาไม่มีอาการเจ็บ อาการปวดอะไร เขาอยู่กับโรคมะเร็งได้ด้วยความสุข ด้วยความที่เขาเป็นคนอารมณ์ดีด้วยและเขาก็สู้ เป็นคนใจสู้เพื่อลูกๆ อยากอยู่กับลูกๆ”
1 สัปดาห์ก่อนทรุด ปวดหลัง ตาเหลือง ต้องพาส่ง รพ.
“มีครับ ก่อนหน้านี้ หม่าม๊าเริ่มมีอาการปวดหลังนิดหน่อย พอช่วงสัปดาห์สุดท้าย ผมได้มีโอกาสกินข้าวกับหม่าม๊า แล้วรู้สึกว่าตอนเขาพูด เขาเหนื่อยๆ ดวงตามีความเหลืองนิดหนึ่ง ก็เลยพาไปโรงพยาบาล ไปเช็กหน่อยดีกว่า ผลมันก็ไม่ดีครับจนมาถึงวันนี้”
สั่งเสียไว้แล้ว มีบางเรื่องที่ยังเป็นห่วงตน
“ถามว่าได้สั่งเสียไหม มีครับ มีได้คุยกันแล้ว คุยแบบจริงๆ เราเลยโล่ง อะไรที่หม่าม๊าเป็นห่วงเรา หมาม๊าก็บอกกับเราตรงๆ และก็รวมไปถึงก่อนที่หม่าม๊าเป็นโรคด้วยนะครับ ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อหม่าม๊าอยู่แล้ว ผมก็รู้สึกพยายามเต็มที่ของเราแล้วในตลอดเวลาที่ผ่านมา ถ้าถามว่าอยากมีเวลามากนี้ไหม เราอยากมี แต่ว่ามันไม่มีใครฝืนได้ครับด้วยอาการ
เขาก็ยังห่วง จริงๆ หม่าม๊าเขาคอยซัปพอร์ตทุกๆ ผลงานของผม รวมไปถึงการใช้ชีวิตด้วย เขาก็มีบางเรื่องที่เป็นเรื่องห่วง แต่เขาก็ได้ฝากไว้แล้ว แล้วผมก็รับปาก
ก็ใช่ครับ หนึ่งในนั้นก็เป็นเรื่องลูกสะใภ้หม่าม๊าด้วยนั่นแหละ จริงๆ หม่าม๊าเขาเป็นคนอยากมีหลานอยู่แล้ว รักเด็กอยู่แล้ว เราก็สัญญาครับ แล้วเขาฝากฝังไว้กับคนรอบๆ ให้ช่วยดูมากกว่า แต่เราก็รับปากเขาไว้ แต่ว่า ณ ตอนนั้นเราไม่อยากให้มันเศร้าครับ ตอนหม่าม๊าพูดเราก็ทำขำๆ ใส่เขาไป”
พ่อเศร้า อยู่กันมากว่าครึ่งชีวิต
“คุณพ่อก็เศร้าครับ มันเหมือนคนอยู่ด้วยกันมานาน ตั้งแต่จีบกันใหม่ๆ อยู่มาจนถึงตอนนี้ มันมากกว่าครึ่งชีวิตอีก ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมดูแลคุณพ่อต่อเอง ก็คอยเป็นกำลังใจให้คุณพ่อครับ”
เสียใจรู้ช้า ฝากอย่าละเลยสุขภาพพ่อแม่ รู้ตั้งแต่เนิ่นๆ จะได้เอาชนะมันได้เร็ว
“ผมได้พูดกับหม่าม๊าไปหมดแล้วครับ แต่ว่าจริงๆ ผมขอพูดถึงคุณพ่อคุณแม่ของทุกๆ คนแล้วกัน ผมมองว่าสำหรับโรคของหม่าม๊า สำหรับผมมันเป็นอะไรที่ช้าไป ตอนนั้นเรายังเด็ก แล้วหม่าม๊าเขาก็ตรวจเจอช้าไปนิดหนึ่ง ผมรู้สึกว่าการตรวจสุขภาพ การดูแลคนใกล้ชิดที่เป็นผู้ใหญ่ มันเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าลูกหลานรู้จักพาไป บางท่านอาจจะไม่อยากไปโรงพยาบาล แต่เราไม่ควรละเลยครับเราพาพวกท่านไปตรวจ บอกว่าจองคอร์สไว้แล้วอะไรก็ได้
ผมว่าการที่เรารู้ตั้งแต่วันนั้นมันดีกว่า บางทีเราอาจจะเอาชนะมันได้เร็วกว่าด้วย ก็เป็นห่วงเวลาเพื่อนๆ ผมมาเยี่ยม เพื่อนๆ พี่ชายมาเยี่ยมก็ตาม ผมพยายามบอกว่าให้พาพวกท่านไปตรวจนะ และก็ดูแลดีๆ แล้วแบบ...ใช้เวลาอยู่กับพวกท่านเยอะๆ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก คือหม่าม๊าก็ชอบบ่นผม เราก็จะไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟัง แต่ ณ วันท้ายๆ แค่หม่าม๊าเรียกชื่อผม (เสียงสั่น) ผมก็ดีใจสุดๆ แล้ว นั่นแหละครับคือยังไงก็อยากให้ทุกคนใช้เวลากับพวกท่านเยอะๆและดูแลพวกท่านดีๆ สุขภาพของพวกท่านถือเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ยิ่งพออายุเยอะก็ยิ่งน่าเป็นห่วง"
จิตใจดีขึ้น หลังจากเสียศูนย์
“ดีขึ้นครับ ยอมรับตรงๆ ว่าผมก็เสียหลัก เสียศูนย์ เพราะหม่าม๊าคือเหมือนเป็นแรงขับเคลื่อนในชีวิตผมตั้งแต่เด็กจนถึงวัยทำงาน หม่าม๊าดูแลผมมา อยู่ทุกช่วง ทุกก้าวความสำเร็จในชีวิต คือผมไม่มีทางมีวันนี้ได้เลยถ้าไม่มีหม่าม๊า ถ้าถามว่ามันขาดอะไรไปไหม มันขาดมากๆ อยู่แล้ว แต่ผมยังถือว่าโชคดีที่มีคนรอบตัวที่น่ารักและซัปพอร์ตผมมากๆ เขาให้ความรักมา เขาคอยประคองผมในวันที่ผมล้มต้องขอบคุณพวกเขาทุกคนที่ช่วยเหลือผมมาจนถึงวันนี้”
จากนี้จะดูแลพ่อให้มากขึ้น
“จริงๆ ผมกับพี่ชายทำกันอยู่แล้วครับ ตั้งแต่ก่อนที่ตัดสินใจว่าให้คุณพ่อคุณแม่เลิกทำงาน และเราจะดูแลเอง มันก็คงยังเป็นอย่างนั้นต่อไปครับ เราก็ให้เวลาคุณพ่อมากขึ้น พิธีสวดจะมี 3 วันครับ วันอาทิตย์นี้ก็เผาเลย เป็นความตั้งใจของครอบครัวที่ตัดสินใจด้วยกันครับ”
