โดย : บอน บอระเพ็ด (skbon109@hotmail.com)
“ร็อกไม่ยอมเปลี่ยนแปลง” ย่อมไม่ใช่เพลง “รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง”ของพี่ติ๊ก ชีโร่ - โต้ ชีริ๊ก
หากแต่นี่เป็นคำจำกัดความ(ในด้านบวก)ของวง “AC/DC”(เอซี/ดีซี) ยอดวง(ฮาร์ด)ร็อก เมทัล ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงล้นและเป็นหนึ่งในสุดยอดวงร็อกตลอดกาลอันดับต้นๆของโลก ที่แม้วงร็อกในรุ่นราวคราวเดียวกันจำนวนมากจะยุบ แยก เลิก ล้มหายตายจากไป แต่วงไฟฟ้าพลังร็อกวงนี้ยังคงยืนหยัดปล่อยพลังร็อกหนักๆออกมาให้แฟนเพลงได้สะใจกันอยู่แบบมิรู้แก่
เอซี/ดีซีเป็นวงร็อกจากออสเตรเลีย ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1973 ภายใต้การนำของ 2 พี่น้องตระกูลยัง คือ “มัลคอล์ม ยัง”(Malcolm Young)ผู้พี่ และ“แอนกัส ยัง”(Angus Young)ผู้น้อง ก่อนจะส่งอัลบั้มแรก “High Voltage” ออกมาในปี 1975
จากนั้นในปี 1979 เอซี/ดีซีส่งอัลบั้ม(ที่ 7) “Highway to Hell” ออกมา ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูง พวกเขาเป็นที่รู้จักในวงการเพลงร็ฮก ฮาร์ดร็อกไปมากมายทั่วโลก แต่...อนิจจา โชคชะตาได้มาพราก“บอน สก็อต”(Bon Scott) นักร้องนำจอมขี้เมาจากไปแบบไม่มีวันกลับ ด้วยอาการเมาจนตาย(แต่ได้ทิ้งมรดกทางเสียงเพลงไว้อยู่คู่โลกจำนวนหนึ่ง)
อย่างไรก็ดีหลังได้นักร้องคนใหม่(จากวงกอร์ดี : Geordie) คือ “ไบรอัน จอห์นสัน”(Brian Johnson) ผู้มีลีลาแหกปากร้องเพลงแบบสุดติ่ง(ไม้แพ้บอน) เสียงดิบดุกร้าว ไม่มีเม้ม ไม่มียั้ง ซึ่งเข้ากันได้ดีกับดนตรีแบบเอซี/ดีซี นั่นก็ส่งผลให้ในชุดถัดมาคือ“Back in Black”(1980)นั้นโด่งดังแบบสุดๆ และยังหนุนส่งให้เอซี/ดีซีขึ้นเป็นวงดนตรีฮาร์ดร็อก, เฮฟวี เมทัล แถวหน้าในอันดับต้นๆของโลก
หลังจากนั้นเอซี/ดีซีก็โลดแล่นปล่อยพลังร็อก สร้างสรรค์ผลงานเพลงออกมาอย่างต่อเนื่อง กับชื่อเสียงความสำเร็จที่มีขึ้นมีลงเป็นไปตามสัจธรรมแห่งโลกดนตรี แต่ก็เป็นไปแบบไม่มากมาย เพราะวงๆนี้มีฐานคนฟังที่เหนียวแน่น
สำหรับเครดิตทางดนตรีของเอซีดี/ดีซีนั้น พวกเขาถูกจัดให้เป็นศิลปินอันดับ 4 ของ“100 ศิลปินฮาร์ดร็อกที่ยอดเยี่ยมที่สุด” จากช่องวีเอชวัน คว้าอันดับ 7 “วงเฮฟวีเมทัลที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล” จากเอ็มทีวี(MTV) ปี 2004 และติดอยู่ในอันดับ 72 ของ “100 ศิลปินที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล” จากนิตยสารโรลลิงสโตน
ในส่วนของผลสำเร็จทางด้านยอดขาย เอซี/ดีซีมียอดขายอัลบั้มมากกว่า 200 ล้านชุดทั่วโลก(ยอดขายในอเมริกาได้กว่า 71 ล้านชุด) โดยเฉพาะอัลบั้ม“Back in Black” ที่ถือเป็นสุดยอดผลงานเพลงของพวกเขา มียอดขายถึงประมาณ 45 ล้านชุดทั่วโลก(มียอดขายเฉพาะในสหรัฐอเมริกาเพียงแห่งเดียวกว่า 22 ล้านชุด)
ขณะที่เพลงดังๆของวงเอซี/ดีซี นั้นก็นำโดย “Black In Black” ที่ขึ้นหิ้งจัดเป็นเพลงร็อกคลาสสิกของโลกไปแล้ว ส่วนเพลงดังอื่นๆก็อย่างเช่น “Hells Bells”, “Let There Be Rock”, “You Shook me All Night Long”, “Highway To Hell”, “T.N.T” ฯลฯ
นอกจากนี้เป็นที่น่าสังเกตว่าวงเอซี/ดีซีนั้นแทบไม่มีเพลงช้าๆประเภทบัลลาดร็อกหวานหยดย้อยให้ฟังกันเลย เพราะพวกเขานั้นมั่นคงยืนหยัดชัดเจนกับร็อกดิบๆๆหนักๆกับซาวนด์ในแบบฉบับเอซี/ดีซีอันเป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นดนตรีที่ ดิบ ดุ กร้าว เสียงร้องที่บีบตะเบ็งทรงพลัง ภาคริทึ่มเบส กลอง หนักแน่นปึ้ก ริฟฟ์กีตาร์หนักหน่วงดุดัน โครงสร้างของเพลงไม่ซับซ้อนใช้เพียงคอร์ดไม่กี่คอร์ด แต่ว่าเต็มไปด้วยไอเดียการสร้างสรรค์จากลูกริฟฟ์ที่หลากหลายพรั่งพรู ที่เคียงคู่มาด้วยลูกโซโลอันสุดเจ๋ง รื่นไหลไหวพลิ้วมันสะใจแด่แฟนานุแฟนเป็นยิ่งนัก
ที่สำคัญคือมือกีตาร์โซโล “แองกัส ยัง” ยังเป็นดังสัญลักษณ์ของวงกับยูนิฟอร์มชุดนักเรียนไอ้หนูขาสั้นพร้อมด้วยกีตาร์กิ๊บสันรุ่นเขาควาย ที่น้าแกเดินพล่านไปทั่วเวทีกับลีลาท่าเดินอันเป็นเอกลักษณ์โดยไม่มีผลใดๆต่อการโซโลกีตาร์อันสุดเฉียบ
มาวันนี้เอซี/ดีซี หลังทิ้งช่วงจากอัลบั้มชุดที่แล้ว “Black Ice”(2008) ไปราว 6 ปี พวกเขากับมาร็อกกันอีกครั้งกับอัลบั้มใหม่ล่าสุด “Rock or Bust” (สตูดิโออัลบั้มที่ 16)ที่เพิ่งออกมาเมื่อปลายปีที่แล้ว (พ.ย.2014)
อัลบั้มชุดนี้กว่าจะคลอดออกมาได้ถือว่ารากเลือดพอตัว เพราะนอกจากอายุอานามของสมาชิกแต่ละคนที่จัดอยู่ในประเภท ส.ว.-สูงวัย เลยวัยแซยิดไปแล้ว คุณลุง“มัลคอล์ม ยัง” มือริทึ่มกีตาร์ผู้ปิดทองหลังพระที่เป็นกำลังหลักในการเขียนเพลงได้ล้มป่วยหนักมานานแล้ว จนมีข่าวว่าบางทีเขาอาจจะต้องเลิกเล่นกีตาร์ไปตลอดชีวิต ขณะที่คุณลุง“ฟิล รัดด์” มือกลองนี่ก็ต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ถูกจับอยู่หลายครารวมถึงโดนข้อหาหนักพยามฆ่าที่สุดท้ายหลุดรอดมาได้
ด้วยปัญหาต่างๆที่รุมเร้าโดยเฉพาะปัญหาการป่วยของมัลคอล์ม ทำให้มีข่าวออกมาอยู่บ่อยครั้งว่าวงเอซี/ดีซี อาจถึงกาลอวสานต้องยุบวง แต่สุดท้ายวงเอซี/ดีซีก็สยบข่าวลือทั้งปวงด้วยการส่งอัลบั้ม Rock or Bust ออกมา กับชื่ออัลบั้มที่ชวนให้สงสัยว่าจริงแล้วๆชื่อนี้พวกเขาต้องการจะสื่อกับใคร สื่อถึงคนฟังหรือสื่อถึงกับตัวเอง??
Rock or Bust ประกอบด้วย 4 สมาชิกดั้งเดิมที่ร่วมหัวจมท้ายกันมาเป็นอย่างดี ได้แก่ “แองกัส ยัง”(Angus Young) : ลีดกีตาร์, “ไบรอัน จอห์นสัน”(Brian Johnson) ร้องนำ : “คลิฟฟ์ วิลเลี่ยมส์” : เบส และ “ฟิล รัดด์”(Phil Rudd) มือกลอง พร้อมกันนี้ยังมีอีกหนึ่งสมาชิกเพิ่มเติมคือ “สตีวี่ ยัง” (Stevie Young) หลานชายของสองพี่น้องยังที่คุ้นเคยกับวงและเพลงเอซี/ดีซีเป็นอย่างดี เคยออกทัวร์กับเอซี/ดีซีมาแล้วในปี 1988 ที่มัลคอล์มต้องถูกพักรักษาตัวจากอาการติดเหล้างอมแงม ขณะที่ในส่วนของโปรดิวเซอร์นั้นก็คือ “เบรนแดน โอ’ เบีรยน”(Brendan O'Brien)ที่เคยร่วมงานกันมาในชุดที่แล้ว(Black Ice : 2008)
Rock or Bust มีทั้งหมด 11 เพลง เปิดตัวกันด้วย “Rock or Bust” ที่ขึ้นอินโทรมานี่มันใช่เลยว่าคือเอซี/ดีซี กีตาร์กระชากริฟฟ์ดุๆเสียงแตกกร้าวนำมา เปิดพื้นที่ให้เบสกลองกระหน่ำ ก่อนจะเล่นควบคู่เดินเรื่องราวกันต่อไปในโครงสร้างเดียวกับ “Back In Black” หรืออีกหลายๆเพลงของวง ซึ่งฟังแล้วสามารถปลุกอารมณ์ร็อกในแบบเอซี/ดีซีให้คุโชนได้เป็นอย่างดี
จากนั้นอีก 10 บทเพลงที่เหลือ เป็นการดำเนินไปตามวิถีร็อกแบบเอซี/ดีซี ที่จัดหนักจัดเต็มใส่กันมาแบบเดินหน้าฆ่ามัน เล่นกันลืมแก่ใส่กันไม่ยั้งทั้งเพลงเร็วและเพลงจังหวะปานกลาง ไม่ว่าจะเป็น “Play Ball”(แทรค 2) กับไลน์กีตาร์เท่ๆฟังสะดุดหูชะมัดแถมลูกโซก็มันสุดติ่ง
“Rock the Blues Away”(แทรค 3) ร็อกโจ๊ะๆที่ท่อนแยกฟังแล้วชวนให้นึกถึงวงสเตตัส โคว(Status Quo)ไม่น้อยเลย เพียงแต่ของเอซี/ดีซีนั้นดุและหนักกว่า ตามต่อกันด้วย “Miss Adventure” (แทรค 4) นี่ก็อีกหนึ่งเพลงโจ๊ะมันๆที่กีตาร์คู่เล่นประสานสับคอร์ด-โซโล ได้เข้าแข้งเข้าขากันดี
"Got Some Rock & Roll Thunder"(แทรค 6)มีริฟฟ์มันๆเป็นตัวเดินเรื่อง ซึ่งเดี๋ยวนี้หาฟังได้ยากในเพลงร็อก เมทัลยุคใหม่ ส่วน "Baptism by Fire" (แทรค 8) นี่ก็ใช้ริฟฟ์โดนๆมาเป็นแกนหลักของเพลงกับพลังขับเคลื่อนเต็มสูบ กีตาร์โซโลฝีมือแองกัสยังเฉียบคม เรียกว่ามันชนิดลืมแก่กันไปเลย
"Rock the House" (แทรค 9)บลูส์ร็อกหนักๆกับซาวนด์ในยุค 70’s ที่เป็นทางถนัดของเอซี/ดีซี ตัวเพลงเปิดพื้นที่ให้ไบรอันแหกปากโชว์พลังเสียงอันยอดเยี่ยมกันอย่างถึงกึ๋น
"Emission Control" (แทรค 11) เพลงปิดท้ายที่ยังคงใช้ริฟฟ์เป็นตัวเดินเรื่องได้อย่างถึงใจ ยืนยันตัวตนชัดเจนของเอซี/ดีซี กับอัลบั้มชุดล่าสุดที่แม้จะไม่หวือหวา ไม่ได้สร้างไอเดียอะไรใหม่ แถมยังเป็นการเดินย่ำในเส้นทางเดิมๆที่พวกเขาถนัด แต่ชุดนี้ก็มีจุดเด่นสำคัญอยู่ที่การยืนหยัดมั่นคงกับแนวทางร็อกในแบบฉบับของตัวอย่างเหนียวแน่น ซึ่งแม้อายุอานามของ 4 สมาชิกดั้งเดิมจะอยู่ในขั้นอาวุโส รุ่นคุณลุง คุณปู่ แต่ว่าดนตรีที่ออกมายังคงฟังสดอย่างไม่น่าเชื่อแถมยังมีลูกเก๋าให้เอาตัวรอดได้แบบสบายๆ
ด้านภาคดนตรีในชุดนี้นั้นยังคงฟังดุดิบกร้าวเหมือนเดิมและไม่มีเพลงบัลลาดช้าๆให้มามัวฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งหวานแหวว หากแต่จัดมันจัดเต็มใส่กันมาด้วยภาคริทึ่มที่ทรงพลัง กีตาร์ริทึ่มฝีมือหลานสตีวี่ที่แม้จะมาเป็นตัวแทน ที่แม้จะไม่ใช่ประเภทมองตาแล้วรู้ใจแต่ว่าเขาก็สามารถกระหน่ำริทึ่ม- สับคอร์ดแตกพร่าได้อย่างเหนียวแน่น เป็นกองหนุนให้อาแองกัสโซโลได้อย่างสบายใจ นี่ถ้าลุงมัลคอล์มเล่นกีตาร์ไม่ได้จริงๆหมอคงจะเป็นตัวตายตัวแทนไปอีกหลายชุด
ส่วนฝีมือโซโลของแองกัส ยัง ยังคงเฉียบคม รื่นไหล เช่นเดียวกับพลังเสียงปากของลุงไบรอันที่แม้จะไม่สามารถตะโกนแหกปากขึ้นเสียงสูงลิบลิ่วเหมือนตอนหนุ่มๆ แต่ก็ยังคงฟังมีพลัง มีมนต์ขลังกับน้ำเสียงสูงๆที่ฟังแล้วไม่น่าเชื่อว่านี่คือเสียงของคุณปู่อายุ 60 กว่าแล้ว
ครับและนี่ก็คืองานเพลงชุดใหม่ของวงเอซี/ดีซี ที่ยังคงเจ๋งกับแนวทางร็อกไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ที่ผมขอยกจอกคารวะในจิตวิญญาณความเป็นร็อก แอนด์ โรล ของพวกเขาเหล่านี้
หมดแก้ว!!!(3ครั้ง)
*****************************************
คลิกฟังเพลง Rock or Bust
คลิกฟังเพลง Play Ball
*****************************************
แกะกล่อง
ศิลปิน : รวมศิลปิน
อัลบั้ม : Sound of 80s
อัลบั้มรวมเพลงชุดพิเศษที่ทางสถานีวิทยุบีบีซี 2 ของอังกฤษ ร่วมกับ Warner Music และศิลปินชื่อดัง 30 กว่าคน ซึ่งพวกเขาได้คัดสรรบทเพลงเด่นดังจากยุค 80s มาทำใหม่ในสไตล์ของตัวเอง กับอัลบั้ม 2 ซีดี 37 ที่ประกอบไปด้วยบทเพลงน่าสนใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ”How Will I Know” ของวิทนีย์ ฮุสตัน ที่ขับร้องใหม่โดยแซม สมิธ ส่วนบอยโซนก็เอาเพลงดังของเดอะ วอเตอร์บอยส์ “The Whole of the Moon” มาร้องได้อย่างไพเราะ ขณะที่ เอ็ดชีแรน ได้นำเพลง “Atlantic City” ของบรู๊ซ สปริงสทีน มาร้องได้อย่างน่าฟัง นับเป็นอัลบั้มรวมเพลงเก่าบรรจงเล่าใหม่ที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง สามารถหาซื้อได้ตามร้านซีดีชั้นนำทั่วไป หรือดาวน์โหลดได้จาก ไอทูนส์ สโตร์
“ร็อกไม่ยอมเปลี่ยนแปลง” ย่อมไม่ใช่เพลง “รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง”ของพี่ติ๊ก ชีโร่ - โต้ ชีริ๊ก
หากแต่นี่เป็นคำจำกัดความ(ในด้านบวก)ของวง “AC/DC”(เอซี/ดีซี) ยอดวง(ฮาร์ด)ร็อก เมทัล ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงล้นและเป็นหนึ่งในสุดยอดวงร็อกตลอดกาลอันดับต้นๆของโลก ที่แม้วงร็อกในรุ่นราวคราวเดียวกันจำนวนมากจะยุบ แยก เลิก ล้มหายตายจากไป แต่วงไฟฟ้าพลังร็อกวงนี้ยังคงยืนหยัดปล่อยพลังร็อกหนักๆออกมาให้แฟนเพลงได้สะใจกันอยู่แบบมิรู้แก่
เอซี/ดีซีเป็นวงร็อกจากออสเตรเลีย ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1973 ภายใต้การนำของ 2 พี่น้องตระกูลยัง คือ “มัลคอล์ม ยัง”(Malcolm Young)ผู้พี่ และ“แอนกัส ยัง”(Angus Young)ผู้น้อง ก่อนจะส่งอัลบั้มแรก “High Voltage” ออกมาในปี 1975
จากนั้นในปี 1979 เอซี/ดีซีส่งอัลบั้ม(ที่ 7) “Highway to Hell” ออกมา ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูง พวกเขาเป็นที่รู้จักในวงการเพลงร็ฮก ฮาร์ดร็อกไปมากมายทั่วโลก แต่...อนิจจา โชคชะตาได้มาพราก“บอน สก็อต”(Bon Scott) นักร้องนำจอมขี้เมาจากไปแบบไม่มีวันกลับ ด้วยอาการเมาจนตาย(แต่ได้ทิ้งมรดกทางเสียงเพลงไว้อยู่คู่โลกจำนวนหนึ่ง)
อย่างไรก็ดีหลังได้นักร้องคนใหม่(จากวงกอร์ดี : Geordie) คือ “ไบรอัน จอห์นสัน”(Brian Johnson) ผู้มีลีลาแหกปากร้องเพลงแบบสุดติ่ง(ไม้แพ้บอน) เสียงดิบดุกร้าว ไม่มีเม้ม ไม่มียั้ง ซึ่งเข้ากันได้ดีกับดนตรีแบบเอซี/ดีซี นั่นก็ส่งผลให้ในชุดถัดมาคือ“Back in Black”(1980)นั้นโด่งดังแบบสุดๆ และยังหนุนส่งให้เอซี/ดีซีขึ้นเป็นวงดนตรีฮาร์ดร็อก, เฮฟวี เมทัล แถวหน้าในอันดับต้นๆของโลก
หลังจากนั้นเอซี/ดีซีก็โลดแล่นปล่อยพลังร็อก สร้างสรรค์ผลงานเพลงออกมาอย่างต่อเนื่อง กับชื่อเสียงความสำเร็จที่มีขึ้นมีลงเป็นไปตามสัจธรรมแห่งโลกดนตรี แต่ก็เป็นไปแบบไม่มากมาย เพราะวงๆนี้มีฐานคนฟังที่เหนียวแน่น
สำหรับเครดิตทางดนตรีของเอซีดี/ดีซีนั้น พวกเขาถูกจัดให้เป็นศิลปินอันดับ 4 ของ“100 ศิลปินฮาร์ดร็อกที่ยอดเยี่ยมที่สุด” จากช่องวีเอชวัน คว้าอันดับ 7 “วงเฮฟวีเมทัลที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล” จากเอ็มทีวี(MTV) ปี 2004 และติดอยู่ในอันดับ 72 ของ “100 ศิลปินที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล” จากนิตยสารโรลลิงสโตน
ในส่วนของผลสำเร็จทางด้านยอดขาย เอซี/ดีซีมียอดขายอัลบั้มมากกว่า 200 ล้านชุดทั่วโลก(ยอดขายในอเมริกาได้กว่า 71 ล้านชุด) โดยเฉพาะอัลบั้ม“Back in Black” ที่ถือเป็นสุดยอดผลงานเพลงของพวกเขา มียอดขายถึงประมาณ 45 ล้านชุดทั่วโลก(มียอดขายเฉพาะในสหรัฐอเมริกาเพียงแห่งเดียวกว่า 22 ล้านชุด)
ขณะที่เพลงดังๆของวงเอซี/ดีซี นั้นก็นำโดย “Black In Black” ที่ขึ้นหิ้งจัดเป็นเพลงร็อกคลาสสิกของโลกไปแล้ว ส่วนเพลงดังอื่นๆก็อย่างเช่น “Hells Bells”, “Let There Be Rock”, “You Shook me All Night Long”, “Highway To Hell”, “T.N.T” ฯลฯ
นอกจากนี้เป็นที่น่าสังเกตว่าวงเอซี/ดีซีนั้นแทบไม่มีเพลงช้าๆประเภทบัลลาดร็อกหวานหยดย้อยให้ฟังกันเลย เพราะพวกเขานั้นมั่นคงยืนหยัดชัดเจนกับร็อกดิบๆๆหนักๆกับซาวนด์ในแบบฉบับเอซี/ดีซีอันเป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นดนตรีที่ ดิบ ดุ กร้าว เสียงร้องที่บีบตะเบ็งทรงพลัง ภาคริทึ่มเบส กลอง หนักแน่นปึ้ก ริฟฟ์กีตาร์หนักหน่วงดุดัน โครงสร้างของเพลงไม่ซับซ้อนใช้เพียงคอร์ดไม่กี่คอร์ด แต่ว่าเต็มไปด้วยไอเดียการสร้างสรรค์จากลูกริฟฟ์ที่หลากหลายพรั่งพรู ที่เคียงคู่มาด้วยลูกโซโลอันสุดเจ๋ง รื่นไหลไหวพลิ้วมันสะใจแด่แฟนานุแฟนเป็นยิ่งนัก
ที่สำคัญคือมือกีตาร์โซโล “แองกัส ยัง” ยังเป็นดังสัญลักษณ์ของวงกับยูนิฟอร์มชุดนักเรียนไอ้หนูขาสั้นพร้อมด้วยกีตาร์กิ๊บสันรุ่นเขาควาย ที่น้าแกเดินพล่านไปทั่วเวทีกับลีลาท่าเดินอันเป็นเอกลักษณ์โดยไม่มีผลใดๆต่อการโซโลกีตาร์อันสุดเฉียบ
มาวันนี้เอซี/ดีซี หลังทิ้งช่วงจากอัลบั้มชุดที่แล้ว “Black Ice”(2008) ไปราว 6 ปี พวกเขากับมาร็อกกันอีกครั้งกับอัลบั้มใหม่ล่าสุด “Rock or Bust” (สตูดิโออัลบั้มที่ 16)ที่เพิ่งออกมาเมื่อปลายปีที่แล้ว (พ.ย.2014)
อัลบั้มชุดนี้กว่าจะคลอดออกมาได้ถือว่ารากเลือดพอตัว เพราะนอกจากอายุอานามของสมาชิกแต่ละคนที่จัดอยู่ในประเภท ส.ว.-สูงวัย เลยวัยแซยิดไปแล้ว คุณลุง“มัลคอล์ม ยัง” มือริทึ่มกีตาร์ผู้ปิดทองหลังพระที่เป็นกำลังหลักในการเขียนเพลงได้ล้มป่วยหนักมานานแล้ว จนมีข่าวว่าบางทีเขาอาจจะต้องเลิกเล่นกีตาร์ไปตลอดชีวิต ขณะที่คุณลุง“ฟิล รัดด์” มือกลองนี่ก็ต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ถูกจับอยู่หลายครารวมถึงโดนข้อหาหนักพยามฆ่าที่สุดท้ายหลุดรอดมาได้
ด้วยปัญหาต่างๆที่รุมเร้าโดยเฉพาะปัญหาการป่วยของมัลคอล์ม ทำให้มีข่าวออกมาอยู่บ่อยครั้งว่าวงเอซี/ดีซี อาจถึงกาลอวสานต้องยุบวง แต่สุดท้ายวงเอซี/ดีซีก็สยบข่าวลือทั้งปวงด้วยการส่งอัลบั้ม Rock or Bust ออกมา กับชื่ออัลบั้มที่ชวนให้สงสัยว่าจริงแล้วๆชื่อนี้พวกเขาต้องการจะสื่อกับใคร สื่อถึงคนฟังหรือสื่อถึงกับตัวเอง??
Rock or Bust ประกอบด้วย 4 สมาชิกดั้งเดิมที่ร่วมหัวจมท้ายกันมาเป็นอย่างดี ได้แก่ “แองกัส ยัง”(Angus Young) : ลีดกีตาร์, “ไบรอัน จอห์นสัน”(Brian Johnson) ร้องนำ : “คลิฟฟ์ วิลเลี่ยมส์” : เบส และ “ฟิล รัดด์”(Phil Rudd) มือกลอง พร้อมกันนี้ยังมีอีกหนึ่งสมาชิกเพิ่มเติมคือ “สตีวี่ ยัง” (Stevie Young) หลานชายของสองพี่น้องยังที่คุ้นเคยกับวงและเพลงเอซี/ดีซีเป็นอย่างดี เคยออกทัวร์กับเอซี/ดีซีมาแล้วในปี 1988 ที่มัลคอล์มต้องถูกพักรักษาตัวจากอาการติดเหล้างอมแงม ขณะที่ในส่วนของโปรดิวเซอร์นั้นก็คือ “เบรนแดน โอ’ เบีรยน”(Brendan O'Brien)ที่เคยร่วมงานกันมาในชุดที่แล้ว(Black Ice : 2008)
Rock or Bust มีทั้งหมด 11 เพลง เปิดตัวกันด้วย “Rock or Bust” ที่ขึ้นอินโทรมานี่มันใช่เลยว่าคือเอซี/ดีซี กีตาร์กระชากริฟฟ์ดุๆเสียงแตกกร้าวนำมา เปิดพื้นที่ให้เบสกลองกระหน่ำ ก่อนจะเล่นควบคู่เดินเรื่องราวกันต่อไปในโครงสร้างเดียวกับ “Back In Black” หรืออีกหลายๆเพลงของวง ซึ่งฟังแล้วสามารถปลุกอารมณ์ร็อกในแบบเอซี/ดีซีให้คุโชนได้เป็นอย่างดี
จากนั้นอีก 10 บทเพลงที่เหลือ เป็นการดำเนินไปตามวิถีร็อกแบบเอซี/ดีซี ที่จัดหนักจัดเต็มใส่กันมาแบบเดินหน้าฆ่ามัน เล่นกันลืมแก่ใส่กันไม่ยั้งทั้งเพลงเร็วและเพลงจังหวะปานกลาง ไม่ว่าจะเป็น “Play Ball”(แทรค 2) กับไลน์กีตาร์เท่ๆฟังสะดุดหูชะมัดแถมลูกโซก็มันสุดติ่ง
“Rock the Blues Away”(แทรค 3) ร็อกโจ๊ะๆที่ท่อนแยกฟังแล้วชวนให้นึกถึงวงสเตตัส โคว(Status Quo)ไม่น้อยเลย เพียงแต่ของเอซี/ดีซีนั้นดุและหนักกว่า ตามต่อกันด้วย “Miss Adventure” (แทรค 4) นี่ก็อีกหนึ่งเพลงโจ๊ะมันๆที่กีตาร์คู่เล่นประสานสับคอร์ด-โซโล ได้เข้าแข้งเข้าขากันดี
"Got Some Rock & Roll Thunder"(แทรค 6)มีริฟฟ์มันๆเป็นตัวเดินเรื่อง ซึ่งเดี๋ยวนี้หาฟังได้ยากในเพลงร็อก เมทัลยุคใหม่ ส่วน "Baptism by Fire" (แทรค 8) นี่ก็ใช้ริฟฟ์โดนๆมาเป็นแกนหลักของเพลงกับพลังขับเคลื่อนเต็มสูบ กีตาร์โซโลฝีมือแองกัสยังเฉียบคม เรียกว่ามันชนิดลืมแก่กันไปเลย
"Rock the House" (แทรค 9)บลูส์ร็อกหนักๆกับซาวนด์ในยุค 70’s ที่เป็นทางถนัดของเอซี/ดีซี ตัวเพลงเปิดพื้นที่ให้ไบรอันแหกปากโชว์พลังเสียงอันยอดเยี่ยมกันอย่างถึงกึ๋น
"Emission Control" (แทรค 11) เพลงปิดท้ายที่ยังคงใช้ริฟฟ์เป็นตัวเดินเรื่องได้อย่างถึงใจ ยืนยันตัวตนชัดเจนของเอซี/ดีซี กับอัลบั้มชุดล่าสุดที่แม้จะไม่หวือหวา ไม่ได้สร้างไอเดียอะไรใหม่ แถมยังเป็นการเดินย่ำในเส้นทางเดิมๆที่พวกเขาถนัด แต่ชุดนี้ก็มีจุดเด่นสำคัญอยู่ที่การยืนหยัดมั่นคงกับแนวทางร็อกในแบบฉบับของตัวอย่างเหนียวแน่น ซึ่งแม้อายุอานามของ 4 สมาชิกดั้งเดิมจะอยู่ในขั้นอาวุโส รุ่นคุณลุง คุณปู่ แต่ว่าดนตรีที่ออกมายังคงฟังสดอย่างไม่น่าเชื่อแถมยังมีลูกเก๋าให้เอาตัวรอดได้แบบสบายๆ
ด้านภาคดนตรีในชุดนี้นั้นยังคงฟังดุดิบกร้าวเหมือนเดิมและไม่มีเพลงบัลลาดช้าๆให้มามัวฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งหวานแหวว หากแต่จัดมันจัดเต็มใส่กันมาด้วยภาคริทึ่มที่ทรงพลัง กีตาร์ริทึ่มฝีมือหลานสตีวี่ที่แม้จะมาเป็นตัวแทน ที่แม้จะไม่ใช่ประเภทมองตาแล้วรู้ใจแต่ว่าเขาก็สามารถกระหน่ำริทึ่ม- สับคอร์ดแตกพร่าได้อย่างเหนียวแน่น เป็นกองหนุนให้อาแองกัสโซโลได้อย่างสบายใจ นี่ถ้าลุงมัลคอล์มเล่นกีตาร์ไม่ได้จริงๆหมอคงจะเป็นตัวตายตัวแทนไปอีกหลายชุด
ส่วนฝีมือโซโลของแองกัส ยัง ยังคงเฉียบคม รื่นไหล เช่นเดียวกับพลังเสียงปากของลุงไบรอันที่แม้จะไม่สามารถตะโกนแหกปากขึ้นเสียงสูงลิบลิ่วเหมือนตอนหนุ่มๆ แต่ก็ยังคงฟังมีพลัง มีมนต์ขลังกับน้ำเสียงสูงๆที่ฟังแล้วไม่น่าเชื่อว่านี่คือเสียงของคุณปู่อายุ 60 กว่าแล้ว
ครับและนี่ก็คืองานเพลงชุดใหม่ของวงเอซี/ดีซี ที่ยังคงเจ๋งกับแนวทางร็อกไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ที่ผมขอยกจอกคารวะในจิตวิญญาณความเป็นร็อก แอนด์ โรล ของพวกเขาเหล่านี้
หมดแก้ว!!!(3ครั้ง)
*****************************************
คลิกฟังเพลง Rock or Bust
คลิกฟังเพลง Play Ball
*****************************************
แกะกล่อง
ศิลปิน : รวมศิลปิน
อัลบั้ม : Sound of 80s
อัลบั้มรวมเพลงชุดพิเศษที่ทางสถานีวิทยุบีบีซี 2 ของอังกฤษ ร่วมกับ Warner Music และศิลปินชื่อดัง 30 กว่าคน ซึ่งพวกเขาได้คัดสรรบทเพลงเด่นดังจากยุค 80s มาทำใหม่ในสไตล์ของตัวเอง กับอัลบั้ม 2 ซีดี 37 ที่ประกอบไปด้วยบทเพลงน่าสนใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ”How Will I Know” ของวิทนีย์ ฮุสตัน ที่ขับร้องใหม่โดยแซม สมิธ ส่วนบอยโซนก็เอาเพลงดังของเดอะ วอเตอร์บอยส์ “The Whole of the Moon” มาร้องได้อย่างไพเราะ ขณะที่ เอ็ดชีแรน ได้นำเพลง “Atlantic City” ของบรู๊ซ สปริงสทีน มาร้องได้อย่างน่าฟัง นับเป็นอัลบั้มรวมเพลงเก่าบรรจงเล่าใหม่ที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง สามารถหาซื้อได้ตามร้านซีดีชั้นนำทั่วไป หรือดาวน์โหลดได้จาก ไอทูนส์ สโตร์
