จะเชื่อไม่เชื่อ จะสนใจไม่สนใจ แต่ผมเชื่อว่าช่วงนี้คนไทยส่วนใหญ่เวลาหยิบจับเหรียญ 10 บาทคงอดไม่ได้ที่จะลองพลิกพิจารณาดู
ใช่ปี 2533 เปล่าว้า...
นับตั้งแต่ที่มีข่าวออกมาว่ามีร้านรับซื้อของเก่าร้านหนึ่งประกาศรับซื้อเหรียญ 10 บาทที่ผลิตในปี 2533 พร้อมระบุว่ามีการผลิตเพียง 100 เหรียญโดยให้ราคาเหรียญละ 1 แสนบาทกระทั่งมีข่าวและสารพัดข้อมูลตามออกมามากมาย โดยบ้างก็ว่าเป็นเรื่องปาหี่ โดยบ้างก็ว่าจริงๆ แล้วมีการผลิตจำนวนมากนั้น ฯ
ถึงตอนนี้ข้อมูลที่ออกมาก็เป็นที่แน่ชัดแล้วครับว่าในปีดังกล่าวมีการผลิตเหรียญ 10 จำนวน 100 เหรียญจริงๆ แต่เป็นเหรียญที่ทำขึ้นมาเพื่อเป็นที่ระลึก โดยแจกในต่างประเทศ 20 เหรียญ ในไทย 20 และอีก 60 เก็บไว้ที่กรมธนารักษ์
นอกจากนี้ยังมีบางกระแสข่าวที่ระบุด้วยว่า จริงๆ แล้วราคาเริ่มต้นของเหรียญนั้นหากมีการซื้อขายกันจะอยู่ที่ 3 ล้านบาทกันเลยทีเดียว
หลายคนอาจจะมองว่าการที่ร้านรับซื้อของเก่าออกมาสร้างประเด็นนี้เพราะต้องการโปรโมตร้าน อันนี้ก็ว่ากันไปครับ แต่ผมรู้สึกว่าอย่างน้อยๆ เรื่องนี้ก็ทำให้เราได้หันมาสนใจใครรู้เรื่องราวใกล้ตัวมากยิ่งขึ้น
เช่น จากที่อาจจะไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่ารูปร่างรายละเอียดของเหรียญ 10 บาท เป็นเช่นไร ทำไมถึงมีรูปร่างเช่นนั้น เราก็ได้มารับรู้ แถมยังได้ด้วยว่าเหรียญ 10 ถูกใช้เป็นปีกแรกในปีพ.ศ. 2531 โดยมีการผลิตออกมาประมาณ 60,000 กว่าเหรียญด้วยกัน ขณะที่บางคนก็อาจจะใคร่รู้ไปถึงเหรียญราคาอื่นๆ ด้วยว่ามีที่มาที่ไปอย่างไรอะไรในลักษณะทำนองนี้
ปัจจุบันเราถูกบรรดาสารพัดจอทั้งหลาย ทั้งจอโทรศัพท์มือถือ จอคอมพิวเตอร์ จอไอแพด ฯ ขโมยเวลาไปเยอะทีเดียวครับ จนหลายคนลืมที่จะหันมาสนใจเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ใกล้ตัวไป ทั้งๆ ที่หลายสิ่งหลายอย่างนั้นเป็นอะไรที่น่าสนใจ น่าสนุก หากได้ไปรับรู้
เรื่องของเหรียญ 10 ยังเป็นการยืนยันด้วยว่าบางครั้งคุณค่าความสำคัญของสิ่งต่างๆ นั้น ก็ไม่อาจจะวัดได้จากราคา-มูลค่าที่เห็นกันภายนอกเท่านั้น หากคุณค่าของมันอาจจะอยู่ที่ความสำคัญตลอดจนเรื่องราวความเป็นมาของมันต่างหาก
ว่ากันถึงเรื่องของการสะสมเหรียญ 10 บาทแล้วก็ให้นึกถึงเรื่องๆ หนึ่งขึ้นมา
ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดที่จะสะสมอะไรกับเขาเลยครับ จะเหรียญ จะสแตมป์ จะของเก่า ของเล่น แบงค์เก่า หนังสือ ซีดี ฯลฯ ซึ่งต้องบอกว่าไม่ดีเอามากๆ เพราะชีวิตมันดูเหมือนไร้จุดหมาย ขาดแรงกระตุ้น เฉื่อยๆ ชาๆ ครั้นพอเห็นคนที่ชอบเก็บไอ้นั่น สะสมไอ้นี่ก็อดที่จะอิจฉาไม่ได้
กระทั่งคืนหนึ่งในวงเล่า หลังนั่งเล่าสัพเพเหระกันไปได้พักจนบรรยากาศเริ่มเฮฮาผมก็เกิดอยากจะเป็นนักสะสมขึ้นมาทันทีที่เห็นป้าขายล็อตเตอรี่เจ้าประจำมาทำหน้าที่ของแก
"ป้าๆ พอดีผมสะสมล็อตเตอรี่เลขแปลกๆ อยู่ ถ้าป้ามีตัวเลขประมาณว่า 000001 123456 หรือว่า 888888 ป้าเก็บไว้ให้ผมด้วยนะ ผมให้ป้าใบละ 500"
ฟังผิวเผินดูเหมือนจะเป็นการเจรจาธุรกิจกันโดยทั่วไป แต่สำหรับคนในวงต่างรู้ดีว่านี่คืออาการกวนทีนอันเนื่องมาจากต่อมเถียงแบบขวางโลกของผมถูกแอลกอฮอล์เผาจนกำลังได้ที่แล้ว
โดยเฉพาะกับป้าขายล็อตเตอรี่คนนี้ที่มักจะมีเรื่องเขม่นปะทะฝีปากกันเป็นประจำ
"ถ้าหามาได้ ต้องซื้อจริงๆ น้า" ป้าขายล็อตเตอรี่ถามย้ำ ขณะที่น้องๆ ในวงก็เตือนด้วยความหวังดี
"พี่ แล้วถ้าเกิดมันหามาให้พี่ได้จริงๆ พี่จะซื้อมั้ยเนี่ย"
"เฮ้ย มึงบ้าหรือเปล่า มึงเคยเห็นเลขพวกนี้ มันมีขายที่ไหนมั้ย กองสลากพิมพ์ออกมาหรือเปล่ายังไม่รู้เลย..." ผมตอบอย่างมั่นใจในความคิดของตนเองเหมือนก่อนหน้านั้นที่มั่นใจสุดๆ ว่าบ้านเรามีนักร้องลูกทุ่งชื่อ "รังษี รุ่งเสรีชัย" กระทั่งออกราคาต่อรองกับรุ่นพี่ที่ออฟฟิศคนหนึ่งกันเลยทีเดียว
"ไม่ใช่รังษี เสรีชัย คนนั้นผมรู้ คนละคนกัน คนนี้รังษี รุ่งเสรีชัย มีจริงๆ พี่ ตอนเด็กผมยังเคยมุดรั้วเข้าไปดูคอนเสิร์ตตอนที่เขามาปิดวิกเลย ไม่เชื่อขวดนึงเลยพี่"
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าท้ายที่สุดไก่อ่อนแบบผมจะลงเอยเช่นไรกับความมั่วสุดๆ ที่ดันไปเอาชื่อนักร้อง 2 คน คือ "รังษี เสรีชัย" กับ "เสรี รุ่งสว่าง" มารวมเป็นหนึ่งเดียว
เช่นเดียวกับเรื่องของล็อตเตอรี่
หลังจากคืนที่มีการท้าทายกันเพียงไม่กี่คืน
"เอ้า หามาให้แล้ว...เอาเงินมาด้วย" ป้าขายลอตเตอรี่คนเดิมยื่นล็อตเตอรี่เลข 7 เรียงกัน 6 ตัวให้ผมพร้อมยิ้มอย่างผู้ชนะ
เรื่องนี้เลยสอนให้ผมรู้ว่าไอเดียที่คิดว่าบรรเจิดที่พรั่งพรูออกมาในวงเล่า ส่วนใหญ่ไม่ใช่ความคิดที่สร้างสรรค์ รวมถึงล็อตเตอรี่เลขแปลกๆ มีจริงๆ!?
ใช่ปี 2533 เปล่าว้า...
นับตั้งแต่ที่มีข่าวออกมาว่ามีร้านรับซื้อของเก่าร้านหนึ่งประกาศรับซื้อเหรียญ 10 บาทที่ผลิตในปี 2533 พร้อมระบุว่ามีการผลิตเพียง 100 เหรียญโดยให้ราคาเหรียญละ 1 แสนบาทกระทั่งมีข่าวและสารพัดข้อมูลตามออกมามากมาย โดยบ้างก็ว่าเป็นเรื่องปาหี่ โดยบ้างก็ว่าจริงๆ แล้วมีการผลิตจำนวนมากนั้น ฯ
ถึงตอนนี้ข้อมูลที่ออกมาก็เป็นที่แน่ชัดแล้วครับว่าในปีดังกล่าวมีการผลิตเหรียญ 10 จำนวน 100 เหรียญจริงๆ แต่เป็นเหรียญที่ทำขึ้นมาเพื่อเป็นที่ระลึก โดยแจกในต่างประเทศ 20 เหรียญ ในไทย 20 และอีก 60 เก็บไว้ที่กรมธนารักษ์
นอกจากนี้ยังมีบางกระแสข่าวที่ระบุด้วยว่า จริงๆ แล้วราคาเริ่มต้นของเหรียญนั้นหากมีการซื้อขายกันจะอยู่ที่ 3 ล้านบาทกันเลยทีเดียว
หลายคนอาจจะมองว่าการที่ร้านรับซื้อของเก่าออกมาสร้างประเด็นนี้เพราะต้องการโปรโมตร้าน อันนี้ก็ว่ากันไปครับ แต่ผมรู้สึกว่าอย่างน้อยๆ เรื่องนี้ก็ทำให้เราได้หันมาสนใจใครรู้เรื่องราวใกล้ตัวมากยิ่งขึ้น
เช่น จากที่อาจจะไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่ารูปร่างรายละเอียดของเหรียญ 10 บาท เป็นเช่นไร ทำไมถึงมีรูปร่างเช่นนั้น เราก็ได้มารับรู้ แถมยังได้ด้วยว่าเหรียญ 10 ถูกใช้เป็นปีกแรกในปีพ.ศ. 2531 โดยมีการผลิตออกมาประมาณ 60,000 กว่าเหรียญด้วยกัน ขณะที่บางคนก็อาจจะใคร่รู้ไปถึงเหรียญราคาอื่นๆ ด้วยว่ามีที่มาที่ไปอย่างไรอะไรในลักษณะทำนองนี้
ปัจจุบันเราถูกบรรดาสารพัดจอทั้งหลาย ทั้งจอโทรศัพท์มือถือ จอคอมพิวเตอร์ จอไอแพด ฯ ขโมยเวลาไปเยอะทีเดียวครับ จนหลายคนลืมที่จะหันมาสนใจเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ใกล้ตัวไป ทั้งๆ ที่หลายสิ่งหลายอย่างนั้นเป็นอะไรที่น่าสนใจ น่าสนุก หากได้ไปรับรู้
เรื่องของเหรียญ 10 ยังเป็นการยืนยันด้วยว่าบางครั้งคุณค่าความสำคัญของสิ่งต่างๆ นั้น ก็ไม่อาจจะวัดได้จากราคา-มูลค่าที่เห็นกันภายนอกเท่านั้น หากคุณค่าของมันอาจจะอยู่ที่ความสำคัญตลอดจนเรื่องราวความเป็นมาของมันต่างหาก
ว่ากันถึงเรื่องของการสะสมเหรียญ 10 บาทแล้วก็ให้นึกถึงเรื่องๆ หนึ่งขึ้นมา
ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดที่จะสะสมอะไรกับเขาเลยครับ จะเหรียญ จะสแตมป์ จะของเก่า ของเล่น แบงค์เก่า หนังสือ ซีดี ฯลฯ ซึ่งต้องบอกว่าไม่ดีเอามากๆ เพราะชีวิตมันดูเหมือนไร้จุดหมาย ขาดแรงกระตุ้น เฉื่อยๆ ชาๆ ครั้นพอเห็นคนที่ชอบเก็บไอ้นั่น สะสมไอ้นี่ก็อดที่จะอิจฉาไม่ได้
กระทั่งคืนหนึ่งในวงเล่า หลังนั่งเล่าสัพเพเหระกันไปได้พักจนบรรยากาศเริ่มเฮฮาผมก็เกิดอยากจะเป็นนักสะสมขึ้นมาทันทีที่เห็นป้าขายล็อตเตอรี่เจ้าประจำมาทำหน้าที่ของแก
"ป้าๆ พอดีผมสะสมล็อตเตอรี่เลขแปลกๆ อยู่ ถ้าป้ามีตัวเลขประมาณว่า 000001 123456 หรือว่า 888888 ป้าเก็บไว้ให้ผมด้วยนะ ผมให้ป้าใบละ 500"
ฟังผิวเผินดูเหมือนจะเป็นการเจรจาธุรกิจกันโดยทั่วไป แต่สำหรับคนในวงต่างรู้ดีว่านี่คืออาการกวนทีนอันเนื่องมาจากต่อมเถียงแบบขวางโลกของผมถูกแอลกอฮอล์เผาจนกำลังได้ที่แล้ว
โดยเฉพาะกับป้าขายล็อตเตอรี่คนนี้ที่มักจะมีเรื่องเขม่นปะทะฝีปากกันเป็นประจำ
"ถ้าหามาได้ ต้องซื้อจริงๆ น้า" ป้าขายล็อตเตอรี่ถามย้ำ ขณะที่น้องๆ ในวงก็เตือนด้วยความหวังดี
"พี่ แล้วถ้าเกิดมันหามาให้พี่ได้จริงๆ พี่จะซื้อมั้ยเนี่ย"
"เฮ้ย มึงบ้าหรือเปล่า มึงเคยเห็นเลขพวกนี้ มันมีขายที่ไหนมั้ย กองสลากพิมพ์ออกมาหรือเปล่ายังไม่รู้เลย..." ผมตอบอย่างมั่นใจในความคิดของตนเองเหมือนก่อนหน้านั้นที่มั่นใจสุดๆ ว่าบ้านเรามีนักร้องลูกทุ่งชื่อ "รังษี รุ่งเสรีชัย" กระทั่งออกราคาต่อรองกับรุ่นพี่ที่ออฟฟิศคนหนึ่งกันเลยทีเดียว
"ไม่ใช่รังษี เสรีชัย คนนั้นผมรู้ คนละคนกัน คนนี้รังษี รุ่งเสรีชัย มีจริงๆ พี่ ตอนเด็กผมยังเคยมุดรั้วเข้าไปดูคอนเสิร์ตตอนที่เขามาปิดวิกเลย ไม่เชื่อขวดนึงเลยพี่"
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าท้ายที่สุดไก่อ่อนแบบผมจะลงเอยเช่นไรกับความมั่วสุดๆ ที่ดันไปเอาชื่อนักร้อง 2 คน คือ "รังษี เสรีชัย" กับ "เสรี รุ่งสว่าง" มารวมเป็นหนึ่งเดียว
เช่นเดียวกับเรื่องของล็อตเตอรี่
หลังจากคืนที่มีการท้าทายกันเพียงไม่กี่คืน
"เอ้า หามาให้แล้ว...เอาเงินมาด้วย" ป้าขายลอตเตอรี่คนเดิมยื่นล็อตเตอรี่เลข 7 เรียงกัน 6 ตัวให้ผมพร้อมยิ้มอย่างผู้ชนะ
เรื่องนี้เลยสอนให้ผมรู้ว่าไอเดียที่คิดว่าบรรเจิดที่พรั่งพรูออกมาในวงเล่า ส่วนใหญ่ไม่ใช่ความคิดที่สร้างสรรค์ รวมถึงล็อตเตอรี่เลขแปลกๆ มีจริงๆ!?
