ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 12
อัศวินทำอาหารเช้าให้มิลค์ ทั้งคู่ทานอาหารกันมีความสุข อาการติดยาของมิลค์เริ่มดีขึ้น อัศวินย่างบางอย่างควันฉุย
“อร่อยมั้ย ป๊าทำแต่ของชอบหนูทั้งนั้น ทานเยอะๆ นะคะ”
“ขอบคุณมากนะคะป๊า หนูรู้แล้วว่าป๊ารักและเป็นห่วงหนู หนูขอโทษนะคะ ที่คิดว่าป๊าไม่รักหนูมาตลอด”
“โธ่ เอ๊ย เราก็มีกันอยู่แค่สองคน ถ้าป๊าไม่รักหนูแล้วป๊าจะไปรักใคร ป๊าผิดเองที่ทำแต่งาน ปล่อยให้หนูอยู่คนเดียว ต่อไปป๊าจะอยู่กับหนูให้มากขึ้น ป๊าสัญญา”
“ค่ะป๊า ต่อไปหนูจะไม่ทำตัวเหลวไหลแล้วค่ะป๊า หนูจะเชื่อฟังป๊า หนูจะดูแลตัวเอง เพื่อหลานของป๊าด้วยนะคะ”
มิลค์ลูบท้องตัวเอง ยิ้มอย่างมีความสุข
“มิลค์ ลูกไปอยู่อเมริกากันสักพักนะลูก พ่อกำลังทำเอกสารอยู่ อีกสองสามวันน่าจะเรียบร้อย แล้วเราจะเดินทางกันทันที”
“ไปทำไมป๊า แต่ไปก็ได้ให้พี่จักรไปด้วยนะป๊า”
อัศวินโมโหเมื่อพูดถึงจักร แต่ข่มใจพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“มิลค์ฟังนะลูก ที่ผ่านมามันเป็นอุบัติเหตุ เป็นความไม่ตั้งใจที่เกิดขึ้นกับลูก ป๊ามีทางออกที่ดีให้หนู หนูไม่ต้องรับผิดชอบในสิ่งนี้หรอก อเมริกามีหมอเก่งๆ เยอะและถูกกฏหมาย และป๊าไม่มีวันยอมให้ลูกไปอยู่กับคนอย่างไอ้จักรเด็ดขาด”
“ป๊าจะทำอะไรคะ หนูไม่ไป และหนูไม่ทำแท้งเด็ดขาดค่ะป๊า หนูกับพี่จักรเรารักกันค่ะ ป๊าจะมาพรากครอบครัวของหนูไม่ได้ค่ะ”
มิลค์ร้องไห้ตะโกนใส่พ่อ และลุกออกไปจากโต๊ะอาหาร อัศวินหน้าเครียด ควบคุมสติไม่อยู่
ตี๋ใหญ่เดินอยู่ริมถนนโดนหมอดูจับมือทักว่าชะตาขาด
“พ่อหนุ่ม ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์นะ 3 วัน 7 วัน ชะตาขาด”
ตี๋ใหญ่มองหน้าหมอดูยิ้มเศร้าๆ เดินต่อไปเหมือนยินดีที่จะตาย
มิลค์ร้องไห้วิ่งขึ้นบันไดมาถึง เปิดตู้เสื้อผ้ากระชากเสื้อผ้าออกมาใส่กระเป๋า พลางโทรศัพท์หาจักร
“พี่จักร อยู่ไหนมารับฉันที่บ้านตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ป๊าบอกจะให้ไปอยู่อเมริกา และจะให้เอาลูกออกด้วย”
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับคุณมิลค์ ผมมาทำงานไม่นานก็เสร็จครับ
ผมจะบอกกับท่านว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ผมจะแต่งงานกับคุณ อยู่กับคุณและลูกของเราครับ”
“ฉันบอกว่าฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว แม้แต่นาทีเดียวฉันก็ไม่อยู่ มารับฉันเดี๋ยวนี้ ฉันกลัว ฉันกลัวว่าฉันจะไม่ได้เจอพี่จักรกับลูก ฉันอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ได้ยินมั้ยพี่จักร”
“งั้นคุณมิลค์เก็บของรอผมนะครับ ผมเสร็จงานแล้วจะรีบไปหาทันทีครับ”
“มาเร็วๆ นะ ฉันไม่อยากเจอป๊าอีกแล้ว ป๊าไม่รักฉัน”
มิลค์เก็บของไปเรื่อยๆ บางอย่างร่วงลงมา เธอหยิบขึ้นมาเป็นซองยาที่หลงเหลืออยู่ มิลค์ลังเล ว่าจะใช้มันอีกหรือไม่
น้ำผึ้ง จ่าแดง คุยกันเครียดถึงการหาหลักฐานเพื่อขอออกหมายจับอัศวิน พาสเวิร์ดเดินเข้ามาพร้อมกับบัญชา พาสเวิร์ดเดินดูเอกสาร หยิบโน่นจับนี่ไปสักพัก ก็หยิบเอกสารมาดูใกล้ๆ
“หมวด ครั้งนี้เราจะขอออกหมายจับท่านอัศวินได้หรือยังครับ”
“ก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ เพราะครั้งนี้ก็ได้หลักฐานมัดตัวดิ้นไม่หลุดแน่ หรือจ่าว่าไง”
“ผมก็ไม่มั่นใจครับ กลัวว่าหลักฐานที่เรามีอยู่จะเป็นแค่เศษกระดาษ ที่ไม่มีค่าอะไรเลย”
ระหว่างที่จ่าแดงคุยกับน้ำผึ้งอยู่ พาสเวิร์ดปะติดปะต่อหลักฐานถึงการยักยอกยาของอัศวิน การจับกุมผู้ต้องหาและการนำยาไปขาย จำนวนที่แจ้งเข้ากรมฯ น้อยกว่าจำนวนยอดที่ผู้ต้องหาจริงแจ้งยอด
“นี่ไง ครั้งนี้จับกุมได้ หนึ่งแสนเม็ด แต่เอกสารจากหน่วยงานนี้ เซ็นรับไว้สามหมื่นเม็ด นี่ นี่อีก จับได้หนึ่งล้านห้าแสนเม็ด หน่วยงานนี้เซ็นรับห้าแสนเม็ด มีอีกหลายใบเลย ดู ดู ทั้งหมดจากการจับกุมของท่านอัศวินคนเดียว ลายเซ็นสวย ยากปลอม โห อันนี้ อันนี้ ผู้ต้องหาโดนวิสามัญ ไม่ระบุว่ามีของกลาง แต่ระบุว่าเป็นการส่งยาล็อตใหญ่ ของกลางหาย คนตายเยอะ เยอะเลย”
น้ำผึ้งและจ่าแดง รีบเดินมาแย่งเอกสารไปดู พยักหน้าให้กันถึงความมั่นใจว่าจับคนผิด มาลงโทษได้แน่ๆ
มิลค์หนุนตักอัศวิน อัศวินน้ำตาคลอ เรียบเฉย ลูบหัวลูก
“ป๊าผิดเอง ป๊าผิดเอง ลูกมิลค์ มิลค์”
โทรศัพท์ดังขึ้น อัศวินรับโทรศัพท์ปลายสายคือสัว
“ครับ คุณสัว”
“ท่านอัศวินครับ ของของผมต้องส่งถึงมือลูกค้าเร็วที่สุดได้เมื่อไหร่ครับ”
“ผมขอเวลาอีกวันสองวัน ของถึงมือลูกค้าแน่นอนครับ”
“ผมมีข้อแม้อย่างหนึ่ง ครั้งนี้คงต้องรบกวนท่านไปส่งของด้วยตัวท่านเอง”
“ไม่ต้องมาขู่ผม ครั้งนี้สุดท้ายที่ผมจะทำงานร่วมกับคุณ”
“อย่าเพิ่งพูดถึงอนาคตเลยครับท่าน รอดูกันไป เออแล้วก็มีอีกเรื่องหนึ่ง เซฟเฮาส์ของบัญชา”
อัศวินฟังแปลกใจกับเรื่องที่ได้ยิน มิลค์น้ำลายฟูมปากตายแล้ว อัศวินเอามือลูบหัว ก้มลงหอมแก้มลูกสาวอย่างเจ็บช้ำ
ตี๋ใหญ่เศร้า เสียใจ คิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้คนรอบข้างได้รับอันตราย แม้แต่หลิน คนที่เขาอยากจะปกป้องดูแลไปตลอดชีวิตที่ยังเหลืออยู่ เขาก็ยังไม่สามารถปกป้องเธอได้ ตี๋ใหญ่หยิบหนังสือมาอ่านบันทึกเสียงใส่ไว้ในเครื่องเล่นเทปคลาสเซ็ท
“หลินครับ ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะได้ฟังเทปที่ผมอัดไว้หรือเปล่า ผมอยากบอกคุณเองตลอดชีวิตของผมที่ผ่านมา นับตั้งแต่วันที่พ่อกับแม่ของผมจากไป ผมก็ไม่มีใคร อยู่ในโลกของอดีตมาตลอด จนวันที่ผมได้พบกับคุณ ผมถึงได้รู้ว่าจริงๆ”
บัญชายืนคุยกับไซเรนริมแม่น้ำ
“ทางสืบสวนกลางเตรียมหลักฐานพร้อมออกหมายจับท่านอัศวินแล้ว แต่ผมไม่แน่ใจว่าท่านอัศวินระแคะระคายเรื่องนี้รึเปล่า ช่วงนี้ผมอยากให้คุณเฝ้าสังเกตว่าท่านอัศวินไปไหน และบอกผมทันทีถ้ามีการเคลื่อนไหวของท่านอัศวิน เพราะทางเราจะได้เข้าจับกุมพร้อมหลักฐาน คราวนี้ต่อให้สายแข็งก็ช่วยไม่ได้แน่ๆ”
“ครับ แล้วไอ้ตี๋ใหญ่ล่ะ เอายังไง”
“เท่าที่ผมพยายามปะติปะต่อเรื่องราวทั้งหมด ผมสันนิษฐานว่าตี๋ใหญ่ หรือนายธาวินเนี่ย ก็น่าจะเป็นเหยื่อคนหนึ่ง ของการค้ายาเสพติดของอัศวิน ไม่ต่างจากครอบครับคุณหรอกไซเรน”
“หมายความว่าไง คุณจะไม่จับมันหรือไง”
“ไม่ใช่ แต่เขาน่าจะรู้เรื่องการค้ายาของท่านอัศวินดี ผมว่าจะกันไว้เป็นพยาน”
ไซเรนก้มหน้าส่ายหัว
“พยาน ไอ้ฆาตกรนั่นนะจะเป็นพยาน แล้วที่มันทำลายชีวิตผมล่ะ”
“คุณแน่ใจเหรอว่า เป็นเขาจริงๆ ที่ทำลายชีวิตคุณ จับท่านอัศวินให้ได้ก่อนแล้วเราน่าจะได้ความจริงเรื่องตี๋ใหญ่”
ไซเรนฉุนจะเดินออก
“เออ อีกเรื่องหนึ่ง ผมขอปืนคืนด้วยครับ”
“ทำไมหรือครับ กลัวผมจะเอาปืนไปฆ่าไอ้ตี๋ใหญ่ พยานคนสำคัญของคุณเหรอครับ ไม่ต้องห่วงเลย ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมฆ่ามันแน่”
ไซเรนยื่นปืนคืนจ่าแดง บัญชามองตามห่วงๆ
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 12 (ต่อ)
พาสเวิร์ดแยกเอกสารส่งต่อให้จ่าแดงบ้าง น้ำผึ้งบ้าง ที่กระจกจะมีเอกสารคดีต่างๆ ติดอยู่ ปะติดปะต่อกันที่กระจก และกองเอกสารที่ถูกคัดแยกที่พื้น
“หิว หิวแล้ว กิน กินข้าวกัน ไป ลุง กินข้าวกัน”
“รู้แล้ว รู้แล้ว ช้านิดช้าหน่อย กระเพาะจะทะลุเลยหรือไง เอาไงดีจ่า ออกไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย เดี๋ยวกลับมาว่ากันต่อ”
“ผมขอจัดเก็บเอกสารอีกสักพักครับหมวด ฝากหมวดพาไอ้เวิร์ดมันไปทานก่อนได้มั้ยครับ”
“เอางั้นนะ งั้นเดี๋ยวซื้อขาหมูมาฝากจ่านะ อ้าว ไปสิ ให้ไว เขาทำงานกันอยู่รีบๆ ไป รีบๆ กลับ”
“กินไอติมด้วยนะ”
“ได้ๆ ผู้กองออกไปด้วยกันมั้ยคะ พักสายตาหน่อย”
“อืม ก็ดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวเรากลับมานะจ่า”
บัญชา น้ำผึ้ง พาสเวิร์ด เดินออกไปจากห้อง ไซเรนอยู่ในห้องกับจ่าแดงสองคน จ่าแดงชวนคุย
“เป็นไงบ้างไอ้หนู ถ้ามีโอกาสก็กลับไปเรียนตำรวจให้จบซะนะ พ่อเอ็งคงอยากเห็นเอ็งเป็นตำรวจเหมือนที่เขาพยายามทำให้เอ็งเข้าเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจได้”
“ลุงครับ พ่อผมเป็นตำรวจที่ดีมั้ยครับ ทำไมผมได้ยินคนพูดถึงพ่อผม”
“ฟังนะ ลุงก็ไม่รู้ว่าเอ็งไปได้ยินอะไรเกี่ยวกับพ่อมาบ้าง แต่เชื่อเหอะ ว่าทุกอย่างที่ไอ้ยุทธมันทำ เอ็งควรภูมิใจในตัวพ่อโดยไม่มีข้อแม้ เพราะที่ผ่านมาลุงเชื่อว่าสิ่งที่ไอ้ยุทธมันทำ มันทำทุกอย่างก็เพื่อลูก เพื่อครอบครัวทั้งนั้น”
ไซเรนฟังแล้วซึม น้ำตาไหลเดินออกจากห้องไป
ไซเรนไปหาธารใส แล้วไปไหว้ป้ายหน้าที่เก็บกระดูกพ่อแม่ที่วัด
“มิลค์เป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ยวันนี้”
“น่าจะดีขึ้นมากแล้วนะ ก่อนเราออกมาเห็นคุณอาอัศวินทำอาหารให้มิลค์”
“อ๋อ ดีแล้ว ไซเรนจะอยู่บ้านมิลค์อีกนานมั้ย เราว่าปิดเทอมใหญ่นี้เราจะกลับบ้านต่างจังหวัด ไปด้วยกันมั้ย”
“อ้าวหรอๆ เราเลยไม่รู้เลยว่าปิดเทอมแล้ว เราว่าเราจะย้ายออกเร็วๆ นี้แหละ ว่าแต่ธารใสจะไปเมื่อไหร่”
“ถ้าไซเรนไปกับเรา เดี๋ยวเรารอไปพร้อมกันได้นะ”
ไซเรนหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาดูรูปครอบครัว
“คิดถึงตัวเล็กจัง จะได้อยู่ใกล้ๆ แม่รึเปล่า พ่อทำอะไรอยู่นะป่านนี้ เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วธารใส”
“ไซเรน โลกใบนี้มันก็ไม่มีอะไรยุติธรรมหรอกนะ ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ เราก็คงต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่ามากที่สุด ฝันของไซเรน ฝันของครอบครัวไซเรน เธอทิ้งมันไปหมดแล้วเหรอ เชื่อเราสิว่าพ่อและแม่ของเธอยังคงรอความสำเร็จของเธออยู่นะ”
“ตอนนี้สิ่งเดียวที่เราอยากทำมากที่สุด คือฆ่าตี๋ใหญ่เพื่อล้างแค้นให้ครอบครัวเราให้ได้”
“เธอจะสบายใจใช่มั้ย ถ้าได้ฆ่าเขา ทำไมไม่ปล่อยให้ทุกคนรับผิดชอบชะตากรรมของเขาเองล่ะ ไม่ควรเป็นเธอนะไซเรน ปล่อยวางเถอะนะ เราขอร้อง”
ไซเรนเหม่อลอย นิ่งเงียบไม่ตอบ
อัศวินมาที่เซฟเฮาส์บัญชา จ่าแดงนั่งเล่นแท็ปเล็ตอยู่ เงยหน้าขึ้นมาเจอ ตกใจที่เห็นอัศวิน
“สวัสดีครับท่าน ไปไงมาไงครับ มาถึงที่นี่ได้”
“มีใครอยู่บ้าง”
“อ๋อ ผู้กองบัญชาออกไปทานข้าวครับ อีกสักพักก็กลับมาครับท่าน เดี๋ยวผมบอกให้ไปหาท่านที่กรมดีมั้ยครับ ท่านจะได้ไม่ต้องรอ”
“ดี เอกสารของผมทั้งหมดอยู่ไหน”
จ่าแดงกับอัศวินสบตากัน จ่าแดงชักปืนพกออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่อัศวินก้าวเข้าไปจับมือจ่าแดงที่ชักปืนออกมาแล้ว จ่าแดงเหมือนรู้ชะตากรรม อัศวินใช้มีดแทงคอจ่าแดงอย่างเลือดเย็น จนจ่าแดงเซไปที่กระจกที่ติดเอกสารของอัศวินไว้ ตัวรูดไปกับผนังเลือดพุ่งสาดไปทั่วเอกสาร อัศวินจุดไฟเผาเอกสาร
พาสเวิร์ดกลับเข้ามาที่เซฟเฮาส์ ชะงัก
“ขาหมูมาแล้วลุงจ่า เลือด”
บัญชา น้ำผึ้ง เข้ามาเห็นรอยเลือด ทุกคนชักปืนออกมา ตามคราบเลือดเป็นทางไปเจอจ่าแดงยังไม่ตาย
“อยู่นี่ ลุงอยู่นี่ เลือดเต็มตัวเหมือนแม่เลย”
บัญชา น้ำผึ้งวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว หาของให้หนุนหัวและพยายามห้ามเลือด
“เกิดอะไรขึ้น จ่าแดง จ่าแดง”
“จ่า จ่าแดง เกิดอะไรขึ้น ใคร ใครทำจ่า”
“ผมขอโทษที่ดูแลหลักฐานไว้ไม่ได้ครับหัวหน้า”
“ไม่เป็นไรจ่า น้ำผึ้งเรียกรถพยาบาล”
จ่าแดงยิ้ม จับมือบัญชาเอาซองน้ำตาลที่จ่าหน้าถึงภรรยาให้ พลางถอดนาฬิกาให้ด้วย
“ฝากให้เมียผมด้วยครับ”
บัญชาน้ำตาคลอ ฝืนยิ้มพูดกับจ่า
“แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกน่าจ่า หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้วนี่”
น้ำผึ้งอุดเลือด หน้าเสีย มองไปทางบัญชา จ่าแดงกระตุกสิ้นใจ บัญชาทรุดลง
“จ่าๆ”
พาสเวิร์ดเอาแท็บเล็ตมา
“มีวิดิโอด้วย”
ทุกคนดูแท็บเล็ต ภาพจ่าแดงลองกดเล่นจนอัดวิดีโอโดยไม่รู้ตัว จนจ่าวางแท็บเล็ตลง อัศวินเข้ามาจนแทง น้ำผึ้งร้องไห้ บัญชาน้ำตาคลอและแค้นใจ พาสเวิดเศร้าแต่ยิ้ม
“ลุงจ่าๆ ไปอยู่กับแม่แล้ว”
อัศวินยืนหน้ากระจกในห้องน้ำภายในบ้าน ล้างเลือดไปด้วยใบหน้าเยือกเย็น เขาเอาเงินใส่กระเป๋า มีพาสปอตอยู่ด้วย ไซเรนรีบกลับมาที่บ้าน เพื่อสืบข่าวว่าอัศวินจะไปส่งของที่ไหน พอดีกับที่อัศวินขับรถออกมา
“ไซเรน ขึ้นรถ”
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 12 (ต่อ)
บัญชารื้อเอกสารที่ไหม้ไฟอย่างสิ้นหวัง
“สายของพวกมันรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเรา มันส่งคนมาทำลายหลักฐานได้เร็วมาก เราคงจับมันไม่ได้”
“ไม่ได้นะผู้กอง จ่าแดงต้องไม่ตายฟรี”
น้ำผึ้งพูดไปร้องไห้ไปด้วย พาสเวิร์ดเดินออกมาจากมุมหนึ่ง กอดกล่องเอกสารกล่องหนึ่งไว้แน่น
“ใจเย็นๆ ก่อน นี่ อยู่นี่ เอกสารที่ใช้ได้ คัดออกมาซ่อนไว้ ยังอยู่นะ อันที่โดนเผาไป เป็นอันที่คัดออกไว้ ไม่ใช้แล้ว ไม่สำคัญ”
บัญชาเงยหน้าอย่างมีความหวัง
รถตี๋ใหญ่ที่ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาที่โกดังริมน้ำ โดยมีคนถือปืนเดินตามประกบ ตี๋ใหญ่ลงจากรถ ลูกน้องสัวมาค้นตัว ตี๋ใหญ่ลงจากรถมองไปรอบๆ ลูกน้องสัวกระจายอยู่
ท่ามกลางความเงียบภายในรถ อัศวินยื่นปืนให้ไซเรน ไซเรนงงๆ เขาแอบส่งข้อความบอกบัญชา
“อัศวินไปโกดังร้างริมน้ำ”
บัญชามองเอกสารอย่างมีความหวัง สั่งน้ำผึ้งแจ้งขอกำลังสนับสนุนเข้าจับกุม เสียงข้อความจากมือถือบัญชาดังขึ้น เขาหันไปบอกทางน้ำผึ้ง
“หมวด ขอหมายจับ และขอกำลังสนับสนุนด้วย เราไปจับคนที่มันฆ่าจ่าแดงกัน”
“ค่ะผู้กอง”
ที่โกดังร้างริมน้ำ ตี๋ใหญ่เดินต่อมาเปิดท้ายให้ดูว่าของอยู่ท้ายรถ แล้วเปิดดูเงินครบเรียบร้อยกำลังจะเดินออก แต่ลูกน้องสัวเปิดกระเป๋าออกมากลายเป็นเศษกระดาษยัดไส้มา
“เฮ้ย อะไรวะ”
ตี๋ใหญ่ตะลึง ไม่คิดว่าจะโดนอัศวินซ้อนแผนล่อให้มาตาย ลูกน้องสัวเข้ามาจับตี๋ใหญ่ จ่อปืนผลักตี๋ใหญ่ให้นั่งลงข้างรถตัวเอง
“เล่นเหี้ยอะไรเนี่ย”
ลูกน้องเอาปืนฟาดโหนกแก้มตี๋ใหญ่ จนทรุดลง จากนั้นลูกน้องสัวโทรศัพท์ไปหาเจ้านาย
“ฮัลโหล พี่ครับ ไม่มีของ มันยัดไส้หลอกเราพี่ เอาไงต่อดี ผมจับไอ้คนที่มาส่งของไว้ได้ครับ”
“อะไรนะ ไม่มีของ แต่ยัดไส้มาเหรอ ถามมันสิว่าของทั้งหมดอยู่ไหน ให้คนของมันเอามาส่งเดี๋ยวนี้”
ลูกน้องสัว หันไปถามตี๋ใหญ่
“ของทั้งหมดอยู่ไหน มึงได้ยินที่ลูกพี่กูถามมั้ย ของอยู่ไหน”
“กูไม่รู้ มันบังคับให้กูเอามาส่งแค่นั้น นอกนั้นกูไม่รู้เรื่อง”
“แล้วใครให้มึงมาส่ง”
“ไอ้อัศวิน”
“อัศวิน”
สัวแค้น รีบโทรศัพท์หาอัศวิน
“คุณเล่นตลกอะไร ผมสั่งให้คุณมาส่งของด้วยตัวเองไง”
“ก็ผมกำลังจะไปนี่ไง
“แล้วไอ้คนที่คุณส่งมานี่จะลักไก่ผมหรือไง”
“ผมไม่ได้ส่งใครไป ผมกำลังจะถึงแล้ว บอกลูกน้องคุณรอได้เลย”
ระหว่างนั้น บัญชากับตำรวจกลุ่มหนึ่งเข้ามาจอดรถในบริเวณใกล้เคียง น้ำผึ้ง บัญชา พร้อมตำรวจในชุดเครื่องแบบบ้าง ชุดคอมมานโด 5-6 คน ลงมาล้อมวงฟังบัญชา
มุมหนึ่งริมหน้าต่างโกดัง จักรอยู่กับหลินที่ถูกมัดมือมัดปาก เฝ้าสังเกตการณ์ มองเห็นตี๋ใหญ่โดนจับอยู่ ลูกน้องสัวที่ดูลาดเลาไว้อยู่ด้านนอกส่งสัญญานว่ากำลังมีรถเข้ามา ตี๋ใหญ่หันไปมองรถอัศวิน ในขณะเดียวกันลูกน้องสัววิ่งประกบเอาปืนจ่อไปที่กระจกรถ อัศวินเอาปืนจ่อมาข้างนอกเช่นกัน ไซเรนตกใจ ลูกน้องสัวรายงานกับสัวว่ามีคนเข้ามา
“พี่สัวครับ มีคนมา สงสัยจะเป็นไอ้คนที่ชื่ออัศวิน”
“ฆ่ามันให้หมด”
อัศวินยิงสวนออกมาก่อน ลูกน้องสัวล้มลง ลูกน้องสัวคนหนึ่งจะยิงไซเรน ไซเรนก้มหลบ ตี๋ใหญ่ก้มลงหยิบปืนที่ซ่อนไว้ใต้รถมาช่วย ไซเรนกลิ้งตัวออกจากรถ ตี๋ใหญเข้ามาลากหลบไป ยิงไป จักรมองมาแต่ไม่ออกไปช่วย กลุ่มบัญชาสะดุ้งกับเสียงปืน บอกลูกน้องเตรียมบุก
จักรลากหลินมาผลักลงที่พื้น ยิงลูกน้องสัว หลินสั่น กลัว จักรยิงไปรอบๆ ตี๋ใหญ่กดหัวไซเรนให้ต่ำจากแนวกระสุน ลากไซเรนหลบในรถ รถถูกยิงกระจกแตกใส่ตี๋ใหญ่และไซเรน จนไปโผล่อีกข้างหนึ่งของรถ อัศวินหลบยิง ลูกน้องสัวโดนยิงตายหลายคน เสียงปืนสงบ มีควันลอยบางๆ ตี๋ใหญ่มองไปรอบๆ ท่ามกลางควัน อัศวินเดินพ้นมุมออกมา เดินยิงซ้ำลูกน้องสัวอย่างเลือดเย็น อัศวินโดนยิงหัวไหล่เลือดไหล เขาดูแผลอย่างไม่ยี่หระ
ในรถ ไซเรนหยิบปืนที่ตกอยู่มาจ่อตี๋ใหญ่ ตะโกนออกมาอย่างเสียสติ
“อ้าก”
จักรออกมาจ่อปืนไปที่ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ประจันหน้ากับไซเรน เศร้าใจไปกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับไซเรน แต่แล้วแววตาของตี๋ใหญ่ก็เปลี่ยนเป็นเหี้ยมเมื่อเห็นจักร ยกปืนขึ้น นึกถึงตอนที่พ่อถูกจักรกดน้ำ
บัญชาจะบุก ลูกน้องมารั้งตัวไว้ก่อนเอาโทรศัพท์มาให้ บัญชารับโทรศัพท์สีหน้าเปลี่ยนไป หันมาแจ้งลูกน้องว่ามีคำสั่งยกเลิกการบุกจับ
“ทุกคนหยุดก่อน มีคำสั่งให้ยกเลิกการจับกุมครั้งนี้”
“อะไรนะ ใครยกเลิกคะ”
บัญชาโมโห
ตี๋ใหญ่และไซเรนจ่อปืนหากัน อัศวินเข้ามายิง เสียงปืนดังขึ้น จักรล้มลง อัศวินเป็นคนยิง อัศวินเศร้าระคนแค้น แทบเสียสติจากการเสียลูกเช่นกัน ตี๋ใหญ่แปลกใจ ไซเรนจ่อปืน แต่ก็ทรุดลงไปทำอะไรไม่ถูก บัญชาบอกกับทุกคน
“ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมให้หน้าไหนมันมาทำให้เกียรติยศของตำรวจอีก ทุกคนฟังทางนี้ ผมจะเข้าไปจับกุมคนร้ายที่ค้ายาเสพติด แต่ผมขอเตือนว่าถ้าใครตามเข้าไปอาจมีผลต่อความเจริญก้าวหน้าของอาชีพของคุณ”
“น้ำผึ้งไปค่ะ
“ไปสิครับหัวหน้า”
ทุกคนเดินเข้าหาบัญชา บอกว่าพร้อมไปด้วยกันหมด บัญชายิ้มภูมิใจ ในขณะที่อัศวินเดินมายิงจักรซ้ำอีก
“มึงกล้าดียังไงเอายาให้ลูกกู”
จักรกระอักเลือด คุกเข่ายกมือไหว้อัศวิน น้ำตาคลอ
“ผมรักคุณมิลค์จริงๆ ครับท่าน”
“รักเหรอ มิลค์ตายแล้ว มึงได้ยินมั้ยมิลค์ตายแล้ว”
อัศวินคลั่ง ยิงอีกนัด บัญชาเข้ามาคนเดียว จ่อปืนตะโกน
“หยุด ทิ้งปืนท่าน”
อัศวินมองเหม่อ เดินไปทางรถ จักรเหมือนจะสำนึก พูดกับตี๋ใหญ่แต่ไซเรนได้ยินด้วย ไซเรนสับสนมาก
“ผมขอโทษ อโหสิให้ผมด้วย ท่านอัศวินเป็นคนให้ผมไปฆ่าพ่อคุณ”
น้ำผึ้งและตำรวจอื่นๆ เข้ามาหาที่กำบังและล้อมอัศวินไว้แล้ว ตี๋ใหญ่แอบขึ้นรถไป ขับออกวนมาประจันหน้ากับอัศวิน แล้วขับจะชนใส่ พอจะถึง อัศวินดึงหลินที่อยู่หลังรถมา เอาหลินบังไว้ ตี๋ใหญ่ตกใจหักหลบรถคว่ำ เฉียดอัศวินกับหลินไป ตี๋ใหญ่เจ็บหนักอยู่ในซากรถ ตำรวจเลิ่กลั่ก น้ำผึ้งย้ำทิ้งปืน อัศวินดิ่งมาทางตี๋ใหญ่ ยิงไปในรถซ้ำ เลือดตี๋ใหญ่กระเด็น ตี๋ใหญ่ออกมาจากซากรถ ไซเรนสับสนหนัก
“มึงนี่ตายยากจริง หะ กะโหลกหนานักรึมึง เมื่อ 4 ปีที่แล้วกูยิงหัวมึง มึงยังรอดมาได้เลยนี่หว่า มึงคิดจะเล่นกับกูเหรอ”
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 12 (ต่อ)
อัศวินเอาปืนกระแทกๆ หัวตี๋ใหญ่เลือดอาบ ทรุดลง ไซเรนเริ่มมองตี๋ใหญ่เปลี่ยนไป บัญชากับตำรวจคนอื่นคืบเข้าใกล้พร้อมบอกให้อัศวินทิ้งปืน
“ทิ้งปืนเถอะครับท่าน ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว”
“มึงไม่รู้กูเป็นใคร มึงกล้าจับกูเหรอ”
“วางปืนก่อน แล้วค่อยคุยกันนะครับท่าน”
รถตำรวจเคลื่อนเข้ามาปิดทางออกของอัศวินหมดแล้ว ไซเรนค่อยๆ ยกปืนมาจ่ออัศวิน อัศวินหันมาเห็น
“มึงจะทำอะไร มึงจะจับกูเหรอ มึงก็เหมือนพ่อมึง มึงนึกว่าพ่อมึงเป็นคนดีนักหนางั้นหรอ ยิงคนข้างหลัง ไม่มีทางสู้ หึ ตอนยิงคนแรกๆ ทำหน้าจะเป็นจะตาย พอกูโยนเงินให้หน่อยก็ยิ้มออก พ่อมึงปอดแหกจะตาย แต่กูจะบอกอะไรให้นะ มันไม่ได้อยากทำหรอก พอกูบอกว่าจะช่วยเอามึงเข้าโรงเรียนตำรวจมันก็เลยทำ มึงเป็นต้นเหตุรู้มั้ย”
“ไม่จริงๆ”
"พี่คุยกันได้พี่”
บัญชาร้องบอก อัศวินจ่อปืนไปที่หลิน ตี๋ใหญ่มองหลิน หลินตระหนก เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง จักรยิงใส่หลังอัศวิน อัศวินสะดุ้งเล็กน้อย เดินไปยิงจักรซ้ำ อัศวินเลือดทะลัก ตำรวจออกจากที่กำบังเข้าใกล้อัศวิน
“หยุด วางอาวุธเถอะครับท่าน”
อัศวินวนไปรอบๆ
“ถอยไป มึงรู้มั้ยว่ากูเป็นใคร มึงรู้มั้ยกูเป็นใคร มึงกล้าดียังไงมาจับกู อยากได้เงินเหรอ เอาไปๆ”
อัศวินเขวี้ยงเงินไปรอบๆ ตี๋ใหญ่มองอัศวินสมเพช ลดปืนลง เขาพยายามพูดกับหลิน ว่าเขาอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัว หลินพยักหน้า
“ไซเรน มึงถือกระเป๋าไปให้กู”
อัศวินให้ไซเรนเดินไปทางท่าน้ำ ระหว่างนั้นตี๋ใหญ่สบตากับไซเรน ตำรวจทั้งกลุ่มคืบตามไปด้วย
“มันจบแล้วพี่ ผมมีหลักฐานว่าพี่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด มอบตัวเถอะครับ” บัญชาบอก
ตี๋ใหญ่เดินตามเข้าหาอัศวิน อัศวินหันมายิงใส่ เป็นจังหวะเดียวกับที่ไซเรนดึงหลินออกจากอัศวินล้มลง อัศวินหันไปจะยิงไซเรน ตี๋ใหญ่ขวาง ดันอัศวินออก ตี๋ใหญ่โดนยิงอีกจนทรุดตกน้ำไป บัญชาเข้ามาถึงพอดีจ่อปืนล้อม อัศวินตัดสินใจยิงตัวตาย ท่านกลางเหตุการณ์วุ่นวาย ตำรวจเคลียร์พื้นที่ ไซเรนนั่งเหมอริมน้ำ
เช้าวันใหม่ หลินฟังข่าววิทยุ
“จากเหตุการณ์บุกเข้าจับกุมขบวนการค้ายาเสพติดรายใหญ่ โดยผู้ต้องหาคือ พลตำรวจตรีอัศวิน นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ที่เปิดบริษัทรักษาความปลอดภัยบังหน้า แต่เบื้องหลังคือเพื่อขนส่งยาเสพติดให้กับเครือข่ายค้ายาเสพติดรายใหญ่จากในเรือนจำ ทีมข่าวได้รับการเปิดเผยจากท่านรองบัญชา หัวหน้าชุดนำกำลังเข้าจับกุมครั้งนี้ว่า ได้รับการส่งข่าวจากสายตำรวจ ชื่อนายธาวิน หรือตี๋ใหญ่ ในการบุกจับครั้งนี้เกิดการยิงต่อสู้กัน จึงทำให้พลตำรวจตรีอัศวินเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนนายธาวินนั้นถูกยิงตกน้ำ คาดว่าน่าจะเสียชีวิตแล้วเช่นกัน รายละเอียดความคืบหน้าทางทีมข่าวจะนำเสนอข่าวต่อไป
“...และสำหรับความคืบหน้าของข่าวใหญ่ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ที่มีเหตุการบุกจับกุมขบวนการค้ายาเสพติดรายใหญ่ ที่มีเรื่องของคนมีสียศพลตำรวจตรีเข้าไปเกี่ยวข้องได้คลี่คลายลงแล้ว โดยเรื่องทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อแปดปีที่แล้ว เมื่อพลตำรวจตรีอัศวิน ได้บังคับให้นายธาวิน หรือตี๋ใหญ่เป็นสายสืบให้ และนายตี๋ใหญ่ไปสู่การเข้าจับกุมยาเสพติดจำนวนมากหลายครั้ง โดยพลตำรวจตรีอัศวินและพวกก็ได้ทำการยักยอกของกลางและเงินสดไว้ และได้วิสามัญคนร้ายทั้งหมดเพื่อเป็นการปิดปาก และยังฆาตรกรรมอำพรางครอบครัวของนายตี๋ใหญ่ พยายามฆ่านายตี๋ใหญ่อีกด้วย แต่เคราะห์ดีนายตี๋ใหญ่รอดชีวิต หลังจากนั้นพลตำรวจตรีอัศวิน ก็ได้เปิดบริษัทรักษาความปลอดภัยบังหน้าเพื่อทำการขนส่งยาเสพติดให้กับเครือข่ายค้ายารายใหญ่จากภายในเรือนจำอีกด้วย ทีมข่าวยังได้รับการเปิดเผยจาก รองบัญชาผู้นำกำลังเข้าจับกุมว่าความสำเร็จในครั้งนี้ได้รับความช่วยเหลือจากนายตี๋ใหญ่ ที่ทำหน้าที่ส่งข่าวและเข้าต่อสู้จนในที่สุดตัวเขาเองได้ถูกยิงตกน้ำไปคาดว่าน่าจะเสียชีวิตแล้ว ขณะนี้ทางทีมประดาน้ำกำลังงมหาในที่เกิดเหตุ ซึ่งคาดว่าทางการจะทำเรื่องสดุดีวีรกรรมความกล้าหาญของเขาต่อไป”
ผู้คุมบุกเข้ารื้อห้องสัว สัวยิ้มอย่างไม่แยแส สุดท้ายก็จับไม่ได้
ที่สำนักงานตำรวจ น้ำผึ้งชมพาสเวิร์ดว่าทำงานได้ดีมาก
“ไหนมานี่ซิ นายตำรวจพาสเวิร์ด มาติดดาวที่บ่า ผู้บังคับบัญชาจะติดให้”
พาสเวิร์ดเดินเข้าไปหา น้ำผึ้งเอาดาวสติ๊กเกอร์ติดให้ที่บ่าพาสเวิร์ด
“จับคนร้าย ตำรวจต้องจับคนร้าย”
พาสเวิร์ดตะเบ๊ะ รับด้วยความยินดี ทั้งสองคนยิ้มหัวเราะ
นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ นายของบัญชาวางโทรศัพท์ลง บัญชาอยู่ในชุดเต็มยศ
“ไอ้เจ้าสัวในคุกนี่มันต้องมีแบ็คดีจริงๆ ขนาดผมสั่งจู่โจมโดยชุดพิเศษมันยังไหวตัวก่อน นี่ขนาดมันยังไม่ออกมา ยังทำได้ขนาดนี่ ถ้าออกมานี่บ้านเมืองเดือดร้อนหนักขึ้นอีกแน่ อืมแล้วก็เสียใจด้วยนะเรื่องลูกน้องคุณน่ะ ใครนะ”
“จ่าแดงครับ”
“ยังไงก็ขอให้รักษาเกียรติยศ ความดี และการปฏิบัติหน้าที่เพื่อประชาชนแบบนี้ตลอดไป และก็อีกอย่างยินดีกับว่าที่พันตำรวจเอกในปลายปีนี้ด้วย”
บัญชาตะเบ๊ะ รับคำนาย
“ขอบคุณครับท่าน”
“แล้วไหนเด็กที่คุณจะเอามาฝากให้เข้าเรียน”
“เอ่อ เดี๋ยวคงจะมาครับท่าน”
ไซเรนนั่งเหมอมองน้ำคุยกับธารใส
“ไซเรนจะกลับเข้าไปรายงานตัวเข้าเรียนวันไหน”
“วันนี้”
“อ้าว แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้”
“เราไม่อยากกลับไปแล้วล่ะธารใส เราขอไปอยู่กับพ่อแม่ธารใสที่ต่างจังหวัดได้มั้ย พ่อเคยบอกว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไรก็ได้ แค่ขอให้เป็นคนดี”
“จริงๆ หรอ ไซเรนอยากไปอยู่บ้านเรา พ่อแม่เราคงดีใจ จะได้มีแรงงานชายไว้ช่วยทำงาน”
“แล้วธารใสล่ะ อีกกี่ปีจบ”
“3 ปี เราจะตั้งใจเรียนนะ รีบกลับไปเป็นครูสอนไซเรนที่ต่างจังหวัด”
ทั้งสองหัวเราะให้กัน
หลินนั่งฟังหนังสือที่ตี๋ใหญ่อ่านมาฝาก แต่ตอนท้ายของการอ่านกลับเป็นคำสารภาพรักและคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีก และบอกด้วยว่าเขาเลิกคิดเรื่องล้างแค้นแล้ว ขอบคุณที่หลินเตือนสติเขา ทำให้เขาปล่อยวางได้ หลินใจสลาย น้ำตาไหลออกมา แต่ก็ยิ้มได้เมื่อนึกถึงช่วงเวลาดีๆ ที่ทั้งสองมีให้กัน
บัญชาพูดกับนายของเขา
“ผมคิดว่า ไซเรนคงจะไม่มาแล้วล่ะครับ”
“ได้ๆ ยังไงว่ากัน เดี๋ยวผมก็มีประชุมเหมือนกัน”
ก่อนบัญชาออกจากห้อง นายหันมาถามเขา
“อืม อีกเรื่องหนึ่ง ผมกำลังคิดว่าจะเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัย อยากได้คนอย่างคุณมาร่วมงานด้วย คุณว่าไง”
บัญชาเหมือนจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ว่านายอาจเป็นผู้อยู่เบื้องหลังในการล้มอัศวิน เขาผิดหวังมาก
ไซเรนนั่งคุยกับธารใส
“เอ้อ แล้วคนที่ชื่อตี๋ใหญ่ เป็นยังไงบ้าง”
“เขาช่วยเรา บังเราจากกระสุนปืน เลยโดนยิงตกน้ำหายไป เรารู้แล้วนะธารใส ว่าตี๋ใหญ่ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ตกเป็นเหยื่อของอัศวินด้วยเหมือนกันกับเรา”
“ไซเรนกับพี่ใหญ่อาจมีชะตากรรมเหมือนกัน ชะตากรรมที่ถูกกระทำ เธอผ่านช่วงเวลาโหดร้ายที่สุดในชีวิตมาแล้ว ปล่อยวางนะ”
“อืม เราไม่คิดจะแก้แค้นใครอีกแล้ว ผลของมันมีแต่เลวร้ายลง ไป ไปหาพ่อแม่ธารใสกันดีกว่า”
“ไปแล้วอย่าอ้อนกลับละกัน”
ทั้งสองเดินอออกไป
ที่ริมน้ำแห่งหนึ่งมีเลือดนอง ตี๋ใหญ่นอนอยู่เหมือนตาย แต่แล้วเขากระพริบตา แล้วลุกขึ้นเดินโซเซออกไป
จบซีซั่น 1
