สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 21
ปรีชาชาญเดินผ่านหน้าปทุมวดีเข้าไป ปทุมวดีอึ้ง
ไม่เข้าใจที่สามีพูด ในขณะที่พันกรพาน้ำเข้ามาในห้องนั่งเล่น วางให้นั่งบนโซฟาอย่างนุ่มนวล คุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว มองหาบาดแผล
“นอกจากถูกตบแล้ว พวกเขาทำอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
น้ำส่ายหน้าแทนคำตอบ พันกรจับหน้าน้ำอย่างแผ่วเบา มองด้วยความห่วงใย
“บวมฉึ่งเลย เดี๋ยวผมเอาน้ำแข็งมาประคบให้นะครับ”
พันกรรีบลุกไปเตรียมผ้าเช็ดหน้าใส่น้ำแข็งที่เคาน์เตอร์ แล้วกลับมาประคบแก้มของน้ำอย่างแผ่วเบา น้ำมองท่าทางห่วงใยของพันกรแล้วเคลิ้ม ปลื้มมาก
“ขอโทษด้วยนะครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไรหรือคะ”
“เรื่องที่ผมเป็นสาเหตุให้คุณเจ็บตัว เฮ้อ จะไปช่วยงานมิวทั้งทีก็ต้องถนอมร่างกายไว้หน่อยนะครับ”
น้ำหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าจริงๆ แล้วพันกรห่วงประภาพรรณมากกว่าตัวเอง แต่ก็รีบปรับสีหน้า หันมายิ้มให้พันกรอย่างหวานชื่น
“พี่กรไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกค่ะ นางนกต่ออย่างน้ำจะทำเต็มที่เพื่อพี่มิวและพี่กรค่ะ”
น้ำส่งสายตาหวานซึ้งให้พันกร แล้วแกล้งเจ็บแก้มให้พันกรช่วยดู
“อุ๊ย เจ็บจังเลยค่ะ”
“ตรงนี้เหรอครับ เดี๋ยวผมดูให้”
พันกรยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ น้ำ คอยประคบที่แก้มน้ำอย่างเบามือ ประภาพรรณเดินอยู่ที่ห้องโถง ได้ยินเสียงพันกรลอดออกมาก็ดีใจมาก
“คุณกรกลับมาแล้ว”
ประภาพรรณรีบวิ่งมาหน้าห้องนั่งเล่น แล้วก็ตกใจ เมื่อเห็นพันกรนั่งใกล้ชิด มือจับแก้มน้ำ ประภาพรรณอึ้ง รู้สึกหวั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ
บุหงาเดินเร็วๆ จะกลับห้อง ดวงแก้วและกล้ารีบตามมาทัน รั้งเอาไว้
“เดี๋ยวสิเตง เตงเดินเร็วไปแล้วนะ”
“นั่นน่ะสินังแพน นี่แกเดินจ้ำๆๆ อย่างกับจะไปตามควายที่ไหน”
“ก็ฉันหงุดหงิด หงุดหงิดๆๆๆ อ้ะ”
บุหงากระทืบเท้าเร่าๆ ระบายอารมณ์โกรธ
“นังน้ำมันมันร้ายนัก เห็นท่าทางซื่อๆ แต่กะจะฟาดเรียบทั้งเสี่ยเป้ ทั้งพี่กร”
“แล้วแบบนี้เราจะเอายังไงกันดีล่ะนังแพน”
“ไม่รู้ คิดไม่ออก อย่าเพิ่งมาเซ้าซี้”
บุหงาเหวี่ยงใส่ดวงแก้วและกล้าอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเดินเข้าห้องไป ดวงแก้วและกล้ารีบตามไปติดๆ พอเปิดประตูห้องก็เจอเสี่ยเป้นั่งรออยู่ ทั้งสามคนตกใจมาก
“เสี่ย”
“เสี่ยมาที่นี่ทำไม”
เสี่ยเป้มองท่าทางของบุหงาด้วยสายตาเย็นชา เอ่ยเสียงเรียบๆ
“ก็เสี่ยเป็นคนซื้อคอนโดนี่ ทำไมเสี่ยจะมาไม่ได้”
บุหงามองสบตากับเสี่ยเป้กร้าว ท้าทาย ดวงแก้วเห็นท่าไม่ดี รีบลากกล้าออกไป
“เสี่ยมาเหนื่อยๆ ท่าทางจะหิว เดี๋ยวฉันกับนายกล้าไปหาอะไรมารองท้องให้นะคะ ไปไอ้กล้า”
ดวงแก้วรีบดันหลังกล้าออกจากห้องไปทิ้งให้บุหงาอยู่กับเสี่ยเป้สองคน
“เลิกเห่อเด็กใหม่ กลับมาหนูแพนคนเก่าได้แล้วรึไงคะ”
“เสี่ยแค่จะมาบอกว่าให้ทำดีกับหนูน้ำเอาไว้ เพราะอีกหน่อยเราต้องใช้ประโยชน์จากมัน”
ยิ่งได้ยินคำพูดเสี่ยเป้ บุหงายิ่งฟึดฟัดไม่พอใจ แหวใส่
“ประโยชน์อะไรกัน เสี่ยแค่อยากได้มันล่ะสิไม่ว่า”
เสี่ยเป้หมความอดทน ลุกขึ้นไปบีบคอบุหงาแน่น หญิงสาวอึ้งตกใจ ทำอะไรไม่ถูก
“จะพูดจะจาอะไรหัดคิดซะบ้างนะ ที่เธอมีกิน มีใช้อยู่ทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะเสี่ยเหรอ หะ”
เสี่ยเป้เหวี่ยงบุหงากระแทกผนังห้อง เธอทั้งเจ็บทั้งกลัว ลงไปทรุดอยู่ที่พื้น เสี่ยเป้ยอบตัวลงมานั่ง จับหน้าบุหงาเงยขึ้นมา แววตาดุดัน
“แค่บ่อนถูกทลาย รายได้ก็หายไปแล้วครึ่งหนึ่ง วิธีเดียวที่จะรอดก็คือการเอาใจทอมเข้าไว้ และถ้าเธอไม่อยากมีจุดจบแบบไอ้ประดิษฐ์ ก็ทำตามคำสั่งของเสี่ยซะ”
บุหงากลัวมาก ยกมือไหว้ประหลกๆ
กลางคืน ประภาพรรณนั่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจก เครียดกังวล รู้สึกหวั่นไหวเรื่องพันกรกับน้ำ นึกถึงที่น้อยเคยมาเตือนเรื่องน้ำ ประภาพรรณถอนหายใจออกมาหนักๆ พันกรเพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินมาเห็นเข้า รีบเข้ามาบีบนวดให้อย่างเอาอกเอาใจ
“วันนี้ทำงานเหนื่อยหรือครับ”
ประภาพรรณรู้สึกตัวรีบปรับสีหน้าเป็นปกติ แล้วหันไปยิ้มเจื่อนๆ ให้พันกร
“ก็นิดหน่อยน่ะค่ะ”
“มีผู้ช่วยเก่งๆ อย่างน้ำอยู่ด้วยแบบนี้ มิวไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ มา เดี๋ยวผมนวดให้”
พันกรยังคงบีบนวดประภาพรรณ เอาอกเอาใจต่อไป โดยที่ไม่สังเกตเลยว่าประภาพรรณหน้าเจื่อนกับคำพูดของเขา
ตอนเช้า เสียงปทุมวดีดังขึ้น
“ว่าไงนะ หล่อนจะพายัยน้ำออกไปทำงานข้างนอก”
ปทุมวดีเดินฟึดฟัดไปรอบๆ ห้อง สะบัดพัดพรึ่บพรั่บไปมาอย่างขัดใจ หันมาพูดกับน้ำ
“ที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้มันไม่พอหรือยังไง เธอถึงต้องไปทำงานที่อื่น”
น้ำก้มหน้างุดๆ กลัว ไม่กล้าสู้หน้าปทุมวดี
“คือว่า”
ปทุมวดีหันมามองหน้าประภาพรรณเหมือนเป็นต้นเหตุ
“หรือว่าเป็นฝีมือของเธอ”
ประภาพรรณรีบส่ายหน้าแล้วอธิบาย
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ”
“แล้วมันยังไง ฉันถามเธอนะ น้ำ”
น้ำยิ่งกลัวปทุมวดีหนัก ประภาพรรณเห็นแล้วสงสารมาก รีบช่วยพูดให้
“แต่ว่าคนเราก็ต้องรู้จักขวนขวาย หยิบจับอะไรด้วยตัวเองบ้างนะคะ”
ปรีชาชาญเห็นด้วย “นั่นน่ะสิ คุณหญิง ผมว่าการที่หนูน้ำอยากออกไปทำงานเอง เป็นสิ่งที่ดีนะ”
“จริงด้วยครับ เพราะถ้าจะให้งอมืองอเท้าอยู่แต่ในบ้าน เป็นผมก็คงไม่สบายใจเหมือนกัน” พันกรช่วยพูด
น้ำได้โอกาส รีบพูดออดอ้อนปทุมวดีทันที
“ตั้งแต่น้ำมาอยู่ที่นี่ คุณหญิงก็ให้น้ำมาเยอะแล้วค่ะ ครั้งนี้น้ำขอดิ้นรนด้วยตัวเองบ้างนะคะ”
น้ำคลานเข้าไปกอดขาปทุมวดี ปทุมวดีเห็นท่าทางไร้เดียงสาของน้ำแล้วเริ่มหวั่นไหว
“เออๆ ก็ได้ เธอไปทำงานนอกบ้านก็ได้”
ปทุมวดีกลั้นใจพูดออกมาในที่สุด ประภาพรรณและน้ำฉีกยิ้มให้กันอย่างดีใจ
“แต่ห้ามพวกเธอสองคนทำชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของฉันเสียหายเด็ดขาดนะ”
“มิวรับรองค่ะ คุณแม่สามี ว่างานที่ไปทำ ไม่ทำให้เสียชื่อแน่”
ปทุมวดีมองท่าทางมั่นใจของประภาพรรณอย่างหมั่นไส้
“เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะยะ อย่าพลาดมาล่ะ”
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 21 (ต่อ)
น้อยและแต้วกำลังล้างจานกันอยู่ในครัว ป้าม้วน ป้าบัวเผื่อน ช่วยกันนั่งเด็ดใบกะเพรา ปอกกระเทียมอยู่ใกล้ๆ ป้าม้วนทำเสียงเลียนแบบประภาพรรณ
“แต่ว่าคนเราก็ต้องรู้จักขวนขวาย หยิบจับอะไรด้วยตัวเองบ้างนะคะ หูย ฟังแล้วหมั่นไส้”
แต้วเป็นห่วงป้าม้วน รีบเตือนด้วยความหวังดี
“พูดเบาๆ หน่อยก็ได้ป้า เดี๋ยวก็ถูกใครบางคน เตรียมอัดคลิปไปฟ้องเจ้านายหรอก”
แต้วปรายตามองน้อย น้อย ป้าบัวเผื่อน ป้าม้วน มองหน้ากันอึ้ง แล้วก็ขำพรืดออกมาพร้อมๆ กัน แต้วนิ่วหน้ามองคนโน้นทีคนนี้ที งงมาก
“นี่ขำอะไรกันเนี่ย”
“ก็ขำแกนั่นแหละนังแต้ว”
“ช่าย แกนี่มันโง่ยิ่งกว่าโง่อีกนะ”
แต้วนิ่วหน้าคิดๆ อยู่สักพัก หันไปแหวใส่น้อย
“หรือว่าเรื่องที่แกอัดคลิปเสียงฉันเป็นเรื่องโกหก”
“ก็เออเด่ะ”
แต้วตกใจ อ้าปากค้าง ทั้งโกรธทั้งอายที่ถูกทุกคนหัวเราะเยาะ ทนไม่ไหวยกกะละมังล้างจานสาดโครมใส่ทุกคน
“หนอยแน่ รวมหัวกันหลอกฉันเรอะ”
ทุกคนวิ่งหนีแต้วไปรอบๆ ห้อง
เอกราชเดินไปเดินมาอย่างเครียดๆ อยู่ที่เซฟเฮาส์ หมวดบัญญัติก็มีท่าทางไม่ต่างกัน
“มิวแน่ใจเหรอว่าวิธีนี้จะได้ผล”
“นั่นสิครับ ผมว่ายิ่งเราทำอย่างนี้ เสี่ยเป้จะสงสัยหนักขึ้นนะครับ”
“แต่มันก็เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้น้ำยอมเป็นนางนกต่อต่อไปนะคะ คงต้องเสี่ยงกันหน่อยล่ะ”
เอกราช หมวดบัญญัติมองหน้าประภาพรรณเครียด ทั้งสองคนรู้สึกไม่มั่นใจในแผนการของประภาพรรณหญิงสาวเลย จ่าพนมนั่งเฝ้าหน้าจอมอนิเตอร์แล้วเห็นอะไรบางอย่าง หันไปเรียกทุกคน
“ทุกคน ตอนนี้นางนกต่อของเราจะเข้าไปด้านในแล้วครับ”
ประภาพรรณ เอกราชและหมวดบัญญัติรีบพุ่งตัวมาที่มอนิเตอร์ ทุกคนจ้องมองกันอย่างเครียดๆ
ด้านในโมเดลลิ่ง เสี่ยเป้เดินนำน้ำเข้าไปตามทาง ทอมโอบเอวน้ำไว้อย่างหลงใหล เสี่ยเป้เปิดประตูห้องซ้อมให้น้ำเข้าไปด้านใน น้ำยืนมองบุหงาและนางแบบคนอื่นกำลังซ้อมเต้นกันอย่างเก้ๆ กังๆ ทอมเห็นท่าทางหวั่นๆ ของน้ำแล้วเอ็นดูมาก รีบพูดปลอบใจ
“รีแล็กซ์ ไม่ต้องตื่นเต้นไปนะครับ คนสวย”
เสี่ยเป้เรียกบุหงาให้ออกมาหา บุหงารีบเดินเข้ามาตามคำสั่ง
“หนูแพน คนนี้คือหนูน้ำ นางแบบใหม่ของเรา ยังไงก็ฝากดูแลด้วยนะ”
น้ำลอบยิ้มเยาะใส่บุหงา บุหงาเห็นแล้วอยากถลึงตาใส่น้ำมากแต่ด้วยความที่เสี่ยเป้จ้องดุอยู่ จึงไม่กล้า ได้แต่ตอบรับแบบแกนๆ ไป
“ค่ะเสี่ย รีบวางกระเป๋าแล้วตามฉันมานี่”
น้ำรีบวางกระเป๋าอย่างว่าง่าย แล้วเดินตามบุหงาไปรวมกลุ่ม ทอมยิ้ม หันมาคุยกับเสี่ยเป้อย่างชื่นชม
“เสี่ยนี่เก่งนะครับ ทำให้คุณแพนยอมลงให้ง่ายๆ แบบนี้”
“ก็ธรรมดาครับ ถ้าหมาที่เราเลี้ยงไว้มันหันมาแว้งกัด ก็ต้องมีบทลงโทษกันบ้าง”
ทอมมองสบตากับเสี่ยเป้อย่างเข้าใจ
บุหงา น้ำและพวกสาวๆ ซ้อมการแสดงกันเสร็จแล้ว แยกย้ายกันเดินออกไป เหลือเพียงน้ำ ที่ยังนั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่คนเดียว เสี่ยเป้และทอมเดินเข้ามาหา พร้อมกับยื่นขวดน้ำให้
“ซ้อมวันแรกท่าทางจะเหนื่อยนะ”
น้ำเอื้อมมือไปรับอย่างเกรงใจ
“ขอบคุณมากค่ะ เสี่ยกับคุณทอมมีธุระอะไรกับน้ำหรือคะ”
“ก็แค่จะมาทวงถามเรื่องสัญญาน่ะครับ”
น้ำแกล้งเครียด ดูวิตกกังวล
“เอ่อ คือ น้ำคงรับข้อเสนอของเสี่ยกับคุณทอมไม่ได้ เพราะน้ำมีแม่ที่ป่วยต้องคอยดูแล”
ทอมและเสี่ยเป้หน้าเสีย กลัวว่าปลาจะหลุดมือ เสี่ยเป้หัวไว รีบยื่นข้อเสนอเพื่อโน้มน้าวจิตใจน้ำเข้าไปอีก
“กับอีแค่เรื่องแม่ป่วยมันจะไปยากอะไร หนูก็แค่รับข้อเสนอของเสี่ยกับคุณทอมเอาไว้ แล้วเดินทางไปกลับเอา”
ทอมรู้สึกทึ่งในความหัวไวของเสี่ยเป้มาก
“จริงด้วย ส่วนเรื่องค่าใช้จ่าย ค่ารักษาพยาบาลผมจะออกให้ทุกอย่าง ขอเพียงแค่คุณยอมรับของเสนอของผม”
น้ำยังลังเล ตัดสินใจไม่ได้ เสี่ยเป้งัดไม้ตายออกมาใช้ทันที
“พรุ่งนี้เสี่ยว่าจะเข้าไปบ้านที่เก็บตัวนางแบบซะหน่อย ไปด้วยกันมั้ยล่ะ”
“ไปทำไมหรือคะ”
“ก็ไปให้เห็นว่าบรรดานางแบบของเสี่ย กินหรูอยู่สบายกันแค่ไหน เผื่อหนูจะได้ตัดสินใจง่ายขึ้นไง”
น้ำมองเสี่ยเป้และทอมด้วยแววตาซาบซึ้ง เธอแกล้งทำได้อย่างแนบเนียนว่าหลงกลเสี่ยเป้แล้ว
“เสี่ยกับคุณทอมช่างดีกับน้ำเหลือเกิน น้ำขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกๆ อย่าง”
น้ำยกมือไหว้ เสี่ยเป้และทอมลอบมองหน้ากัน ยิ้มร้าย
เอกราช หมวดบัญญัติและจ่าพนมหันมามองประภาพรรณอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าแผนของหญิงสาวจะได้ผล
“เหลือเชื่อ คำแถตื้นๆ แค่นี้ไอ้เสี่ยเป้ดูไม่ออก”
“นี่แสดงว่าพวกมันหลงน้ำมากจริงๆ ถึงได้เชื่อทุกอย่างแบบนี้”
“ก็นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับพวกเรานะ”
“นั่นสิคะ อีกไม่นาน พวกเราคงจะได้ปิดคดีไอ้เสี่ยเป้นี่ซะที”
ประภาพรรณยิ้มมั่นใจ รู้สึกว่าชัยชนะใกล้เข้ามาทุกที
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 21 (ต่อ)
ทอมยืนมองน้ำผ่านกระจกห้องทำงานอย่างหลงใหล เสี่ยเป้เดินเข้ามาเคาะประตูห้อง เรียกสติของทอมกลับมา
“เห็นคุณให้เด็กไปเรียก มีอะไรหรือเปล่า”
ทอมหันกลับมาหาเสี่ยเป้ พร้อมกับยิ้มให้
“ผมอยากจะคุยกับเสี่ยเรื่องน้ำน่ะครับ”
เสี่ยเป้พยักหน้าเข้าใจ
“งั้นก็ว่ามา”
“เด็กคนนี้เป็นของผม ผมอยากให้เสี่ยถอย”
เสี่ยเป้ได้ยินคำขอของทอมแล้วรู้สึกไม่พอใจ
“ทำไมล่ะ ทีกับเด็กคนอื่นคุณยังแชร์กับผมได้เลย”
“แอมซอรี่ แต่คนนี้ไม่ได้จริงๆ”
ทอมมองสบตากับเสี่ยเป้อย่างท้าทาย เสี่ยเป้ฮึดฮัด ไม่พอใจท่าทางของทอมมาก
“แต่ว่าผมเป็นคนโน้มน้าวให้นังเด็กนั่นยอมตกลงทำงานกับเรานะ เพราะฉะนั้นผมมีสิทธิ์”
ทันทีที่เสี่ยเป้พูดจบ ทอมยกเท้าขึ้นมาวางบนที่วางแขนของเสี่ยเป้ทันที รอยยิ้มของเขาหายไปสายตาแข็งกร้าวท่าทางเอาจริง
“กับอีแค่เรื่องโน้มน้าวเด็ก เทียบไม่ได้เลยนะกับหุ้นบริษัทที่ผมแบ่งเพิ่มเติมให้เสี่ย”
เสี่ยเป้อึ้ง พูดไม่ออก ทอมมองเสี่ยเป้ด้วยสายตาเย้ยหยัน ราวกับว่าตัวเองเป็นต่อ
“ตั้งแต่บ่อนถูกทลาย เสี่ยก็ไม่ต่างอะไรกับคนสิ้นเนื้อประดาตัว แล้วที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้ เสี่ยคงไม่ลืมนะว่าเพราะใคร”
คำพูดของทอมตีแสกหน้าของเสี่ยเป้ เสี่ยหน้าเสียแต่ทำอะไรไม่ได้
“ก็ได้ ผมยอมถอยเรื่องเด็กน้ำก็ได้”
เสี่ยเป้กัดฟันพูดออกมาอย่างจำใจ ทอมฉีกยิ้มร่า พอใจกับคำตอบของเสี่ยเป้
“เอ๊กเซเล้นท์ สุดยอด มันต้องอย่างนี้สิ ขอบคุณมากเลยนะครับ หุ้นส่วน”
ทอมเอื้อมมือมาตบบ่าของเสี่ยเป้ แล้วเดินฮัมเพลงออกไปอย่างสบายใจ เสี่ยเป้ทุบโต๊ะดังเปรี้ยงด้วยความโมโห
“หนอย ไอ้ทอม ไอ้ฝรั่งเจ้าเล่ห์ อย่าให้ถึงตากูบ้างก็แล้วกัน”
เสี่ยเป้แค้นมาก
พันกรออกมาเดินเล่นสูดอากาศยามค่ำคืน น้ำเดินเล่นอยู่อีกมุม เห็นพันกรเข้าก็ตื่นเต้นดีใจมาก
“พี่กรนี่”
น้ำทำท่าเหมือนคิดอะไรได้ รีบถลาไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ แกล้งร้องไห้สะอึกสะอื้นเรียกร้องความสนใจ พันกรเห็นก็รีบเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง
“น้ำร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
น้อยกับป้าบัวเผื่อนเดินมารับลม น้อยเห็นรีบดึงป้าบัวเผื่อนไว้ แล้วต่างรีบหลบแอบดู
“อะไรวะนังน้อย”
“อย่าดังไป ถ้าอยากเห็นภาพเด็ดต้องเงียบไว้”
น้ำลอบยิ้มดีใจที่แผนการได้ผล หันกลับมาตีหน้าเศร้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อ
“น้ำไม่สบายใจเรื่องงานวันพรุ่งนี้น่ะค่ะพี่กร ถ้าระหว่างที่น้ำอยู่ในบ้านพักนางแบบ แล้วพวกเสี่ยเป้เกิด”
น้ำตีหน้าเครียดกังวล เหมือนเด็กไร้เดียงสา พันกรหลงเชื่อ เห็นแล้วสงสาร ลูบหัวน้ำปลอบใจ
“อย่ากังวลไป พี่ว่าต้องไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นกับน้ำแน่ๆ”
“พี่กร”
ป้าบัวเผื่อนกับน้อยตาโตเมื่อเห็นว่าน้ำเสแสร้งได้ขนาดนี้ พันกรยังพูดปลอบไปด้วยใจบริสุทธิ์
“และพี่ก็เชื่อว่า มิวเองก็จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องไม่ดีกับน้ำด้วยเหมือนกัน”
ทันทีที่ได้ยินพันกรพูดถึงประภาพรรณ น้ำเริ่มหน้ามุ่ย เซ็งมาก แต่แล้วก็ยิ้มร้าย คิดแผนการใหม่ รีบหันไปบอกพันกร
“ขอบคุณพี่กรมากนะคะที่รับฟังน้ำ นี่ก็ดึกมากแล้ว น้ำขอตัวไปนอนดีกว่า”
น้ำตั้งท่าจะลุกเดินออกไป แต่แกล้งสะดุด ทำท่าเหมือนจะล้ม
“น้ำ ระวัง”
พันกรรีบถลาเข้ามาประคองน้ำ น้ำได้โอกาสรีบดึงรั้งตัวพันกรเอาไว้ ทำให้ทั้งสองล้มกลิ้งไปบนสนามหญ้าด้วยกัน จังหวะเดียวกับที่ประภาพรรณเดินถือน้ำส้มเข้ามา เห็นพันกรและน้ำล้มกลิ้งไปบนสนามหญ้าอย่างอึ้งๆ ตกใจมาก เผลออุทานออกมาเบาๆ
“เฮ้ย”
ป้าบัวเผื่อนกับน้อยก็ตกใจ ปทุมวดีออกมาเดินเล่น เห็นน้ำและพันกรล้มกลิ้งไปกับพื้นก็ตกใจอ้าปากค้าง เหลือบไปเห็นประภาพรรณยืนอึ้งอยู่ไม่ไกล ก็คิดอะไรได้ ปทุมวดียิ้มร้าย คิดในใจ
“เกิดเรื่องแบบนี้ ก็ถึงเวลาที่แกจะออกไปจากบ้านฉันซะที”
ปทุมวดีรีบเดินเนียนๆ เข้ามาด้านหลังของประภาพรรณ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ผู้ชายก็แบบนี้ ต่อให้มีเมียอยู่แล้ว สักวันก็ต้องหาเศษหาเลยอยู่วันยังค่ำ แต่คนเป็นเมียก็ต้องถามตัวเองด้วยนะ ว่าดูแลผัวดีพอหรือยัง”
ยิ่งได้ยินคำพูดของปทุมวดี ประภาพรรณยิ่งเครียดหนัก ในใจว้าวุ่นเรื่องน้ำกับพันกรมาก ปทุมวดีเห็นประภาพรรณหน้าเครียดแล้วยิ้มเยาะสะใจ เดินฮัมเพลงเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี ประภาพรรณมองภาพพันกรและน้ำช่วยประคองกันขึ้นมายืนอย่างปวดร้าว มือกำแก้วน้ำส้มแน่น พึมพำ
“ไม่จริงใช่มั้ยคะ คุณกร”
ตอนแรกประภาพรรณคิดว่าจะเข้าไปถามให้รู้เรื่อง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ถามเพราะพรุ่งนี้มีงานสำคัญรออยู่
“ขอให้พรุ่งนี้งานหลวงผ่านไปก่อนค่อยเคลียร์ม้วนเดียวจบละกัน”
ป้าบัวเผื่อนกับน้อยต่างมองประภาพรรณ เห็นใจมาก
รถของเสี่ยเป้และทอมเข้ามาจอดหน้าบ้านพักนางแบบ เสี่ยเป้ ทอม และน้ำเดินลงมาจากรถ น้ำมองความใหญ่โตของบ้านพักอย่างตื่นๆ แกล้งทำว่าไม่มั่นใจ
“ที่นี่แหละครับ บ้านพักนางแบบของเรา สวยหรู น่าอยู่มั้ยครับ”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าจะมีบ้านสวยๆ แบบนี้อยู่ห่างจากถนนใหญ่ตั้งหลายกิโล”
“ก็เป็นเพราะว่าเสี่ยไม่อยากจะให้ใครมารบกวนอาณาจักรของเสี่ยยังไงล่ะ”
“อาณาจักรเหรอคะ”
เสี่ยเป้ยืดอกอย่างภูมิใจเริ่มแผนการโน้มน้าวทันที
“หนูมองไปรอบๆ สิ ที่นี่สวย สงบ แล้วก็มีแต่บรรดาสาวสวยเหมือนนางฟ้าอยู่กันทั้งนั้น”
เสี่ยเป้หันมามองสบตากับน้ำ แววตาเต้นระริก เหมือนคนเจ้าเล่ห์
“หนูน้ำ ไม่อยากจะเป็นนางฟ้าในอาณาจักรของเสี่ยบ้างหรือ”
คำชักชวนของเสี่ยเป้ทำเอาน้ำหน้าร้อนวูบ เธอรีบหลบสายตาลงต่ำ เขินเสี่ยเป้มาก ทอมเห็นท่าทางก้อร่อก้อติกของเสี่ยเป้แล้วไม่พอใจ รีบเดินเข้ามาโอบเอวน้ำแสดงความความเป็นเจ้าของ
“ผมว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่านะครับ จะได้พาคุณน้ำเดินดูสถานที่ด้วย”
ทอมรีบพาน้ำเดินผ่านหน้าเสี่ยเป้เข้าไปในบ้าน เสี่ยเป้เจ็บใจ ขณะเดียวกันพวกเอกราชอยู่ที่เซฟเฮ้าส์ ทุกคนจ้องมองจอมอนิเตอร์นิ่ง เครียดมาก
“หมวดพอจะหาพิกัดของบ้านหลังนี้ได้มั้ย”
“จากเส้นทางที่เราเห็นผ่านกล้องสอดแนม ไม่น่าจะหายาก ผมจะลองดู”
หมวดบัญญัติตั้งต้นทำงานด้วยท่าทางเคร่งเครียด ประภาพรรณ เอกราชและจ่าพนมมองลุ้นๆ
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 21 (ต่อ)
เสี่ยเป้และทอมพาน้ำเดินชมบ้านเสร็จแล้วหันมาถามน้ำด้วยสายตาคาดหวัง
“เป็นยังไงบ้างครับคุณน้ำ พอจะรับข้อเสนอของผมได้หรือยัง”
น้ำทำท่าลังเล ลำบากใจมาก
“เอ่อ คือว่า”
เสี่ยเป้กลัวน้ำจะหนี รีบพูดสำทับ
“ถ้าหนูยังไม่สบายใจ งั้นพรุ่งนี้เรามาร่างสัญญาร่วมกันดีมั้ย”
น้ำอึ้งแปลกใจมาก
“ทำอย่างนั้นได้ด้วยหรือคะ”
“ได้สิ อันที่จริงพวกเสี่ยก็ไม่เคยทำแบบนี้หรอกนะ แต่ว่าหนูคือคนพิเศษ”
บุหงาเข้ามาขัดจังหวะการคุยของพวกเสี่ยเป้
“นั่นสินะ ดูท่าว่าจะเป็นคนพิเศษมากๆ เลยเชียวล่ะ”
บุหงาเดินเฉิดฉายเข้ามากลางวง เสี่ยเป้และทอมตกใจมาก เสี่ยเป้เสียงแข็ง
“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่”
“ก็ตามมาดูแลเด็กใหม่ยังไงล่ะคะ เสี่ยบอกแพนเองไม่ใช่เหรอว่าคนนี้น่ะ ต้องดูแลเป็นพิเศษ”
บุหงามองสบตากับเสี่ยเป้อย่างท้าทาย ไม่กลัวเกรงอะไรทั้งนั้น ทอมมองท่าทางของบุหงาอย่างไม่สบายใจ หันไปกระซิบกระซาบกับเสี่ยเป้
“ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
ทอมเดินนำเสี่ยเป้ออกไป เสี่ยเป้หรี่ตามองบุหงาคาดโทษ แล้วเดินตามทอมไป
หมวดบัญญัติฉีกยิ้มร่า บอกทุกคนอย่างมั่นใจ
“สำเร็จ เราได้พิกัดของบ้านพักแล้ว”
ทุกคนตื่นเต้น กรูเข้ามาที่หน้าจอโน้ตบุ้กของหมวดบัญญัติ เห็นภาพระบุตำแหน่งของบ้าน จ่าพนมแซว
“โห ใช้เวลาไม่กี่นาทีแบบนี้ หมวดของผมเป็นแฮ็กเกอร์หรือเปล่าครับเนี่ย”
“นั่นสิคะ หมวดบัญญัตินี่สุดยอดจริงๆ”
เอกราชรีบคว้ากระเป๋า ตั้งท่าจะเดินออกจากห้อง หันมาบอกทุกคนอย่างรีบร้อน
“ผมต้องไปรายงานเรื่องนี้ให้ท่านรองทราบ งานของเราใกล้จบแล้ว ทำดีมากทุกคน”
เอกราชยิ้มร่าให้ทุกคนแล้วรีบออกไป หมวดบัญญัติและจ่าพนมหันมาตีมือกัน รู้สึกโล่งใจมากที่งานใกล้จบลง
“โฮ้ย จบสักที ตามล่ากันมาเป็นเดือนๆ แบบนี้ ป่านนี้ลูกเมียจำหน้าผมไม่ได้แล้วมั้ง”
“ของผมก็พอกันเลยหมวด นี่กะว่าจบงานนี้แล้วจะพาลูกไปเที่ยวทะเลสักหน่อย แต่ว่าก่อนอื่น”
จ่าพนมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้หมวดบัญญัติและประภาพรรณ
“ผมว่าเราจัดปาร์ตี้ส้มตำ เลี้ยงฉลองส่งท้ายงานกันหน่อยดีกว่า”
จ่าพนมและหมวดบัญญัติดีใจกันยกใหญ่ ทั้งสองตั้งท่าจะเดินออกจากห้อง แล้วหันมาถามประภาพรรณ
“คุณมิวอยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ยครับ”
ประภาพรรณยิ้มเกรงใจ
“อะไรก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่ๆ จัดมาเลย”
หมวดบัญญัติและจ่าพนมหันมาตะเบ๊ะตลกๆ ใส่หญิงสาว แล้ววิ่งออกประตูไปอย่างรีบร้อน ประภาพรรณเห็นทั้งสองคนออกไปแล้ว กลับมาหน้าเครียด ยังคิดเรื่องพันกรกับน้ำไม่ตก
“งานหลวงใกล้จะจบ แต่งานราษฏร์เนี่ยสิ จะเคลียร์ยังไงดี มิวเอ๊ย”
บุหงามองทอมและเสี่ยเป้เดินออกไปแล้ว รีบหันมาหาเรื่องน้ำ สายตาดุดัน
“เห็นเสี่ยให้นู่นให้นี่มากกว่าคนอื่น ก็อย่าเหลิงให้มันมากนัก ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าใครมาก่อนมาหลัง”
บุหงาปัดกระเป๋าน้ำตกลงมาที่พื้น กล้องสอดแนมกลิ้งหลุดออกมาจากกระเป๋า บุหงามองอย่างสงสัย ตรงข้ามกับน้ำที่ตกใจจนหน้าซีด เวลาเดียวกันนั้น ภาพบนจอมอนิเตอร์ดับวูบไป ประภาพรรณตกใจมาก
“เฮ้ย”
ประภาพรรณรีบถลามาที่แผงวงจร พยายามกดปุ่มนั่นนี่อย่างร้อนรน
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
ระหว่างที่ประภาพรรณกำลังหาทางแก้ไขอยู่นั้น มีเสียงน้ำด่าบุหงาดังลอดหูฟังออกมา
“คุณแพน นี่มันจะมากไปแล้วนะ”
ประภาพรรณคิด
“ไม่มีภาพ แต่เสียงยังอยู่”
ประภาพรรณชะงักมองหูฟังด้วยความสงสัย แล้วหยิบขึ้นมาเพื่อฟังการสนทนาระหว่างน้ำกับบุหงา น้ำรีบหยิบกล้องสอดแนมและข้าวของทุกอย่างใส่กระเป๋า แล้วลุกขึ้นมาด่าบุหงาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“ฮึ ทำตัวต่ำ ไม่รู้จักเก็บอารมณ์แบบนี้นี่เอง ฉันไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมพี่กรถึงไม่สนใจคุณ”
บุงหาถลึงตาใส่น้ำ
“นี่ แกกล้าเรียกพี่กรของฉันว่าพี่ แบบนี้ก็แสดงว่าแกกะจะงาบพี่กรจริงๆ ใช่มั้ย”
“ใช่”
น้ำยิ้มร้าย เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้บุหงาเห็น ท่าทางของน้ำสบายๆ ตรงข้ามกับบุหงาที่มองน้ำอย่างตกใจ
“ทั้งหล่อ ทั้งรวย เป็นสุภาพบุรุษแบบพี่กร ก็ควรจะได้เมียดีๆ ที่ฉลาดเท่าทันกันอย่างฉัน ไม่ผู้หญิงต่ำๆ อย่างแกหรือนังมิว”
บุหงายืนนิ่ง ตกใจกับคำด่าของน้ำมาก น้ำยิ้มเยาะสะใจแล้วเดินกระแทกไหล่บุหงาออกไปราวกับผู้ชนะ ประภาพรรณได้ฟังธาตุแท้ของน้ำแล้วอึ้ง ตกใจมากกว่าบุหงาเสียอีก
“ที่แท้ก็เลี้ยงไม่เชื่อง ไว้จบเรื่องเสี่ยเป้เมื่อไหร่ จะได้เห็นดีกัน”
ภายในห้องทำงานของรองวิเชียร เอกราชและพันกรนั่งอยู่ด้วย บรรยากาศเครียดมาก
“ผู้กอง คุณเรียกประชุมทุกฝ่ายเดี่ยวนี้ เอกราช คุณติดต่อขอกำลังเสริมจากหน่วยงานอื่นให้ผมด้วย”
เอกราชและพันกรมองหน้ากันเครียด แล้วหันไปท้วงกับรองวิเชียร
“ถ้าเราจะขอกำลังเสริมจากหน่วยงานอื่น เราจะเสียเวลาไปอีกเป็นวันเลยนะครับท่าน”
“นั่นน่ะสิครับ แล้วถ้าเราต้องเสียเวลารอแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยเป้กับทอมจะขนย้ายผู้หญิงไปเมื่อไหร่”
“แต่คดีนี้เป็นคดีใหญ่ พวกคุณก็รู้ว่าหน่วยงานเรามีคนไม่พอ”
พันกรคิดอะไรได้ รีบเสนอ
“ผมขอเสนอแผนการการจับกุมเสี่ยเป้ในที่ประชุมด้วยได้มั้ยครับ”
รองวิเชียรหรี่ตามองพันกรอย่างชั่งใจ รู้สึกไม่ไว้ใจในตัวพันกรมากเท่าไหร่ เอกราช รีบช่วยพันกรพูดกับท่านรองวิเชียร
“มันสมองหัวกะทิระดับผู้กองพันกร ถ้าได้เข้ามาร่วมทีมด้วยจะช่วยเราได้เยอะเลยนะครับ ท่านรอง”
“แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไง ว่าคุณจะไม่ทำพลาด”
“ท่านรองครับ ภารกิจนี้ไม่ใช่แค่งานหลวงนะครับ แต่ผมเดิมพันด้วยการเอาภรรยาตัวเองมาเสี่ยงอันตราย ท่านจะให้ผมนั่งเฉยๆ มองมิวเดินเข้าไปสู้กับแก๊งเสี่ยเป้ โดยที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมคงยอมไม่ได้หรอกครับ”
พันกรมองสบตากับรองวิเชียร ด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว มั่นคงมาก
“ผมขอโอกาส ขอลงภาคสนามปฏิบัติภารกิจนี้แทนภรรยาของผมเถอะครับ ท่านรอง”
“ก็ได้ ผมจะให้โอกาสคุณกลับเข้าทีมอีกครั้ง เตรียมตัวเข้าประชุมได้”
พันกรยิ้ม ดีใจมากที่ได้โอกาส รองวิเชียรตั้งท่าจะเดินออกไป เอกราชรีบท้วงไว้
“เดี๋ยวครับท่าน ถ้าท่านเอาคุณกรเข้ามาแทนที่มิว แล้วจะให้มิวไปทำอะไรล่ะครับ”
“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง ผมคิดไว้ให้แล้ว”
รองวิเชียรเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้พันกรและเอกราชมองหน้ากัน งง สงสัยว่ารองวิเชียรเตรียมตำแหน่งอะไรไว้ให้ประภาพรรณกันแน่
จบตอนที่ 21
***หมายเหตุ มีการปรับเวลาออกอากาศใหม่ตั้งแต่ วันจันทร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา 08.30/13.25/19.40 น.
ติดตามชมละคร “สะใภ้รสแซ่บ” ได้ทุกวันจันทร์-พุธ เวลา 08.30/13.25/19.40 น. ทางสถานีโทรทัศน์ ช่อง 8 ดิจิตอลทีวี (รับชมผ่านกล่องดิจิตอล และซันบ็อกซ์ กดเลข 27 ส่วนกล่องรับสัญญาณดาวเทียม กดเลข 37)
