มงกุฎริษยา ตอนที่ 14
ทีมงานกองประกวดประชุมอยู่ในห้องประชุมช่องอินฟินิตี้ ทุกคนต่างหน้าเครียดเป็นกังวลกันทั้งแถบ ยกเว้นแต่พุฒิพัฒน์ที่ดูจะรู้สึกสมใจอยู่ลึกๆ คนเดียว
“แนตตี้ ฉันบอกให้เช็คประวัติทุกคนให้ดี แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้” ขจีนุชตำหนิเสียงเขียวขุ่น
“เช็คดีแล้วจริงๆ ค่ะ แต่ทุกคนเล่นสมัครเฟซบุ๊กใหม่หมด ก็เลยไม่รู้จะไปตามจากไหน แล้วพวกเว็บไซต์พริตตี้ อาบอบนวด สาวไซด์ไลน์ ทีมงานก็เช็คหมดแล้วจริงๆ ค่ะ แต่เรื่องซุกลูกซุกผัวก็ไม่รู้จะไปสืบจากไหนอ่ะค่ะ” แนตตี้หน้าเสีย แก้ตัวพัลวัน
พุฒิพัฒน์เอ่ยแทรกขึ้นว่า “อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะครับ เรามาทำข้างหน้าให้มันดีดีกว่า อันดับแรกที่ต้องทำเพื่อกลบข่าวก็คือ ประกาศชื่อผู้เข้ารอบคนใหม่”
“ก็ต้องเป็นตัวสำรองอันดับ 1 คุณชมพูนุช” เกรซบอก
ขจีนุชแย้งทันที “ฉันว่าเปลี่ยนคนเถอะ คนที่มีประวัติคลุมเครือแบบนี้น่าเป็นห่วง”
“แต่ตามกติกาแล้ว เขาจะต้องได้เข้านะครับ ถ้าเอาคนอื่นเข้า ก็จะเกิดคำถามอีกว่าเพราะอะไร” พุฒิพัฒน์ว่า
เกรซสรุปหันมาทางเลขากองประกวด
“แนตตี้ ให้ทีมงานไปสืบประวัติชมพูนุชอย่างละเอียด ถ้ามีอะไรแย่ๆ ก็จะได้คัดออก แต่ถ้ามีอะไรที่ดีงาม ก็ใช้โปรโมทกับนักข่าวได้เลย จะได้กลบเรื่องยัยแพรวแพรด้วย”
“รับทราบค่ะ”
พุฒิพัฒน์ยิ้มกว้างดีใจจนออกนอกหน้าที่ชมพู่ได้เข้ารอบจนได้ ในขณะที่ขจีนุชไม่พอใจ
สื่อมวลชนสายนางงาม รุมสัมภาษณ์ฟ้าอยู่ ฟ้าตีหน้าเศร้าแลดูน่าสงสารเป็นที่สุด
นักข่าว 1 ยิงคำถามว่า “น้องฟ้าเคยรู้เรื่องที่น้องแพรวมีลูกมีสามีมาก่อนใช่มั้ยคะ”
“ฟ้าไม่รู้จริงๆ ค่ะ ฟ้าเพิ่งจะเข้าไปอยู่กับค่ายเจ๊เปรมจิตได้ไม่นานนี้เอง ฟ้าจะไปรู้เรื่องแบบนี้ได้ยังไงคะ”
นักข่าว 2 ซักต่อ “แล้วทำไมน้องแพรวถึงเข้าไปตบน้องฟ้าแล้วก็ด่าน้องฟ้าแบบนั้นล่ะครับ”
“ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คงจะเป็นความเข้าใจผิด ถ้ามีโอกาสฟ้าก็อยากจะพูดคุยปรับความเข้าใจกับพี่แพรวเหมือนกันค่ะ”
“มีอะไรอยากฝากที่น้องแพรวบ้างมั้ยคะ” นักข่าว 1 ต่อ
“ฟ้าอยากบอกว่า ถ้าฟ้าทำอะไรให้พี่แพรวไม่พอใจฟ้าก็ขอโทษพี่แพรวด้วยนะคะ ส่วนเหตุการณ์วันนี้ฟ้าไม่โกรธพี่แพรวเลยค่ะ พี่แพรวยังคงเป็นพี่สาวที่ดีของฟ้าเสมอ ขอบคุณค่ะ”
อีกมุมไม่ไกลนัก นางงามทั้ง 11 ยืนดูการสัมภาษณ์ฟ้าอยู่ รุ้งลาวัลย์เอ่ยขึ้นในจังหวะหนึ่งว่า
“อยู่ค่ายเดียวกันแท้ๆ ยังทำกันได้ลง แล้วยังมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จออกสื่ออีก น่ากลัวจังเลย”
“แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฟ้าเป็นคนทำ” ปุ้มแย้ง
“แหม ก็แพรวพุ่งตัวไปตบซะขนาดนั้น เขาก็ต้องมั่นใจแล้วแหละ” รุ้งลาวัลย์ นางงามเดินสายคู่ปรับแพรวแพรว่า
“แต่ก็ไม่แน่นะ ถ้าสมมุติว่างานนี้ฟ้าไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ ก็แสดงว่ามีใครสักคนในหมู่พวกเรา ที่จ้องทำลายคนอื่นอยู่ ระวังตัวเอาไว้ละกัน เราอาจจะถูกขุดเรื่องไม่ดีขึ้นมาแฉเอาเมื่อไหร่ก็ได้”
คำพูดของลีน่า ทำเอาทุกคนมองหน้าอย่างระแวงกันเอง
ส่วนที่ห้องนั่งเล่นบ้านป้าดวงเดือนเย็นนั้น พอชมพู่รู้เรื่องก็ตกใจมาก ส่วนเลม่อนนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า
“ที่แพรวโดนปลดเพราะฝีมือเจ๊เลม่อนเหรอเนี่ย”
“ก็ป้าดวงเดือนบังคับให้เจ๊ทำนี่”
ดวงเดือนหงุดหงิด “แล้วจะร้องห่มร้องไห้ทำไม เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย ที่เราทำไปน่ะถือว่าช่วยเป็นหูเป็นตาให้กองประกวด”
“แล้วไปทำยังไงแฟนแพรวเขาถึงตามไปถล่มถึงสถานีได้คะ” ชมพู่แปลกใจ
ดอกแคบุ้ยใบ้ “เจ๊เลม่อนน่ะสิ”
พร้อมกับเล่าเรื่องที่เกิด ตอนเช้าที่ผ่านมานี้ เวลานั้นฤทธิ์ถือถุงกับข้าวเดินมาตามถนน กำลังกลับบ้าน เลม่อนใส่แว่นดำหลบอยู่มุมหนึ่ง กวักมือร้องเรียก
“ฤทธิ์”
ฤทธิ์หยุดมองหาว่าใครเรียก
“คุณเรียกผมเหรอ”
“ใช่ ฉันเอง”
ฤทธิ์งง “คุณเป็นใคร”
“ไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร เพราะเรื่องที่ฉันจะบอกคุณสำคัญกว่าเยอะ”
“เรื่องอะไร”
“ตอนนี้แพรวแพรแฟนของเธอ กำลังหลงระเริงกับผู้ชายอยู่ในกองประกวด”
ฤทธิ์ไม่เชื่อและฉุน “คุณพูดอะไร”
เลม่อนยื่นโทรศัพท์ให้ดู เป็นภาพแอบถ่าย เหมือนแพรวแพรกำลังจับมือกับทีมงานคนหนึ่ง สีหน้ายิ้มแย้ม
ฤทธิ์เห็นไม่ถนัด จะ รับมาดูใกล้ๆ เลม่อนรีบเก็บมือถือทันที
“ผู้ชายคนนี้เป็นผัวฉัน แล้วฉันก็จับได้ว่าเขาแอบคุยกับแพรว แล้วก็ตกลงเป็นแฟนกัน นี่คือไลน์ที่ฉันแคปมาได้”
เลม่อนเปิดไลน์มั่วๆ ให้ดู พอฤทธิ์จะรับมาดูใกล้ๆ ก็เก็บเข้ากระเป๋าอีก
“เข้ากองประกวดได้แค่ไม่กี่วัน ก็ไวไฟกันขนาดนี้แล้ว ขืนอยู่ต่อไปฉันว่ามันต้องได้กันแน่ๆ คุณช่วยดูแลเมียคุณดีๆ หน่อยนะ อย่าให้มายุ่งกับผัวฉันอีก”
ฤทธิ์หวงเมียนางงามจึงระแวงหนัก
ยิ่งได้ฟังผลงานตัวเองที่ดอกแคเล่า เลม่อนก็ยิ่งร้องไห้ ปล่อยโฮชุดใหญ่
“ฮือๆๆ ป่านนี้เขาคงจะตีกันบ้านแตก ลูกร้องไห้กระจองอแงหมดแล้ว ฉันทำบาปมากเลยใช่มั้ยเนี่ย ชีวิตนี้ฉันจะต้องหาผัวไม่ได้แน่ๆ เลย”
“อย่าตีโพยตีพายได้มั้ย เขาเป็นผัวเมียกัน เดี๋ยวก็เคลียร์กันได้เองแหละน่า”
เสียงโทรศัพท์มือถือดัง ชมพู่รีบกดรับ
“ฮัลโหลค่ะ อะ อะไรนะคะ... ค่ะๆ ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ”
พอชมพู่วางสายปุ๊บดวงเดือนถามปั๊บ
“ใครเหรอพู่”
“กองประกวดโทร.มา บอกให้พรุ่งนี้ไปรายงานตัว”
ดอกแคร้องกรี๊ดดีใจ
“แอร๊ย สำเร็จแล้ว พู่เข้ารอบแล้ว”
ดวงเดือนดีใจไปด้วย มีเลม่อนยังกระซิกๆ อยู่ เพราะสงสารครอบครัวแพรวแพร ส่วนชมพู่สะท้อนใจนิดๆ รู้สึกว่าได้เข้ารอบด้วยวิธีไม่ดีเท่าไหร่
ชมพู่พาตัวเองมาถึงช่องอินฟินีตี้แต่เช้า พอเปิดประตูเข้ามาในห้องประชุม ก็พบว่าขจีนุชนั่งรออยู่
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีจ้ะ นั่งสิ”
ชมพู่นั่งลงด้วยท่าทีเกรงๆ
“ยินดีด้วยนะ ที่ได้กลับเข้าประกวดอีกครั้ง”
“ขอบคุณค่ะ”
“แล้วเธอพอจะเดาได้มั้ยว่าทำไมทีแรกเธอถึงไม่เข้ารอบ ทั้งๆ คะแนนเธอก็สูงกว่าคนอื่นอีกตั้งหลายคน”
“เพราะ คุณพุฒิใช่มั้ยคะ”
“ใช่”
“แต่หนูก็บอกไปแล้วนี่คะ ว่าหนูไม่ได้ต้องการจะเกาะคุณพุฒิ ถ้าคุณขจีนุชจะรังเกียจหนูเป็นการส่วนตัวแล้วไม่ให้หนูเข้ารอบ หนูว่ามันไม่ยุติธรรมนะคะ”
“เธอลองคิดดูนะ ถ้าสังคมรู้ว่า ผอ.ช่อง สนิทสนมกับผู้เข้าประกวด พวกเขาจะคิดยังไง”
“แต่พวกเราบริสุทธิ์ใจนะคะ”
“เธอก็พูดได้ แต่ใครจะเชื่อ วงการนางงามมีแต่คนคอยจ้องจะจับผิด แล้วยิ่งมีพวกชอบใส่สีตีไข่คอยทำลายภาพลักษณ์นางงามอยู่เต็มไปหมด นี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับเธอ แต่มันคือชื่อเสียงของกองประกวด”
ชมพู่คิดหนัก
“ตอนนี้เธอก็ได้โอกาสกลับเข้ามาใหม่แล้ว ทบทวนดูให้ดีว่าความฝันของเธอคืออะไร แล้วจะให้มันมาพังลงเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ ถ้าไม่อยากมีจุดจบเหมือนแพรวแพร ก็จงเลิกยุ่งกับพุฒิอย่างเด็ดขาดซะ”
ชมพู่ฮึด เห็นทีจะต้องเลิกยุ่งกับพุฒิพัฒน์อย่างจริงจังเสียที
อ่านต่อหน้า 2
มงกุฎริษยา ตอนที่ 14 (ต่อ)
ขณะที่ชมพู่เดินหน้าเครียดมาตามทางนั้น พุฒิพัฒน์เดินจากอีกฝั่งมาเจอพอดี
“ฉันบอกเธอแล้ว ว่ายังไงเธอก็ต้องได้เข้า เชื่อฉันรึยังล่ะ”
“พุฒิ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“ว่ามาสิ”
ชมพู่เดินนำพุฒิพัฒน์เข้ามาตรงมุมลับตาคน
“เรื่องอะไรของเธอ ทำไมต้องมาคุยตรงนี้ด้วย”
“ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้”
“ความลับขนาดนั้นเชียว”
ชมพู่โพล่งขึ้นว่า “ฉันกับชัช เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว”
พุฒิพัฒน์เหวอไป และไม่เชื่อ
“พูดเล่นใช่มั้ยเนี่ย”
“ฉันพูดจริง เราเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเมื่อวานนี้เอง แล้วฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้ เดี๋ยวจะหาว่ามีนอกมีในกับทีมงาน เรากะว่าหลังจากประกวดเสร็จแล้วค่อยคบกันอย่างเปิดเผย”
“ฉันไม่เชื่อ เธอโกหก”
“ยอมรับความจริงซะเถอะพุฒิ ทำตัวให้มีศักดิ์ศรีหน่อย ผู้ชายที่คอยตามตื๊อผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว ก็ไม่ต่างจากหมาข้างถนนที่จ้องจะแย่งอาหารจากคนอื่นมากินหรอกนะ”
พุฒิพัฒน์อึ้งที่ชมพู่ใช้คำพูดรุนแรงขนาดนี้กับเขา
“เลิกยุ่งกับฉันซะ แล้วมองหาผู้หญงิคนอื่น ฉันเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนที่ต้องการนาย”
ชมพู่ตัดใจเดินจากไปมีน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวตามหลังไป
“แต่ฉันต้องการเธอคนเดียว ชมพู่”
พุฒิพัฒน์อกหักยับเยิน
พุฒิพัฒน์เดินมาตามทาง ตรงมายังลิฟต์ ด้วยอารมณ์ว้าวุ่น สับสน ขุ่นมัว ดาวซ่อนตัวดูอยู่มุมหนึ่ง ขยับออกมาขวางทางไว้
“คุณพุฒิ เมื่อกี้คุณคุยอะไรกับพู่”
พุฒิพัฒน์ยิ่งอารมณ์เสีย เดินเลี่ยงไปดาวตามไปจับตัวเขาไว้
“ตัดใจจากพู่เถอะค่ะ เขาไม่ได้รักคุณ แล้วคุณจะโง่ไปรักเขาอยู่ทำไม”
“ปล่อยผม”
พุฒิพัฒน์จับตัวดาวดันออก แต่เธอเกาะแน่น
“ไม่! ฉันจะทำให้คุณเลิกรักพู่ให้ได้”
ดาวเอามือล็อกคอโน้มหัวพุฒิพัฒน์ เขย่งขา ยื่นหน้าเข้าจูบ พุฒิพัฒน์ผงะถอยหลังเซไปติดประตูลิฟต์ อันเป็นจังหวะที่ลิฟต์เปิดพอดี ดาวผลักพุฒิพัฒน์เข้าลิฟต์ไปด้วยกัน
มือยื่นมือไปกดลิฟต์ให้หยุดค้างไว้
มีเสียงลมหายใจฟืดฟาดระหว่างดาวกับพุฒิพัฒน์ที่นัวเนียกันจนลิฟต์สะเทือน
บังเอิญว่า ขจีนุช เกรซ แนตตี้ ออกมาจากลิฟต์อีกตัว
“แนตตี้ เห็นคุณพุฒิรึเปล่า”
“เห็นว่าลงมาตั้งนานแล้วนะคะ อาจจะไปรอที่ห้องประชุมแล้วก็ได้ค่ะ”
“แต่สตาฟที่ห้องประชุมบอกว่าคุณพุฒิยังไม่มานะ แนตตี้ เธอขึ้นไปตามข้างบนอีกทีซิ”
“ได้ค่ะ”
ขจีนุชกับเกรซเดินออกไป
แนตตี้กดลิฟต์แล้วยืนรอ จนเหมือนได้ยินเสียงอะไรขลุกขลักอยู่ในลิฟต์ตัวที่ดาวกับพุฒิพัฒน์อยู่ ก็สงสัย เอาหูไปแนบ
ประตูลิฟต์อีกตัวเปิดพอดีแนตตี้รีบเข้าไป
ในลิฟต์สวาท พุฒิพัฒน์กำลังใส่เข็มขัด ส่วนดาวจัดกระโปรงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย
“พอใจรึยัง”
“แล้วคุณ ชอบฉันขึ้นมารึยังล่ะ”
พุฒิพัฒน์ไม่ตอบกดเปิดลิฟต์ แต่พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่มุมลิฟต์ ก็ตกใจ ดาวมองตามก็เหวอไปเช่นกัน
ไม่นานหลังจากนั้น พุฒิพัฒน์ และ ดาว พากันเดินเร็วรี่ ตรงมายังหน้าห้องมอนิเตอร์
“คุณรออยู่ตรงนี้ ถ้า รปภ.เห็นว่าผมมากับคุณคงไม่ดีแน่”
ดาวยืนรอหน้าห้อง พุฒิพัฒน์เข้าไปลำพัง
ในห้องมอนิเตอร์ รปภ.คนหนึ่งกำลังงีบหลับอยู่
“คุณ รปภ.”
รปภ.งัวเงียตื่น พอเห็นพุฒิพัฒน์ก็ตกใจเลิ่กลั่ก รีบลุกขึ้นตะเบ๊ะ
“สวัสดีครับคุณพุฒิ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“คุณหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว”
“ผมไม่ได้หลับเลยครับ ผมแค่พักสายตาประเดี๋ยวเดียวเองครับ”
พุฒิพัฒน์กังวล
“ตอบความจริงผมมา หลับไปนานเท่าไหร่”
รปภ. จำใจยอมรับ ดูนาฟิกาข้อมูล
“ประมาณชั่วโมงนึงครับ”
“แล้วคุณอะไรผิดปกติรึเปล่า ในลิฟต์”
“ไม่นี่ครับ”
พุฒิพัฒน์โล่งอก
“ผมขอโทษครับคุณพุฒิ เมื่อคืนผมไม่ได้นอนเพราะไปอยู่ยามอีกบริษัทนึงมา ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ อย่าไล่ผมออกเลยนะครับ”
“เอาล่ะๆ ไปรอผมหน้าบันได เดี๋ยวผมตามออกไป”
“มีอะไรเหรอครับคุณพุฒิ”
“ไม่ต้องถาม ผมสั่งก็ทำ”
รปภ. ตะเบ๊ะแล้วออกไปอย่าง งงๆ
พุฒิพัฒน์ดูจอมอนิเตอร์หาช่องที่เป็นของลิฟต์ ดาวตามเข้ามา
“เป็นไงมั่งคุณ”
“วิดีโอพวกนี้ถูกเก็บเป็นไฟล์ ผมต้องลบไฟล์นั้นทิ้ง”
“งั้นคุณไปจัดการ รปภ.เถอะ เดี๋ยวเขาจะเดินกลับมาอีก ส่วนไฟล์ฉันจะหาทางลบให้เอง”
พุฒิพัฒน์ยังมีท่าทีลังเล ไม่ค่อยไว้ใจดาวนัก จนถูกเร่ง
“เร็วสิ ถ้าใครเจอ รปภ.ไปยืนอยู่เงอะงะอยู่เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก”
นั่นแหละพุฒิพัฒน์จึงรีบออกไป
“พาเขาไปเก็บไว้ห้องคุณก่อนก็ได้”
ดาวดูจากจอคอมพิวเตอร์ จนเจอไฟล์ที่ต้องการ ขณะกำลังจะกด Delete ดาวชะงักเกิดคิดบางอย่างขึ้นได้ เธอลุกขึ้นห่างจอมาหน่อย ใช้โทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอนั้นเก็บไว้ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
ฟ้า รุ้งลาวัลย์ ดอกแค ลีน่า เมซี่ ปุ้ม เขียด ภา รัตนา และขนมนั่งเรียงสลอนกันอยู่ ส่วน แนตตี้ เกรซ และ ขจีนุช ยืนอยู่หน้าห้อง ทีมงานกองประกวดอีกสองคนดูแลสาวๆ อยู่ ทุกคนรอพุฒิพัฒน์กับดาว
“เบอร์ 4 ยังไม่มาอีกเหรอ” เกรซมองหาดาว
“ยังค่ะ โทรไปก็ไม่รับสายค่ะ”
“แล้วคุณพุฒิล่ะ”
“เหมือนกันค่ะ”
จังหวะนี้พุฒิพัฒน์เดินเข้ามาเงียบๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ขอโทษครับที่มาสาย ผมกำลังอบรมพนักงานอยู่ เริ่มได้เลยครับ”
ดาวตามเข้ามาไล่กัน ท่าทางสำนึกผิด
“ขอโทษนะคะ พอดีดาวท้องเสียน่ะค่ะ” ดาวเดินเข้าไปนั่งที่เนียนๆ
“มากันครบแล้วนะคะ งั้นเริ่มได้เลยค่ะ” ขจีนุชหันไปทางเกรซ
“สวัสดี ผู้เข้าประกวดมิสเพอร์เฟ็กต์ไทยแลนด์ สองพันสิบหกทุกคน หลังจากที่เรื่องวุ่นวายก็ได้ผ่านพ้นไปแล้ว ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นเรื่องเดียวและเรื่องสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นกับกองประกวดของเรานะคะ”
ขจีนุชเสริมว่า “และตอนนี้เราก็ได้ผู้เข้ารอบคนใหม่ เพื่อมาเป็น 1 ใน 12 คนสุดท้าย ขอเชิญค่ะ”
ชมพู่เดินเข้าประตูมายืนหน้าห้อง ฟ้าเห็นก็ยิ้มดีใจ ดาวยิ้มให้ เมซี่เห็นถึงกับถลึงตาใส่ เจ็บใจที่ชมพู่ยังได้เข้ารอบ พุฒิพัฒน์เห็นชมพู่ก็ยิ่งยอกแสลงใจ
ขจีนุชเอ่ยขึ้น “ชมพู่ จะเป็นผู้เข้าประกวดหมายเลข 10 แทนแพรว”
แนตตี้ติดเบอร์ให้ชมพู่ที่ข้อมือ ชมพู่ไหว้แล้วเข้าไปนั่งประจำที่
“ต่อไป ทุกคนจะต้องได้รับการอบรมเชิงปฏิบัติการอยู่ที่นี่เป็นเวลา 1 เดือน ก่อนที่จะเข้าบ้าน Perfect House ซึ่งจะเป็นการแข่งขันรอบสุดท้าย” พุฒิพัฒน์บอก
“แล้ววันนี้จะเป็นวันแรกของการอบรม น้องๆ พร้อมกันรึยังคะ” แนตตี้บิวท์อารมณ์
ทุกคนรับคำพร้อมเพรียงด้วยสีหน้าฮึกเหิมว่า
“พร้อมแล้วค่ะ”
ห้องประชุมใหญ่ของช่องอินฟินิตี้ถูกใช้เป็นห้องเรียนเวิร์กช็อปต่อ เวลานี้ เกรซยืนอยู่ข้างหน้า บรรดาผู้เข้ารอบ 12 คน นั่งรอบโต๊ะยาว บนโต๊ะมีอุปกรณ์การร้อยมาลัย ได้แก่ ดอกมะลิ ดอกรัก กุหลาบ ดาวเรือง ใบตอง เข็มร้อยมาลัย เชือกฟาง กรรไกร และอื่นๆ ครบครัน เกรซเอ่ยขึ้นว่า
“กิจกรรมแรกคือการร้อยมาลัย เพื่อเป็นการทดสอบดูว่าพวกเธอมีพื้นฐานความเป็นกุลสตรีมากน้อยแค่ไหน ใครมีความสามารถก็โชว์กันออกมาเลย ในกิจกรรมนี้จะมีคะแนนให้จากความสวยงามความ ประณีตและความคิดสร้างสรรค์ เริ่มลงมือได้ค่ะ”
สาวๆ เริ่มลงมือในอาการงงๆ แต่ละนางส่งเสียงกระซิบกระซาบถามกันไปมา เพราะทำไม่เป็น และไม่เคยเรียน มีเพียงชมพู่ที่เริ่มทำอย่างคล่องแคล่ว ฟ้ารู้กระซิบบอกเบาๆ
“พู่ ฉันจำได้ว่าแกเคยร้อยมาลัยขาย สอนฉันหน่อยสิ”
ปรางค์นั่งข้างๆ เงี่ยหูฟัง ได้ยินเข้าก็โพล่งขึ้น
“ชมพู่ร้อยมาลัยเป็นเหรอ งั้นสอนฉันด้วยสิ”
คนอื่นๆ เริ่มขอให้พู่สอน แต่กระซิบๆ ไม่ให้เกรซกับสตาฟได้ยิน
“งั้นทุกคนทำตามไปพร้อมๆ กันนะ”
เมซี่ฟังไม่ได้ศัพท์ เอ่ยขึ้นเสียงดัง “ชมพู่ ยูเคยขายพวงมาลัยด้วยเหรอ ขายอยู่สี่แยกไหนล่ะ ถ้าฉันขับรถผ่านจะได้อุดหนุน”
เกรซได้ยิน เดินมาทางกลุ่มชมพู่
“ไหน ใครเคยขายพวงมาลัย”
“ชมพู่ค่ะ น่าสงสารจังนะคะ” เมซี่ว่า
“ทีมงาน ขอโต๊ะอีกตัวค่ะ แล้วก็แยกอุปกรณ์ไปด้วยชุดนึง ชมพู่ เธอย้ายไปนั่งตรงนู้น”
“ทำไมล่ะคะ หนูทำอะไรผิด” ชมพูงง
“ฉันต้องการดูความสามรถของทุกคน ไม่ได้ต้องการให้เธอมาสอนหรือทำให้ใคร”
ทีมงานยกโต๊ะเล็กไปไว้มุมหนึ่ง ชมพู่ย้ายไปนั่งตรงนั้น เกรซเดินออกไป
ลีน่าพูดลอยๆ เหน็บเมซี่ “โง่จริงๆ อดกันหมดเลยเห็นมั้ย”
สาวๆ คนอื่นมองค้อนเมซี่ อารมณ์เสีย เมซี่ทำเป็นไม่แคร์
พุฒิพัฒน์เดินอารมณ์เสียมาตามทางในช่อง ชัชชนม์เดินสวนมาจากอีกทางหนึ่ง พุฒิพัฒน์ตวัดสายตามองชัชชนม์อย่างแค้นเคือง เสียงชมพู่ดังก้องในหู
“ฉันกับชัช เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว”
พุฒิพัฒน์โกรธสุดขีด จับคอเสื้อดันร่างน้องชายไปจนติดกำแพง ชัชชนม์ตกใจ
“อะไรของแกเนี่ย พุฒิ”
“เรื่องพู่”
“แกจะทำไมอีก”
“ถ้าแกทำพู่เสียใจ แกเจ็บตัวแน่”
พุฒิพัฒน์มีท่าทางอ่อนลง ปล่อยคอเสื้อน้อง
“แกโชคดีกว่าฉันที่พู่เลือกแก ดูแลเขาดีๆ ด้วย”
ผอ.จอมเหวี่ยงเดินหุนหันออกไป ชัชชนม์งงเต๊กตะโกนถามตามหลังไป
“แกพูดอะไรของแก พู่เขาเป็นแฟนแกไม่ใช่เหรอ”
พุฒิพัฒน์หยุดกึก หันมามองชัชชนม์ สองพี่น้องต่างคนต่างงง
อ่านต่อหน้า 3
มงกุฎริษยา ตอนที่ 14 (ต่อ)
ขณะเดียวกัน แนตตี้เดินตรงมาจะเข้าห้องน้ำ ท่าทางปวดท้องมาก เกรซถือซองเอกสารตามมาเรียกไว้
“แนตตี้”
“ขา”
“นี่เป็นเกณฑ์การตัดสินในรอบ 12 คนสุดท้าย ฉันฝากเธอเอาไปให้คุณขจีนุชกับคุณพุฒิหน่อย”
“ได้ค่ะ”
แนตตี้รับซองมา แล้วจะเข้าห้องน้ำ เกรซย้ำว่า
“อย่าให้หายเป็นอันขาดนะ เพราะเอกสารนี้ฉันเขียนด้วยมือ ไม่มีก๊อปปี้ด้วย”
“ค่ะ แนตตี้จะรักษาเท่าชีวิตเลยค่ะ”
แนตตี้จะเข้าห้องน้ำ เกรซพูดกำชับต่ออีก
“แล้วก็ห้ามให้ผู้เข้าประกวดเห็นเด็ดขาด เพราะมันเป็นความลับ”
“ค่ะ ความลับค่ะ” เกรซไส้บิดจะหนีเข้าห้องน้ำ
“ถ้าความลับแตกล่ะก็ การประกวดของเราก็จะหมดความเชื่อถือทันทีรู้มั้ย”
แนตตี้สุดทน “ความลับไม่แตกหรอกค่ะ ขี้หนูเนี่ยค่ะจะแตก ขอเข้าห้องน้ำแพร้บนะคะ”
“อ้าว ก็แล้วทำไมไม่บอกล่ะ รีบไป”
แนตตี้พรวดพราดเข้าห้องน้ำไป
พอเข้ามาในห้องน้ำหญิง แนตตี้วางซองเอกสารไว้ที่อ่างล้างมือ แล้วรีบเข้าส้วมไป โดยห้องติดกันปิดประตูอยู่ ส่วนซองเอกสารวางอยู่ตรงอ่างล้างมือ
สาวๆ นั่งร้อยมาลัยมั่วๆ กันไป ส่วนชมพู่นั่งเดี่ยวร้อยอย่างคล่องแคล่ว เกรซกลับมาในห้องประชุม สั่งทีมงานว่า
“พวกเธอ ไปช่วยกันขนชุดกีฬาหน่อยสิ เขาเอามาส่งแล้ว”
รอจนพี่เลี้ยงกับเกรซเดินออกประตูไป เมซี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดยูทูป ดูวิธีการสอนร้อยมาลัย คนอื่นเห็นเข้าก็ทำตาม คนนั่งข้างก็ชะเง้อคอดูด้วย
จังหวะนี้ฟ้าเห็นหนอนในดอกไม้ ก็คิดแผนอะไรได้ อยู่ๆ ก็ร้องกรี๊ดขึ้นมา
“อ๊าย...”
นรีหงุดหงิด “เป็นอะไร ตกใจหมดเลย”
“หนอน”
ฟ้าชี้ไปในกะบะดอกไม้ ทำเป็นลนลานกลัวจนตัวสั่น ถดตัวถอยหนีออกมา
“โธ่ นึกว่าอะไร หนอนตัวนิดเดียวเอง”
“ฉันกลัว จับมันออกไปที”
ดาวรู้ทันว่าฟ้าแกล้งทำเป็นกลัวหนอน เบะปากใส่
“กะอีแค่หนอนทำเป็นดัดจริต” รุ้งลาวัลย์มองตาขุ่นพลางจับหนอนโยนใส่หน้าฟ้าจังๆ ฟ้าร้องกรี๊ด ลงไปชักตัวแข็งเกร็งที่พื้น ทุกคนตกใจรีบเข้าไปดู
ดาวมองอยู่รู้สึกทะแม่งๆ มากขึ้น
ชมพู่วางมาลัยวิ่งเข้ามาดู “ฟ้า เป็นอะไร”
เกรซได้ยินเสียงเอะอะ รีบเข้ามาดู
“เกิดอะไรกันขึ้น”
“ฟ้ากลัวหนอนค่ะ” รุ้งลาวัลย์บอก
เมซี่ฟ้องทันที “แต่รุ้งก็ยังโยนหนอนใส่ฟ้าอีกนะคะ ใจร้ายจัง”
“ใครมันจะไปรู้ล่ะว่ากลัวมากขนาดนี้”
“ไม่ต้องเถียงกัน รีบพาไปห้องพยาบาลก่อนเร็ว”
คนนู้นคนนี้จะช่วยกันพยุงฟ้า ดาวรีบแทรกเข้าไป
“ทุกคนไม่ต้องเดี๋ยวดาวพาไปเอง ดาวเป็นเพื่อนฟ้า ดาวรู้ดีว่าเขาเป็นโรคอะไร”
ฟ้าชะงัก ไม่ไว้ใจดาวว่ากำลังจะทำอะไร
ดาวค่อยๆ ประคองฟ้าลุกขึ้น
“ทำใจดีๆ ไว้นะฟ้า”
ฟ้ายอมลุกขึ้นให้ดาวประคองออกไป ชมพู่รู้สึกทะแม่งๆ ระหว่างเพื่อนสองคน
“ทุกคน กลับที่ค่ะ แล้วอย่าให้เกิดเรื่องอีกนะคะ”
ดาวประคองฟ้ามาตรงไปทางห้องพยาบาล แต่เมื่อเห็นว่าปลอดคนก็ผลักฟ้าออกเต็มแรง
“แกเล่นละครอะไรของแกอีก”
“เรื่องของฉัน แกแค่พาฉันไปห้องพยาบาลก็พอ”
“ทำไมฉันจะต้องยอมเป็นเครื่องมือของแกด้วย ฉันจะไปบอกคุณเกรซว่าจริงๆแล้วแกไม่ได้กลัวหนอน แต่แกกำลังหาทางออกจากห้องเพื่อมาทำเรื่องชั่ว”
“ก็เอาซี่ ดูซิว่าใครจะเล่นละครเก่งกว่ากัน ถ้าไม่มีใครเชื่อแก แกก็จะโดนข้อหาใส่ร้ายฉันไปเต็มๆ”
ดาวคิดได้ว่าไม่คุ้ม
“งั้นแกบอกฉันมาว่าแกคิดจะทำอะไร”
“แกไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่ามันไม่มีผลกระทบกับแกก็แล้วกัน ฉันว่าแกเงียบปากไว้แล้วรับความดีความชอบจากการอาสาพาฉันไปส่งห้องพยาบาล ก็ถือว่าโอเคนะ”
ดาวจำยอม แต่ยังไม่ค่อยไว้วางใจว่าฟ้าจะทำอะไรอยู่ดี
ฝ่ายพุฒิพัฒน์เดินยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแก้มแทบแตกมาตามทาง เพราพะ รู้ความจริงแล้วว่าชมพู่หลอกตนว่าเป็นแฟนกับชัชชนม์ เขานึกถึงเรื่องที่คุยกับน้องชายเมื่อไม่นานมานี้
“ฉันยอมแพ้แกตั้งแต่เห็นแกกับพู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ฉันรู้ว่าฉันไม่มีอะไรที่สู้แกได้เลย”
“ตกลงแกไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับพู่เหรอ”
“ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินแบบนั้น เขาไม่มาคบฉันหรอก”
พุฒิพัฒน์ยิ้มกระหยิ่ม เดินปร๋อเข้าห้องประชุมใหญ่ไปอย่างเบิกบาน
ผอ.หล่อลากไส้เดินเข้ามาในห้องเวิร์กช็อปเงียบๆ เห็นชมพู่นั่งแยกอยู่ตรงโต๊ะแถวประตูคนเดียว สาวๆ ที่โต๊ะรวมมีเกรซคุมอยู่ ทุกคนไม่เห็นคนที่เพิ่งเข้ามา
พุฒิพัฒน์ปรายตาเหลือบมองไปที่โต๊ะรวม เช็คว่าไม่มีใครมองมาแน่ จึงยื่นหน้าไปคุยกับชมพู่ใกล้ๆ หู
“อ้าวคนสวย ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะครับ”
ชมพู่ตกใจดีดตัวออกโดยไว “ไปไกลๆ เลย เดี๋ยวใครก็เห็นเข้าหรอก”
“ผมเป็นผู้จัดการประกวดนะ จะถามอะไรหน่อยไม่ได้เลยเหรอ”
“ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ฉันมีแฟนแล้ว”
“ก็แล้วถ้าผมจะยุ่งล่ะ”
ชมพู่รำคาญผอ.จอมตื๊อ เบะปากใส่
จังหวะนี้ดาวกลับเข้ามาเห็นสองคนใกล้ชิดกันก็มองเอาๆ
“เดี๋ยวผมมาเยี่ยมใหม่นะ”
พุฒิพัฒน์ยิ้มกวนๆ ใส่ชมพู่ ก่อนจะหันไปเจอดาว เขาพยักหน้าทักดาวนิดหนึ่งแล้วออกไปเลย
ชมพู่ก้มหน้าร้อยมาลัยต่อ ดาวเดินตรงไปที่มุมหนึ่งหลังโต๊ะเงียบๆ ซ่อนซองของบางอย่างไว้รีบๆ
สาวคนอื่นๆ ที่นั่งล้อมวงกันไม่มีใครทันเห็นดาว เกรซยืนคุมอยู่ก็ไม่เห็น ชมพู่เงยหน้ามา สงสัยว่าดาวทำอะไร ดาวซ่อนของเสร็จก็จะกลับเข้ากลุ่ม เดินผ่านมาทางโต๊ะชมพู่
“ทำอะไรเหรอดาว”
“ฉันทำเหรียญตกเข้าไปในซอกน่ะ”
ดาวกลับเข้ากลุ่มไป เกรซหันมาเห็น
“อ้าวดาว ฟ้าเป็นยังไงบ้าง”
“อาการดีขึ้นแล้วค่ะ”
“แล้วตกลงเขาเป็นอะไร”
“ฟ้าเขาเป็นคนกลัวนู่นกลัวนี่ตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ แก้ไม่หายซะที เวลากลัวทีไรก็จะเกิดอาการแบบนี้ทุกที ต้องให้ดาวปลอบค่ะถึงจะหาย”
ชมพู่เองก็รู้จักฟ้าดี รู้ทันทีว่าดาวพูดไม่จริง
“สำออยแบบนี้จะประกวดต่อได้มั้ยเนี่ย ขอบใจดาวมาก กลับไปร้อยมาลัยต่อไป เดี๋ยวจะเสร็จไม่ทันเพื่อน”
ดาวลอบยิ้มเจ้าเล่ห์สมใจ ที่ได้ใส่ความฟ้ากรุบกริบนิดๆหน่อยๆ
ฟ้าออกจากห้องพยาบาล เดินเข้ามาในมุมหนึ่งอย่างระแวดระวังว่าใครจะมาเห็น คิวเพื่อนชัชชนม์ซึ่งมาช่วยงานแทนดนัยโผล่ออกมาจากมุมหนึ่ง
“ฟ้า”
ฟ้าสะดุ้ง “คิว”
“โทร.เรียกผมมามีอะไรให้รับใช้เหรอครับ”
“ไม่มีไรมากหรอก คิวไปซื้อพวงมาลัยให้ฟ้าพวงนึงสิ เอาสวยๆ เลยนะ”
“ฟ้าจะเอาไปทำอะไรเหรอครับ”
“ก็คุณเกรซสั่งให้พวกเราร้อยมาลัยจะเอาไปไหว้พระ แต่ฟ้ากลัวร้อยไม่สวยแล้วจะบาปน่ะ ก็เลยซื้อเอาดีกว่า” ฟ้าอ้าง
คิวลังเล “แต่คุณเกรซเขาให้ร้อยเองไม่ใช่เหรอครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก กิจกรรมนี้ไม่ได้เก็บคะแนน แค่ร้อยสนุกๆ เอง”
“เอ่อ... แต่ผมว่า” ดิวไม่อยากยุ่ง
“นะคิวนะ ช่วยฟ้าหน่อย ถ้าให้ฟ้าร้อยเองต้องโดนคนอื่นหัวเราะแน่ๆ เลย นะนะ ดนัยนะ ช่วยฟ้าหน่อย” ฟ้าจับมือคิว อ่อย และ ออดอ้อน
“ครับ ก็ได้ครับ”
ฟ้าสวมกอดคิวหลวมๆ “ขอบคุณนะ”
แต่ก็ทำเอาดิวยิ้มเขินๆ
ฝ่ายแนตตี้เดินตัวเบาท่าทางสบายท้องออกมาจากห้องสุขา ส่องกระจกเช็คสวย พบว่าประตูห้องส้วมเปิดอยู่ทุกห้อง
“เอาของเสียออกไปจากท้อง หน้าผ่องขึ้นเยอะเลย”
แนตตี้มองไปยังขอบอ่าง ไม่เห็นซองเอกสารก็ตาเหลือก
“เฮ้ย”
แนตตี้ตกใจมา รีบก้มดูปลิ้นหาจนทั่ว ทั้งในถังขยะ ในชักโครกก็ไม่เว้น แต่ไม่เจอ
“ฉิบหายแล้ว”
แนตตี้วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา เห็นสาวๆ กำลังพักผ่อนตามอัธยาศัย บ้างดื่มน้ำบ้างเล่นมือถือ บ้างเม้าท์มอย ทีมงานกองประกวด 2-3 คนกำลังขนกล่องใส่ชุดกีฬาเข้ามา แนตตี้ดิ่งไปหา
“พวกเธอ มีใครเห็นซองเอกสารในห้องน้ำมั้ย”
“ไม่เห็นค่ะ” ทีมงาน 1 บอก
“แล้วเมื่อกี้มีผู้เข้าประกวดไปขอเข้าห้องน้ำบ้างรึเปล่า”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เราเพิ่งไปขนของกันมา”
ทีมงาน 1 แปลกใจท่าทีแนตตี้ จึงถามว่า “แต่ตอนนี้เป็นเวลาพัก ก็น่าจะมีคนเข้าห้องน้ำกันหลายคนอยู่นะคะ มีอะไรเหรอคะ”
แนตตี้กระวนกระวาย ประกาศเสียงดัง
“น้องๆ คะ กลับเข้าห้องประชุมเดี๋ยวนี้ค่ะ พี่มีเรื่องด่วนจะคุยด้วย เร็วเลยค่ะ”
เกรซเข้ามา มองฉงน
“เรื่องด่วนอะไรเหรอแนตตี้”
แนตตี้สะดุ้งสุดตัว “เอ่อ...เอกสารเกณฑ์การให้คะแนน ที่คุณเกรซให้เมื่อกี้...มันหายไปแล้วค่ะ”
“อะไรนะ”
อ่านต่อหน้า 4
มงกุฎริษยา ตอนที่ 14 (ต่อ)
เวลาผ่านไป บรรยากาศตึงเครียดสุดๆ สาว 11 นาง ยกเว้นฟ้า นั่งเรียงอยู่พร้อมหน้า พุฒิพัฒน์ ขจีนุช เกรซ แนตตี้ และลูซี่ ยืนอยู่ด้านหน้า พี่เลี้ยงอีก 3 คนยืนข้างๆ
“ระหว่างที่พักเมื่อกี้ มีใครไปเข้าห้องน้ำบ้าง” เกรซเปิดฉากซักฟอก
สาวๆ ค่อยๆ ยกมือทีละคนช้าๆ ยกไปยกมา คือยกกันหมด สรุปว่าพวกนางไปเข้าห้องน้ำกันหมดทุกคน
พุฒิพัฒน์ ขจีนุช เกรซ ลูซี่และแนตตี้ หนักใจ เห็นว่ายิ่งยากที่จะมือใครดม
“แล้วใครเข้าไปคนแรก”
สาวๆ มองหน้ากันไม่แน่ใจ
“รุ้งเห็นปุ้มเข้าไปคนแรกค่ะ”
ปุ้มเลิกลัก “เอ่อ แต่ตอนเข้าไปปุ้มก็ไม่เห็นอะไรเลยนะคะ ถามลีน่าก็ได้ค่ะ เราเข้าไปพร้อมกัน ใช่มั้ยลีน่า”
ลีน่าชิ่งเอาตัวรอด “ไม่รู้สิ ฉันว่าฉันเข้าทีหลังเธอนะเท่าที่จำได้”
“อ้าว” ปุ้มเซ็ง
“แล้วนี่หายไปไหนคนนึง”
“ฟ้าไปห้องพยาบาลค่ะ” เกรซบอก
เมซี่สอดขึ้นว่า “จริงๆ แล้วฟ้าก็น่าสงสัยเหมือนกันนะคะ”
“ไปตามฟ้ากลับมาทีซิ”
“ค่ะ” ทีมงาน 1 เดินออกไป
ฟ้าพาตัวเองมานั่งอยู่ในห้องประชุมแล้ว ด้วยสีหน้าซีดเซียว แกล้งป่วยจัดเต็ม ขจีนุชจ้องหน้าฟ้า
“ฟ้า เจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลบอกว่า มีช่วงที่เธอขอไปเข้าห้องน้ำ จริงหรือเปล่า”
“จริงค่ะ แต่ฟ้าไม่เห็นเอกสารอะไรเลยนะคะ ฟ้าไม่ได้เอาไปค่ะ ไม่เชื่อค้นตัวฟ้าดูเลยก็ได้”
“แนตตี้ ค้นกระเป๋าของทุกคน” เกรซหันไปสั่งทีมงาน “พวกเธอ ไปค้นดูที่ห้องพยาบาลด้วย”
ทีมงานคนหนึ่งออกไป อีกคนไปช่วยแนตตี้ค้นกระเป๋า ตรงมุมที่วางกระเป๋าผู้เข้าประกวด สาวๆ มองหน้ากันอย่างหวั่นกลัว กลัวว่าจะมีคนแกล้ง
เวลาผ่านไปอีกสักระยะ ทีมงานค้นกระเป๋าเสร็จแล้ว ทีมงานที่ออกไปดูที่ห้องพยาบาลก็กลับเข้ามาแล้ว
“ค้นหมดแล้วค่ะ ไม่มีค่ะ”
“ที่ห้องพยาบาลก็ไม่มีค่ะ” ทีมงาน 2 บอก
“พี่แนตตี้ครับ ลองถามแม่บ้านรึยังครับ เขาอาจจะคิดว่ามีคนวางลืมไว้เลยเก็บไปก็ได้”
“ไปถามแล้วค่ะ แม่บ้านบอกว่ายังไม่ถึงเวรช่วงบ่าย เลยยังไม่มีใครไปทำความสะอาดค่ะ”
ทุกคนเครียด
“ในเมื่อจับมือใครดมไม่ได้ ฉันก็จะไม่เอาผิดใครก็แล้วกัน” เกรซบอก
สาวๆโล่งอก เกรซเสริมอีกว่า
“แต่ฉันก็จะออกเกณฑ์การตัดสินใหม่ ซึ่งเกณฑ์ใหม่นี้ก็จะยากยิ่งกว่าเดิม ...คุณขจีนุช คุณพุฒิ คิดว่าไงคะ”
ขจีนุชพยักหน้า “เห็นด้วยค่ะ”
“ก็คงต้องเป็นไปตามนั้นครับ”
สาวๆ เซ็ง ส่งเสียงบ่นบ้ากันระงม
ช่วงเวลาพักกินข้าวเย็น สาวๆ เข้าแถวรอรับข้าวกล่องแล้วเดินเม้าท์มอย บ่นบ้า แยกไปนั่งตามโต๊ะกลุ่มเพื่อนซี้ของตัวเอง
ระหว่างนี้คิวถือถุงกระดาษใส่พวงมาลัยเข้ามาในห้อง หยุดหลบมุมเมียงๆ มองๆ หาฟ้า กลัวใครจะเห็น จนดาวเดินผ่านมาพอดี
“ดาว”
“อ้าว คิว”
“เรียกฟ้าให้หน่อยสิ”
“มีอะไรเหรอ”
“ฟ้าเขาฝากซื้อพวงมาลัย ฉันซื้อมาให้แล้ว”
ดาวคิดปราดเดียวรู้ว่าอะไรเป็นอะไร “เดี๋ยวดาวเอาไปให้ก็ได้”
ขณะดาวจะรับถุงมา ดนัยยื้อกลับไม่สบายใจ
“ห้ามใครรู้เด็ดขาดนะ กลัวฟ้าจะโดนว่า”
“ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครรู้หรอก”
“ขอบใจนะ”
คิวออกไป ดาวรับถุงมามองซ้ายมองขวาแล้วรีบเดินไปทางห้องประชุม
ดาวถือถุงกระดาษเข้ามาในห้องประชุม หลบมุมหยิบพวงมาลัยพวงสวยขึ้นมาดู แล้วเอาพวงมาลัยที่ตัวเองร้อยออกบิดๆ จะเบี้ยวๆ ใส่ลงถุงแทน พลางยิ้มร้ายออกมาเต็มใบหน้าสวย
ทางด้านคิวคุยโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่ง ปลายสายเป็นดาว
“คิว พี่สตาฟฟ์อยู่กันเต็มเลย ดาวเอาให้ฟ้าไม่ได้แล้วละ”
“อ้าว งั้นจะทำไงล่ะเนี่ย
“คิวมาเอากลับไปเถอะ แล้วนัดฟ้าให้ไปรับที่ไกลๆ หน่อยดีกว่า”
“โอเค งั้นดาวเอามาคืนผมที่เดิมนะ”
คิวเดินกลับไปเซ็งๆ
สาวๆ นั่งกินข้าวอยู่ตรงโต๊ะที่พี่เลี้ยงจัดไว้ให้ ชมพู่ และ ฟ้า นั่งอยู่ด้วยกัน สักครู่ดาวจึงเดินถือข้าวกล่องเข้ามาสมทบ
“หายไปไหนมา หาตั้งนาน”
“เข้าไปร้อยมาลัยต่อ กลัวเสร็จไม่ทัน”
“ดาวนี่ก็ขยันจังเนอะ ของดาวต้องออกมาสวยแน่ๆ เลย”
“แต่คงสู้ของฟ้าไม่ได้หรอกมั้ง”
เสียงโทรศัพท์ดัง ฟ้าหยิบมาดูขึ้นชื่อคิวโทร.มา
“แม่โทร.มา ขอไปคุยแป๊บนึงนะ”
ฟ้าลุกเดินออกไป ดาวรู้ทันทีว่าคิวโทร.มา
“แม่โทร.มาแล้วทำไมต้องแอบไปคุยด้วย ทำอย่างกับมีความลับ”
“ดาว พักนี้แกเป็นอะไร ฉันเห็นแกกับฟ้าดูแปลกๆ”
“เปล่าซะหน่อย คิดมากน่าพู่”
ดาวกินข้าวต่ออย่างสบายใจ ชมพู่สงสัยมากขึ้น เมื่อเห็นท่าทีดาวดูแปลกๆ ไป
ฝ่ายฟ้าเดินเข้ามาหาคิวซึ่งถือถุงรออยู่
“คิว ขอบคุณมากนะ”
“คนกันเองครับ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้สบายอยู่แล้ว วันหลังถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ผมได้อีกนะครับ”
ฟ้าพยักหน้ายิ้มหวานหว่านเสน่ห์
“ฟ้าไปนะ”
แต่พอฟ้าหันตัวจะเดินกลับ ก็เจอเกรซกับแนตตี้ยืนหน้าถมึงทึงมองอยู่ ทำเอาฟ้ากับคิวถึงกับตกใจ หน้าซีดขาวเป็นไข่ต้ม เกรซมองถุงในมือฟ้าตาเขม็ง
“ในถุงนั่นอะไร”
“เอ่อ...” ฟ้าอึกอัก
“ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้” เกรซคาดคั้น
ถูกจับได้ ฟ้าใช้น้ำตาช่วยตามเคย แต่ยังไม่รู้แผนที่ถูกดาวแกล้ง
“ฟ้าขอโทษค่ะ วันนี้ฟ้าไม่สบาย ฟ้ากลัวจะร้อยมาลัยไม่ทันเลยใช้ให้คิวไปซื้อให้ค่ะ”
“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกงนะครับ
เกรซดึงถุงในมือฟ้ามามองแล้วหยิบซองเอกสารออกมา ยื่นใส่หน้าอย่างกราดเกรี้ยว
“เนี่ยน่ะเหรอ ไม่ตั้งใจจะโกง”
สองคนมองซองแล้วงงหนัก โดยเฉพาะฟ้าเครียดจัด
อ่านต่อตอนที่ 15
