หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 14
บรรยากาศหมู่บ้านยามเช้า ไทเดินถือถังรับบิณฑบาตตามหลวงพี่กับหลวงพ่อ หมากเดินวนรอบตัวทั้งสามคนไปมาเหมือนปกป้องไทจากอันตราย หลวงพี่กับหลวงพ่อเดินหยุดเดินมองอย่างสงสัย
"เป็นอะไรของแกไอ้หมาก" หลวงพ่อแม่นถาม
"เป็นเด็กวัดครับ"
"จะตลกกับฉันทำไม...ที่เดินวนไปมาเนี่ยแกเป็นอะไร"
"ผมคอยระวังภัยให้พี่ไทครับ หลวงพี่กับหลวงพ่ออย่าเข้าใกล้พี่ไทเด็ดขาด"
หลวงพี่ดินถาม
"ทำไม... ไทเป็นโรคติดต่อเหรอ"
"ใช่ครับ...ผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน เย้ย"
หลวงพี่ยิ้มๆ
"ไม่ใช่ครับหลวงพี่...คือผมเพิ่งเงินเดือนออก หมากกลัวคนจะมาทำร้ายแย่งเงินผมไปครับ"
"นึกว่าเรื่องอะไร...เอางี้สิจ้างบอดี้การ์ดมาคุ้นกันเลย เงินไทจะได้ปลอดภัย" หลวงพี่ว่า
"ดีครับหลวงพี่ ว่าแต่ค่าจ้างเท่าไหร่" หมากถาม
"ก็น่าจะวันละสองพัน"
"วันละสองพัน จ้างสักสามวันรับรองไม่มี" ไทบอก
"ไม่มีใครกล้ายุ่ง" หมากบอก
"ไม่มีเงินจ่าย... หลวงพี่ก็คิดได้นะครับ"
"นอกจากหลวงพี่ วัดเราไม่มีใครมีเงินมานานมาก พอมีผมขอตื่นเต้นหน่อยละกันครับ"
"ได้เงินมานอกจากจะใช้แล้วต้องรู้จักเก็บให้เป็นด้วย" หลวงพ่อบอก
"ผมแนะนำพี่ไทไปแล้วครับว่าเงินเหลือจากให้แม่กับให้หลวงพ่อให้พี่ไทเอาไปเล่นหุ้น" หมากบอก
"เหรอ...พูดเหมือนเงินเดือนพี่แสนแปด"
"เงินได้มาไม่มากแต่ออมไว้บ้างก็ดีนะไท ไม่ต้องมาก แต่ก็ควรจะออม"
"ครับหลวงพี่...ผมแบ่งส่วนนั้นไว้แล้วเดี๋ยวสายๆ จะไปเปิดบัญชีไว้"
หลวงพี่กับหลวงพ่อพยักหน้าให้ยิ้มๆ ก่อนเดินต่อ
"ฝากธนาคารดอกเบี้ยจะสักเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันช่วยคิดว่าจะทำยังไงเงินถึงจะงอกเงย"
ภายในร้านกาแฟ ชดช้อยโพล่ง
"เล่นแชร์"
โต้ง เผือก นวล ลุงชา สมหญิง กำลังยืนล้อมฟังชดช้อยอยู่ นวลทำท่าเซ็งๆ ที่เจ้านายจะทำเรื่องร้ายๆ อีกแล้ว
"ไปลงทุนด้วยการเล่นแชร์มันถูกเหรอคะคุณนาย"
"ถ้าไม่ดีฉันจะรวยแบบนี้เหรอ"
"รวยเพราะลงทุนแน่เหรอคะ"
"นังนวล...ยืนเงียบๆ ก็ไม่มีใครว่านะ"
"เล่นแชร์แล้วจะรวยแน่เหรอคุณนาย"
เผือกเสียงดังใส่หูโต้ง
"มันจะมากเกินไปแล้วนะลุงชา"
"ไปตะโกนไกลๆ หัวฉันหน่อยไอ้เผือก หูดับหมดแล้วเนี่ย"
เผือกก้มหัวคำนับโต้งยิ้มๆ ก่อนเดินเข้าไปประจันหน้ากับลุงชา
"เมื่อกี๊ลุงพูดว่าไงนะ" เผือกถาม
"ข้าถามว่าเล่นแชร์แล้วจะรวยจริงเหรอ" ลุงชาถาม
"นี่ลุงกำลังว่าคุณนายไม่มีอะไรน่าเชื่อถือ หน้าแก่ เหี่ยว ขี้เหนียว ไปวันวันเหรอ"
ชดช้อยหยิบกระเป๋าฟาดหลังเผือก
"ไอ้เผือก...ที่พูดหน่ะเค้าคิดหรือแกคิดฮ่ะ คอยดูนะฉันจะหักเงินแก"
"เผือกขอโทษ...เผือกไม่ได้ตั้งใจปากมันพาไป"
"งั้นแกก็พาปากแกออกไปไกลๆ ก่อนมันจะแตกเพราะมือฉัน"
"ครับผม"
เผือกเดินออกมาห่างชดช้อย ชดช้อยพูดต่อ
"ที่ฉันแนะนำก็เพราะเห็นวันนี้เป็นวันสิ้นเดือนทุกคนคงมีตังค์ เลยอยากชวนเล่นแชร์"
สมหญิงถาม
"แล้วเราจะไปเล่นแชร์กับใครละคุณนาย"
"กับเพื่อนฉัน เค้าเป็นคุณนายในแวดวงไฮโซกับฉันเนี่ยแหละ เป็นเมียผบ."
"แล้วเค้าจะยอมให้เราเล่นเหรอ"
โต้งผายมือไปที่ชดช้อยถาม
"นี่ใคร"
"ก็แม่แกไง เฮ้ย! นี่แกความจำเสื่อมเหรอ" ลุงชาว่า
"ไม่ใช่ ฉันแค่จะบอกว่าเนี่ยคุณนายชดช้อย ช่วยทุกคนได้ทุกเรื่อง"
นวลพูดเบาๆ
"ช่วยให้ดีขึ้นหรือแย่ลงไม่รู้นะ"
ชดชอยจ้องดุนวลก้มหน้า
"ถ้าใครอยากเล่นก็ลงชื่อเพราะมีคุณหญิงเค้าจะขายแชร์เพราะจะไปต่างประเทศ ฉันรับรองซื้อแล้วได้เงินชัวร์"
"ถ้าได้เงินแน่ๆ ทำไมไม่เก็บไว้เองละครับคุณนาย"
"ไอ้มั่น"
สัปเหร่อมั่นเดินเข้ามา โต้งมองๆ อย่างไม่พอใจ
"แม่ฉันเค้าอยากให้ทุกคนรวยไปด้วยกันไง"
"โอ้ย...ถ้าอยากให้รวยไม่ต้องแนะนำไปเล่นแชร์หรอก แค่ลดดอกเบี้ยเงินกู้ก็ช่วยได้แล้ว"
"คนไม่มีหัวลงทุน แล้วก็ไม่มีเงินแบบแก ไม่รู้อะไรหรอก ใครสนใจจะเล่นก็บอกฉันละกัน กำไรครึ่งต่อครึ่ง"
"แม่ชดช้อยการันตี" โต้งบอก
ชาวบ้านทุกคนต่างพากันยกมือ ชดช้อยจ้องมั่นอย่างผู้ชนะ
ถนนหน้าบ้านริซซี่ หลวงพี่ หลวงพ่อ เดินถือบาตรเดินเข้ามากับ ไท หมาก พลันได้ยินเสียงริซซี่กรีดร้องดัง ไทกับทุกคนได้ยินเสียงตกใจ
ไทเรียก
"พี่ริซซี่"
ไทรีบวิ่งไปดู ไทเห็นริซซี่ยืนกรี๊ดอยู่หน้าร้าน ก่อนหันมา โผเข้ากอดไท
"น้องไท"
"พี่ริซซี่เป็นอะไรครับ"
"ประตู ประตู"
หมาก หลวงพี่ หลวงพ่อ ตามมา
"ประตูเป็นอะไรโยม" หลวงพี่ถาม
"ประตูๆๆๆๆ มันพัง"
ไท/หมากโพล่ง "โอ๊ะ"
ไทบอก
"กรี๊ดซะตกใจเลย"
"ก็พี่หงุดหงิดเนี่ยเข้าไปเอาของมารอตักบาตร ลูกบิดข้างในห้องเก็บของดันหลุดต้องเปิดจากด้านนอกอย่างเดียวเซ็งเลย พี่ก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวคงซ่อมไม่ได้"
"แค่นี้เอง เดี๋ยวสายๆ ผมมาซ่อมให้"
"ขอบคุณมากค่ะน้องไท นอกจากหล่อแล้วยังจิตใจดี ถ้าอะไรที่พี่ตอบแทนได้พี่จะทำ"
"งั้นบวชให้พี่ไทสักสามวัน"หมากบอก
"หนึ่งอาทิตย์เลยดีกว่า เย้ย...ไอ้อ้วนเดี๋ยวเหอะ" ริซซี่ว่า
หลวงพ่อเรียกร้องความสนใจ
"อะแฮ่ม อะแฮ่ม"
"อะไรติดคอรึเปล่าจ้ะหลวงพ่อ พอดีเลยริซซี่เอาแชมพูมาตักบาตรรับรองดื่มแล้วหาย"
หมากบอก
"หายเจ็บคอ"
"หายไปจากโลกนี้"
"บาปกรรมระวังขี้กากขึ้นปาก"
ริซซี่ยิ้มๆ ให้หลวงพ่อก่อนเอาแชมพูมาตักบาตร
"ริซซี่ขอโทษค่ะ...แชมพูสูตรนี้รับรองหลวงพี่กับหลวงพ่อใช้แล้วผมดกดำ"
"ดีเดี๋ยวพอผมยาวหมากจะพาหลวงพี่กับหลวงพ่อไปตัดทรงโมฮอก แล้วทำสีหรับรองแจ่ม" หมากบอก
หลวงพ่อจะเอาฝาบาตรตี หมากรีบหลบ
"ทะลึ่งแล้วแกไอ้หมาก"
"ขอโต๊ษครับ...ก็พี่ริซซี่นั่นแหละเริ่มก่อน"
"เลิกชวนชั้นคุยได้แล้วไอ้หมากฉันต้องรีบไปธุระต่อ"
"ไปไหน"
"ไปเล่นแชร์กับคุณนายชดช้อยน่ะสิ เค้าบอกกำไรงาม"
"เล่นแชร์?" หลวงพี่ฉงน
หลวงพี่นึกถึงแชร์อย่างไม่สบายใจ
โต้ง ชดช้อย เผือก นวล เดินคุยกันมาหัวเราะมีความสุข ชดช้อยเดินนับเงินหลายหมื่น
โต้งบอก
"เอาดอกเบี้ยมาล่อหน่อยรีบเอาเงินมาให้แม่แทบไม่ทัน พวกนั้นคงคิดว่ารวยได้จากการเล่นแชร์ ไม่ฟังเลยการลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ลงทุนควรศึกษาข้อมูลก่อนการตัดสินใจ"
"นวลถามจริงๆ นะคะคุณนายที่แนะนำชาวบ้านไปเล่นแชร์มันได้เงินแน่เหรอคะ"
"แน่สินังนวล ก็ฉันก็เล่นอยู่ด้วย"
"แล้วถ้ามันได้แน่ๆ ทำไมคุณนายไม่ซื้อไว้เองละ"
"ฉันเล่นไปตั้งหลายมือแล้ว แบ่งพวกนี้ไปบ้างอีกอย่างฉันก็ได้ค่านายหน้าหัวละพันจากการหาคนมาเล่น"
"ว่าแล้วคนอย่างคุณนายแม่ไม่ยอมเปลืองน้ำลายโปรโมทให้ใครฟรีๆ หรอก" เผือกบอก
"นวลว่ามันแปลกๆ นะคะเล่นแชร์อะไรมีค่าหัวด้วย"
"แกไม่ต้องมาสงสัยอะไรหรอก ท้าวแชร์เค้าเป็นถึงเมียผบ. คนรวยๆ โกงไม่เป็นหรอก"
"ก็ไม่เสมอไปนะคะ" นวลมองชดช้อย "แถวนี้ก็มีให้เห็น"
ริซซี่เดินเข้ามา
"คุณนายขา"
"ว่าไงริซซี่"
"ริซซี่อยากเล่นแชร์ค่ะ เห็นบอกว่าดอกเยอะ ยังเหลือให้ริซซี่สักมือม้ัยคะ"
"เหลือสิ...ริซซี่ จะเล่นสักกี่มือละ"
"มือเดียวพอค่ะคุณนาย ริซซี่มีเงินก้อนหนึ่งเก็บไว้เป็นทุน"
"แกจะเอาเงินไปทำอะไรนังริซซี่" นวลถาม
"ไปเกาหลี"
"ไปเที่ยว"
"ศัลยกรรมทำนมเนี่ยแหละ ว่าแต่ดอกตอนนี้ดอกแชร์เท่าไหร่คะ"
"ดอกก็หลายหมื่นแล้ว"
หมวดกาแฟเดินเข้ามา
"คุยเรื่องอะไรกันครับได้ยินดอกๆ แชร์ๆ"
"อ้อ...แชร์คือการให้ไงหมวด"
ทุกคนมองหน้าชดช้อย
เผือกโพล่ง
"เรื่องชั่วๆ คิดเร็วมาก"
ชดช้อยมองดุเผือก แล้วเอากระเป๋าฟาด
"คือฉันกับลูกๆ กำลังคิดว่าบ้านเราเนี่ยรวยมากอยากจะให้อะไรกับเพื่อนบ้านบ้าง"
"ก็เลยชวนเพื่อนบ้านเล่นแชร์ เอ้ย...แชร์อะไรให้เพื่อนบ้านบ้าง" โต้งบอก
ทุกคนร้อง
"ใช่ๆๆๆ"
"แล้วไปครับ"
"โปรเจกต์การให้เนี่ยชดช้อยกับลูกๆ คิดกันมานานแล้ว"
กุ๊กไก่เดินเข้ามา
"ทำไมกุ๊กไก่ไม่รู้เรื่องเลยว่าแม่กับพี่โต้งคิดจะให้อะไรกับคนในหมู่บ้าน"
ชดช้อยอึกอัก
"กุ๊กไก่ แม่บอกลูกแล้วแต่ลูกจำไม่ได้เอง"
"ไม่จริงแม่ไม่เคยบอก กุ๊กไก่จำได้"
"แม่บอกแล้วลูกจำไม่ได้เอง...คิดดีๆ สิ ปะโต้งกลับบ้านลูก"
ชดช้อย โต้ง เผือก นวล เดินออกไป
"ริซซี่ไปด้วยค่ะจะไปกดเงินมาจ่ายค่าแชร์"
กาแฟมองอย่างเร็ว
"หมายถึงจะกดเงินมาร่วมแชร์ ให้โปรเจกต์ของคุณนายน่ะคะ"
พูดจบริซซี่กับคุณนายรีบออกไปอย่างเร็ว กาแฟมองอย่างสงสัย ก่อนหันมาเห็นกุ๊กไก่ทำหน้างงๆ
ไทกับหมากเดินถือกล่องอุปกรณ์เตรียมมาซ่อมประตูให้ริซซี่ เหมยกับเจนนี่มาอีกฝั่ง เจนนี่รีบวิ่งมาหาไท
"น้องไท จะไปไหน"
"มาซ่อมประตูให้พี่ริซซี่ครับ"
"ซ่อมของเป็นด้วยเหรอ นายเด็กวัด"
"พี่เหมยอย่ามาเรียกพี่ไทว่าเด็กวัดอีกนะ" หมากบอก
"ทำไมจะเรียกไม่ได้"
"เพราะว่าตอนนี้พี่ไทเค้าจะเป็นเศรษฐีแล้ว นี่เพิ่งไปฝากเงินมา"
"น้องไทจะเป็นเศรษฐีแล้วสิ รีบๆ มาขอพี่นะ สินสอดพี่ขอไม่มาก ของเงินสองร้อย หมูน้อยสองตัวพอคะ" เจนนี่บอก
"ถ้าสินสอดน้อยขนาดนี้ฉันว่าพี่ย้ายมาอยู่กับพี่ไทเลยดีกว่า"
"ได้ก็ดีนะ...ว่าแต่น้องไทฝากเงินไปกี่หมื่นกี่แสน"
"สองพัน" หมากบอก
เจนนี่เบะปากผิดหวัง
"สองพัน"
"จะโม้ให้อายเค้าทำไมหมาก"
เหมยส่ายหน้าดูถูกไท
"พี่เจนนี่รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวเหมยนั่งทำผมรอ"
"น้องเหมยนี่ขัดความสุขของพี่จริงๆ"
"งั้นก็เลือกเอาเองจะอยู่แทะโลมนายเด็กวัดแล้วโดนตัดเงินเดือนหรือจะไปทำธุระให้พ่อ"
"คนอย่างพี่เจนฆ่าได้แต่หยามไม่ได้"
"เลือกอยู่กับพี่ไท"
"ไปทำธุระสิค้า...ไปก่อนนะน้องไท เดี๋ยวจะแวะมาแทะใหม่"
"คนไม่ใช่กระดูก" หมากบอก
เจนนี่วิ่งออกไปอย่างเร็ว
เหมยมองหน้าไทก่อนสบัดบ๊อบแล้วเดินเข้าร้านริซซี่ไป
"พี่ไทฉันไปซื้อของให้หลวงพี่ก่อน แล้วเจอกันที่วัดนะ"
"โอเค"
หมากเดินออกไป ไทมองตาม
อ่านต่อหน้าที่ 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 14 (ต่อ)
เหมยเดินเข้ามาในร้านตะโกนหาริซซี่ ก่อนวางกระเป๋าสะพายเล็กๆ ที่มีมือถือวางไว้บนโต๊ะ
"พี่ริซซี่ พี่ิริซซี่"
ไทเดินเข้ามา ในร้านมองๆ เหมยแล้ววางกล่องเครื่องมือ
เหมยเปิดประตูเข้าไปในห้องเก็บของหาริซซี่ ในห้อง เห็นแต่พวกแซมพูและอุปกรณ์ทำผมกล่องลังวางเต็มห้อง
"พี่ริซซี่ไปไหน"
"ไม่รู้สิ"
"ฉันไม่ได้ถามนาย ไม่ต้องมายุ่งจะไปไหนก็ไปไป๊ ชิ้วๆๆ"
เหมยเข้าไปในห้องเก็บของแล้วปิดประตูใส่ไท
ไทยิ้มๆ รู้ว่าประตูพัง คิดแกล้ง
"งั้นผมไปนะคุณ"
"เชิญ"
"แน่ใจนะ ว่าออกมาได้"
"ทำไมฉันจะออกไปไม่ได้"
เหมยในห้องเก็บของมองเห็นลูกบิดในห้องพัง
"เห้ย!"
เหมยพยายามพังประตูออก แต่ออกไม่ได้
"นายไท...นายไท กลับมาเดี๋ยวนี้นะ"
ไทยิ้มๆอยู่ด้านนอก
"ไอ้เด็กวัด เปิดประตูให้ฉันก่อน"
เหมยเคาะๆ ประตูเสียงดัง ทันไดนั้นประตูก็เปิด
"นี่คุณจะให้คนอื่นช่วยกรุณาพูดเพราะๆ ด้วย"
เหมยจะเดินออกไปไทขวางไว้ ก่อนลืมตัวปิดประตู
"จะไปไหน ขอบคุณผมก่อน"
"แย่แล้ว"
"ไม่แย่หรอกแค่ขอโทษก็จบ"
"ประตู"
ไทนึกได้ว่าลืมตัวปิดประตู
"งานเข้าแล้ว"
"หมากอยู่ข้างนอกปะ"
ไทส่ายหน้าให้เหมย เหมยถอนหายใจเซ็งๆ
ในร้านกาแฟ กุ๊กไก่กินชาเย็นอยู่ หมวดกาแฟนั่งจ้องหน้า สมหญิงนั่งกินกาแฟอยู่ในร้านลุงชานั่งคุยอยู่ด้วย
"จ้องหน้าฉันแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ท้องเหมือนปลาทองหรอกหมวด"
"ปลากัด ไม่ใช่ปลาทองที่จ้องตาแล้วท้อง"
"มันก็เหมือนๆ กันนะแหละ"
"ฉันถามอะไรแล้วตอบตรงๆ ได้มั้ย"
"ได้สิ...ว่าไง"
กุ๊กไก่ยื่นหน้าไปใกล้ๆ กาแฟ
"แม่เธอทำอะไรผิดกฏหมายรึเปล่า"
กุ๊กไก่เสียงสูง "ไม่มี๊"
"ทำเสียงสูงทำไม"
"เจ็บคอนิดหน่อย"
"แล้วที่บอกว่าแชร์ หมายถึงเล่นแชร์ใช่ปะ"
ลุงชากับสมหญิงสะดุ้ง
"สองคนเป็นอะไร หรือว่าไปเล่นแชร์กับเค้าด้วย"
ลุงชา/สมหญิงเสียงสูงเหมือนกัน "เปล้า"
"เสียงสูงอีกละ"
"เจ็บคอเหมือนกันสงสัยติดมาจากนังกุ๊ก" ลุงชาบอก
"หมวดเนี่ยพูดอะไรไม่รู้ฉันไปนะ"
"ไปไหน"
"ไปหาพี่ไท"
พูดจบกุ๊กไก่วิ่งออกไปอย่างเร็ว กาแฟวิ่งตามออกไป
ลุงชากับสมหญิงถอนหายใจ
"เล่นแชร์นี่มันผิดกฏหมายเหรอลุง"
บนศาลาวัด หลวงพี่นั่งดูโน๊ตบุ๊กอยู่
"จริงๆ มันก็ถือว่าผิด...ยิ่งคุณนายโฆษณาเชิญชวนให้ชาวบ้านมาเล่นแชร์แบบนี้ยิ่งผิดเลย" หลวงพี่ว่า
"ชาวบ้านคงคิดว่าได้ดอกเบี้ยเยอะ เงินผ่อนจ่ายเป็นงวดๆ เลยอยากเล่น" หลวงพ่อบอก
"ก็คุณนายชดช้อยอ้างว่าเป็นการลงทุนน่ะสิครับหลวงพ่อ" มั่นว่า
"การลงทุน ที่หวังว่าจะรวยทางลัด" หลวงพ่อบอก
"แต่มันก็มีข่าวอยู่เยอะนะครับท่าน เรื่องการโกงแชร์เนี่ย"
มั่นบอก
"แต่อันนี้คงไม่โดนหรอกครับหลวงพี่ เพราะว่าคุณนายเค้าการันตี"
"แล้วใครเป็นท้าวแชร์น้ารู้มั้ย" หลวงพี่ถาม
"เห็นบอกว่าเป็นคุณหญิงคุณนาย เมียผบ. ชื่ออะไรสักอย่างจำไม่ได้" มั่นบอก
"งั้นน้ามั่นพาหลวงพี่ไปหาหลักฐานอะไรสักอย่างในหมู่บ้านหน่อยสิ"
"ได้ครับ"
"ท่านคิดจะทำอะไร"
หลวงพี่ยกโน๊ตบุ๊กให้หลวงพ่อดู
"จะเอาคอมพ์ไปปาหัวเท้าแชร์เหรอ" หลวงพ่อว่า
"ไม่ใช่ครับท่าน...ผมก็จะหาข้อมูลของท้าวแชร์คนนั้นไงครับ"
"ประวัติคนอื่นมันหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ก็ไม่ง่ายหรอกครับ แต่ถ้าใครที่ทำผิดกฏหมายไว้ เราก็สามารถหาได้ครับ"
หลวงพ่อมองหลวงพี่อย่างสงสัย
ที่ร้านริซซี่
"ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอกบ้างเหมยติดอยู่ในนี้ ช่วยด้วย"
เหมยยืนตะโกนอยู่มุมหนึ่ง
"นี่นายไม่คิดจะทำอะไรบ้างรึไง"
"ผมว่าคุณหยุดตะโกนแล้วนั่งรอพี่ริซซี่กลับมาดีกว่านะ"
"แล้วเมื่อไหร่พี่ริซซี่จะมา"
"ไม่เกินวันนี้หรอก"
เหมยพูดจบก็จาม สองที
"สงสัยหมวดกาแฟจะคิดถึง"
"คิดถึงบ้าบออะไรฉันแพ้ฝุ่นยะ"
ไทมีท่าทีเป็นห่วงเหมย
"งั้นคุณนั่งเฉยๆ ฝุ่นจะได้ไม่กระจาย"
"โทรศัพท์ก็ดันลืมไว้ข้างนอกทั้งสองคน ซวยจริงๆ"
"คุณคิดว่าซวยแต่ผมไม่คิดแบบนั้น"
"หมายความว่าไง นายคิดว่าเป็นเรื่องโชคดีรึไงที่ติดอยู่ในห้องร้อนๆ ฝุ่นเยอะๆ แบบนี้"
"ที่โชคดีไม่ใช่เพราะติดอยู่ในห้องนี้หรอก แต่เพราะอย่างอื่น"
ไทมองเหมยยิ้มๆ
"ยิ้มอะไรคนยิ่งหงุดหงิด ร้อนจะตาย"
"มาๆ เดี๋ยวผมพัดให้"
ไทเอามือปัดๆ ให้เหมย ก่อนเหมยทำท่าจะจามใส่หน้าไท ไทหลบทัน
"อดทนอีกหน่อยคุณเดี๋ยวพี่ริซซี่ก็คงกลับ"
หน้าบ้านสมหญิง ริซซี่บอก
"ริซซี่จะตามคุณนายทั้งวันจนกว่าจะเปียแชร์เสร็จ"
นวลถาม
"จริงจังไปรึเปล่าริซซี่"
"เพื่อชิ้นส่วนใหม่ๆ บนร่างกายริซซี่ยินดี"
"คนจะงาม งามน้ำใจใช่ใบหน้านะ"
"ทำบุญได้ชาติหน้า ทำหน้าได้ชาตินี้"
นวลส่ายหน้าให้ริซซี่
สมหญิงเดินออกมาหาคุณนายพร้อมเงินหนึ่งหมื่นบาท
"นี่คะคุณนาย หนึ่งหมื่นบาท"
"โอเคร...แล้วเดี๋ยววันนี้ห้าโมงไปเปียกันที่ร้านกาแฟนะ"
"จ้ะ"
"ดอกต้องหนักหน่อยนะ เพราะริซซี่จะเอามือนี้"
"ถ้ารีบมากนักมาให้ฉันตัดให้ก็ได้นะ ที่บ้านคุณนายมีมีดอยู่ฉับเดียวรับรองขาด" เผือกบอก
"ไอ้บ้า...พูดอะไรน่ากลัว"
หลวงพี่กับมั่นเดินเข้ามา
"นี่เอ็งก็เล่นกับเค้าด้วยเหรอนังสมหญิง"
"จ้ะน้า...ฉันอยากได้เงินเอาไว้เป็นค่าเทอมให้ลูก"
"หลวงพี่ว่าเอาไปฝากธนาคารดีกว่า ไม่เสี่ยงเหมือนการเล่นแชร์"
"ธนาคารดอกเบี้ยน้อยยังกะก้นมดแดงค่ะหลวงพี่"
"ถูก...หลวงพี่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกหรอกครับ ชาวบ้านเค้าไม่มีเงินมากเล่นแชร์เนี่ยแหละ เหมาะกับเค้ามากที่สุดแล้ว"
"เล่นแชร์ก็เหมือนการยืมเงินคนอื่นมาใช้นะโยม ดอกเบี้ยก็ต้องเสียมันไม่ใช่การลงทุน"
"ถ้าหลวงพี่ไม่สนับสนุนก็อย่ามาพูดดีสเครดิตกันแบบนี้เลยค่ะ" ชดช้อยบอก
"หลวงพี่แค่แนะนำเฉยๆ"
"ถ้าจะแนะนำ ก็หาวิธีทำให้ชาวบ้านมีกินมีใช้ให้เหมือนเล่นแชร์สิเจ้าคะ"
"คุณนาย...เกินไปแล้วนะกับพระกับเจ้า"
ชดช้อยไม่สนใจเดินหนีไปพร้อมกับลูกและลูกน้อง
มั่นมองตามส่ายหน้า
"โยมริซซี่ เท้าแชร์โยมชื่ออะไรเหรอ"
หลวงพี่รอคำตอบจากริซซี่
บนศาลา หน้าจอคอมพิวเตอร์ หมากกดพิมพ์คำว่า ฤกษ์ตัดผม มีข้อมูลขึ้น หลวงพ่อมองอย่างสงสัยว่าทำอะไร
"ทำอะไรหมาก"
"ว่าจะไปตัดผมซะหน่อยครับหลวงพ่อ เลยจะหาฤกษ์งามยามดี"
"ตัดผมต้องมีฤกษ์ด้วยเหรอ"
"มีสิครับ...พุธไม่ให้ตัดพฤหัสไม่ให้โกน เค้าบอกกันมา"
"เค้านะใคร"
"คนโบราณครับ ขนาดน้าขาวกับน้าแดงแต่งกันยังต้องดูฤกษ์แต่งเลยครับ"
"แล้วสุดท้ายเป็นไง"
"อยู่กันได้สองวันก็เลิกกันครับ"
"หลวงพ่อว่าอย่าไปเชื่อเยอะเลยทุกอย่างมันอยู่ที่การกระทำต่างหาก มัวแต่ดูฤกษ์นั้นฤกษ์นี้ไม่เป็นอันทำอะไรพอดี"
"ครับหลวงพ่อ...งั้นผมขอเล่นเกมก่อนนะครับ"
"ไปหาหนังสือมาอ่านเลยไป อย่ามาเล่นไร้สาระ"
กุ๊กไก่กับกาแฟเดินเบียดกันเข้ามา
"อ้าวๆ จะเบียดกันทำไม ศาลาก็ออกกว้าง"
"นั่นสิ...หรือว่าหมวดกับพี่กุ๊กไก่เป็นแฟนกัน" หมากว่า
"พูดบ้าๆ หมาก พี่เป็นแฟนกับพี่ไทต่างหาก"
"ตอนไหน"
"ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน พี่ก็ตกลงเป็นแฟนพี่ไททันที"
"เป็นเอามากนะพี่เนี่ย"
กุ๊กไก่ทำท่าละเมอเพ้อหาไท ก่อนตั้งสติได้
"พี่ไทไปไหน"
"ไปซ่อมประตูให้พี่ริซซี่ ป่านนี้คงกำลังกลับ แล้วหมวดมาทำไม หรือหลงเสน่ห์พี่ไทอีกคน"หลวงพ่อว่า
"ผมแมนทั้งแท่งครับ...ที่มาจะมาหาหลวงพ่อกับหลวงพี่ ว่ารู้เรื่องชาวบ้านเล่นแชร์มั้ย"
"ก็พอได้ยินมาบ้างนะ"
ทุกคนมองมาทางกุ๊กไก่
"มองกุ๊กไก่ทำไม กุ๊กไก่ไม่รู้เรื่อง"
"พี่ไม่รู้แต่แม่พี่น่าจะรู้ดี"
"อย่ามองแม่ฉันแง่ร้ายแบบนั้นสิ"
"เธอมั่นใจนะว่าแม่เธอไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องแชร์"
"แม่แค่เล่น แต่ไม่ได้เป็นท้าวแชร์นะ"
กุ๊กไก่หลุดปากพูดทำท่าตกใจก่อนรีบวิ่งออกไป
กุ๊กไก่เดินอย่างเร็ว กาแฟตามมาติดๆ
"จะรีบเดินไปไหน"
กาแฟดึงมือกุ๊กไก่ไว้
"กลับบ้านน่ะสิ"
"จะไปบอกแม่ว่าฉันรู้เรื่องแชร์แล้วเหรอ"
"ใช่... ไม่ใช่ แค่กลับเฉยๆ"
หมากเดินลงมามองสองคนคุยกัน
"ปล่อยฉันนะหมวดฉันจะกลับบ้าน"
"ก็ไปด้วยกันเนี่ยแหละ"
"เกี่ยวไรกัน"
"ฉันจะไปกับเธอด้วย"
กุ๊กไก่หันหน้าหนีทำท่าเครียดๆ
"ปล่อยมือฉันเลย ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"
"แจ้งสิ ตำรวจก็อยู่นี่ไง"
กุ๊กไก่เคลิ้ม
"หมวดคะ ฉันขอแจ้งความ ฉันโดนหมวดกาแฟทำร้ายร่างกายค่ะ เย้ย ไอ้หมวดบ้า"
"ก็เคลิ้มเอง...มาว่าผมทำไม"
"มายืนจู๋จี๋อะไรกันในวัดครับสองคนนี้"
กุ๊กไก่สะบัดมือออกจากกาแฟ
"เปล่าซะหน่อย...หมากจะไปไหนเหรอ"
"ไปตามพี่ไท"
"ดีเลยฉันไปด้วย"
"อ้าวไม่กลับบ้านแล้วเหรอ"
"ไม่กลับ...ปะเร็วหมากไปหาพี่ไทกัน"
กุ๊กไก่มาดึงมือหมากออกไป กาแฟส่ายหน้าก่อนเดินตามออกไป
ในห้องเก็บของ เหมยนั่งสัปหงกอยู่แต่ฝืนใจไม่หลับ
"ง่วงก็นอนเถอะคุณผมเฝ้าให้"
"ใครจะไปหลับลงอยู่กับคนแบบนาย"
"คนอย่างผมไว้ใจได้"
"ฉันยังไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้านายเลยจะรู้จักนายได้ยังไง ในเฟสนายก็ไม่เห็นจะลงอะไรไว้เลย"
"ฮั่นแน่...แอบไปส่องเฟสผมมาด้วย"
เหมยพูดแก้เก้อ เสียฟอร์ม
"ก็แค่เปิดผ่านๆ ไม่ได้จะส่อง"
"โพสต์ล่าสุดของผมคือ"
"ดีใจจังเงินเดือนออกแล้ว"
"ไหนบอกไม่ได้ส่องไงโด่"
เหมยหันหน้าหนีอายๆ
ไทยิ้ม
"ผมจบบริหารมา พ่อผมเสียไปตอนอยู่ปีหนึ่ง อยู่กับแม่แล้วก็น้องสาว สถานะโสด"
เหมยหันหน้ามามองไท
"บอกฉันทำไม"
"ทำความรู้จักกันไว้ก็ดี ผมไม่อยากเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคุณแล้ว ว่าแต่คุณเถอะถามจริงๆ มีความฝันอย่างอื่นนอกจากเก็บเงินกู้มั้ย"
"มีสิ...ฉันก็มีความฝันเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ"
"อยากเปิดร้านขายดอกไม้"
"หึ"
"ร้านเบเกอรี่"
"หึ"
"ขายเสื้อผ้า"
"ฉันอยากเปิดค่ายมวย"
"เปิดค่ายมวย มันสาวตรงไหนเนี่ยคุณ"
"ทำไมก็ฉันชอบนี่"
เหมยร้อนเอามือพัดๆ ตัวเอง
"ร้อนมากมั้ย"
"อืม"
"มาผมพัดให้"
ไทหยิบพัดกระป๋องมาพัดให้เหมย เหมยยิ้มๆ
อ่านต่อหน้าที่ 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 14 (ต่อ)
ในร้านกาแฟ ริซซี่ดีใจกระโดดทั่วร้าน
"ริซซี่ให้ฉันก่อนมั้ยได้เหรอฉันต้องเอาไปจ่ายค่าเทอมลูก" สมหญิงบอก
"ไม่ได้หรอกน้า อันนี้ค่านมฉัน"
เจนนี่ถาม
"แกชอบกินนมตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ค่าเสริมนมฉันต่างหากนังเจน"
ชดช้อย สมหญิง ลุงชา โต้ง เผือกถือโทรศัพท์ต่อสายอยู่ นวล เจนนี่ยืนมอง
"พอแล้วมั๊งนังริซซี่" เจนนี่ว่า
"อย่ามาเรียกฉันว่านัง ต่อไปนี้แกต้องเรียกฉันว่าคุณ"
"ค่ะ อีคุณริซซี่"
"คุณเฉยๆ ไม่ต้องมีอี"
"แหมได้แชร์แค่แสนสองแสน ดีใจยังกับถูกรางวัลที่หนึ่ง"
"ผู้หญิงอย่างเธอไม่เข้าใจหรอก ... คุณนายคะแล้วหนูจะได้เงินมะไหร่คะW
"เดี๋ยวเพื่อนฉันก็โอนมาให้"
เผือกวางสายหันมาหาชดช้อย
"คุณนายครับ คุณหญิงบีไม่รับสายครับ"
"คงออกงานสังคมอยู่แหละ ไม่น่ามีอะไร"
กาแฟ กุ๊กไก่ หมากเดินเข้ามา
"ใครออกงานสังคมอะไรครับ" กาแฟถาม
"ก็ท้าวแชร์นะสิ ไม่รับสาย" ริซซี่บอก
กุ๊กไก่รีบปราม
"พี่ริซซี่"
"หมวด" โต้งเรียก
"ครับผมเอง"
"ก็คุณหญิงเพื่อนฉันที่มาร่วมโครงการแชร์น้ำใจให้ชาวบ้านน่ะสิไม่รับสาย"
"เหรอครับ…เลิกโกหกได้แล้วครับ ผมรู้เรื่องเล่นแชร์หมดแล้วครับคุณนาย"
กาแฟมองชดช้อยอย่างเอาเรื่อง
ชดช้อยยืนคุยอยู่กับกาแฟที่หน้าร้านกาแฟ คนอื่นๆ จ้องอยู่ว่าชดช้อยจะโดนจับมั้ย
"ฉันว่าเงินแกสูญแน่ๆ นังริซซี่"
"ไม่นะ...แล้วนมเต้าแรกของฉันละ"
นวลมองนม "ตรงไหนไม่มีก็อยากเพิ่ม" ลดสายตาลงมองเป้า "ตรงที่มีก็อยากตัดออก นี่แหละที่เค้าว่าความอยากของมนุษย์ ไม่สิ้นสุด"
"เคยมีโครงการรถคันแรก บ้านคันแรก ไม่รู้รัฐบาลไหนจะมีโครงการนมเต้าแรกบ้าง"
"ถ้ามีก็ดีเน๊อะ...ฉันก็อยากทำเหมือนกัน"
"ยุบหนอ พองหนอ ขอสองข้าง" นวลบอก
เจนนี่ร้อง "เย้ย"
"ล้อเล่น...ฉันพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีแล้ว" นวลบอก
ชดช้อยหน้าเครียดเดินเข้าร้านมา
"แม่จะต้องไปติดคุกเหรอ"
"ปากเสียนังกุ๊ก ไปกลับบ้าน"
โต้งถาม
"แม่ไม่โดนจับได้ยังไง"
"แกดีใจหรือเสียใจที่ฉันโดนจับ"
"ดีใจสุดๆ" โต้งบอก
"นึกว่าต้องซื้อข้าวผัดกับโอเลี้ยงไปฝากซะแล้ว"
"ตรงลงรอดใช่มั้ยคะ" ริซซี่ว่า
"ใช้สิ...ฉันทำอะไรรอบคอบไม่ผิดกฏหมายอยู่แล้ว"
"โล่งอก นึกว่าโครงการนมเต้าแรกจะจบซะแล้ว"
"สักวันกรรมจะตามทัน" นวลบอก
"แต่กรรมแกตามทันแกแล้ว ฉันขอหักตังค์แก ไปได้แล้ว"
ชดช้อย กุ๊กไก่ โต้ง เผือก นวล เดินออกไป หมากเดินมาหากาแฟ
"มีอะไรรึเปล่าครับหมวด"
"คุณนายหัวหมอไม่เบา"
"เค้าเรียกว่าฉลาดแกมโกงครับ" หมากบอก
"สักวันคนทำผิดก็ต้องรับโทษ"
กาแฟมองไปในร้านทุกคนหลบสายตา
เวลาเย็นในห้องเก็บของ เหมยเผลอหลับ ก่อนลืมตามาเห็นไทที่นั่งอยู่ตรงข้ามถอดเสื้อเหลือแต่เสื้อกล้าม
ไทถอดเสื้อกล้ามเหงื่อไหลในท่าทางปาดเหงื่ออย่างเซ็กซี่ เหมยตาโตตกใจ
ภาพในความคิดเหมย ไทยิ้ม
"ตื่นแล้วเหรอคุณ"
"อืม...นายถอดเสื้อทำไม"
"ก็มันร้อน"
"อืม"
"นอกจากผมจะร้อนกายแล้วผมยังร้อนใจด้วยนะ"
พูดจบไทก็ค่อยๆ คลานมาหาเหมย มองเหมยหวานซึ้ง
"หยุดนะนายจะทำอะไร"
"ก็ทำอย่างว่าไง"
ไทค่อยๆ คลานเข้ามา กัดปากเซ็กซี่
เหงื่อท่วมหน้าเหมย
"คุณๆ"
เหมยสะดุ้งตื่นจากภวังค์
"ว่าไง"
"คิดไรอยู่คุณ"
"เปล่าซะหน่อย"
"คิดทะลึ่งอยู่ปะเนี่ย"
"เปล่าซะหน่อย"
"เหงื่อท่วมเลยนะ" ไทล้วงผ้าเช็ดหน้าให้ "อ่ะนี่"
เหมยตกใจ
"อะไร"
"ผ้าเช็ดหน้า"
"นี่มันของฉันนี่...นายเอามาจากไหน"
ไทลืมตัวนึกได้
"เอ่อคือ..."
"หรือว่านายเป็นพวกขโมยผ้าเช็ดหน้าเหมือนโจรขโมยกางเกงใน"
"เปล่า... ผมก็เจอแถวๆ นี้แหละคุณคงลืมไว้ร้านพี่ริซซี่"
เหมยทำหน้างงๆ
"ทำไมพี่ริซซี่กลับช้าจังน้า"
"นั่นสิ"
ไทมองซ้ายขวาก่อนเงยหน้าเห็นช่องไฟ ไทลุกขึ้นไปแล้วหยิบบันไดมาปืน
"เดี๋ยวผมปืนขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า เผื่อมีใครผ่านมาจะได้เรียก"
ไทปืนขึ้นบันไดก่อนบันไดหัก ไทร่วงลงพื้น
"โอ้ย!!"
เหมยตกใจ
"นายไท"
ไทนอนนิ่งเหมยรีบเข้าไปดู
"นายไท นายไท"
เหมยเอามืออังจมูกไท
"นายอย่าเพิ่งตายนะ นายไท ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้"
ไทยิ้ม
"นายไท ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ"
เหมยเอามือทุบไท ร้องไห้กลัวไทเป็นอะไร
"โอ้ย! คุณตีทำไมผมเจ็บ"
"นี่นายแกล้งฉันเหรอ"
"ก็แค่อยากรู้ว่าคุณจะห่วงผมรึเปล่า"
ไทลุกขึ้นมานั่ง
"ไอ้บ้า"
เหมยกำลังจะยกมือตีไทก่อนมองที่หัวไทเห็นเลือด
"เลือด"
"อย่ามาหลอกผมเลย"
เหมยชี้ที่หัวไทจริงจัง ไทระแวงเอามือไปจับที่หน้าผากเอามาดูเห็นเป็นเลือด
"เลือ" ไทโพล่งตกใจ
ไทสลบทันที เหมยรีบเข้าไปอยู่อย่างเร็ว
ในเวลาต่อมา แผลที่หัวไทถูกติดด้วยพาสเตอร์ ริซซี่กับเจนนี่ขวงแขนไท คนละข้าง
เหมยเดินออกมากับหมาก
"เจ็บมั้ยน้องไท" ริซซี่ถาม
"อยากรู้ก็ลองหล่นลงมาให้หัวแตกสิเจ๊" หมากว่า
"ไม่ขัดฉันสักเรื่องได้มั้ยไอ้อ้วน"
"ถามแปลกหัวแตกก็ต้องเจ็บสิ"
"ใช่...ถามโง่ๆ นังริซซี่... น้องไทเจ็บๆ แบบนี้ไปนอนห้องพี่ปะ พี่จะได้ดูแลใกล้ๆ"
"ไม่ต้องเลยพี่เจนกลับ"
"น้องเหมยก็พี่ขอเวลาอยู่กับคู่ชีวิตพี่สักพักได้มั้ยคะ"
"จะอยู่ตลอดไปเหมยก็ไม่ว่านะคะ ก็ลาออกไปเลย" เหมยบอก
"แรงค์" เจนนี่ว่า
"ถ้าพี่อยู่ คนที่ติดอยู่กับไทก็คงเป็นพี่ พี่จะไม่ยอมพลาดโอกาสทองเด็ดขาด"
"โอกาสถล่มถ้ำทองน่ะสิแก" เจนนี่บอก
"ว๊ายพูดจาน่าเกลียด"
"สาบานว่าแกไม่คิด"
"คิดแน่นอน"
"น้องเหมยติดอยู่กับน้องไทแบบนี้ ก็น่าจะเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาใจกันนะคะ"
"ทำไมต้องเคลียร์"
"ผมไม่มีอะไรอยู่แล้ว"
"เหมยก็ไม่มี...ผู้ชายอะไรเห็นเลือดก็เป็นลม...เชอะ ไปกลับพี่เจน"
เหมยเดินออกไป เจนนี่วิ่งตาม
ไทมองตามยิ้มๆ
"งั้นพี่เข้าไปโทร.วงเงินคุณนายชดช้อยก่อนนะคะ"
ริซซี่เข้าร้านไป
หมากถาม
"พี่ไท ถามจริงทำไรกันในห้อง ตอนติดอยู่ด้วยกันสองคน"
"ทะเลาะกัน"
ไทเดินหนี
"จริงป่าว...ฉันว่ามันแปลกๆ นะ"
"จะมีอะไรแปลกกว่าหน้าแกอีกไปกลับได้แล้ว"
"แน๊ะๆๆ ทำเป็นเขินตูดแดงหมดแล้ว"
"หน้าแดงโว้ย...คนไม่ใช่ลิงจะได้ตูดแดง"
"อย่าให้รู้นะ ว่าจีบกัน"
ไทเดินหนีหมากเดินตามไปอย่างรู้ทัน
บ้านชดช้อยตอนกลางคืน ทุกคนต่างกดมือถือคนละเครื่อง
"ติดมั้ยนวล"
"ไม่คะ"
"โต้งติด แต่ไม่มีคนรับ"
"ของผมมีผู้หญิงรับแล้วครับ แต่ผมคุยด้วยก็ไม่ยอมคุยกับผม" เผือกบอก
"ไหนๆ เอามานี่"
ชดช้อยแย่งโทรศัพท์มาฟัง
"ไอ้เผือก"
"ครับผม"
"นี่มันระบบตอบรับอัตโนมัติ"
"มิน่าผมคุยด้วยเท่าไหร่มันก็ไม่คุยกับผม"
"แกนี่โง่จริงๆ ... ลูกกุ๊กช่วยแม่โทร.ด้วยเหรอ"
"เปล่า กุ๊กไก่โทรหาพี่ไท"
"นังกุ๊ก...เลิกบ้าผู้ชายแล้วช่วยแม่โทร.หาคุณหญิงบีดีกว่า"
"หรือว่าคุณหญิงบีจะหนีหนี้" นวลว่า
ชดช้อยเริ่มคิดแต่ปากแข็ง
"ไม่หรอก เค้าเป็นถึงคุณหญิงคุณนายเงินแค่แสนสองแสนไม่น่าโกง"
"อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเรา" นวลบอก
"นี่นังนวล ฉันว่าแกไปบวชน่าจะเหมาะ" เผือกบอก
"ก็คิดอยู่เหมือนกันพี่"
"เลิกคุยแล้วโทร.ต่อจนกว่าจะติด"
"ถามจริงแม่เล่นไปกี่บาทครับ" โต้งถาม
"ห้าหมื่น"
ชดช้อยหน้าเครียด
อ่านต่อหน้าที่ 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 14 (ต่อ)
เช้าวันใหม่ หลวงพี่ หลวงพ่อ หมาก ไท เดินบิณฑบาตอยู่ได้ยินเสียงโวยวาย
"คุณนายพูดแบบนี้ได้ยังไง ไหนบอกว่าริซซี่จะได้เงินตั้งแต่เมื่อคืน"
"ก็คุณหญิงบีไม่ยอมรับสายนี่นา"
หลวงพี่ หลวงพ่อ ไท หมากเดินเข้ามา หลวงพี่เห็นริซซี่ยืนเอาเรื่องชดช้อยอยู่หน้าบ้าน มีกุ๊กไก่ โต้ง เผือก นวล อยู่ด้วย
"กุ๊กไก่ว่าใจเย็นๆ ก่อนนะพี่ริซซี่"
"เย็นได้ยังไงนังกุ๊กเมื่อคืนฉันฝันถึงนมเต้าแรกทั้งคืน"
"มีอะไรกันพี่ริซซี่" ไทถาม
"ก็พี่เปียแชร์ได้ แต่เพื่อนคุณนายไม่ยอมจ่าย"
"ฉันโทร.ติดต่อเค้าไม่ได้ต่างหากไม่ใช่เค้าไม่จ่าย"
"คุณหญิงอาจจะยุ่งๆ อยู่ก็ได้คุยธุรกิจร้อยล้านอยู่" โต้งว่า
"จริงด้วย พวกคุณหญิงเค้าไม่ว่างเหมือนแกหรอกนังริซซี่" เผือกว่า
"โทร.หาเค้าทั้งคืน เค้าไม่รับ ยังเข้าข้างเค้าอีก" นวลว่า
"ไม่รู้ละยังไงคุณนายก็ต้องเอาเงินมาให้ริซซี่"
"จริงด้วยคุณนาย คุณนายเป็นคนชวนพี่ริซซี่เล่นนะ" หมากบอก
ริซซี่จะร้องไห้
"ถ้าคุณนายไม่ช่วยริซซี่ แม้แต่หัวนมสักหัวริซซี่ก็คงไม่มีโอกาสมีเหมือนคนอื่นเค้า"
"หลวงพี่ว่าโยมคงไม่ได้สักหัวหรอก"
"หลวงพี่หมายความว่าไง" ชดช้อยถาม
"หลวงพี่ท่านรู้นะสิ ว่าพวกคุณนายโดนโกง" ไทบอก
ทุกคนที่เล่นแชร์โพล่ง
"โดนโกง"
"ใช่แล้ว คุณหญิงบีที่ว่าเป็นเมียผบ. ไม่ใช่ผู้บัญชาการอะไร ย่อมาจาก ผัวอีบี"
"ผัวอีบี"
"ใช่แล้วละ ก็หลวงพี่เป็นคนหาหลักฐาน แต่เสียดายมาบอกไม่ทัน" หลวงพ่อบอก
"หลวงพียิ้มๆ
ในคอมพิวเตอร์ ... หน้าคนโกงแชร์คือนางบี แล้วเป็นรูปผู้หญิงหนึ่งคนพร้อมกับข้อความในเว็ปไซต์พันทิปว่า "นางบีนามสมมุติ อ้างตัวเป็นเมียผบ. โกงแชร์ไปแล้วมากกว่าห้าวง ให้ระวังไว้ให้ดี อย่าหลงเชื่อและเป็นเหยื่อเด็ดขาด"
"นี่ไง หลวงพี่ว่าแล้วว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน" หลวงพี่ว่า
"โห...นี่โกงมาหลายวงแล้วด้วยนะครับหลวงพี่" มั่นว่า
"ข้อมูลก็โชว์เต็มไปหมด ทำไมไม่รู้จักหาอ่านกันน้า" หลวงพี่ว่า
หลวงพ่อบอก
"พราะกิเลสมันบังตา จนมืดบอดมองไม่เห็นผิดถูกน่ะสิท่าน"
"แต่วันนี้ผมเห็นหมวดกาแฟไม่ได้จับคุณนายเรื่องแชร์ ผมก็เลยคิดว่ามันไม่ผิดกฏหมาย" หมากบอก
"ตกลงแชร์มันผิดกฏหมายหรือเปล่าครับหลวงพี่"
"นี่ไงดูสิน้า"
หลวงพี่พิมพ์คำว่า "เล่นแชร์ผิดกฏหมายยังไง"
ข้อมูลขึ้นมาเต็มไปหมด หลวงพี่กดไปที่คำว่า "เล่นแชร์ผิดกฏหมายหรือไม่ ... เว็บสนุก"แล้วเลื่อนๆ ดู
"ผมไม่เข้าใจเลยครับหลวงพี่อธิบายให้ผมฟังหน่อย" หมากบอก
"โง่จริงๆ เลยแกไอ้หมาก" มั่นบอก
"น้ารู้เหรอ"
"ไม่รู้"
"แล้วมาด่าฉันทำไม"
"จากที่อ่านเค้าบอกว่าไม่ผิดกฏหมายนี่ครับหลวงพี่"
"มันมีข้อแม้ในนั้นหลายอย่าง ต้องศึกษากันดีๆ แต่สำหรับหลวงพี่ หลวงพี่มองว่าการเล่นแชร์ก็เหมือนการยืนเงินคนอื่นมาใช้ก่อน แถมยังต้องจ่ายดอกเบี้ยและมีเปอร์เซนต์โดนโกงสูง"
"จริงครับ...ทั้งลูกแชร์และเท้าแชร์โดนได้หมด" ไทว่า
"พี่รู้ได้ไง"
"เคยโดนโกงไปสองรอบ"
"แฮ่"
"ทางที่ดีหลวงพี่ว่าควรเอาเงินที่มีไปฝากธนาคารไว้หรือลงทุนกับอะไรที่มันเสี่ยงน้อยๆ ดีกว่า"
"หลวงพ่อว่าท่านผสานกับหมวดกาแฟดีกว่าจะ จะได้จับคนร้ายทันถ่วงที"
"ครับท่าน"
หลวงพี่หยิบโทรศัพท์มากดโทร.หาหมวดกาแฟ
ส่วนคนอื่นๆ อ่านที่หน้าจอเรื่องการโดนโกงแชร์ด้วยวิธีการต่างๆ อยู่
"นี่คนโพสต์ไว้เยอะแยะเลยนะครับเรื่องคนโดนโกงแชร์" ไทบอก
"สารพัดกลโกงเลย แต่ก็ยังมีคนหลงเชื่ออยู่"
หลวงพ่อมองทุกคนพูดอย่างปลงๆ กับความโลภของมนุษย์
หลวงพี่บอก
"อาตมาหาข้อมูลตั้งแต่รู้ชื่อเท้าแชร์แล้ว ผสานกับหมวดกาแฟ ที่ยังไม่บอกพวกโยมเพราะกลัวคนร้ายจะไหวตัวทัน"
ทุกคนนั่งจ้องมาที่ชดช้อย
"พวกมิจฉาชีพเค้าก็อาศัยความอยากของคนเป็นช่องทางทำความผิด คนที่ตกเป็นเหยื่อง่ายๆ คือคนที่ทำอะไรไม่หาข้อมูลอะไรเลย ในเน็ตเข้าก็มีข้อมูลให้หาเบื้องต้นตั้งแยะก็ไม่หากัน"
"เงินก็ไม่มี แต่ดันเอาไปลงทุนแบบผิดๆ อีก"
"เพราะคุณนายนะแหละมาหลอกริซซี่ว่าได้กำไรแน่ๆ ริซซี่ก็เลยเชื่อ"
"โทษแม่ฉันได้ยังไง ก็พี่โง่เอง" โต้งบอก
"ว่านังริซซี่โง่ก็เหมือนว่าแม่ตัวเองนะพี่ เพราะคุณนายก็เสียไปตั้งห้ามือ"เผือกบอก
"ไม่ต้องมาประจานฉันแล้วไอ้เผือก"
"ผมว่าคุณนายจ่ายเงินส่วนของคุณริซซี่ให้เค้าเถอะครับ" กาแฟบอก
"นั่นสิ เรื่องมันจะได้จบๆ ไป" หลวงพี่ว่า
"แต่ช้อยไม่ได้เป็นคนโกงนะเจ้าคะ"
"แต่คุณนายเป็นคนชวนฉันเล่น"
"ทำไมหมวดไม่ไปจับคนที่โกงละคะ"
"จับแน่ครับ กำลังผสานกับตำรวจตามตัวอยู่ และถ้าคุณนายไม่จ่ายก็จะโดนจับด้วย ข้อหาสมรู้ร่วมคิด ชักชวนโฆษณาชวนคนมาเล่น"
"ขู่ฉันหรอหมวด เสียแรงฉันหมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นเขย"
"แม่…"
"ผมทำตามหน้าที่ครับ ถูกผิดก็ว่ากันตามความจริง"
"หมวดนี่เท่ห์สุดๆ" หมากบอก
"ขอบคุณมากหมาก"
"แล้วที่แม่โต้งโดนโกงไปเกือบครึ่งแสนใครจะจ่ายให้"
"ก็ต้องตามจับนางบีมารับผิดชอบครับ" กาแฟบอก
"นวลสังเห่าอยู่แล้ว"
"สังหรณ์...จะมาตลกอะไรตอนนี้"
"นั่นแหละ...เท้าแชร์ที่ให้จะให้ค่าหัวคิวด้วย"
"นี่ได้ค่าหัวคิวด้วยเหรอ"
"เปล่านะหมวด ฉันไม่ได้เอาซะหน่อ อางี้ละกันให้เรื่องมันจบๆ ฉันจะจ่ายเงินต้นคืนให้แก นังริซซี่"
"ส่วนของชาวบ้านคนอื่นด้วยครับคุณนาย" ไทบอก
"รู้แล้ว...ไปเอาที่บ้านฉันก็แล้วกัน ฉันไม่ได้เอาตังค์มา ไปลูกกลับ"
ชดช้อยนำขบวนลูกและคนใช้ออกไป
"โดนหลอกกันอีกจนได้นะครับ"ไทว่า
หลวงพ่อบอก
"ก็เพราะคิดจะรวยทางลัด รวยกันง่ายๆ มันไม่มีหรอก อยากรวยต้องขยันขันแข็งทำงานประกอบอาชีพสุจริต"
"ได้ยินแล้วนะครับพี่ริซซี่"
"แหมน้องไท...ให้กำลังใจพี่บ้าง พี่เกือบเสียเงินเก็บไปแล้วมั้ยละเป็นหมื่นๆ"
"ทีนี้จะเชื่อใครก็หาข้อมูลให้ดีๆ ก่อนรู้มั้ย" หลวงพ่อว่า
"ค่ะหลวงพ่อ"
"อยากได้นมจนหน้ามืดตามัวเห้อ…" หมากว่า
ริซซี่เก้อ หน้าอายๆ ทุกคนมองสงสาร
นวล ชดช้อย โต้ง เผือก เดินหงุดหงิดออกมา ชดช้อยกระทืบเท้าโดนเท้าเผือก
"โอ้ย!!"
"ขอโทษฉันหงุดหงิด"
"เอาซะเล็บขบเกือบหลุดเลยนะครับ"
"ฉันโมโหหลวงพี่ทำให้ฉันสูญเงินเป็นล้านๆ"
"คุณนายไว้ใจคนง่ายไปค่ะ" นวลบอก
"ผบ. ผัวอีบี แหม...คิดได้เน๊อะ ถามจริงไม่รู้มั้ยว่าจะโดนโกงแชร์"
"ใครจะไปรู้ละ"
"ถือว่ารับเคราะห์กรรมไปก็แล้วกันครับ" โต้งบอก
"ไม่ต้องห่วงฉันจะเอาคืนจากชาวบ้านให้สาสมใจ"
นวลมองชดช้อยส่ายหน้าเอือมๆ
ไทเอากาแฟมาเสิร์ฟเหมย เจนนี่ ริซซี่
"เกือบสูญเงินแล้วมั้ยละแก นังริซซี่"
"แหมทำเป็นมาว่าฉัน ตอนแรกแกก็จะเล่นเหมือนกันนิ"
"แต่ฉันฉลาดไง รู้ว่าจะโดนหลอกเลยไม่เล่น" เจนนี่บอก
"รู้ว่าจะโดนหรอก หรือไม่มีเงินกันแน่ยะ"
"อย่าดูถูกกันนะโว้ย...ถึงฉันจะดูจน แต่จริงๆ ฉันจ๊นจน"
"แก้ตัวให้แย่ทำไม" เหมยว่า
ไทวางแกแฟให้เหมย
"นี่ลาเต้เย็นคุณ หวานน้อย"
"อะเน๊ะ รู้ได้ไงพี่เหมยกินหวานน้อย" หมากว่า
"ฉันก็รู้ของลูกค้าทุกคนนั่นแหละ"
"รู้มั้ยพี่ชอบกินอะไร" ริซซี่ถาม
"ชาเย็น"
"ไม่ใช่ละ พี่ชอบกินชาดำเย็น"
"แล้วพี่ละชอบกินอะไร"
ไทมองแก้วเจนนี่
"กินกาแฟร้อน"
"ผิด...จริงๆ พี่ชอบกินกาแฟเย็น"
"อ้าวๆๆๆ ไหนบอกว่าจำของลูกค้าได้หมดไง"
"ช่วยไม่ได้ก็ฉันกินแต่ของเดิมๆ ส่วนพี่สองคนน่ะเปลี่ยนทุกวัน นายไทสมองน้อยจำอะไรไม่ค่อยได้หรอก" เหมยว่า
"น้อยๆ หน่อยคุณดูถูกผมจังนะ"
"หรือไม่จริง"
"ดีกันยังไม่พ้นชั่วโมงเอาอีกละ" หมากบอก
ริซซี่/เจน ร้อง "เห้อ!!"
"ใจมด เจอเลือดก็เป็นลม"
"มันตกใจ ไม่ได้กลัว"
"หร๊า"
เหมยกับไททะเลาะกันเหมือนเดิม คนอื่นหน่ายๆ
อ่านต่อตอนที่ 15
