สายลับ 3 มิติ ตอนที่ 16 อวสาน
เชนยืนอยู่บนยอดตึก มองแว่นตา3DDDอยู่ นึกถึงภาพความทรงจำดีๆ กับปวันและปลายฟ้า เชนเครียด ตัดใจจากความรัก มุ่งมั่นจะเดินทางสายอุดมการณ์ต่อไป ลินดายืนมอง เป็นห่วง
“เชน”
“ลินดา เชนจะกลับโลกของเรา เชนจะกลับไปในหนังสายลับเจ้าเสน่ห์”
“จริงเหรอ เชนพูดจริงๆ ใช่มั้ย แล้ว เอ่อ หมวดปวันล่ะ”
“เขาก็ควรอยู่ในโลกของเขาต่อไป เราอยู่กันคนละมิติ โลกของเราไม่มีวันจะบรรจบกันได้ เชนก็แค่ถูกสวรรค์ลิขิตให้มาปฏิบัติภารกิจบางอย่าง เมื่อมันจบ เชนก็ต้องกลับไป ไปอยู่ในที่ๆ เหมาะกับเชน ไม่ใช่ที่นี่”
ลินดาดีใจ แต่พยายามสะกดไว้ ไม่แสดงออกมา
ปวันนั่งรอเชนอยู่หน้าบ้านตฤณ เฝ้ารอ ถอนหายใจ ตังตังเดินเข้ามานั่งด้วย
“เชนไม่มีทางทิ้งตังตังไปโดยไม่บอกลา เชนจะต้องกลับมา”
“ถ้าเขาไม่กลับมา พี่อาจไม่ได้เจอเขาอีก เพราะพี่จะต้องถูกสอบวินัย และก็ไม่รู้ว่าจะได้มาเจอเชนอีกหรือเปล่า”
“พี่ปวันยอมเสียสละช่วยเชนอย่างนี้ พี่คงรักเชนมาก”
“พี่ไม่ได้ช่วยเชนเพราะรัก แต่มันคือความถูกต้อง มันคือสิ่งที่พี่ต้องทำถ้าไม่อยากเป็นเหมือนคนพวกนั้น”
“พี่ปวันเจ๋งมากเลยค่ะ กล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อรักษาความถูกต้อง พี่ปวันเหมือนเชนเลย ทำเพื่อความถูกต้องก่อนตัวเองเสมอ ตังตังยกให้พี่เป็นฮีโร่ฝ่ายหญิงของตังตังเลยค่ะ”
“ถ้าพี่เป็นฮีโร่ เชนก็ต้องเข้าใจพี่ ต้องให้อภัยพี่ใช่มั้ย”
“ค่ะ เชนต้องกลับมา”
ปวันเศร้า นั่งรอเชนอย่างมีหวัง
ตอนเช้า ตฤณเดินคุยโทรศัพท์วิ่งลงมาจากบันได โดดข้ามข้าวของที่เกะกะอย่างเร่งรีบ ไปที่โต๊ะ คว้าปากกากระดาษจด
“ครับๆๆ ที่ไหนนะครับ ครับๆๆ ขอบคุณมากนะครับบ.ก.”
เจนจิรา ตังตัง ทิวา ราตรี วิศวะ นั่งอยู่ก่อนแล้ว มองงงๆ ว่ามีเรื่องด่วนอะไร
“อ๊าก อ๊าก อ๊าก”
ตฤณระเบิดออกมา ทุกคนตกใจ ตฤณพุ่งไปหาเจนจิรา
“เจน เขาทำสำเร็จแล้ว บ.ก.โทรมาบอกว่าต้นฉบับการ์ตูนที่เขาเพิ่งส่งไปล่าสุด เขาอ่านแล้วชอบมาก ซื้อ บ.ก.พูดชัดๆ เลยว่า ซื้อ”
“ไชโย้”
“บ.ก.บอกว่าเพื่อนเขาที่ทำบริษัทหนังก็สนใจจะซื้อลิขสิทธิ์เรื่องนี้ไปทำหนังด้วย พรุ่งนี้นัดผมเข้าไปคุย”
วิศวะโผกอดตฤณตัดหน้าเจนจิรา พูดเลียนแบบ
“ในที่สุดตัวเองก็ทำสำเร็จ เขาดีใจด้วยมากๆ เลยตฤณ”
ตฤณรีบมุดหนี ไปหาเจนจิรา
“เขาเป็นต้นกระบองเพชรที่ออกดอกช้า แต่เมื่อมันออกดอกมาเมื่อไหร่ มันจะแข็งแรงมากๆ”
“ตฤณ วันนี้ทำได้แล้ว แต่ก็อย่าผยอง อย่าทนงตน และอย่าประมาท เพราะคนเรามีขึ้นมีลง มีได้มีเสีย ไม่มีอะไรแน่นอน” ทิวาเตือนสติ
“เหมือนที่ก่อนหน้านี้เราคบกับหนูเจน แล้วก็เลิกกัน แล้วตอนนี้ก็กำลังจะกลับมาคบกันอีกใช่ม้าๆ” ราตรีแซว
“สมกับที่เป็นน้าสุดที่รักของผมเลย ชงให้หลานเข้มปื้ดเลย ว่าไงครับเจน ผู้ใหญ่ถาม จะไม่ตอบเหรอ”
“เอ่อ”
เจนจิรามองผ่านหน้าตฤณไป ตาโต
“เชน”
“อย่ามาเบี่ยงประเด็นเลย ตอบมาก่อน”
“เชน เชนจริงๆ”
ทุกคนหันไปมองอีกด้านที่เจนจิรามองไป ปรากฏว่าเชนยืนอยู่จริงๆ ทิวา ราตรี ดีใจ
“เชน เชนจริงๆด้วย”
เชนมองหน้าตฤณ
“ตฤณ ช่วยเปิดหนังสายลับเจ้าเสน่ห์ให้หน่อยได้มั้ย”
“ทำไม”
ตฤณเหลือบมองแว่น3DDD ที่เชนถืออยู่ รู้ได้ทันที
“เชน”
ปวันกำลังคุยโทรศัพท์กับจ่าเจี๊ยบอยู่หลังบ้านตฤณ
“ฉันรู้แล้วว่าถูกเรียกให้เข้ารายงานตัว แต่ฉันยังไม่ว่างตอนนี้ ขอบใจมากนะจ่า”
ปวันวางสาย เครียด ตังตังถามขึ้น
“พี่ปวันจะติดคุกมั้ยคะ”
ปวันหันกลับมา ฝืนยิ้ม
“ไม่หรอก”
ปวันเหลือบเห็นคนเดินออกมาจากในบ้าน เงยหน้ามอง ตะลึง
“เชน”
ตังตังรีบหันกลับไปมอง
“เชน เชนกลับมาแล้ว สายลับเชน”
ตังตังวิ่งเข้าหาโดดกอดเชน ดีใจมากๆ ปวันพลอยดีใจไปด้วย แต่เชนไม่ได้สนใจปวัน
“ตังตัง เชนต้องกลับแล้วนะ”
“คะ”
“เชนจะกลับไปในหนังแล้ว”
ปวันอึ้ง ตังตังผละออก ไม่ยอม
“ไม่ เชนจะกลับไม่ได้ เชนต้องอยู่กับตังตังที่นี่”
ตังตังกอดขาเชน ล็อกไว้
“อยู่ที่นี่ เชนเป็นได้แค่ตัวประหลาด แต่ในหนัง เชนคือฮีโร่ผดุงความยุติธรรม ให้เชนกลับไปทำหน้าที่ของเชนเถอะ”
“อยู่ที่นี่เชนก็ผดุงความยุติธรรมได้ ที่นี่มีคนชั่วเต็มไปหมด ชั่วกว่า เลวกว่า โหดกว่า รับรองว่าเชนกำจัดทั้งชาติก็ไม่หมด เชนอยู่ช่วยที่นี่นะ”
“แต่คนชั่วที่นี่เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ทุกวินาทีนะตังตัง”
“งั้นตังตังจะช่วยเชนอีกแรง ถ้าเราช่วยกันต้องล้างบางคนชั่วหมดแน่”
“ฉันจะช่วยด้วย”
ปวันพยายามเสนอตัว อยากแก้ไขความผิดของตัวเอง แต่เชนไม่สนใจเธอเลย
“ตังตังคิดว่าเราสองคน จะจัดการคนชั่วได้กี่คน แล้วถ้าวันหนึ่ง ไม่มีเราสองคนแล้วล่ะ ใครจะทำ สุดท้ายคนชั่วก็จะกลับมาเต็มโลกนี้อย่างเดิม”
“แล้ววิธีไหน ถึงจะกำจัดคนชั่วได้ดีที่สุดล่ะเชน”
“วิธีที่ดีที่สุด ที่จะกำจัดคนชั่ว คือการสร้างคนดีให้เพิ่มขึ้นมามากๆ ไง เชนถึงต้องกลับไป เพื่อทำหน้าที่ของเชน หน้าที่สร้างแรงบันดาลใจ”
“แรงบันดาลใจ”
“เชนต้องสร้างแรงบันดาลใจ เพื่อให้คนที่ได้ดูเชนแล้วคิดได้ อยากทำดี ต่อต้านความชั่ว และพลังความดีที่ทวีคูณนี่แหละ ที่จะไปยับยั้งตัดทอนคนชั่วไม่ให้เกิดขึ้นมาได้ เชนก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง ว่าเชนไม่ใช่พระเอก ไม่ใช่ฮีโร่ แต่เชนคือแรงบันดาลใจที่จะทำให้ฮีโร่ตัวจริงปรากฏกายออกมา และตอนนี้เชนก็เห็นแล้ว คนหนึ่ง ฮีโร่ตังตัง”
“เชน”
ตังตังเข้าใจเหตุผลของเชน เดินเข้าไปกอดเขา
“ตังตังเข้าใจสายลับเชนใช่มั้ย”
“ตังตังเข้าใจ แต่ตังตังคงคิดถึงเชนมาก”
ตังตังกอดเชนเอาไว้ ซึ้งใจกัน ปวันได้แต่ยืนมอง ไม่มีส่วนร่วม ราวกับเป็นคนนอก สักพัก ตังตังผละออก ยอมรับและเข้าใจ
“ป่ะ เข้าบ้าน ตังตังจะไปส่งเชนเอง”
“ขอบใจนะตังตัง”
เชนจูงมือตังตังพากันเข้าบ้านไป ปวันยืนรอจะคุยกับเชน แต่เชนกลับเดินผ่านเธอไปโดยไม่สนใจ เลยแม้แต่น้อย
เชนยืนอยู่หน้าจอทีวี ตฤณกับเจนจิราเดินเข้ามา ตฤณเอ่ยถาม
“จะออกเดินทางกันแล้วใช่ไหม”
“ขอบใจสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ”
“ฉันต่างหากต้องขอบใจนาย เมื่อก่อน ฉันชอบด่าโลก ด่าสังคม ด่าคนรอบๆ ด่าชะตากรรมที่ทำให้ฉันล้มเหลวในทุกๆ ด้าน แต่นายทำให้ฉันรู้ว่าทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวฉันเอง ใครๆ ก็เคยล้มเหลวกันทั้งนั้น แต่แต่ละคนรับมือกับมันต่างกัน บางคนยอมแพ้ แต่บางคนก็ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ แล้วฉันก็ทำได้ การ์ตูนของฉัน ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากนาย เรื่องของซูเปอร์ฮีโร่ตัวจริง เข้าตากรรมการในที่สุด ขอบใจจริงๆ”
“เสียดายเชนไม่ได้อยู่ดู เชนมั่นใจว่าตัวละครของนายจะสร้างแรงบันดาลใจให้คนอื่นต่อๆ ไปได้”
“นายสร้างฮีโร่ด้วยบทบาทสายลับเชน ฉันจะสร้างฮีโร่ด้วยการสร้างตัวการ์ตูนดีๆ ให้เป็นขวัญใจเด็กๆ”
“เจนจะทำและนำเสนอข่าวยกย่องเชิดชูคนดี มีสารประโยชน์ และจะประณามความชั่วทุกรูปแบบ”
“ตังตังจะเป็นเด็กดี และจะไม่โตไปเป็นผู้ใหญ่แบบที่น่ารังเกียจ และจะบอกเพื่อนๆ ให้ช่วยกันทำดีด้วย”
“น้าก็จะ จะทำ ทำอะไรดีอ้ะ ราตรี”
“ก็ไม่ต้องทำอะไรหรอก ทำตัวเองให้ดีแค่นั้นก็พอแล้ว”
“จริงๆ แค่ตัวเรารับผิดชอบตัวเองให้ดีที่สุด ก็ไม่ต้องมีฮีโร่โฮรี่ที่ไหนหรอก”
สายลับ 3 มิติ ตอนที่ 16 อวสาน (ต่อ)
วิศวะบอก ตฤณชื่นชม
“พูดได้หล่อมาก”
เชนรีบไปหน้าทีวี ปวันตัดสินใจ วิ่งเข้าไปขวาง
“นายจะไม่พูดกับฉันจริงๆ ใช่มั้ย เชน”
ทุกคนชะงัก เชนลังเล แต่แล้วก็หันกลับไปหาปวัน มองหน้า พร้อมรับฟัง วิศวะแซว
“พระเอกก็เงี้ย คนรักเยอะ จะไปไหนมาไหนที ลำบากใจตลอด สู้คนชั่วๆ ไม่ได้ ลอยตัว”
เชนหันไปมองปวัน พร้อมพูดคุย
“นายโกรธเรื่องที่ฉันปิดบังว่าฉันคือปลายฟ้า ฉันเข้าใจได้ แต่ถ้าเรื่องผู้การธงทิว ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่รู้เรื่อง ถ้าฉันรู้เรื่อง ฉันจะช่วยพวกนายออกมาทำไม”
“พอเถอะครับ ผมกำลังจะกลับไปในโลกของผม รับรู้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมา ผมขอให้คุณมีความสุขอยู่ในโลกของคุณนะครับ ตฤณ เปิดหนังเถอะ”
ตฤณหยิบแผ่นหนังขึ้นมา อึกอัก เพราะยังห่วงความรู้สึกปวัน ตังตังพยายามเข้มแข็ง
“ตังตังทำเอง”
ตังตังรับแผ่นหนังจากตฤณมา แล้วเดินไปใส่ในเครื่องเล่นด้วยตัวเอง ภาพในจอทีวีขึ้นมา “สายลับเจ้าเสน่ห์”
“นายอยากให้เรื่องของเราจบแบบจากกันตลอดกาลงั้นหรือ”
ปวันถามย้ำ เชนคว้าแว่น3DDD ขึ้นมาสวม
“เชน”
เชนหยุดกึกทันที สับสน ลังเล
“โชคดีนะ”
เชนตัดใจ ปวันร้องไห้ ตังตังร้องไห้ มองเชนอย่างอาลัยที่สุด
“เชน โชคดีนะ”
ตังตังหันมากอดตฤณไว้ แต่มองไปที่เชนทั้งคู่ เพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกัน
“แล้วเชนต้องกลับมาอีกนะ” ตังตังอำลา
ปวันจ้องเชนนิ่ง จากเสียใจน้ำตาไหล กลายเป็นสงบ เด็ดเดี่ยว เย็นชา ตัดสินใจจะไปแล้ว เธอเดินเข้าไปหาเชน กอดแขนเขาไว้
“เฮ้ย”
“ฉันจะไปกับนาย”
ทุกคนตะลึง ตกใจ
“คุณไปไม่ได้ คุณต้องอยู่ที่นี่”
เชนพยายามจะดันปวันออก เจนจิรา ตฤณ เข้าไปช่วยดึงปวันออกมา แต่ปวันไม่ยอมปล่อยมือจากเชน ตังตังจะไปช่วย ทิวาราตรีจับไว้ กลไกในแว่นทำงานเร็วขึ้น
“แว่นจะทำงานแล้ว โอ้มายก็อด ถอยออกมา ไม่งั้นได้ทะลุมิติไปกันหมดแน่”
วิศวะบอก เจนจิรา ตฤณ ยังดึงปวันไว้ ปวันยังเกาะเชนแน่น ทันใดนั้น แว่นเกิดแสงสว่างวาบขึ้น วิศวะตะโกนสุดเสียง
“ออกมาเดี๋ยวนี้”
ทุกคนยังอยู่ในสภาพเกาะกัน พร้อมกับเกิดแสงสว่างจ้า วิศวะ ทิวา ราตรีถึงกับต้องยกแขนขึ้นมาป้องดวงตาเอาไว้ แล้วแสงพวกนั้นก็แว่บหายไปในทีวี ทุกอย่างปกติ วิศวะ ทิวา ราตรีเอามือปิดตาตัวเอง มองตรงหน้าทีวี ไม่เห็นใครเลย
“หายไปไหนกันหมด” ทิวางง
“ตฤณกับเจนเข้าไปในหนังด้วยเหรอ” ราตรีอึ้ง
“ก็เตือนแล้วไม่ฟัง หายไปหมดเลย แล้วไอ้ที่สัญญาจะทำดีสารพัดตะกี้นี้ ใครจะทำ” วิศวะตัดพ้อ
“แล้วใครจะเลี้ยงหลาน” ตังตังถาม
เสียงตฤณกับเจนจิราดังมา
“ตัวเองทับเขาอยู่”
วิศวะหันไปมอง พบว่าตฤณกับเจนจิรากอดทับกันหงายหลังอยู่อีกด้าน
“น้าตฤณ น้าเจน”
“แล้วผู้หมวดสาวสวยปวันล่ะ”
วิศวะถาม ทุกคนมองหา แต่ไม่เจอ
ในหนัง ถนนลูกรังมีฝุ่นตลบ นักเลงสองแก๊งกำลังจะดวลกัน ต่างขยับเข้ามามองหน้ากัน ส่งเสียงฮึ่มฮั่ม พวกสมุนชูไม้ ชูอาวุธพร้อมลุย แต่แล้วอยู่ๆ ท้องฟ้าสว่างวาบ ร่างเชนร่วงลงมากระแทกกับพื้น พวกนักเลงผงะ งง พอฝุ่นควันจางหายไป ปรากฏร่างเชนนอนคว่ำอยู่ แล้วเชนก็ค่อยๆ ขยับตัวขึ้นมา พวกนักเลงทั้งหมดเห็นว่าเป็นเชน
“สะ สายลับเชน”
“สายลับเชนกลับมาแล้ว”
“ตัวใครตัวมันโว้ย”
สายลับ 3 มิติ ตอนที่ 16 อวสาน (ต่อ)
พวกนักเลงพากันแตกกลุ่มคนละทิศละทาง วุ่นวายอลหม่านไปหมด เชนยืนงง มองสภาพแวดล้อม
“กลับมาแล้ว เชนกลับมาในหนังสายลับเจ้าเสน่ห์แล้ว มาคนเดียวด้วย”
เชนแอบถอนใจเบาๆ แต่แล้วก็มีเสียงชาวบ้านหญิงร้องดังแว่วมาแต่ไกล
“อ๊าย ช่วยด้วย สายลับเชนช่วยด้วย”
เชนได้ยินเสียง ได้เวลาปฏิบัติหน้าที่อีกแล้ว เขาวิ่งไปแล้วกระโดดขึ้นไปยืนบนลังไม้ พร้อมกับโพสต์ท่าประจำตัว
“สายลับเชนกลับมาแล้ว มาคราวนี้หล่อเฟี้ยวฟ้าวกว่าเดิม โอ้เย”
เชนกระโดดตีลังกา
ที่ภาพหน้าปกดีวีดี เป็นภาพสายลับเชนในท่ากระโดด ถูกโยนไปกองรวมกับแผ่นดีวีดีตอนอื่นๆ ของสายลับเจ้าเสน่ห์ ที่ผ่านการดูหมดแล้ว พวกตฤณถอนใจ
“นี่คือตอนสุดท้ายแล้วที่เรายังไม่ได้ดู สายลับเจ้าเสน่ห์ ตอน ราตรีลีลาศ”
“ตอนนี้ไม่คุ้นเลย เปิดเลยๆ”
ตังตังเร่ง ตฤณรีบใส่แผ่นเปิดทันที
ภาพงานเลี้ยงรื่นเริงภายในโรงแรม แขกต่างๆ ในชุดสวยงาม เดินทักทายยิ้มแย้ม สายลับเชนในชุดทักซิโด้หล่อเท่ สวมหน้ากากครึ่งหน้า เดินเข้ามายืนมองสังเกตการณ์ที่ระเบียงชั้นลอยด้านบน เชนมองไปที่ด้านหนึ่งของงาน ตาเบิกขึ้นมา เอะใจ ผู้คนแหวกออก เปิดทางให้ลินดาเดินสวยสง่าฝ่าเข้ามา ผู้คนมองลินดาอย่างประทับใจ ลินดาเดินเข้ามาพบเชนที่ระเบียงชั้นบนนั้น
“มิสเตอร์โอเคกำลังมาที่นี่ เป้าหมายของมันคือเพชรสปาย เลดี้ ที่จะนำมาโชว์ในงานคืนนี้ คุณต้องระวังตัว”
“ไม่ต้องห่วง ขอให้มันโผล่มาเถอะ ผมตื่นเต้นที่จะได้เจอคู่ปรับตัวฉกาจของผมที่สุดเลย”
“แล้วไม่ตื่นเต้นที่จะได้ทำงานกับคู่หูอย่างลินดาบ้างเหรอคะ”
“ลินดา”
พวกตฤณนั่งดูทีวีอยู่
"ทำไมกี่ตอนๆ ก็มีแค่เชน ลินดา มิสเตอร์โอเค แล้วหมวดปวันล่ะ” ราตรีบ่น
“นั่นสิ หมวดปวันก็เข้าไปในหนังพร้อมกับเชนด้วยนะ” ตังตังแปลกใจ
“หรือหมวดปวันอาจจะไปโผล่อีกซีกโลกหนึ่งของหนัง”
ทิวาเดา ซึ่งวิศวะเห็นด้วย
“เป็นไปได้ เพราะถึงจะทะลุมิติเข้าไปในหนังเดียวกัน พร้อมกัน แต่ไม่ได้แปลว่าจะต้องไปปรากฏที่เดียวกัน มันมีความเหลื่อมล้ำนิดๆ ของเวลาที่ไม่สามารถกำหนดได้”
“แสดงว่า หมวดปวันไปอยู่ในโลกเดียวกันกับสายลับเชนแน่ๆ แต่พื้นที่ไหนตรงไหน ไม่รู้” ตฤณประเมิน
“ถูกคร้าบ” วิศวะเห็นด้วย
“งั้นหมวดปวันกับเชนอาจจะไม่ได้เจอกันอีกน่ะสิ” เจนจิราเศร้า
“ถูกคร้าบ” วิศวะเห็นด้วยอีก
ทุกคนเป็นห่วงปวัน แต่ตังตังเชื่อมั่น
“หมวดปวันรักเชน เชนก็รักหมวดปวัน เขาสองคนต้องได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสิ”
ภายในงานเลี้ยง เชนตอบลินดาอย่างแน่วแน่ มั่นคง
“คุณก็รู้ว่าผมมีคนรักแล้ว”
“คนรักที่ไม่มีตัวตนงั้นเหรอ ยอมรับความจริงเถอะเชน คุณไม่มีทางได้เจอกันอีกแล้ว เชน เรากลับมาเป็นคู่หูที่รักกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ”
ทันใดนั้น มีเสียงเป่าแตรยาวดังแทรกเข้ามา พร้อมบอดี้การ์ดชุดหนึ่งเดินขบวนเข้ามาในงาน
“มิสเตอร์โอเคอาจจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ เราไม่ควร ประมาท”
เชนเดินแยกไปทางบันได จะเดินลงไปอีกด้าน ลินดาฮึดฮัดขัดใจ ขบวนบอดี้การ์ดเดินนำเข้ามา ด้านหลังขบวนมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งในชุดหรูหราปานเจ้าหญิง สวยสง่าทุกอิริยาบถ ทุกรายละเอียดของร่างกาย รวมถึงเครื่องประดับต่างๆ เธอสวมสร้อยเพชรสีสวยอลังการ แขกในงานมองเพชรที่เธอสวม พากันตื่นเต้นตาโต
เชนเดินลงบันไดมาพอดี เงยหน้าขึ้นมา ก็เจอขบวนเพชรพอดี เขาชะงัก พวกบอดี้การ์ดแหวกออก เผยให้เห็นสาวสวยที่สวมเครื่องเพชร คือ ปวัน เชนตะลึง
“คุณปวัน”
พวกตังตังดีใจสุดตัวที่เห็นปวัน
“หมวดปวัน หมวดปวันได้เจอเชนแล้ว ไชโยๆๆๆ”
ตังตังโดดกอดตฤณ แล้วก็ผละออกมากอดเจนจิรา ตฤณกับเจนจิราก็กอดกันดีใจด้วย ทิวากับราตรีอ้าแขนจะกอดวิศวะพร้อมกัน แต่วิศวะถอยหลบ ฝาแฝดเลยกอดกันเอง
“พี่ปวันได้เจอสายลับเชนแล้ว พี่ปวันต้องพาสายลับเชนกลับมาโลกของเราให้ได้นะคะ”
ตังตังยิ้มมีความหวัง
เชนยืนต่อหน้าปวัน คาดไม่ถึงว่าจะเจอ
“คุณ คุณมาได้ยังไง”
ปวันดีใจ น้ำตาปริ่ม ในที่สุดก็ตามหาเชนเจอเสียที
“ฉันก็มาหานายนั่นแหละ ฉันตามหานายมาตลอด รู้หรือเปล่าเชน”
ทั้งสองยังไม่ทันได้พูดอะไรกันมาก เสียงเพลงภายในงานก็ดังขึ้น แขกเหรื่อตีวงล้อม รอให้คู่ของปวันกับเชนเปิดงาน ลินดาจะเข้าไปห้าม แต่ก็ถูกกำแพงของแขกกันเอาไว้ จนเข้าไปไม่ได้
“ฉันยืนอยู่หน้านาย ถ้านายหนีฉันไปตอนนี้ ถือว่าเสียมารยาทมากนะ อย่าหนีฉันอีกเลย”
“ให้เกียรติเต้นรำกับผมนะครับ”
เชนโค้ง ปวันน้อมรับ ทั้งสองคนเต้นรำกัน แขกอื่นๆ ยืนมองอย่างชื่นชม แต่ลินดาไม่พอใจ
พวกตังตังดีใจ จับคู่กันเต้นรำตามเพลงในหนังไปด้วย ทิวา ราตรีเต้นคู่กับวิศวะ ตฤณจับเจนจิราเต้น ตังตังเชียร์อย่างดีใจ ตฤณกับเจนจิราเต้นรำด้วยกัน เจนจิราถูกจับให้หมุนดึงเข้ามาในอ้อมกอด แต่พอเธอจะออกจากอ้อมกอด ตฤณกลับไม่ให้ออก กอดเอาไว้
“อะไร”
“ต้นฉบับการ์ตูนของผมถูกซื้อไปตีพิมพ์แล้ว และมีคนจะซื้อไปสร้างหนังด้วย ผมทำได้ตามที่พูดแล้ว เจนก็ต้องตอบแทนผมบ้าง”
“ตอบแทนอะไร”
“เป็นแฟนผมอีกรอบนะ คราวนี้ผมสัญญาว่าจะทำให้ดีขึ้นกว่าเก่า นะ นะ นะ”
“อื้อ”
“อื้อ แปลว่าเจนยอมเป็นแฟนผมแล้วนะ ไชโย งั้นผมขอหอมทีได้ปะ”
ทิวา ราตรีมองตฤณกับเจนจิราอย่างหมั่นไส้
“หลานตฤณ อย่ามาทำบัดสีบัดเถลิงในบ้านของน้านะ” ราตรีร้องห้าม
“เด็กสมัยนี้ จะกอดจะจูบกัน ไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย” ราตรีค่อนขอด
“แหม ทำไมไม่พูดมาตรงๆ เลยว่าอิจฉาหลาน” วิศวะแซว
“ช่าย เอ๊ย นายวิศวะ”
ทิวา ราตรีไล่ตีวิศวะ ทุกคนขำๆ
สายลับ 3 มิติ ตอนที่ 16 อวสาน (ต่อ)
ภายในงานเลี้ยง เชนกับปวันเต้นลีลาศด้วยกัน คุยกันไป
“คุณตามผมมาทำไม”
“ฉันอยากขอโทษนาย เชน ฉันยอมรับว่าฉันไม่ได้พูดความจริง มันไม่ดี มันผิด แต่มันก็เพราะฉันกลัว ฉันไม่รู้ว่านายรักใคร ผู้หมวดปวัน หรือคุณปลายฟ้า นักขายนิยายใสซื่อ ฉันเลยกลัว กลัวว่าถ้านายรู้ว่าปลายฟ้าคือปวัน แล้วนายจะเลิกรักฉัน ฉันก็เลยไม่กล้าบอกความจริง ฉันขอโทษ”
“คุณตามเข้ามาในหนัง เพื่อพูดแค่นี้งั้นเหรอ แล้วถ้าคุณหาผมไม่เจอ คิดบ้างมั้ยว่าคุณอาจจะไม่ได้กลับไปอีก”
ทันใดนั้น เสียงปืนดังขึ้น ผู้คนแตกตื่น ปรากฏร่าง มิสเตอร์โอเค เดินถือปืนเข้ามา มีลูกน้องตามมาด้วย
“เมื่อใด ที่ไอ้กระพ้มถามคุณว่า แบบนี้มันโอเค้ ทุกคนต้องตอบว่า”
“โอเค” สมุนรับคำ
“ไปต้อนเอาโคตรเพชรสปาย เลดี้ มาให้โอเคเดี๋ยวนี้ เหล่าสมุนในสังกัดโอเคทั้งหลาย”
พวกสมุนโผล่มาจากทุกทิศทั่วห้อง แขกในงานตกใจ เชนคว้ามือปวันพาวิ่งหนีออกไปที่ระเบียงด้านนอก
“คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้ คุณคือเป้าหมายของพวกมัน”
เชนหยิบแว่นสามมิติออกมา
“สวมแว่นแล้วกลับไปซะ”
“แว่น3DDD นี่นายเก็บมันเอาไว้ ไม่ ฉันไม่กลับ”
“อย่างี่เง่าน่ะ ที่นี่ไม่ใช่โลกที่คุณควรจะอยู่”
“นายยังอยู่ในโลกของฉันได้ ทำไมฉันจะอยู่ในโลกของนายไม่ได้ แล้วอย่าบอกว่านายไม่คิดถึงฉัน ถ้าไม่ นายคงไม่เก็บแว่น3DDD เอาไว้หรอก แต่นายเก็บเอาไว้ เพราะนายคิดจะกลับไป”
“ผมรู้ว่าคุณตามมาต่างหาก และผมตั้งใจเก็บเอาไว้ให้คุณ”
เชนบังคับเอาแว่นสวมให้ปวัน แต่เธอไม่ยอม เชนจับปวันล็อกจากด้านหลัง ใช้มือหนึ่งล็อกคอเอาไว้ อีกมือถือแว่นจะสวมให้
“ทำไม ทำไมต้องขับไล่ฉัน ต่อให้นายบังคับฉันกลับไปได้ ฉันก็จะสวมแว่นแล้วกลับมาหานายที่นี่อยู่ดี”
“คุณต้องการอะไร”
“ฉันอยากอยู่ที่นี่”
“ที่นี่”
“ตลอดไป”
“หา”
“ที่นั่น ไม่มีที่ยืนให้ฉันแล้ว คนที่ฉันเชื่อมั่นและศรัทธา แต่อยู่ๆ เขากลับทรยศต่อศรัทธาที่ฉันให้กับเขา ฉันไม่มีหวังอะไรที่นั่นแล้ว ความหวังและศรัทธาที่ฉันเหลืออยู่ ก็มีแค่นายกับความดีเท่านั้น”
“คุณปวัน คุณก็แค่เหนื่อย และอาจต้องใช้เวลาพักบ้าง ยังไงผมก็ต้องขอให้คุณกลับไปโลกของคุณ”
เชนพูดไม่ทันจบ ปวันดึงแว่นจากมือเขามา เขวี้ยงทิ้งไปไกล แว่น3DDD ตกกระทบพื้นแตกกระจาย
“คุณปวัน”
พวกตังตังตกใจ ช็อก
“เฮ้ย พี่ปวันทิ้งแว่น3DDDทำไม ทิ้งทำไม”
“แว่น3DDD มีอันเดียว สร้างใหม่ไม่ได้อีกแล้วด้วย” วิศวะตกใจ
"อย่างนี้หมวดปวันจะกลับมาในโลกของเราได้ยังไง” ตฤณอึ้ง
“เชนด้วย” ทิวา ราตรี เศร้า
“หมวดปวันไม่คิดจะกลับมาอยู่แล้ว เขาตั้งใจจะอยู่ในหนังตลอดไป ตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีใครเข้าหรือออกมาจากในหนังได้อีก”
เจนจิราพูดอย่างเศร้าๆ ทุกคนช็อก คาดไม่ถึง
เชนอึ้งกับการกระทำของปวัน
“คุณบ้าไปแล้ว ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“ฉันไม่ได้บ้า ฉันตัดสินใจทำด้วยสติที่ครบถ้วนดีพร้อมทุกประการ ฉันรู้ว่าฉันคนเดียวไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกที่ล้มเหลวได้ แต่ฉันจะขอเป็นแรงบันดาลใจให้กับฮีโร่คนใหม่อีกมากมายที่จะมาสานต่อแทนที่ฉัน โลกนี้ต้องมีใครสักคนเสียสละเพื่อให้อีกร้อยคนได้เกิด ฉันขอทำหน้าที่นี้เหมือนที่นายทำอยู่นะเชน”
ปวันกระชากชุดออก เผยให้เห็นว่าข้างใน เป็นอีกชุดที่ออกแนวฮีโร่ที่เข้ากับชุดของสายลับเชนได้เป็นอย่างดี
“ฉันรักนาย อยากสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนายนะ”
ปวันรอคำตอบ เชนนิ่ง สับสน
“ไม่เป็นไร ฉันจะไปตามทางของฉัน”
ปวันหันหลัง จะเดินจากไป แต่ทันทีที่ก้าว เชนก็มาคว้ามือ ดึงปวันมากอดอย่างรักใคร่ ซึ้งใจ
“ผู้หญิงบ้าอะไรโคตรเด็ดเดี่ยวเฟี้ยวฟ้าวมาก ไอเลิฟยูเบบี๋ เลิฟฝุดๆ”
พวกตังตังอึ้ง
“หมวดปวันตัดสินใจดีแล้ว” ทิวาบอก
“เป็นการตัดสินใจที่แน่วแน่ และกล้าหาญมาก” ราตรีชื่นชม
“ตังตัง จะไม่ได้เจอเชนกับหมวดปวันอีกแล้ว ใช่มั้ย”
“ทำไมจะไม่ได้เจอ เขาสองคนก็อยู่ในนี้ไง คิดถึงเมื่อไหร่ ก็เปิดหนังดู เชนกับหมวดปวันจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับเราทุกคนตลอดไป” ตฤณบอก
“ตังตัง ตังตังจำที่เชนบอกได้มั้ย” เจนจิราถาม
“เชนทำหน้าที่สร้างแรงบันดาลใจ ส่วนตังตังมีหน้าที่พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น ว่าความดีไม่มีวันตาย คนดีย่อมต้องชนะคนชั่ว ถึงจะยากลำบาก ถึงจะถูกทำร้ายสาหัสแค่ไหน แต่ตราบใดฟากฟ้ายังมีแสงทองแห่งอุทัย พลังเกรียงไกรแห่งธรรมะ ย่อมชนะอธรรม”
ตังตังฮึกเหิม ทุกคนต่างมีหวัง คิดสู้ต่อไปในโลกใบนี้ ไม่ย่อท้อ
“ตังตังจะไม่ทำให้เชนผิดหวัง”
เชนกอดกับปวันอยู่ แต่แล้วทันใดนั้น แส้ก็ตวัดมารัดมือปวัน แล้วกระชากเธอออกจากเชนอย่างรวดเร็ว ปวันกระเด็นไปอีกด้าน ลินดาเข้ามาสีหน้าเอาเรื่อง ร้ายกาจ
“ผู้หญิงของเชนต้องเป็นลินดาเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์”
ลินดาตวัดแส้ไปอีกที แต่ปวันเอาท่อนแขนรับแส้ ลินดาจะสะบัด แต่ปวันต้านทานเอาไว้ได้ ดึงกันไปมา
“ลินดา หยุด”
“ไม่หยุด จนกว่าเชนจะบอกมาว่าใครคือผู้หญิงของเชน”
“ปวันคือสปาย เลดี้ ผู้หญิงของเชน ส่วนเธอ ลินดา เธอเป็นได้แค่คู่หูของเชนเท่านั้น”
“ไม่จริง”
ลินดาอึ้ง ปวันตวัดแขน ลินดาเสียหลักล้มไปอีกด้าน เชนเข้าไปประคองปวันเอาไว้
“ไม่จริง ลินดาไม่ยอม ลินดาไม่ยอม”
ทันใดนั้น มิสเตอร์โอเคปรากฏตัวตามมาอีกด้าน ยืนตระหง่านบนปลายยอดเสา
“ละละละลินดาคนสวย ถ้าไม่โอเคก็เรียกให้โอเคช่วยสิจ้ะ”
“แก นังสปาย เลดี้ ฉันเกลียดแก โอเคช่วยด้วย”
“จัดไป”
มิสเตอร์โอเคชักปืนออกมา เป็นปืนที่เคยใช้ เล็งไปที่ปวันกับเชน เชนโอบเอวปวัน แล้วดึงขึ้นมายืนที่ขอบระเบียง หยิบปืนออกมาเช่นกัน ยิงไปยังตึกฝั่งตรงข้าม ตัวล็อกล็อกกับตึกนั้น เป็นเชือกขึงตึง พร้อมให้เชนโหนตัวข้ามฟากไป มิสเตอร์โอเคพร้อมยิง
“ตายซะเถอะสายลับเชน”
เชนกับปวันกำลังจะโหนตัวข้ามไป แต่เชนชะงัก
“เดี๋ยว”
เชนถอยมา หันมามองที่กล้อง โพสต์ท่าเท่แบบฉบับสายลับเจ้าเสน่ห์
“แล้วสายลับเชนจะกลับมา”
ปวันส่งจูบ เชนกับปวันยืนโอบกอดกัน แล้วก็กระโดดออกนอกระเบียงไปทันที มิสเตอร์โอเคยิงปืนออกมา มีแสงไฟจากปืนสว่างวาบ และหน้าลินดาที่เคียดแค้น ภาพนี้เป็นภาพโปสเตอร์หนังสายลับเจ้าเสน่ห์กับสปาย เลดี้ พร้อมกับขึ้นอักษรตอนจบหนังไทยโบราณ
“ขอได้รับความขอบคุณ สวัสดี”
จบบริบูรณ์
