• สะสมบารมีธรรมร่วมกัน
ปุจฉา : กราบนมัสการหลวงปู่ ดิฉันเคยได้ยินหลวงปู่สอนว่า “คนที่มีบารมีธรรมร่วมกันนั้น ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ต้องมาเจอกัน” ดิฉันขอความเมตตาหลวงปู่ชี้แนะระบบความผูกพันทางจิตวิญญาณดังกล่าว ว่ามีการสร้างสมอย่างไร มีระยะเวลายาวนานขนาดไหน มีวิถีทางที่จะพัฒนาขึ้นได้หรือไม่
วิสัชนา : การที่จักอบรมสะสมบารมีธรรมร่วมกัน อันดับแรก ต้องมีความเห็นตรงกัน มีการกระทำร่วมกัน และมีไมตรีต่อกัน เช่นนี้จึงจักถือว่า เป็นการสร้างสัมพันธภาพอันดีต่อกันทางจิตวิญญาณและพฤติกรรม
ถามว่าต้องทำเป็นระยะยาวขนาดไหน อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณว่า คุณจักมีความประสงค์สมาคมกับเขาให้อยู่ในระดับไหน ถ้าเพียงแค่พอให้เห็นหน้า พูดคุย และทำความรู้จัก ก็มิต้องใช้เวลาในการสั่งสมบารมีร่วมกันมากนัก แค่มีโอกาสทำร่วมกัน เช่นนี้ก็ถือว่าสำเร็จประโยชน์
แต่ถ้าปรารถนาจะคบหาสมาคมกัน ให้อยู่ในระดับแนบแน่น ดังนี้ก็ต้องสร้างบารมีร่วมกันบ่อยๆมากๆ และต้องด้วยอาการ 3 อย่างดังกล่าวมาแล้ว ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ถือได้ว่า เป็นการพัฒนาสัมพันธภาพแก่กันและกันให้แนบแน่นเจริญ
• อิจฉา ขี้ใจน้อย คิดมากๆๆๆ
ปุจฉา : กราบขอเมตตาหลวงปู่ครับ ผมคิดว่าตัวเองดีขึ้นมามากในหลายๆอย่าง จากธรรมะและคำสอนของหลวงปู่ เช่น ความเป็นคนขี้โมโห ผมพยายามให้ความรัก ความเอื้ออาทร ออกมาจากหัวใจบริสุทธิ์ แต่บางเวลาเมื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นมาให้รับรู้ หรือไปทำสิ่งไม่ดีบางอย่าง ความรู้สึกที่ผมไม่ต้องการให้เกิด และพยายามเอาชนะมัน ก็เกิดขึ้นอีก นั่นคือความอิจฉาลึกๆ และความขี้ใจน้อย และที่สำคัญ คือความเป็นคนคิดมากๆๆๆๆ ซึ่งมันฝังแน่นในจิตใจเหลือเกินครับ
พอรู้ตัว(ระหว่างเกิดความรู้สึก)แล้ว รู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองแย่มากๆ เสียใจเหลือเกิน ไม่อยากจะให้อภัยตัวเอง คิดมากไปต่างๆนานา ผมจะทำอย่างไรกับตัวเองดีครับ
วิสัชนา : คุณกำลังตกอยู่ในพลังแห่งการเล่นกับกระแสแห่งอารมณ์ ดูช่างไม่น่าชื่นชมเลย ประโยชน์อะไรที่จักไปเสียใจ ใส่ใจ กับสิ่งที่ล่วงไปแล้ว และไปพะวงระแวงกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงทำไม
ทำไมคุณไม่ให้ทุกอย่างอยู่กับปัจจุบัน และทำปัจจุบันให้สมบูรณ์ที่สุด แค่นี้คุณก็สามารถหยุดอดีตที่ขมขื่นเจ็บปวด พร้อมทั้งสร้างสรรค์อนาคตที่เบิกบานสุขสบาย เหล่านี้เกิดขึ้นได้เพราะปัจจุบันที่สดใสสมบูรณ์
ฉันขอให้คุณหยุดเล่นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และอย่าใส่ใจสิ่งที่ยังมาไม่ถึง จงคำนึงอยู่แต่ปัจจุบัน
• อิริยาบถสะอาด ทำอย่างไร
ปุจฉา : หลวงปู่ครับ ผมอยากขอให้หลวงปู่อธิบายเรื่องการทำอิริยาบถสะอาด สำหรับบุคคลทั่วๆไปว่า ควรทำอย่างไร เช่น ขณะเดิน นั่ง คุย ทำงาน ควรจะนำเอาจิตไว้ตรงไหน(ถ้าจะพูดว่า ทุกอิริยาบถจะต้องมีสมาธิอย่างอ่อนๆได้ไหมครับ) ขอบพระคุณครับ
วิสัชนา : คำว่าอิริยาบถสะอาด มันได้มาจากการที่กายกับใจรวมกันเป็นหนึ่ง ฝึกสติถามว่าจะเอาจิตไว้ไหน ก็เอาจิตไว้ที่กายนี้ เอาจิตไว้กำกับอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน
ขณะที่คุณยืน เดิน นั่ง นอน ต้องเป็นการยืน เดิน นั่ง นอน ด้วยความสำนึกรู้สึกว่า เรารู้เนื้อรู้ตัวในขณะยืน เดิน นั่ง นอน นั้นๆอย่างชนิดจดจ่อ จับจ้อง จริงจัง และก็ตั้งใจที่จะยืน ตั้งใจที่จะเดิน ตั้งใจที่จะนั่ง หรือตั้งใจที่จะนอน เรียกว่า นั่ง ยืน เดิน นอน เป็นการนั่ง ยืน เดิน นอน พร้อมทั้งกายและใจ
เมื่อเป็นอย่างนี้ อิริยาบถนั้นๆก็ไม่บกพร่อง มีแต่เรื่องถูกต้อง จึงกลายเป็นอิริยาบถสะอาด ไม่รกสกปรก ไม่เป็นมลภาวะ ไม่ก่อเกิดปัญหาต่อตนและคนทั้งหลาย เหล่านี้จึงเรียกว่าอิริยาบถสะอาด
สรุปก็คือ คุณต้องมีสติกำกับอิริยาบถนั้นๆนั่นเอง
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 186 มิถุนายน 2559 โดย หลวงปู่พุทธะอิสระ วัดอ้อน้อย จ.นครปฐม)
ปุจฉา : กราบนมัสการหลวงปู่ ดิฉันเคยได้ยินหลวงปู่สอนว่า “คนที่มีบารมีธรรมร่วมกันนั้น ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ต้องมาเจอกัน” ดิฉันขอความเมตตาหลวงปู่ชี้แนะระบบความผูกพันทางจิตวิญญาณดังกล่าว ว่ามีการสร้างสมอย่างไร มีระยะเวลายาวนานขนาดไหน มีวิถีทางที่จะพัฒนาขึ้นได้หรือไม่
วิสัชนา : การที่จักอบรมสะสมบารมีธรรมร่วมกัน อันดับแรก ต้องมีความเห็นตรงกัน มีการกระทำร่วมกัน และมีไมตรีต่อกัน เช่นนี้จึงจักถือว่า เป็นการสร้างสัมพันธภาพอันดีต่อกันทางจิตวิญญาณและพฤติกรรม
ถามว่าต้องทำเป็นระยะยาวขนาดไหน อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณว่า คุณจักมีความประสงค์สมาคมกับเขาให้อยู่ในระดับไหน ถ้าเพียงแค่พอให้เห็นหน้า พูดคุย และทำความรู้จัก ก็มิต้องใช้เวลาในการสั่งสมบารมีร่วมกันมากนัก แค่มีโอกาสทำร่วมกัน เช่นนี้ก็ถือว่าสำเร็จประโยชน์
แต่ถ้าปรารถนาจะคบหาสมาคมกัน ให้อยู่ในระดับแนบแน่น ดังนี้ก็ต้องสร้างบารมีร่วมกันบ่อยๆมากๆ และต้องด้วยอาการ 3 อย่างดังกล่าวมาแล้ว ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ถือได้ว่า เป็นการพัฒนาสัมพันธภาพแก่กันและกันให้แนบแน่นเจริญ
• อิจฉา ขี้ใจน้อย คิดมากๆๆๆ
ปุจฉา : กราบขอเมตตาหลวงปู่ครับ ผมคิดว่าตัวเองดีขึ้นมามากในหลายๆอย่าง จากธรรมะและคำสอนของหลวงปู่ เช่น ความเป็นคนขี้โมโห ผมพยายามให้ความรัก ความเอื้ออาทร ออกมาจากหัวใจบริสุทธิ์ แต่บางเวลาเมื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นมาให้รับรู้ หรือไปทำสิ่งไม่ดีบางอย่าง ความรู้สึกที่ผมไม่ต้องการให้เกิด และพยายามเอาชนะมัน ก็เกิดขึ้นอีก นั่นคือความอิจฉาลึกๆ และความขี้ใจน้อย และที่สำคัญ คือความเป็นคนคิดมากๆๆๆๆ ซึ่งมันฝังแน่นในจิตใจเหลือเกินครับ
พอรู้ตัว(ระหว่างเกิดความรู้สึก)แล้ว รู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองแย่มากๆ เสียใจเหลือเกิน ไม่อยากจะให้อภัยตัวเอง คิดมากไปต่างๆนานา ผมจะทำอย่างไรกับตัวเองดีครับ
วิสัชนา : คุณกำลังตกอยู่ในพลังแห่งการเล่นกับกระแสแห่งอารมณ์ ดูช่างไม่น่าชื่นชมเลย ประโยชน์อะไรที่จักไปเสียใจ ใส่ใจ กับสิ่งที่ล่วงไปแล้ว และไปพะวงระแวงกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงทำไม
ทำไมคุณไม่ให้ทุกอย่างอยู่กับปัจจุบัน และทำปัจจุบันให้สมบูรณ์ที่สุด แค่นี้คุณก็สามารถหยุดอดีตที่ขมขื่นเจ็บปวด พร้อมทั้งสร้างสรรค์อนาคตที่เบิกบานสุขสบาย เหล่านี้เกิดขึ้นได้เพราะปัจจุบันที่สดใสสมบูรณ์
ฉันขอให้คุณหยุดเล่นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และอย่าใส่ใจสิ่งที่ยังมาไม่ถึง จงคำนึงอยู่แต่ปัจจุบัน
• อิริยาบถสะอาด ทำอย่างไร
ปุจฉา : หลวงปู่ครับ ผมอยากขอให้หลวงปู่อธิบายเรื่องการทำอิริยาบถสะอาด สำหรับบุคคลทั่วๆไปว่า ควรทำอย่างไร เช่น ขณะเดิน นั่ง คุย ทำงาน ควรจะนำเอาจิตไว้ตรงไหน(ถ้าจะพูดว่า ทุกอิริยาบถจะต้องมีสมาธิอย่างอ่อนๆได้ไหมครับ) ขอบพระคุณครับ
วิสัชนา : คำว่าอิริยาบถสะอาด มันได้มาจากการที่กายกับใจรวมกันเป็นหนึ่ง ฝึกสติถามว่าจะเอาจิตไว้ไหน ก็เอาจิตไว้ที่กายนี้ เอาจิตไว้กำกับอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน
ขณะที่คุณยืน เดิน นั่ง นอน ต้องเป็นการยืน เดิน นั่ง นอน ด้วยความสำนึกรู้สึกว่า เรารู้เนื้อรู้ตัวในขณะยืน เดิน นั่ง นอน นั้นๆอย่างชนิดจดจ่อ จับจ้อง จริงจัง และก็ตั้งใจที่จะยืน ตั้งใจที่จะเดิน ตั้งใจที่จะนั่ง หรือตั้งใจที่จะนอน เรียกว่า นั่ง ยืน เดิน นอน เป็นการนั่ง ยืน เดิน นอน พร้อมทั้งกายและใจ
เมื่อเป็นอย่างนี้ อิริยาบถนั้นๆก็ไม่บกพร่อง มีแต่เรื่องถูกต้อง จึงกลายเป็นอิริยาบถสะอาด ไม่รกสกปรก ไม่เป็นมลภาวะ ไม่ก่อเกิดปัญหาต่อตนและคนทั้งหลาย เหล่านี้จึงเรียกว่าอิริยาบถสะอาด
สรุปก็คือ คุณต้องมีสติกำกับอิริยาบถนั้นๆนั่นเอง
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 186 มิถุนายน 2559 โดย หลวงปู่พุทธะอิสระ วัดอ้อน้อย จ.นครปฐม)
