“...ขอให้ทุกคนมีกำลังใจ มีความอดทน และมีความคิดที่ดี การเริ่มต้นย่อมต้องมีปัญหาเกิดขึ้นเสมอ ขอให้ช่วยกันพิจารณาค้นคว้าวิจัยวิธีจะปฏิบัติให้ดีที่สุด เพราะว่าอนาคตก็อยู่ที่การปฏิบัติที่เข้มแข็ง แม้จะนอกแนวนอกตำราที่เรียนมา หรือนอกแนวของการวางระเบียบราชการยางอย่าง ก็ต้องแหวกแนวไปด้วยความเข้มแข็ง ด้วยความสุจริตและด้วยความเป็นกลาง จึงจะทำให้บ้านเมืองก้าวหน้าได้...”
“...ถ้าเราทำดีครบถ้วน ในฐานะที่เป็นทหาร เป็นนักรบ และเป็นบุคคล เป็นคนที่ดี ก็ทำให้เกิดความนับถือจากชาติอื่น ความนับถือนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะว่าถ้าเขานับถือ ความร่วมมืออันดีก็ยิ่งทวีขึ้น จึงจำเป็นที่จะให้ทุกคนได้ปฏิบีติตนอย่างครบถ้วน เพื่อให้เป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า ได้ช่วยเหลือบ้านเมืองให้มั่นคง...”
“...ขอให้ได้เข้าใจว่า ทุกคนมีหน้าที่ต่างๆกัน ก็ควรที่จะพึงปฏิบัติงานของตนให้ดีที่สุด แล้วก็มีความสามัคคีปรองดองกัน คือ แต่ละคนทำงานและนึกว่าคนอื่นก็ต้องทำงาน เพื่อความสำเร็จของการงานทั้งหมดของชาติ ขอให้สามัคคีปรองดองกัน มีการติดต่อกัน เพื่อที่จะให้การงานทุกอย่างก้าวหน้าด้วยดี ด้วยความประสานที่เรียบร้อย จะทำให้งานของส่วนรวมก้าวหน้า และเป็นความปลอดภัย ความก้าวหน้า ความมั่นคงของประเทศชาติ...”
“...การทำงานยากลำบากกว่าการเรียน การเรียนนั้นเรียนตามหลักสูตร หรือเรียนวิชาต่างๆ ตามที่ทางมหาวิทยาลัยจัดลำดับให้ แต่การทำงานไม่มีหลักสูตรวางไว้ จำจะต้องใช้ความคิดริเริ่มและความคิดพิจารณาด้วยตนเอง ในอันที่จะทำสิ่งใด อย่างไร เมื่อใด หากไม่รู้จักพิจารณาใช้ให้ถูกช่องถูกโอกาส ถึงมีชีวิตอยู่ ก็ไม่เป็นผลแก่งานและแก่ตัวนัก...”
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 172 เมษายน 2558)
