บทความพิเศษ : เดินด้วยใจ ไปด้วยกาย หมายนิพพาน

12 มิถุนายน 2548 วันที่จิตใจฉันแตกสลาย แต่ฉันได้พยายาม ปะติดปะต่อรอยแตกนั้นเข้าด้วยกันเป็นสติจนเกิดแสงสว่างวาบเข้ามาในใจ การเดินทางครั้งนั้นเป็นการเดินทางไปวัดที่ฉันมุ่งมั่นมากที่สุดเป็นครั้งแรกในชีวิต

12 มิถุนายน 2548 เป็นวันที่แม่ของฉันจากไปอย่างไม่มีวันกลับ การเดินทางของแม่สิ้นสุดลงอย่างกะทันหันและไม่มีใครตั้งตัวได้ทัน โดยเฉพาะฉันที่ตั้งท่าจะพาแม่ไปอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ วันนั้นควรเป็นวันที่จะมาถึงในไม่ช้า แต่วันนั้นกลับเป็นวันที่ไม่มาถึงอีกเลย

แต่แม้ฉันสูญเสียแม่ไป แต่แม่ยังอยู่ในใจฉันตลอดเวลาและแม่ก็ได้มา “อยู่” กับฉันจริงๆ ด้วย

การเดินทางเข้าวัดปฎิบัติธรรมอย่างจริงจังครั้งแรก เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แม่ ทำความเข้าใจกับเรื่องการตายของแม่ หาทางดับทุกข์ที่เกิดจากความเสียใจเพราะสูญเสียแม่ เป็นการเดินทางที่คุ้มค่าสมความตั้งใจ ทำให้ฉันได้รับสิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุดในโลก นั่น คือ “ธรรมะ” คำสั่งสอนที่ผ่านการเจียระไนสุกสกาวดังดวงแก้วจากองค์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

จากนั้น วัดกลายเป็นสถานที่ที่ฉันเดินทางไปทุกครั้งที่มีโอกาส และต้องหาโอกาสเดินทางไป แต่ละแห่งแต่ละที่ฉันได้รับประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้

วัดอุโมงค์สวนพุทธธรรมเชียงใหม่ วัดแรกและครั้งแรกที่ฉันตั้งใจไปถือศีลปฏิบัติธรรม สิ่งที่ได้รับเป็นแค่ประโยค สั้นๆ “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม” ประโยคเด็ดจากพระอาจารย์ส่งเสริม วรธัมโม ที่ได้สั่งสอนหนทางแห่งธรรม

ประโยคนั้นทำให้ดวงตาที่มืดบอดแต่ก่อนเก่าของฉันมองเห็นทางสว่างอยู่รำไรว่า “กรรมใดใครก่อผู้นั้นต้องได้รับ” และต้องได้รับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นกรรมที่ลงทัณฑ์ทางความรู้สึกนึกคิดจิตใจ หรือกรรมที่ลงโทษทางร่างกาย จะช้าจะเร็วกรรมนั้นต้องตามทันเสมอ กรรมดีที่เราทำส่งผลให้เราสุขกาย สุขใจ มีงาน มีเงิน มีเพื่อนดี มีคู่ครองดี มีลูกดี มีสุขภาพดี กรรมชั่วที่เราทำ เราต้องชดใช้ ด้วยการทนทุกข์ทรมาน ที่บางครั้งเราเองยังนึกไม่ถึง ว่าชีวิตเราจะทุกข์ได้ขนาดนี้ หลายครั้งที่เรานึกไม่ออกว่า เราไปก่อกรรมทำเข็ญชั่วช้าสามานย์อะไร ถึงได้ต้องแบกทุกขเวทนาถึงเพียงนี้ เพราะ “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”

ผลจากการฟังเทศน์ฟังธรรมจากพระอาจารย์ส่งเสริมในวันนั้น (ปัจจุบันท่านลาสิกขาแล้ว) ฉันสึกออกมาจากผ้าขาว แล้วเปลี่ยนตัวเองได้จากหน้ามือเป็น หลังมือ มีสติมากขึ้น เข้าใจในกฎแห่งกรรมมากขึ้น คิดหน้าคิดหลังมากขึ้น เข้าวัดเข้าวามากขึ้น ฟังเทศน์ฟังธรรมมากขึ้น ทำบุญมากขึ้น ให้อภัยคนอื่นมากขึ้น และตั้งเป้าหมายเดินหน้าสู่หนทางแห่งธรรมมากขึ้น

ผลแห่งบุญนี้เกิดขึ้นได้เพราะความรักของแม่ที่ผูกพันมาให้ลูกไม่รู้จบสิ้น แม้วันที่แม่ตายจากโลกนี้ไป แม่ก็ยังให้ดวงตาแห่งธรรมกับลูกเป็นมรดกสุดท้าย

ส่วนหนึ่งจากหนังสือ “การเดินทางที่ว่างเปล่า” ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวการค้นพบความจริงแห่งชีวิตที่ได้จากการท่องเที่ยวในธรรม ในเส้นทางต่างๆ กับวัด 11 แห่ง อาทิ วัดอุโมงค์สวนพุทธธรรม อ.เมือง จ.เชียงใหม่, ธรรมอาภา สำนักวิปัสสนา แนวทางอาจารย์โกเอ็นก้า อ.วังทอง จ.พิษณุโลก, วัดสุนันทวนาราม อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี, ปิยโปฎกธรรมสถาน อ.บ้านโฮ่ง จ.ลำพูน เป็นต้น

หนังสือ “การเดินทางที่ว่างเปล่า” ราคา 199 บาท รายได้จากการจำหน่ายหนังสือโดยไม่หักค่าใช้จ่าย นำไปสมทบทุนสร้างวิหารที่ปิยโปฎกธรรมสถาน จังหวัดลำพูน สร้างห้องปฏิบัติธรรม วัดป่าวชิรบรรพต จังหวัดชลบุรี รวมถึงถวายพระสงฆ์ที่อาพาธ และทุนการศึกษาแก่สามเณร ในวัดที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร ผู้สนใจสามารถสั่งซื้อได้ที่ โทร. 02-508-1188 และที่เฟสบุ๊ค book for boon

(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 136 เมษายน 2555 โดย อนัญญา เที่ยงแท้)