มาฆปุณณมี
หนึ่ง... เป็นวัน“มาฆปุณณมี”
ดลดิถีคล้อยเคลื่อนเข้าเดือนสาม
เพ็ญพระจันทร์ส่องสว่างกระจ่างงาม
ราตรียามนี้รื่นชื่นใจกาย
สอง... “ภิกษุพันสองร้อยห้าสิบองค์”
เจตจำนงตรงกันมิมั่นหมาย
มาประชุมพร้อมเพรียงนั่งเรียงราย
ล้วนสืบสายชินบุตรพุทธางกูร
สาม... ทุกองค์ทรงอภิญญาฤทธาเลิศ
แสนประเสริฐชวนเลื่อมใสไม่สิ้นสูญ
เพราะทรงภูมิอรหันต์มั่นจำรูญ
ให้เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน
สี่... เป็น“เอหิภิกขุอุปสัมปทา”
พระศาสดาทรงบวชครบประสบผล
เป็นมหาอัศจรรย์บันดาลดล
ให้ทุกคนโมทนาสาธุการ
“จาตุรงคสันนิบาต” พิลาสแล้ว
จึงผ่องแผ้วผลเลิศเกิดประสาน
“โอวาทปาติโมกข์” ทรงประทาน
ควรกล่าวขานว่าสูงส่งมิ่งมงคล
กราบ... สมเด็จสัมมาพระสัมพุทธ
กราบ... สูงสุดซึ่งพระธรรมอำนวยผล
กราบ... พระสงฆ์ช่วยชี้ความดีดล
ชุบชีพชนสุขสันต์นิรันดร์กาล
มงฺคโล ภิกฺขุ
วัดอินทราวาส จ.พัทลุง
ความไม่พอนั่นแหละชื่อว่าเป็นคนจน ความจนนั่นแหละเป็นเจ้าของโทษ เป็นผู้นำความทุกข์ความร้อนมาให้โดยรอบข้าง
ความจนทำความเศร้าใจ ความจนทำความร้อน ใจ ความจนทำให้เลือดลมผิวพรรณในร่างกายซูบซีด เศร้าหมองไม่ผ่องใส ความจนทำให้เกิดโรคาอาพาธ ความจนทอนอายุให้สั้น จะพรรณนาโทษแห่งความจนไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อผู้มีปัญญาพิจารณาเห็นโทษในความเป็นคนจนแล้ว พึงทำตนให้เป็นคนมั่งคนมี เป็นมหาเศรษฐีเสีย การเป็นมหาเศรษฐีก็ไม่ต้องลำบาก ถือสันตุฏฐี คือทำตนให้เป็นคนพอเท่านั้นเอง
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจนฺโท)
วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ
การบำเพ็ญความดีสำหรับตัวโดยเฉพาะ อย่าตำหนิตนว่ามีบุญวาสนาน้อย ถ้าจะตำหนิ จงตำหนิเวลาจะทำชั่ว ซึ่งจะพาตัวให้เสีย ดีกว่าจะตำหนิตนในเวลาจะทำความดี เพราะการทำความดี ไม่มีทางซึ่งควรจะตำหนิอะไรเลย นอกจากจะพยายามทำให้มากขึ้นเป็นลำดับๆ
หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
การภาวนาก็เป็นบุญเป็นกุศลมากมาย ถ้าทำได้ทุกๆ วัน ทำได้เสมอไป ก็เป็นกุศลทุกวัน
ให้คิดดู ความแก่ ความเจ็บ ความตาย จะมาถึงวันไหนเราก็ไม่รู้ ไม่ว่าแต่คนเฒ่าคนแก่ คนหนุ่มก็ตาย ได้ฝึกหัดทำทุกวันๆ มันตายไปก็ยังได้ขึ้นสวรรค์
การกระทำจิตใจนี้เป็นของดี เป็นยอดของทาน ฝึกหัดอริยทรัพย์ภายในนั่นเป็นอริยะ ฝึกหัดดัด แปลงจิตใจให้มันดีมันบริสุทธิ์หมดมลทิน เพราะฉะนั้นต้องรีบทำทุกๆคน ทำคุณงามความดีให้มีให้เกิดขึ้นในดวงจิตดวงใจ เพื่อเป็นอุปนิสัยไป
หลวงปู่สาม อจิญฺจโน
วัดป่าไตรวิเวก จ.สุรินทร
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 135 มีนาคม 2555 โดย กองบรรณาธิการ)
หนึ่ง... เป็นวัน“มาฆปุณณมี”
ดลดิถีคล้อยเคลื่อนเข้าเดือนสาม
เพ็ญพระจันทร์ส่องสว่างกระจ่างงาม
ราตรียามนี้รื่นชื่นใจกาย
สอง... “ภิกษุพันสองร้อยห้าสิบองค์”
เจตจำนงตรงกันมิมั่นหมาย
มาประชุมพร้อมเพรียงนั่งเรียงราย
ล้วนสืบสายชินบุตรพุทธางกูร
สาม... ทุกองค์ทรงอภิญญาฤทธาเลิศ
แสนประเสริฐชวนเลื่อมใสไม่สิ้นสูญ
เพราะทรงภูมิอรหันต์มั่นจำรูญ
ให้เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน
สี่... เป็น“เอหิภิกขุอุปสัมปทา”
พระศาสดาทรงบวชครบประสบผล
เป็นมหาอัศจรรย์บันดาลดล
ให้ทุกคนโมทนาสาธุการ
“จาตุรงคสันนิบาต” พิลาสแล้ว
จึงผ่องแผ้วผลเลิศเกิดประสาน
“โอวาทปาติโมกข์” ทรงประทาน
ควรกล่าวขานว่าสูงส่งมิ่งมงคล
กราบ... สมเด็จสัมมาพระสัมพุทธ
กราบ... สูงสุดซึ่งพระธรรมอำนวยผล
กราบ... พระสงฆ์ช่วยชี้ความดีดล
ชุบชีพชนสุขสันต์นิรันดร์กาล
มงฺคโล ภิกฺขุ
วัดอินทราวาส จ.พัทลุง
ความไม่พอนั่นแหละชื่อว่าเป็นคนจน ความจนนั่นแหละเป็นเจ้าของโทษ เป็นผู้นำความทุกข์ความร้อนมาให้โดยรอบข้าง
ความจนทำความเศร้าใจ ความจนทำความร้อน ใจ ความจนทำให้เลือดลมผิวพรรณในร่างกายซูบซีด เศร้าหมองไม่ผ่องใส ความจนทำให้เกิดโรคาอาพาธ ความจนทอนอายุให้สั้น จะพรรณนาโทษแห่งความจนไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อผู้มีปัญญาพิจารณาเห็นโทษในความเป็นคนจนแล้ว พึงทำตนให้เป็นคนมั่งคนมี เป็นมหาเศรษฐีเสีย การเป็นมหาเศรษฐีก็ไม่ต้องลำบาก ถือสันตุฏฐี คือทำตนให้เป็นคนพอเท่านั้นเอง
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจนฺโท)
วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ
การบำเพ็ญความดีสำหรับตัวโดยเฉพาะ อย่าตำหนิตนว่ามีบุญวาสนาน้อย ถ้าจะตำหนิ จงตำหนิเวลาจะทำชั่ว ซึ่งจะพาตัวให้เสีย ดีกว่าจะตำหนิตนในเวลาจะทำความดี เพราะการทำความดี ไม่มีทางซึ่งควรจะตำหนิอะไรเลย นอกจากจะพยายามทำให้มากขึ้นเป็นลำดับๆ
หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
การภาวนาก็เป็นบุญเป็นกุศลมากมาย ถ้าทำได้ทุกๆ วัน ทำได้เสมอไป ก็เป็นกุศลทุกวัน
ให้คิดดู ความแก่ ความเจ็บ ความตาย จะมาถึงวันไหนเราก็ไม่รู้ ไม่ว่าแต่คนเฒ่าคนแก่ คนหนุ่มก็ตาย ได้ฝึกหัดทำทุกวันๆ มันตายไปก็ยังได้ขึ้นสวรรค์
การกระทำจิตใจนี้เป็นของดี เป็นยอดของทาน ฝึกหัดอริยทรัพย์ภายในนั่นเป็นอริยะ ฝึกหัดดัด แปลงจิตใจให้มันดีมันบริสุทธิ์หมดมลทิน เพราะฉะนั้นต้องรีบทำทุกๆคน ทำคุณงามความดีให้มีให้เกิดขึ้นในดวงจิตดวงใจ เพื่อเป็นอุปนิสัยไป
หลวงปู่สาม อจิญฺจโน
วัดป่าไตรวิเวก จ.สุรินทร
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 135 มีนาคม 2555 โดย กองบรรณาธิการ)
