กฎแห่งกรรมเป็นกฎที่ตรงไปตรงมา ใครทำอย่างไรไว้ก็ย่อมได้รับผลอย่างนั้น ไม่ว่าจะทำในที่ลับหรือที่แจ้งก็ตาม การไม่เข้าใจกฎแห่งกรรมทำให้หลายคนหลง ผิดและคิดทำความชั่วอยู่ร่ำไป เพราะไม่คิดว่ากฎแห่งกรรมเหล่านั้นมันจะย้อนกลับมาหาตนเอง จนกระทั่ง ตนได้รับผลจากกรรมชั่ว จึงค่อยเกิดสำนึกขึ้นมาได้ว่า กฎแห่งกรรมนั้นมีอยู่จริง
ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ นายสรนันท์ ซึ่งกำลังเป็นวัยรุ่น ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความคึกคะนอง เขามีนิสัยอย่างหนึ่งที่เป็นข้อเสีย คือชอบลักเล็กขโมยน้อย
สิ่งที่สรนันท์และเพื่อนๆ กระทำจนแทบจะกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ก็คือการไปขโมยไก่ชาวบ้านมากินแกล้มเหล้า ซึ่งชาวบ้านก็จับไม่ได้สักทีว่าใครขโมย
หลังกลับจากโรงเรียน สรนันท์และเพื่อนๆก็มักจะซิ่งมอเตอร์ไซด์ไปมั่วสุมกันเป็นกลุ่ม การรวมกลุ่มกันมากๆ ของวัยรุ่นนี่เองที่ทำให้แต่ละคนต้องแสดงศักยภาพของตัวเองออกมาอย่างบ้าคลั่ง ใครถูกเพื่อนยุให้ทำอะไร ก็มักจะชอบโชว์ว่าตนเองเก่ง ตนเองเท่ห์ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่เคยนึกถึงเลยก็คือมันจะผิดหรือถูกศีลธรรมอย่างไร อยากจะทำอะไรก็ทำไปตามสามัญสำนึก
เมื่อไหร่ที่พวกเขาตั้งวงกินเหล้า เพื่อนๆก็จะยุให้สรนันท์ไปขโมยไก่หรือเป็ดของชาวบ้านมาทำกับแกล้ม เขาได้ทำหน้าที่นี้บ่อยครั้ง และก็ประสบความสำเร็จด้วยดี ได้รับคำชมจากเพื่อนฝูงอยู่เป็นประจำว่าเจ๋งมาก
เวลาที่สรนันท์ไปขโมยไก่ เขาต้องทำแบบเงียบที่สุด และต้องทำไม่ให้ไก่ส่งเสียงร้องเลย นั่นก็คือต้องจับที่คอไก่และบีบให้แน่นจนกระทั่งไก่ขาดใจตาย หรือบีบไว้ไม่ให้มันส่งเสียงร้องออกมาได้ เพื่อป้องกันเจ้าของได้ยินการขโมยของสรนันท์นั้น ไม่ใช่จะขโมยเพียงหมู่บ้านใดหมู่บ้านหนึ่ง แต่เขาตระเวนไปทุกที่ เพื่อไม่ให้ใครสงสัย
ชาวบ้านทุกคนที่ถูกขโมยไก่ ได้แต่สาบแช่งคนที่มาขโมย และพยายามหาทางป้องกัน แต่ก็ไม่เคยจับได้สักทีว่าใครเป็นคนขโมย ความเก่งกาจของสรนันท์ในการขโมยของ ทำให้เขาได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆ จึงทำให้เขายิ่งฮึกเฮิมขึ้นทุกๆวัน และเป็นธรรมดาอยู่นั่นเอง ที่ใครทำความชั่วอย่างไรไว้บ่อยๆ ก็จะเกิดความคุ้นเคยกับ การทำความชั่ว จนแทบจะไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังทำชั่ว เพราะจิตใจจะหยาบกระด้างลงไปเรื่อยๆ
ความหยาบกระด้างในจิตใจของสรนันท์นั้นก็เพิ่มมากขึ้นเช่นเดียวกัน เขาไม่เพียงขโมยไก่เท่านั้น แต่ทรัพย์สินเงินทองสิ่งของที่เขาพอจะขโมยได้ เขาก็ทำ เพราะรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มันช่างหามาด้วยวิธีง่ายๆ ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถทำให้เขามีเงินมากินเหล้าได้อย่างสบาย
มีหลายครั้งที่เขาได้ขโมยสิ่งของใหญ่ เช่น รถมอเตอร์ไซด์ เมื่อได้เงินก็มาซื้อเหล้ากินกับเพื่อน ยิ่งสรนันท์หาเงินได้ง่ายเท่าไหร่ ก็ยิ่งลืมนึกถึงความถูกผิดมากขึ้นเท่านั้น ตลอดระยะเวลาที่เขาจมอยู่กับความชั่วที่ปิดบังดวงตาเขาอยู่นั้น เขาไม่เคยนึกเลยว่ากรรมชั่วจะย้อนกลับมาหาเขา สิ่งที่เขานึกได้อย่างเดียวก็คือ อย่างมากก็โดนตำรวจจับ ส่วนเรื่องกฎแห่งกรรมอะไรนั้น ไม่เคยอยู่ในสมองของเขาเลยแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตาม กฎแห่งกรรมเป็นกฎธรรมชาติ ย่อมให้ผลตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ คนจะนึกถึงหรือไม่นึกถึงก็ตาม มันก็ย่อมให้ผลของมันอยู่นั่นเอง ในกรณีของสรนันท์ก็เช่นเดียวกัน ขณะนี้ผลกรรมชั่วกำลังไล่ตาม เขามาอย่างกระชั้นชิด แต่เขาไม่เคยรู้สึกตัวเลย ได้แต่เพลิดเพลินไปวันๆ หาเงินได้มาก็นำมาใช้จ่ายในเรื่องอบายมุข ส่งเสริมความชั่วของตนให้มากยิ่งขึ้น นี่คือวังวนของคนชั่ว
ไม่นานนัก ผลแห่งกรรมก็เริ่มตามสนองสรนันท์ วันหนึ่งเขาได้ไปขโมยไก่ที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ในที่นา ห่างจากหมู่บ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตร สรนันท์เห็นว่าเป็นสถานที่ที่อยู่ห่างไกลหมู่บ้าน น่าจะเป็นการง่ายที่จะขโมย
ส่วนชาวบ้านที่เอาไก่ไปเลี้ยงไว้ในที่นานั้น ก็ย่อมรู้ดีว่าเสี่ยงต่อการขโมย เขาจึงสร้างกระท่อมไว้ใกล้ๆ เพื่อมานอนเฝ้าไก่ในเวลากลางคืน และหาทางป้องกัน โดยเอาลวดหนามมาล้อมที่นาของตน
สรนันท์เคยผ่านไปมาแถวนี้เป็นประจำ จึงรู้ดีว่า แถวนี้มีลวดหนามอยู่มาก และไม่ใช่เรื่องยากที่จะลอดไป แต่คงเป็นเพราะเวรกรรมที่ทำไว้ ลวดหนามที่เคยมองเห็นนั้น วันหนึ่งเขากลับลืมสนิทว่ามีลวดหนามอยู่
ในขณะที่เขาได้ย่องเข้าไปขโมยไก่นั้น เขาคว้าคอไก่ได้เรียบร้อยแล้ว แต่บังเอิญไก่ตัวอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กันได้ร้องขึ้นมา จนทำให้ไก่ตัวอื่นๆในเล้าต่างกระพือปีก ส่งเสียงร้องพร้อมกัน เจ้าของที่มานอนเฝ้าไก่อยู่ที่กระท่อม ได้ยินเสียงไก่ร้อง จึงรีบคว้าปืนและวิ่งออกมาดู คิดว่าคงจะมีคนมาขโมยไก่อย่างแน่นอน
พอมาถึงก็ตะโกนร้องให้ขโมยหยุด และยกปืนขึ้นขู่ สรนันท์หัวขโมยเห็นดังนั้นก็ตกใจกลัวสุดขีด จึงรีบวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต ขณะที่ในมือก็ยังกำคอไก่อยู่นั่นเอง
เขาวิ่งไปด้วยความเร็ว โดยลืมคิดไปว่ารอบๆ ที่นามีลวดหนามกั้นอยู่ เขาได้วิ่งไปชนลวดหนามที่ขึงไว้อย่างจัง ลวดหนามจึงทิ่มแทงเข้าที่ท้องของเขาเป็นแนวยาว จนเลือดไหลทะลักออกมา ทำให้เขาทรุดตัวลงทันทีด้วยความเจ็บปวด และขณะที่ทรุดลงนั้น ลวดหนามได้เกี่ยวเข้าที่คอและตามลำตัวของเขาอีกหลายแห่ง โดยเฉพาะที่คอ ซึ่งลวดหนามปักเข้าไปจนลึก ทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส!!
เมื่อเจ้าของไก่ตามมาทัน ก็เห็นสรนันท์นอนร้องครวญครางอยู่กับพื้น มีเลือดไหลอาบเต็มตัว ตอนแรกเขาก็รู้สึกสะใจที่เจ้าหัวขโมยโดนเช่นนี้ แต่แล้วก็เกิดความรู้สึกสงสาร จึงพาสรนันท์ไปส่งโรงพยาบาล
ตามเนื้อตัวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยบาดแผล และเมื่อเขาได้อยู่กับร่างกายที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาจึงได้คิดพิจารณาถึงการกระทำที่ผ่านมาของตัวเอง และยอมรับแล้วว่า นี่เป็นผลกรรมที่เขาได้กระทำไว้นั่นเอง จากวันที่กรรมส่งผลกับชีวิตของสรนันท์ ทำให้เขาไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนเดิมได้อีกต่อไป
คนทำกรรมชั่วย่อมได้รับผลชั่วอย่างแน่นอนไม่วันใดก็วันหนึ่ง กรรมชั่วไม่เคยทำให้ใครมีความสุข มีแต่จะสร้างความทุกข์ให้อย่างไม่มีวันจบสิ้น ผู้มีปัญญาจึงควรละเว้นจากกรรมชั่วทั้งหลาย ทั้งทางกาย วาจา และทางใจ อันจะทำให้ได้พบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 133 มกราคม 2555 โดย มาลาวชิโร)
ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ นายสรนันท์ ซึ่งกำลังเป็นวัยรุ่น ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความคึกคะนอง เขามีนิสัยอย่างหนึ่งที่เป็นข้อเสีย คือชอบลักเล็กขโมยน้อย
สิ่งที่สรนันท์และเพื่อนๆ กระทำจนแทบจะกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ก็คือการไปขโมยไก่ชาวบ้านมากินแกล้มเหล้า ซึ่งชาวบ้านก็จับไม่ได้สักทีว่าใครขโมย
หลังกลับจากโรงเรียน สรนันท์และเพื่อนๆก็มักจะซิ่งมอเตอร์ไซด์ไปมั่วสุมกันเป็นกลุ่ม การรวมกลุ่มกันมากๆ ของวัยรุ่นนี่เองที่ทำให้แต่ละคนต้องแสดงศักยภาพของตัวเองออกมาอย่างบ้าคลั่ง ใครถูกเพื่อนยุให้ทำอะไร ก็มักจะชอบโชว์ว่าตนเองเก่ง ตนเองเท่ห์ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่เคยนึกถึงเลยก็คือมันจะผิดหรือถูกศีลธรรมอย่างไร อยากจะทำอะไรก็ทำไปตามสามัญสำนึก
เมื่อไหร่ที่พวกเขาตั้งวงกินเหล้า เพื่อนๆก็จะยุให้สรนันท์ไปขโมยไก่หรือเป็ดของชาวบ้านมาทำกับแกล้ม เขาได้ทำหน้าที่นี้บ่อยครั้ง และก็ประสบความสำเร็จด้วยดี ได้รับคำชมจากเพื่อนฝูงอยู่เป็นประจำว่าเจ๋งมาก
เวลาที่สรนันท์ไปขโมยไก่ เขาต้องทำแบบเงียบที่สุด และต้องทำไม่ให้ไก่ส่งเสียงร้องเลย นั่นก็คือต้องจับที่คอไก่และบีบให้แน่นจนกระทั่งไก่ขาดใจตาย หรือบีบไว้ไม่ให้มันส่งเสียงร้องออกมาได้ เพื่อป้องกันเจ้าของได้ยินการขโมยของสรนันท์นั้น ไม่ใช่จะขโมยเพียงหมู่บ้านใดหมู่บ้านหนึ่ง แต่เขาตระเวนไปทุกที่ เพื่อไม่ให้ใครสงสัย
ชาวบ้านทุกคนที่ถูกขโมยไก่ ได้แต่สาบแช่งคนที่มาขโมย และพยายามหาทางป้องกัน แต่ก็ไม่เคยจับได้สักทีว่าใครเป็นคนขโมย ความเก่งกาจของสรนันท์ในการขโมยของ ทำให้เขาได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆ จึงทำให้เขายิ่งฮึกเฮิมขึ้นทุกๆวัน และเป็นธรรมดาอยู่นั่นเอง ที่ใครทำความชั่วอย่างไรไว้บ่อยๆ ก็จะเกิดความคุ้นเคยกับ การทำความชั่ว จนแทบจะไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังทำชั่ว เพราะจิตใจจะหยาบกระด้างลงไปเรื่อยๆ
ความหยาบกระด้างในจิตใจของสรนันท์นั้นก็เพิ่มมากขึ้นเช่นเดียวกัน เขาไม่เพียงขโมยไก่เท่านั้น แต่ทรัพย์สินเงินทองสิ่งของที่เขาพอจะขโมยได้ เขาก็ทำ เพราะรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มันช่างหามาด้วยวิธีง่ายๆ ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถทำให้เขามีเงินมากินเหล้าได้อย่างสบาย
มีหลายครั้งที่เขาได้ขโมยสิ่งของใหญ่ เช่น รถมอเตอร์ไซด์ เมื่อได้เงินก็มาซื้อเหล้ากินกับเพื่อน ยิ่งสรนันท์หาเงินได้ง่ายเท่าไหร่ ก็ยิ่งลืมนึกถึงความถูกผิดมากขึ้นเท่านั้น ตลอดระยะเวลาที่เขาจมอยู่กับความชั่วที่ปิดบังดวงตาเขาอยู่นั้น เขาไม่เคยนึกเลยว่ากรรมชั่วจะย้อนกลับมาหาเขา สิ่งที่เขานึกได้อย่างเดียวก็คือ อย่างมากก็โดนตำรวจจับ ส่วนเรื่องกฎแห่งกรรมอะไรนั้น ไม่เคยอยู่ในสมองของเขาเลยแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตาม กฎแห่งกรรมเป็นกฎธรรมชาติ ย่อมให้ผลตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ คนจะนึกถึงหรือไม่นึกถึงก็ตาม มันก็ย่อมให้ผลของมันอยู่นั่นเอง ในกรณีของสรนันท์ก็เช่นเดียวกัน ขณะนี้ผลกรรมชั่วกำลังไล่ตาม เขามาอย่างกระชั้นชิด แต่เขาไม่เคยรู้สึกตัวเลย ได้แต่เพลิดเพลินไปวันๆ หาเงินได้มาก็นำมาใช้จ่ายในเรื่องอบายมุข ส่งเสริมความชั่วของตนให้มากยิ่งขึ้น นี่คือวังวนของคนชั่ว
ไม่นานนัก ผลแห่งกรรมก็เริ่มตามสนองสรนันท์ วันหนึ่งเขาได้ไปขโมยไก่ที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ในที่นา ห่างจากหมู่บ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตร สรนันท์เห็นว่าเป็นสถานที่ที่อยู่ห่างไกลหมู่บ้าน น่าจะเป็นการง่ายที่จะขโมย
ส่วนชาวบ้านที่เอาไก่ไปเลี้ยงไว้ในที่นานั้น ก็ย่อมรู้ดีว่าเสี่ยงต่อการขโมย เขาจึงสร้างกระท่อมไว้ใกล้ๆ เพื่อมานอนเฝ้าไก่ในเวลากลางคืน และหาทางป้องกัน โดยเอาลวดหนามมาล้อมที่นาของตน
สรนันท์เคยผ่านไปมาแถวนี้เป็นประจำ จึงรู้ดีว่า แถวนี้มีลวดหนามอยู่มาก และไม่ใช่เรื่องยากที่จะลอดไป แต่คงเป็นเพราะเวรกรรมที่ทำไว้ ลวดหนามที่เคยมองเห็นนั้น วันหนึ่งเขากลับลืมสนิทว่ามีลวดหนามอยู่
ในขณะที่เขาได้ย่องเข้าไปขโมยไก่นั้น เขาคว้าคอไก่ได้เรียบร้อยแล้ว แต่บังเอิญไก่ตัวอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กันได้ร้องขึ้นมา จนทำให้ไก่ตัวอื่นๆในเล้าต่างกระพือปีก ส่งเสียงร้องพร้อมกัน เจ้าของที่มานอนเฝ้าไก่อยู่ที่กระท่อม ได้ยินเสียงไก่ร้อง จึงรีบคว้าปืนและวิ่งออกมาดู คิดว่าคงจะมีคนมาขโมยไก่อย่างแน่นอน
พอมาถึงก็ตะโกนร้องให้ขโมยหยุด และยกปืนขึ้นขู่ สรนันท์หัวขโมยเห็นดังนั้นก็ตกใจกลัวสุดขีด จึงรีบวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต ขณะที่ในมือก็ยังกำคอไก่อยู่นั่นเอง
เขาวิ่งไปด้วยความเร็ว โดยลืมคิดไปว่ารอบๆ ที่นามีลวดหนามกั้นอยู่ เขาได้วิ่งไปชนลวดหนามที่ขึงไว้อย่างจัง ลวดหนามจึงทิ่มแทงเข้าที่ท้องของเขาเป็นแนวยาว จนเลือดไหลทะลักออกมา ทำให้เขาทรุดตัวลงทันทีด้วยความเจ็บปวด และขณะที่ทรุดลงนั้น ลวดหนามได้เกี่ยวเข้าที่คอและตามลำตัวของเขาอีกหลายแห่ง โดยเฉพาะที่คอ ซึ่งลวดหนามปักเข้าไปจนลึก ทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส!!
เมื่อเจ้าของไก่ตามมาทัน ก็เห็นสรนันท์นอนร้องครวญครางอยู่กับพื้น มีเลือดไหลอาบเต็มตัว ตอนแรกเขาก็รู้สึกสะใจที่เจ้าหัวขโมยโดนเช่นนี้ แต่แล้วก็เกิดความรู้สึกสงสาร จึงพาสรนันท์ไปส่งโรงพยาบาล
ตามเนื้อตัวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยบาดแผล และเมื่อเขาได้อยู่กับร่างกายที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาจึงได้คิดพิจารณาถึงการกระทำที่ผ่านมาของตัวเอง และยอมรับแล้วว่า นี่เป็นผลกรรมที่เขาได้กระทำไว้นั่นเอง จากวันที่กรรมส่งผลกับชีวิตของสรนันท์ ทำให้เขาไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนเดิมได้อีกต่อไป
คนทำกรรมชั่วย่อมได้รับผลชั่วอย่างแน่นอนไม่วันใดก็วันหนึ่ง กรรมชั่วไม่เคยทำให้ใครมีความสุข มีแต่จะสร้างความทุกข์ให้อย่างไม่มีวันจบสิ้น ผู้มีปัญญาจึงควรละเว้นจากกรรมชั่วทั้งหลาย ทั้งทางกาย วาจา และทางใจ อันจะทำให้ได้พบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 133 มกราคม 2555 โดย มาลาวชิโร)
