กฎแห่งกรรม เป็นกฎที่ตรงไปตรงมา กรรมทุกอย่างที่เรากระทำล้วนส่งผลต่อตัวเราโดยตรง ไม่ว่าจะทำไว้นานขนาดไหนก็ตาม คนที่ทำกรรมชั่วแล้ว ยังไม่ได้รับผลของกรรมชั่ว ก็อาจเป็นเพราะว่ากรรมดีที่เคยกระทำไว้นั้น มันยังให้ผลอยู่ กรรมชั่วเลยยังไม่มีโอกาสแสดงผลสักที หากวันหนึ่งวันใดเหตุปัจจัยพร้อม กรรมชั่วนั้นย่อมแสดงผลอย่างแน่นอน ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้ ดังเช่นเรื่องราวของ “ลุงยาว” ชาวอำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
อาชีพของลุงยาวก็คือการทำเกษตรกรรมตามประสาคนพื้นเมืองทั่วๆ ไป และเป็นธรรมดาที่ชาวบ้านส่วนใหญ่ เมื่อจะทำอาหารก็ต้องมีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นปลา ไก่ เป็นต้น แต่ก็จะเห็นว่าบางกรณีนั้น คนที่ทำกรรมชั่วก็ประสบกับผลของกรรมในชาตินี้ บางกรณีก็ยังไม่ประสบ เหตุนี้เองหลายคนจึงไม่ค่อยกลัวเรื่องกฎแห่งกรรม เพราะคิดว่า ผลของกรรมชั่วคงไม่มีจริง
ลุงยาวก็เหมือนกับคนทั่วไปที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมร้อยเปอร์เซ็นต์เท่าใดนัก เรียกว่าเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง เพราะกรรมชั่วที่ตนเคยกระทำไว้ มันก็ยังไม่เห็นว่าจะให้ผลหนักหนาอะไร เช่น เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตไว้ ก็ไม่เห็นว่าปูปลาที่ไหนจะลุกขึ้นมาฆ่าแกได้เลยสักตัวเดียว เหตุนี้เองแกจึงไม่กลัวบาปกรรมสักเท่าไหร่
แต่สัตว์ที่ลุงยาวฆ่าบ่อยที่สุดก็คือไก่ และในการเชือดไก่ทำเป็นอาหารนั้น ก่อนอื่นเมื่อจับไก่มาได้ แกก็จะจับไก่ มาถอนขนที่คอออกก่อน เพื่อจะได้เชือดคอและให้เลือดไหลได้สะดวก เมื่อถอนขนเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ต้องเตรียมก็คือภาชนะสำหรับรองเลือดไก่ พร้อมกับมีดคมๆ สักเล่มหนึ่งที่จะเชือดคอไก่
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ลุงยาวก็จะลงมือเชือดคอไก่ โดยการจับไก่ไว้แน่นๆ ไม่ให้ดิ้น หลังจากนั้นก็ใช้มีดอันแหลมคมที่เตรียมไว้ เชือดตรงคอเพื่อตัดเส้นเลือด หลังจากนั้นก็จะจับคอไก่เอียงลง ให้เลือดไหลรินลงในภาชนะ ที่เตรียมไว้ หากเลือดไหลไม่หมด ก็เชือดซ้ำ เพื่อให้แผล ลึกลงไปอีก และเทเลือด จนกระทั่งมั่นใจว่าเลือดใกล้หมด แล้วก็จะปล่อยไก่ให้ดิ้นทุรนทุรายจนกว่ามันจะตาย!!
ไก่ทุกตัวที่ถูกเชือดคอนั้น มันจะดิ้นจนสุดแรง แต่ก็สู้แรงคนไม่ได้ ลองคิดดูแล้วกันว่า หากถูกจับไว้แล้วเชือดคอ มันจะเจ็บและทุกข์ทรมานมากขนาดไหน ยิ่งโดยเฉพาะหลังจากที่เลือดออกจากตัวมันมากๆ แล้วปล่อยให้มันดิ้นทุรนทุราย มันก็ยิ่งดิ้นใหญ่ คอถูไถไปกับ พื้นดิน เหมือนกับมันอยากจะขาดใจตายทันที แต่ก็ยังไม่ตาย ต้องทุกข์ทรมานก่อนตายอย่างแสนสาหัส !!
หลังจากไก่ดิ้นทุรนทุรายจนกระทั่งสิ้นใจตายแล้ว ลุงยาวก็จะต้มน้ำร้อนๆ แล้วนำไก่ไปลวกน้ำร้อน เพื่อที่จะถอนขนได้ง่ายขึ้น ก่อนนำไปทำอาหารต่อไป อาหารที่แสนอร่อยของลุงยาวและครอบครัวนั้น ต้องแลกกับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสของไก่ตัวแล้วตัวเล่าอยู่อย่างนี้
ลุงยาวฆ่าไก่ทำเป็นอาหารอยู่อย่างนี้เป็นประจำ ไม่รู้ว่ากี่ตัวต่อกี่ตัว แต่ก็ไม่เห็นว่ากฎแห่งกรรมจะทำงานอะไรเลย ลุงยาวก็ยังดำเนินชีวิตตามปกติ เป็นคนมีสุขภาพ ร่างกายแข็งแรงดี กินได้นอนหลับสบาย ไม่มีความทุกข์ความเดือดร้อนอะไรทั้งสิ้น
คนเราเมื่อไม่เห็นความทุกข์ ย่อมไม่สำนึกกับบาป กรรมที่ตนกระทำไว้ จนกระทั่งถึงวันที่ผลกรรมตามทันนั่นแหละจึงจะสำนึกได้ แต่เมื่อวันนั้นมาถึง อาจจะสายเกินไปที่จะสำนึกผิดก็เป็นได้ กรณีของลุงยาวก็เช่นเดียวกัน ตลอดเวลาที่ทำกรรมนั้นแกก็ไม่เคยสำนึกผิด หรือไม่เคยคิดที่จะเลิกทำกรรมชั่วแต่ประการใดเลย ยังคงทำกรรมนั้นซ้ำเดิมอยู่บ่อยๆ
เวลาผ่านไปหลายปี จนกระทั่งลุงยาวอายุได้หกสิบกว่า แกเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบาย จนต้องไปหาหมออยู่เรื่อยๆ และแล้ววันหนึ่งก็ต้องไปนอนที่โรงพยาบาล เพราะว่าอาการโรคภัยไข้เจ็บที่รุมล้อมแกนั้นมีมากมายหลายโรค
สำหรับเรื่องโรคภัยไข้เจ็บนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะทุกคนที่อายุมากก็มักจะมีโรคภัยมาเบียดเบียนเป็นธรรมดาอยู่แล้ว สำหรับลุงยาวก็เป็นธรรมดาที่จะต้อง เป็นเหมือนกับคนทั่วๆ ไปนั่นเอง
แต่สิ่งที่แปลก...ไม่ใช่การที่ลุงยาวมีโรคภัยไข้เจ็บมาก แต่มันคือการที่ลุงยาวนอนร้องครวญครางเหมือนไก่ที่ถูกแกเชือดคอ!! แกทุกข์ทรมานกับโรคภัยไข้เจ็บที่รุม ล้อมอย่างหนัก เวลากินข้าวกินน้ำก็กินไม่ค่อยได้ กลืนลำบาก รู้สึกทุกข์ทรมานมาก แกดิ้นทุรนทุรายเหมือนไก่ที่ถูกเชือดคอ ลูกหลานเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารจับใจ ไม่รู้จะช่วยอย่างไร หมอเองก็บอกไม่ได้ว่าทำไมลุงยาวถึงได้เป็นเช่นนี้
ลุงยาวนอนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนั้นหลายอาทิตย์ทีเดียว หมอพยายามหาทางช่วยเหลือแต่ก็ไม่สามารถจะช่วยได้ ทุกวันทุกคืนแกยังคงนอนร้องเป็นเสียงไก่ กินข้าวก็ทำได้แค่จิกกินทีละเม็ดสองเม็ดเช่นเดียวกับไก่ ทุกคนเห็นสภาพของแกแล้วก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง !!
ผลกรรมที่ลุงยาวได้กระทำไว้นั้น มันย้อนกลับมาหาแกอย่างหนัก ตอนที่แกป่วยใกล้จะตาย ถึงแม้ว่าแกจะสำนึกถึงผลของกรรมชั่วที่เคยกระทำไว้ และอยากจะทำ ความดีตอบแทน แต่ก็เหมือนว่าฟ้าได้ปิดกั้น แกไม่มีโอกาสกลับมาแก้ไขสิ่งที่ได้กระทำไว้ เพราะเวลาของชีวิตใกล้หมดลงแล้ว และหลังจากต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นาน ลุงยาวก็ขาดใจตายเหมือนกับไก่ที่โดนเชือดคอนั่นเอง
ชีวิตของลุงยาวคงเป็นบทเรียนให้กับหลายคนที่กำลังหลงผิดไปทำความชั่ว คิดว่าผลแห่งกรรมชั่วไม่มี หรือทำกรรมชั่วแล้วไม่ให้ผลสักที จริงๆแล้วกฎแห่งกรรมนั้นทำงานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน เพียงแต่มันมีลำดับของการให้ผล หากเหตุปัจจัยยังไม่พร้อมก็จะยังไม่ให้ผล แต่เมื่อใดก็ตามที่เหตุปัจจัยพร้อมมันก็จะให้ผลทันที ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม
สำหรับคนทำความดีจึงไม่ต้องท้อแท้ กฎแห่งกรรมจะทำงานของมันเอง วันหนึ่งกรรมดีก็ย่อมให้ผลดีออกมาอย่างแน่นอน
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 125 เมษายน 2554 โดย มาลาวชิโร)
อาชีพของลุงยาวก็คือการทำเกษตรกรรมตามประสาคนพื้นเมืองทั่วๆ ไป และเป็นธรรมดาที่ชาวบ้านส่วนใหญ่ เมื่อจะทำอาหารก็ต้องมีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นปลา ไก่ เป็นต้น แต่ก็จะเห็นว่าบางกรณีนั้น คนที่ทำกรรมชั่วก็ประสบกับผลของกรรมในชาตินี้ บางกรณีก็ยังไม่ประสบ เหตุนี้เองหลายคนจึงไม่ค่อยกลัวเรื่องกฎแห่งกรรม เพราะคิดว่า ผลของกรรมชั่วคงไม่มีจริง
ลุงยาวก็เหมือนกับคนทั่วไปที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมร้อยเปอร์เซ็นต์เท่าใดนัก เรียกว่าเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง เพราะกรรมชั่วที่ตนเคยกระทำไว้ มันก็ยังไม่เห็นว่าจะให้ผลหนักหนาอะไร เช่น เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตไว้ ก็ไม่เห็นว่าปูปลาที่ไหนจะลุกขึ้นมาฆ่าแกได้เลยสักตัวเดียว เหตุนี้เองแกจึงไม่กลัวบาปกรรมสักเท่าไหร่
แต่สัตว์ที่ลุงยาวฆ่าบ่อยที่สุดก็คือไก่ และในการเชือดไก่ทำเป็นอาหารนั้น ก่อนอื่นเมื่อจับไก่มาได้ แกก็จะจับไก่ มาถอนขนที่คอออกก่อน เพื่อจะได้เชือดคอและให้เลือดไหลได้สะดวก เมื่อถอนขนเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ต้องเตรียมก็คือภาชนะสำหรับรองเลือดไก่ พร้อมกับมีดคมๆ สักเล่มหนึ่งที่จะเชือดคอไก่
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ลุงยาวก็จะลงมือเชือดคอไก่ โดยการจับไก่ไว้แน่นๆ ไม่ให้ดิ้น หลังจากนั้นก็ใช้มีดอันแหลมคมที่เตรียมไว้ เชือดตรงคอเพื่อตัดเส้นเลือด หลังจากนั้นก็จะจับคอไก่เอียงลง ให้เลือดไหลรินลงในภาชนะ ที่เตรียมไว้ หากเลือดไหลไม่หมด ก็เชือดซ้ำ เพื่อให้แผล ลึกลงไปอีก และเทเลือด จนกระทั่งมั่นใจว่าเลือดใกล้หมด แล้วก็จะปล่อยไก่ให้ดิ้นทุรนทุรายจนกว่ามันจะตาย!!
ไก่ทุกตัวที่ถูกเชือดคอนั้น มันจะดิ้นจนสุดแรง แต่ก็สู้แรงคนไม่ได้ ลองคิดดูแล้วกันว่า หากถูกจับไว้แล้วเชือดคอ มันจะเจ็บและทุกข์ทรมานมากขนาดไหน ยิ่งโดยเฉพาะหลังจากที่เลือดออกจากตัวมันมากๆ แล้วปล่อยให้มันดิ้นทุรนทุราย มันก็ยิ่งดิ้นใหญ่ คอถูไถไปกับ พื้นดิน เหมือนกับมันอยากจะขาดใจตายทันที แต่ก็ยังไม่ตาย ต้องทุกข์ทรมานก่อนตายอย่างแสนสาหัส !!
หลังจากไก่ดิ้นทุรนทุรายจนกระทั่งสิ้นใจตายแล้ว ลุงยาวก็จะต้มน้ำร้อนๆ แล้วนำไก่ไปลวกน้ำร้อน เพื่อที่จะถอนขนได้ง่ายขึ้น ก่อนนำไปทำอาหารต่อไป อาหารที่แสนอร่อยของลุงยาวและครอบครัวนั้น ต้องแลกกับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสของไก่ตัวแล้วตัวเล่าอยู่อย่างนี้
ลุงยาวฆ่าไก่ทำเป็นอาหารอยู่อย่างนี้เป็นประจำ ไม่รู้ว่ากี่ตัวต่อกี่ตัว แต่ก็ไม่เห็นว่ากฎแห่งกรรมจะทำงานอะไรเลย ลุงยาวก็ยังดำเนินชีวิตตามปกติ เป็นคนมีสุขภาพ ร่างกายแข็งแรงดี กินได้นอนหลับสบาย ไม่มีความทุกข์ความเดือดร้อนอะไรทั้งสิ้น
คนเราเมื่อไม่เห็นความทุกข์ ย่อมไม่สำนึกกับบาป กรรมที่ตนกระทำไว้ จนกระทั่งถึงวันที่ผลกรรมตามทันนั่นแหละจึงจะสำนึกได้ แต่เมื่อวันนั้นมาถึง อาจจะสายเกินไปที่จะสำนึกผิดก็เป็นได้ กรณีของลุงยาวก็เช่นเดียวกัน ตลอดเวลาที่ทำกรรมนั้นแกก็ไม่เคยสำนึกผิด หรือไม่เคยคิดที่จะเลิกทำกรรมชั่วแต่ประการใดเลย ยังคงทำกรรมนั้นซ้ำเดิมอยู่บ่อยๆ
เวลาผ่านไปหลายปี จนกระทั่งลุงยาวอายุได้หกสิบกว่า แกเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบาย จนต้องไปหาหมออยู่เรื่อยๆ และแล้ววันหนึ่งก็ต้องไปนอนที่โรงพยาบาล เพราะว่าอาการโรคภัยไข้เจ็บที่รุมล้อมแกนั้นมีมากมายหลายโรค
สำหรับเรื่องโรคภัยไข้เจ็บนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะทุกคนที่อายุมากก็มักจะมีโรคภัยมาเบียดเบียนเป็นธรรมดาอยู่แล้ว สำหรับลุงยาวก็เป็นธรรมดาที่จะต้อง เป็นเหมือนกับคนทั่วๆ ไปนั่นเอง
แต่สิ่งที่แปลก...ไม่ใช่การที่ลุงยาวมีโรคภัยไข้เจ็บมาก แต่มันคือการที่ลุงยาวนอนร้องครวญครางเหมือนไก่ที่ถูกแกเชือดคอ!! แกทุกข์ทรมานกับโรคภัยไข้เจ็บที่รุม ล้อมอย่างหนัก เวลากินข้าวกินน้ำก็กินไม่ค่อยได้ กลืนลำบาก รู้สึกทุกข์ทรมานมาก แกดิ้นทุรนทุรายเหมือนไก่ที่ถูกเชือดคอ ลูกหลานเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารจับใจ ไม่รู้จะช่วยอย่างไร หมอเองก็บอกไม่ได้ว่าทำไมลุงยาวถึงได้เป็นเช่นนี้
ลุงยาวนอนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนั้นหลายอาทิตย์ทีเดียว หมอพยายามหาทางช่วยเหลือแต่ก็ไม่สามารถจะช่วยได้ ทุกวันทุกคืนแกยังคงนอนร้องเป็นเสียงไก่ กินข้าวก็ทำได้แค่จิกกินทีละเม็ดสองเม็ดเช่นเดียวกับไก่ ทุกคนเห็นสภาพของแกแล้วก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง !!
ผลกรรมที่ลุงยาวได้กระทำไว้นั้น มันย้อนกลับมาหาแกอย่างหนัก ตอนที่แกป่วยใกล้จะตาย ถึงแม้ว่าแกจะสำนึกถึงผลของกรรมชั่วที่เคยกระทำไว้ และอยากจะทำ ความดีตอบแทน แต่ก็เหมือนว่าฟ้าได้ปิดกั้น แกไม่มีโอกาสกลับมาแก้ไขสิ่งที่ได้กระทำไว้ เพราะเวลาของชีวิตใกล้หมดลงแล้ว และหลังจากต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นาน ลุงยาวก็ขาดใจตายเหมือนกับไก่ที่โดนเชือดคอนั่นเอง
ชีวิตของลุงยาวคงเป็นบทเรียนให้กับหลายคนที่กำลังหลงผิดไปทำความชั่ว คิดว่าผลแห่งกรรมชั่วไม่มี หรือทำกรรมชั่วแล้วไม่ให้ผลสักที จริงๆแล้วกฎแห่งกรรมนั้นทำงานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน เพียงแต่มันมีลำดับของการให้ผล หากเหตุปัจจัยยังไม่พร้อมก็จะยังไม่ให้ผล แต่เมื่อใดก็ตามที่เหตุปัจจัยพร้อมมันก็จะให้ผลทันที ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม
สำหรับคนทำความดีจึงไม่ต้องท้อแท้ กฎแห่งกรรมจะทำงานของมันเอง วันหนึ่งกรรมดีก็ย่อมให้ผลดีออกมาอย่างแน่นอน
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 125 เมษายน 2554 โดย มาลาวชิโร)
