อารมณ์วู่วามนั้น หากบุคคลใดรู้ตัวก็ต้องถือว่าเป็นคนมีปัญญาแล้ว และหากถ้ามันเห็นว่าไม่มีประโยชน์มันก็จะวางไปเอง แต่ถ้าหากเห็นว่ามีประโยชน์มันก็วางไม่ได้ อย่างไรก็ตาม มันจะถึงกับฆ่าหรือตีเขาหรือไม่ ข้อนี้ก็เป็นส่วนที่จะต้องรู้อีก ถ้ามันหมายจะฆ่าจะตีเขา ก็ส่อแสดงให้เห็นว่ามันยังมีกิเลสมากอยู่ เรื่องนี้เราต้องพิจารณา
หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี จ.มุกดาหาร
กายกรรม ๓ วจีกรรม ๔ มโนกรรม ๓ นี่มันเป็น พื้นสนามหลวงให้วิชชา อวิชชา ให้กุศล อกุศลมาเล่นกีฬากันอยู่ทุกวัน ทุกเวลา ทุกลมหายใจเข้าออก แต่ว่าเราเกิดมาระหว่าง ๑๐ เดือนก็ไม่รู้เรื่อง ๑๐ ปีก็ไม่รู้เรื่องนั่นเอง ว่าสนามของกุศล อกุศล มันอยู่ที่ไหน เราก็เห็นแต่สนามภายนอกนั่นเอง สนามภายในนี่มันเป็นสนามของสัตว์โลก ที่ต้องมาเกิด มาแก่ มาเจ็บ มาตาย อยู่ในกามโลก รูปโลก อรูปโลก นี่อาศัยกายกรรมของพวกมนุษยโลก อาศัยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม สวรรคเทวโลก อาศัยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม พรหมโลกนี่ สามโลก นี่มันอาศัยสนามเดียวกันนี่เอง
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
คนอยากนั้นมีแต่อยาก แต่ไม่ได้คิดว่าปากท้อง ของเรานี้เป็นโรคกษัย ไตพิการหรือไม่ อาหารที่รับเข้าไปแล้วเป็นพิษเป็นภัยหรือไม่ ความโลภไม่มีปากมีท้อง เพราะฉะนั้นจึงหาฆ่ามนุษย์ไม่หยุดหย่อน ฆ่าทั้งหญิงทั้งชายทั้งสัตว์ ทำให้มนุษย์ ของเราทุกข์ทนทรมานตกนรกหมกไหม้ขาดสติปัญญา หูหนวกตาบอด มีอะไรก็ใช้ไม่คล่อง เพราะความโลภนั้นสร้างกรรมให้มนุษย์เสวย มนุษย์เสวยอยู่ทุกเวลา ยืนเดินนั่งนอนไม่สะดวก เจ็บปวดรวดร้าวทุกข์ทรมาน นอนก็ไม่ค่อยหลับ เดิน ก็ไม่ค่อยคล่อง ลุกก็ไม่สะดวก นั่งก็ไม่สะดวก มีอะไรก็มีแต่เจ็บแต่ปวด มีเนื้อมีหนังก็เหี่ยวลงแห้งลง ไม่มีทางจะสดชื่นขึ้นได้
หลวงปู่คำพอง ติสสโส
วัดถ้ำกกดู่ จ.อุดรธานี
ต้นทุนที่เราได้บำเพ็ญ คือ ปฏิบัติชอบทางกาย ทางวาจา จิตใจ โดยบำเพ็ญศีลวัตร ทานวัตร ภาวนาวัตร กำจัดอาสวกิเลส ความหลง ออกจากจิตใจนั้นน่ะ พระพุทธเจ้าถือว่าเป็นผู้ประเสริฐ มันเป็นอย่างนั้น เป็นมนุษย์ที่ดี เรียกว่า มนุสฺสธมฺโม มีธรรมประจำจิตประจำใจ
หลวงปู่ตื้อ อจลธม์โม
วัดอรัญญวิเวก จ. นครพนม
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 125 เมษายน 2554)
หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี จ.มุกดาหาร
กายกรรม ๓ วจีกรรม ๔ มโนกรรม ๓ นี่มันเป็น พื้นสนามหลวงให้วิชชา อวิชชา ให้กุศล อกุศลมาเล่นกีฬากันอยู่ทุกวัน ทุกเวลา ทุกลมหายใจเข้าออก แต่ว่าเราเกิดมาระหว่าง ๑๐ เดือนก็ไม่รู้เรื่อง ๑๐ ปีก็ไม่รู้เรื่องนั่นเอง ว่าสนามของกุศล อกุศล มันอยู่ที่ไหน เราก็เห็นแต่สนามภายนอกนั่นเอง สนามภายในนี่มันเป็นสนามของสัตว์โลก ที่ต้องมาเกิด มาแก่ มาเจ็บ มาตาย อยู่ในกามโลก รูปโลก อรูปโลก นี่อาศัยกายกรรมของพวกมนุษยโลก อาศัยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม สวรรคเทวโลก อาศัยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม พรหมโลกนี่ สามโลก นี่มันอาศัยสนามเดียวกันนี่เอง
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
คนอยากนั้นมีแต่อยาก แต่ไม่ได้คิดว่าปากท้อง ของเรานี้เป็นโรคกษัย ไตพิการหรือไม่ อาหารที่รับเข้าไปแล้วเป็นพิษเป็นภัยหรือไม่ ความโลภไม่มีปากมีท้อง เพราะฉะนั้นจึงหาฆ่ามนุษย์ไม่หยุดหย่อน ฆ่าทั้งหญิงทั้งชายทั้งสัตว์ ทำให้มนุษย์ ของเราทุกข์ทนทรมานตกนรกหมกไหม้ขาดสติปัญญา หูหนวกตาบอด มีอะไรก็ใช้ไม่คล่อง เพราะความโลภนั้นสร้างกรรมให้มนุษย์เสวย มนุษย์เสวยอยู่ทุกเวลา ยืนเดินนั่งนอนไม่สะดวก เจ็บปวดรวดร้าวทุกข์ทรมาน นอนก็ไม่ค่อยหลับ เดิน ก็ไม่ค่อยคล่อง ลุกก็ไม่สะดวก นั่งก็ไม่สะดวก มีอะไรก็มีแต่เจ็บแต่ปวด มีเนื้อมีหนังก็เหี่ยวลงแห้งลง ไม่มีทางจะสดชื่นขึ้นได้
หลวงปู่คำพอง ติสสโส
วัดถ้ำกกดู่ จ.อุดรธานี
ต้นทุนที่เราได้บำเพ็ญ คือ ปฏิบัติชอบทางกาย ทางวาจา จิตใจ โดยบำเพ็ญศีลวัตร ทานวัตร ภาวนาวัตร กำจัดอาสวกิเลส ความหลง ออกจากจิตใจนั้นน่ะ พระพุทธเจ้าถือว่าเป็นผู้ประเสริฐ มันเป็นอย่างนั้น เป็นมนุษย์ที่ดี เรียกว่า มนุสฺสธมฺโม มีธรรมประจำจิตประจำใจ
หลวงปู่ตื้อ อจลธม์โม
วัดอรัญญวิเวก จ. นครพนม
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 125 เมษายน 2554)
