การมีสติรู้สุข รู้ทุกข์ เป็นมงคลของชีวิต หากรู้แล้วเบื่อในเบื้องต้น
ให้พยายามค้นหาความจริงของสรรพสิ่งด้วยหลัก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
จะเกิดปัญญา มีความพร้อมต่อการงานทุกชนิดเสมอ ชีวิตก็สดใส
ปุจฉา
รำคาญกับอารมณ์เฉยๆ
กราบนมัสการหลวงปู่ เมื่ออายุยังน้อย เมื่อลูกเกิดความทุกข์ที่หาทางออกไม่ได้ และไม่รู้ จะทำอย่างไร ลูกก็จะดูความรู้สึก ทุกข์นั้นเหมือนคนที่ไร้ทางสู้ พอมีความสุขก็เกิดระแวง เพราะรู้ว่า เมื่อมีสุขแล้วไม่นานจะมีความทุกข์ตามมา ก็เลยกลัวทั้งสุข และทุกข์ ลูกเห็นว่าสุขทุกข์นั้นมันมีเกิดสลับกันไปมาในชีวิตลูก เกิดความเบื่อหน่ายอย่างมากในสุขและทุกข์ที่เข้ามา ดังนั้นลูกก็เลย ดูมันแบบไม่ค่อยให้ความสำคัญ เพราะรู้ว่ามันจะอยู่กับเราไม่นาน
แต่ปัจจุบันนี้ลูกกลับมีอารมณ์เฉยบ่อยมาก รู้สึกรำคาญ ในอารมณ์เฉยนี้ เพราะลูกรู้สึกว่ามันทำให้ลูกไม่รู้อะไรเลย กลัวจะทำอะไรที่ผิดแล้วก็ไม่รู้ด้วยเพราะเรารู้สึกเฉยกับสิ่งที่ทำและผลที่ได้ ขอหลวงปู่เมตตาด้วยครับ ว่าลูกควรตั้งจิตอย่างไร หรือไม่ควรทำอะไรและใช้วิธีเฝ้าดูความรู้สึกเฉยเหมือนเฝ้าดู ความรู้สึกทุกข์และสุข (ปล. ในความรู้สึกเฉย ลูกก็ยังรู้สึกว่ามีตัวตนว่าเราเป็นผู้เสวยความรู้สึกนั้น)
วิสัชนา
การที่คุณมีสติรู้สุข รู้ทุกข์ ตั้งแต่อายุน้อยๆ นับว่าเป็นเรื่องมงคลของชีวิต เพราะน้อยคนนักที่จะดูและรู้จักตนเอง การที่คุณรู้สุข รู้ทุกข์ แล้วมีอารมณ์เฉยๆ มันก็เกิดจากเหตุสองอย่าง คือ
- อย่างแรก คุณเบื่อหน่าย จึงวางเฉย
- อย่างที่สอง คุณเฉยเพราะรู้ว่า สุขทุกข์นั้นไม่มีตัวตน
อย่างแรกจะทำให้คุณ เฉื่อยชา ล่าช้า มีชีวิตอย่างจืดชืด อย่างที่สองจะทำให้คุณมีปัญญารู้เท่าทันตามความเป็นจริงของโลกและตัวคุณเอง จะทำให้คุณมีชีวิตที่สดใส สดชื่น และเตรียมพร้อมต่อการงานทุกชนิดเสมอ
แต่ถ้าคุณมีอาการอย่างแรก วิธีแก้ไขก็คือ พยายามค้นหาความจริงของสรรพสิ่งด้วยหลัก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แล้วความรู้สึกของคุณจะดีขึ้น
ปุจฉา
ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน
กราบนมัสการหลวงปู่ที่เคารพอย่างสูงสุด ลูกเคยได้ยินหลวงปู่เทศน์เกี่ยวกับเรื่องประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ซึ่งทำให้ลูกไตร่ตรองว่า หากลูกมีภาระต้องดูแลพ่อแม่ ต้องจัดเตรียมปัจจัยสี่ให้ท่าน ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นประโยชน์ท่านใช่หรือไม่ แต่ลูกคิดว่าการปฏิบัติเช่นนี้ก็สามารถเป็นประโยชน์ตนได้ เพราะต้องมีความกตัญญู ซึ่งเป็นความอ่อนน้อมอย่างหนึ่งที่เราพึงฝึกฝนและปฏิบัติ ไม่ทราบว่าความคิดของลูกถูกหรือผิดประการใด หากผิดคำว่า ประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านมีความลึกเพียงใด ลูกขอความเมตตาจากหลวงปู่ช่วยวิสัชนาด้วยค่ะ
วิสัชนา
คุณคิดถูกแล้ว การที่คุณยอมให้ประโยชน์แก่ผู้อื่น ฉันถือว่าคุณต้องมีความเสียสละ เพียรพยายาม อดทน มีเมตตา มีน้ำใจ ความรักความอาทร เหล่านี้จึงถือได้ว่าการให้ประโยชน์ท่าน ก็เท่ากับเป็นการฝึกฝนตน ให้ประโยชน์ตนในทางอ้อมด้วย
ปุจฉา
ความจำไม่ดี แก้อย่างไร
กราบนมัสการหลวงปู่ ตัวผมเองเป็นคนที่ความจำไม่ดีเลย นึกอะไรก็ไม่ค่อยออก จะมีวิธีการแก้หรือจะฝึกฝนอย่างไรดี หลวงปู่ช่วยให้คำแนะนำด้วยครับ
วิสัชนา
ฝึกสติ..! วิธีก็คือ พยายามระลึกรู้ เฝ้าดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเราทั้งภายในและภายนอก แค่นี้คุณก็จะมีความจำดีขึ้น
ให้พยายามค้นหาความจริงของสรรพสิ่งด้วยหลัก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
จะเกิดปัญญา มีความพร้อมต่อการงานทุกชนิดเสมอ ชีวิตก็สดใส
ปุจฉา
รำคาญกับอารมณ์เฉยๆ
กราบนมัสการหลวงปู่ เมื่ออายุยังน้อย เมื่อลูกเกิดความทุกข์ที่หาทางออกไม่ได้ และไม่รู้ จะทำอย่างไร ลูกก็จะดูความรู้สึก ทุกข์นั้นเหมือนคนที่ไร้ทางสู้ พอมีความสุขก็เกิดระแวง เพราะรู้ว่า เมื่อมีสุขแล้วไม่นานจะมีความทุกข์ตามมา ก็เลยกลัวทั้งสุข และทุกข์ ลูกเห็นว่าสุขทุกข์นั้นมันมีเกิดสลับกันไปมาในชีวิตลูก เกิดความเบื่อหน่ายอย่างมากในสุขและทุกข์ที่เข้ามา ดังนั้นลูกก็เลย ดูมันแบบไม่ค่อยให้ความสำคัญ เพราะรู้ว่ามันจะอยู่กับเราไม่นาน
แต่ปัจจุบันนี้ลูกกลับมีอารมณ์เฉยบ่อยมาก รู้สึกรำคาญ ในอารมณ์เฉยนี้ เพราะลูกรู้สึกว่ามันทำให้ลูกไม่รู้อะไรเลย กลัวจะทำอะไรที่ผิดแล้วก็ไม่รู้ด้วยเพราะเรารู้สึกเฉยกับสิ่งที่ทำและผลที่ได้ ขอหลวงปู่เมตตาด้วยครับ ว่าลูกควรตั้งจิตอย่างไร หรือไม่ควรทำอะไรและใช้วิธีเฝ้าดูความรู้สึกเฉยเหมือนเฝ้าดู ความรู้สึกทุกข์และสุข (ปล. ในความรู้สึกเฉย ลูกก็ยังรู้สึกว่ามีตัวตนว่าเราเป็นผู้เสวยความรู้สึกนั้น)
วิสัชนา
การที่คุณมีสติรู้สุข รู้ทุกข์ ตั้งแต่อายุน้อยๆ นับว่าเป็นเรื่องมงคลของชีวิต เพราะน้อยคนนักที่จะดูและรู้จักตนเอง การที่คุณรู้สุข รู้ทุกข์ แล้วมีอารมณ์เฉยๆ มันก็เกิดจากเหตุสองอย่าง คือ
- อย่างแรก คุณเบื่อหน่าย จึงวางเฉย
- อย่างที่สอง คุณเฉยเพราะรู้ว่า สุขทุกข์นั้นไม่มีตัวตน
อย่างแรกจะทำให้คุณ เฉื่อยชา ล่าช้า มีชีวิตอย่างจืดชืด อย่างที่สองจะทำให้คุณมีปัญญารู้เท่าทันตามความเป็นจริงของโลกและตัวคุณเอง จะทำให้คุณมีชีวิตที่สดใส สดชื่น และเตรียมพร้อมต่อการงานทุกชนิดเสมอ
แต่ถ้าคุณมีอาการอย่างแรก วิธีแก้ไขก็คือ พยายามค้นหาความจริงของสรรพสิ่งด้วยหลัก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แล้วความรู้สึกของคุณจะดีขึ้น
ปุจฉา
ประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน
กราบนมัสการหลวงปู่ที่เคารพอย่างสูงสุด ลูกเคยได้ยินหลวงปู่เทศน์เกี่ยวกับเรื่องประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ซึ่งทำให้ลูกไตร่ตรองว่า หากลูกมีภาระต้องดูแลพ่อแม่ ต้องจัดเตรียมปัจจัยสี่ให้ท่าน ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นประโยชน์ท่านใช่หรือไม่ แต่ลูกคิดว่าการปฏิบัติเช่นนี้ก็สามารถเป็นประโยชน์ตนได้ เพราะต้องมีความกตัญญู ซึ่งเป็นความอ่อนน้อมอย่างหนึ่งที่เราพึงฝึกฝนและปฏิบัติ ไม่ทราบว่าความคิดของลูกถูกหรือผิดประการใด หากผิดคำว่า ประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านมีความลึกเพียงใด ลูกขอความเมตตาจากหลวงปู่ช่วยวิสัชนาด้วยค่ะ
วิสัชนา
คุณคิดถูกแล้ว การที่คุณยอมให้ประโยชน์แก่ผู้อื่น ฉันถือว่าคุณต้องมีความเสียสละ เพียรพยายาม อดทน มีเมตตา มีน้ำใจ ความรักความอาทร เหล่านี้จึงถือได้ว่าการให้ประโยชน์ท่าน ก็เท่ากับเป็นการฝึกฝนตน ให้ประโยชน์ตนในทางอ้อมด้วย
ปุจฉา
ความจำไม่ดี แก้อย่างไร
กราบนมัสการหลวงปู่ ตัวผมเองเป็นคนที่ความจำไม่ดีเลย นึกอะไรก็ไม่ค่อยออก จะมีวิธีการแก้หรือจะฝึกฝนอย่างไรดี หลวงปู่ช่วยให้คำแนะนำด้วยครับ
วิสัชนา
ฝึกสติ..! วิธีก็คือ พยายามระลึกรู้ เฝ้าดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเราทั้งภายในและภายนอก แค่นี้คุณก็จะมีความจำดีขึ้น
