วรศักดิ์ มหัทธโนบล
การที่โกกั้งหากินง่ายๆ ผ่านธุรกิจอบายมุขโดยที่กฎหมายพม่าหรือสากลไม่ได้ห้ามนั้น แม้จะสร้างรายได้ให้แก่โกกั้งไม่น้อยก็ตาม แต่ธุรกิจนี้ก็ง่ายต่อการนำพาให้โกกั้งเดินเข้าสู่การกระทำที่ผิดกฎหมายได้ด้วยเช่นกัน
การกระทำที่ผิดกฎหมายนี้ไม่ใช่การผลิตและค้ายาเสพติด ที่เชื่อกันว่าโกกั้งยังคงผลิตและค้ามันอย่างลับๆ หากคือการกระทำในสามเรื่องที่อื้อฉาว ครอบคลุม และเข้าถึงตัวบุคคลได้ง่ายกว่ายาเสพติด สามเรื่องที่ว่าก็คือ แก๊งคอลเซ็นเตอร์ สแกมเมอร์ และมัลแวร์
เพื่อทำความเข้าใจร่วมกัน ในที่นี้จะขอกล่าวถึงนิยามของการกระทำในสามเรื่องนี้แต่โดยสังเขป ซึ่งงานศึกษานี้ได้ประมวลมาจากแหล่งข้อมูลต่างๆ ดังนี้
แก๊งคอลเซ็นเตอร์ (Call-center gangs) คือ กลุ่มมิจฉาชีพที่ทำงานเป็นขบวนการเพื่อหลอกลวงเหยื่อด้วยเทคนิคต่างๆ ผ่านทางโทรศัพท์ ที่ส่วนใหญ่จะอ้างตนเป็นหน่วยงานรัฐหรือเจ้าหน้าที่ที่ประจำหน่วยงานราชการต่างๆ แล้วหลอกลวงเหยื่อเพื่อให้เกิดความวิตกกังวล หวาดกลัว จนขาดสติและโอนเงินให้ในที่สุด
สแกมเมอร์ (Scammer) คือ นักต้มตุ๋นที่ใช้วิธีการหลอกลวงผ่านทางอินเทอร์เน็ตเพื่อหาประโยชน์จากเหยื่อในหลายรูปแบบ รูปแบบการหลอกลวงของสแกมเมอร์นี้จะมีอยู่หลากหลายช่องทาง ขึ้นอยู่กับกลุ่มเป้าหมายที่แตกต่างกัน ช่องทางที่ว่าก็เช่น ทางอินเตอร์เน็ต (phishing) สื่อสังคม (social Media) ทางการเงิน (ดinancial) หรือการขายสินค้าผ่านทางออนไลน์ (online shopping) เป็นต้น
สุดท้ายคือ มัลแวร์ (malware) คำคำนี้ย่อมาจากคำว่า malicious Software มัลแวร์เป็นโปรแกรมที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อก่อกวนหรือทำลายระบบคอมพิวเตอร์ มัลแวร์จึงมีอยู่หลากหลายประเภทด้วยกัน แต่ละประเภทจะมีวิธีการทำงานและเป้าหมายที่แตกต่างกัน
เช่น ไวรัส (virus) เป็นมัลแวร์ที่แฝงเข้ามากับโปรแกรมหรือไฟล์อื่นๆ เมื่อโปรแกรมหรือไฟล์นั้นถูกเปิดใช้งานไวรัสก็จะเริ่มทำงาน โดยทั่วไปไวรัสจะกระจายตัวไปยังไฟล์และโปรแกรมอื่นๆ ในคอมพิวเตอร์ หรือกระจายไปยังคอมพิวเตอร์เครื่องอื่นผ่านเครือข่ายหรืออุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลอย่างเช่น แฟลชไดร์ฟ เป็นต้น
เวิร์ม (worm) เป็นมัลแวร์ที่สามารถกระจายตัวได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพาโปรแกรมหรือไฟล์อื่น เวิร์มสามารถแพร่กระจายผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตหรือเครือข่ายคอมพิวเตอร์ขององค์กร และสามารถทำให้ระบบเครือข่ายทำงานช้าลงหรือไม่สามารถทำงานได้
โทรจัน (trojan) เป็นมัลแวร์ที่แฝงตัวมาในรูปแบบของโปรแกรมหรือไฟล์ที่ดูเหมือนไม่มีอันตราย แต่เมื่อไหร่ที่ผู้ใช้ดาวน์โหลดและติดตั้งโปรแกรมหรือเปิดไฟล์นั้น โทรจันจะเริ่มทำงานและเปิดช่องทางให้ผู้ไม่หวังดีเข้าถึงระบบคอมพิวเตอร์ได้ โทรจันอาจถูกใช้เพื่อการขโมยข้อมูลส่วนตัว หรือติดตั้งมัลแวร์อื่นๆ ลงในเครื่อง
แรนซัมแวร์ (ransomware) เป็นมัลแวร์ที่เข้าไปถึงรหัสไฟล์หรือระบบคอมพิวเตอร์ของเหยื่อ จนทำให้เหยื่อไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลของตนเองได้ จากนั้นแรนซัมแวร์จะเรียกค่าไถ่เพื่อแลกกับการปลดล็อกข้อมูล แรนซัมแวร์สามารถแพร่กระจายผ่านทางอีเมล ฟิชชิ่ง หรือการดาวน์โหลดไฟล์จากแหล่งที่ไม่น่าเชื่อถือ
กล่าวเฉพาะมัลแวร์แล้วเคยมีประสบการณ์ตรงที่จะขอเล่าให้ฟังในที่นี้ ที่ทำให้การติดต่อธุระหรือหน้าที่การงานทั้งของส่วนตัวและบุคคลที่เกี่ยวข้องต้องหยุดชะงักไปวันสองวัน
เรื่องเกิดขึ้นในวันหนึ่งเมื่อจู่ๆ โทรศัพท์มือถือที่กำลังใช้งานอยู่มีข้อความเตือนว่า มือถือของตนเองมีขยะที่จะต้องกำจัดอยู่มากมาย หากไม่ขจัดแล้วจะทำให้มือถือใช้การไม่ได้ ข้อความที่เตือนนี้ดูสมจริงมาก เพราะได้ปรากฏภาพของไม้กวาดพร้อมกันมาด้วย เพื่อสื่อว่าให้เรากวาดขยะข้อมูลต่างๆ ทิ้งเสีย
พอเห็นเช่นนั้นก็หลวมตัวนึกว่าจริงจึงกดตรงข้อความที่ว่า จากนั้นมือถือก็จะแสดงการทำงานให้เราเห็นเป็นรูปไม้กวาดกำลังกวาดขยะ แต่พอกวาดเสร็จแทนที่มือถือจะใช้งานได้ตามปกติก็กลับมีแอปแปลกๆ ปรากฏขึ้นมา แอปนี้จะบอกให้เรากดเข้าไปแล้วเราจะได้โปรแกรมใหม่ๆ ไว้ใช้ประโยชน์ ด้วยความไม่รู้และคิดในใจว่า ก็ดีนะ พอกวาดขยะไปแล้วก็มีแอปใหม่ให้เราได้ใช้ จากนั้นจึงกดเข้าไปตรงช่องแอปใหม่นั้น
พอกดเสร็จเครื่องก็ดาวน์โหลดแอปนั้น เมื่อแล้วเสร็จแทนที่จะได้ใช้มือถือตามปกติต่อไป ก็กลับปรากฏข้อความพร้อมภาพแอปใหม่ขึ้นมาให้เรากดอีก แต่คราวนี้ตั้งใจจะไม่กดเพราะจะใช้งานมือถือ ปรากฏว่ามือถือยังใช้งานไม่ได้ และทำให้เข้าใจว่า ถ้าไม่กดแอปที่สองนี้ก็จะใช้มือถือไม่ได้ ก็เลยกดตรงข้อความแอปใหม่นั้นอีก จากนั้นมือถือก็ดาวน์โหลดแอปใหม่นั้น แต่เมื่อดาวน์โหลดเสร็จก็จะปรากฏแอปใหม่ให้ดาวน์โหลดอีก
มันจะวนเวียนอยู่เช่นนี้เรื่อยไป จนมือถือไม่สามารถใช้งานตามปกติได้ ผลคือ ในมือถือได้มีแอปใหม่ๆ ที่เรากดเข้าไปปรากฏอยู่นับสิบแอป แต่ละแอปพอกดเข้าไปแล้วไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์แม้แต่น้อย โดยหากไม่ใช่การโฆษณาขายสินค้าแบบยัดเยียดแล้วก็จะเสนอให้เราซื้อเว็บลามก
เมื่อเป็นเช่นนี้ธุระการงานต่างๆ จึงพังหมด จากนั้นจึงได้เดินทางไปยังศูนย์มือถือยี่ห้อที่ใช้อยู่เพื่อให้เจ้าหน้าที่ศูนย์ช่วยแก้ปัญหาให้ ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็แก้ไขให้ด้วยดี โดยใช้เวลานานนับสิบนาทีพร้อมกับบอกว่า มันคือไวรัส ที่โดยทั่วไปแล้วจะแก้ด้วยตัวเองไม่ได้ จะต้องให้เจ้าหน้าที่แก้ให้ มือถือจึงสามารถใช้งานได้ตามปกติหลังจากเสียเวลาไปหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวัน
นับแต่นั้นมาข้อความดังกล่าวที่เริ่มต้นด้วยการเตือนเราว่า มือถือเราเต็มไปด้วยขยะก็ยังปรากฏให้เห็นเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่กดเข้าไปดูอีก เรียกได้ว่าเป็นบทเรียนที่ทำให้เราต้องจดจำไปอีกนาน
จากที่กล่าวมานี้โกกั้งเลือกทำในสองเรื่องแรก และที่สามารถทำได้ก็เพราะโกกั้งคือชาวจีนที่ใช้ภาษาจีนเป็นปกติ โดยผู้ที่มาช่วยทำเรื่องนี้ให้โกกั้งก็คือ อาชญากรชาวจีนที่ย้ายฐานการหลอกลวงจากเมืองจีนมาปักหลักในถิ่นโกกั้ง ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับจากโกกั้งเป็นอย่างดี เหมือนการได้พบกันของผีเน่ากับโลงผุยังไงยังงั้น
จากนั้นปฏิบัติการลวงโลกของโกกั้งก็เริ่มทำงาน ทั้งแก๊งคอลเซ็นเตอร์และสแกมเมอร์ได้สร้างรายได้ให้กับโกกั้งอย่างเป็นกอบเป็นกำ ที่ดูไปแล้วน่าจะดีกว่าการค้ายาเสพติด เพราะเป็นการก่อกรรมชั่วที่ “นั่ง” อยู่กับที่ ไม่ต้อง “เดิน” เหมือนการผลิตและค้ายาเสพติด ถึงแม้จะเชื่อกันว่าโกกั้งยังไม่ได้ทิ้งรายได้ในทางนี้ไปก็ตาม
ปฏิบัติการดังกล่าวของโกกั้งถือเป็นส่วนหนึ่งของตัวเลขความเสียหายถึงวันละ 80 ล้านบาท ที่ว่าเป็นส่วนหนึ่งก็เพราะตัวเลขนี้จะต้องแบ่งไปให้ขบวนการเดียวกันที่กัมพูชาด้วย จะเห็นได้ว่า เป็นตัวเลขที่จูงใจให้กระทำมากกว่าการค้ายาเสพติดอย่างมาก อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสี่ยงกับการถูกวิสามัญฆาตกรรมระหว่างขนยาเสพติด
โดยที่กล่าวเฉพาะไทยแล้ว ไม่เพียงจะมีข่าวการวิสามัญฆาตกรรมขบวนการค้ายาเสพติดอยู่เนืองๆ เท่านั้น หากไทยยังเป็นทางผ่านของแก๊งคอลเซ็นเตอร์และสแกมเมอร์อีกด้วย
