ต่อให้ไล่ ก็ไม่ไปหรอก

"ปัญญาพลวัตร"
"ดร.พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต"

  ประชาชนไทยต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะเข้าใจ ระดับ ความไร้เดียงสา ใสซื่อ แนวเฉไฉไขสือของมาดามซอฟพาวเวอร์เวอร์หัวหน้าคณะรัฐมนตรีเมื่อได้ยินคำพูดของเธอเรื่องคนจะลงถนนขับไล่เธอ

“ทำงานแค่เดือนเดียว จะไล่แล้วเหรอ” อันที่จริงเธอน่าจะนั่งคิดซัก 10 นาทีแล้วถามตัวเองว่าเธอมีคุณสมบัติ ความรู้ สติปัญญา เหนือทุกคนในพรรคว่าสมควรเป็นนายกรัฐมนตรีหรือไม่

หรือว่าคนในพรรคของเธอไม่มีสติปัญญาความรู้มันสมองความสามารถเทียบกับเธอได้ ถ้านั่นเป็นความจริง ประเทศไทยคงใกล้ถึงกาลอวสานในอีกไม่ช้า

อันที่จริง คนไทยทั้งประเทศอาจจะฉลาดไม่พอ สายตามองไม่เห็นความสามารถและวิสัยทัศน์ของเธอ เพราะเป็นนายกรัฐมนตรีเพียงเดือนเดียวก็ได้ขึ้นปกนิตยสารไทม์ว่าเป็นหนึ่งใน 100 ของบุคคลผู้ทรงอิทธิพลแห่งอนาคต

ไทม์ตาถึงจริงๆ ก่อนหน้านี้ก็มีนักเคลื่อนไหวและนักการเมืองไทย และต่างประเทศ ขึ้นปกนิตยสารนี้ แต่ก็มีหลายคนอนาคตสั้นเกินคาด ติดคุกก่อนเวลาอันควร
คำพูดที่ไร้เดียงสาของมาดามยังบอกว่าถ้าเธอใช้นามสกุลสามีคงไม่มีปัญหา น่าเสียดายที่เธอควรรู้ว่านามสกุลของเธอเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ทำให้เธอได้เป็นนายกรัฐมนตรี

ถ้าเธอมีความรู้ความสามารถจริง ไม่ว่าเธอจะชื่อหรือนามสกุลอะไรก็ไม่เป็นปัญหา แต่นามสกุลของเธอทำให้เป็นปัญหาเพราะมันไม่ไปด้วยกับความรู้ความสามารถวุฒิภาวะ ทั้งไอคิวและอีคิว ที่เธอจะไปแสดงวิสัยทัศน์ในเวทีต่างๆ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ

งานใหญ่ระดับอินเตอร์เธอเพิ่งไปร่วมที่เมืองโดฮา กาตาร์ เพื่อแสดงวิสัยทัศน์บนเวทีเอซีดี ที่บิดาของเธอเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง สายตาของผู้ร่วมประชุมต้องจับจ้องผู้นำที่มีอายุน้อยที่สุด ของประเทศที่มีพลเมืองมากถึง 65 ล้านคน และมีปัญหารวมทั้งวิกฤตสารพัดคุกคามต่อความมั่นคง ความอยู่รอด

ชะตากรรมของประชาชนต้องฝากไว้กับเธอและผู้นำตัวจริงที่อยู่หลังฉาก รวมทั้งบรรดาคณะผู้บริหารบ้านเมืองซึ่งส่วนหนึ่งก็เป็นขี้ข้าดั้งเดิมของบิดาเธอ


คนพวกนี้ไร้ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ไร้เกียรติภูมิและความเคารพตัวเองถึงต้องยอมมาเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของมาดามซอฟพาวเวอร์เวอร์ เดินตัวงอกุมเป้า ทำตัวเป็นลูกน้องของหัวหน้าที่ถูกประเมินว่าขาดความสามารถทุกด้าน ยกเว้นความแข็งแกร่งขององคาพยพและผิวหนัง

อันที่จริงการที่ปล่อยให้นางอยู่ได้นานถึงหนึ่งเดือนก็ถือว่ามากเกินไป หรือ 1 ชั่วโมงก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ แต่ด้วยเหตุที่ต้องการล้างแค้นประเทศไทยจึงทำให้มีขบวนการเจ้านายและขี้ข้ารวมทั้งพรรคร่วมรับประทานยอมรับให้เธอเป็นหัวหน้า เพื่อผลประโยชน์ส่วนตนล้วนๆ

ประชาชนไม่จำเป็นต้องลงถนนขับไล่เธอหรอกถ้าเธอมีความฉลาดสักนิดว่าไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเพราะไม่ใช่เป็นการฝึกงานหรือการเล่นละครก่อนโรงเรียนปิดเทอม

ถ้าเธอไม่รู้ตัวเองว่าไม่มีความฉลาดความรู้ความสามารถที่จะเป็นผู้นำประเทศ นั่นก็คือวิกฤตในตัวมันเอง และการดันทุรัง เพราะความอยากจะเป็นหรือการผลักดันของครอบครัวบิดามารดาเป็นการไม่รับผิดชอบต่อความเสี่ยงของความหายนะของประเทศที่อาจจะเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน

การที่นางกล้าเผชิญกับผู้นำประเทศอื่นโดยไม่ต้องคิดเปรียบเทียบความรู้ความสามารถและคุณสมบัติก็แสดงออกให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของใบหน้าอย่างเหลือเชื่อ

นี่คือลักษณะของคนที่ต่อให้คนออกมาไล่ก็ไม่ไปเพราะนาง ไม่ได้เป็นอิสระและตัวเองก็อยากจะอยู่ในตำแหน่งนี้ ยิ่งอยู่นานวัน ก็ยิ่งเชื่อมั่นว่าจะอยู่ได้ ไล่ก็ไม่ไป

ก็จะไม่ต่างจากคนนามสกุลเดียวกับเธอ เคยดำรงตำแหน่งเดียวกับเธอ ที่ถูกขับไล่ แต่ไม่ยอมออก ผลสุดท้ายต้องเผชิญชะตากรรมอัปยศมีโทษอาญาติดคุก แต่เหมือนกันตรงที่ไม่รู้สึกอาย

ถ้าเป็นสังคมที่พัฒนาแล้วมีคุณธรรมจริยธรรมและยางอาย การเผชิญความอัปยศอย่างนี้ควรต้องหาทางแทรกแผ่นดินหนีความอาย แต่นักเลือกตั้ง ในประเทศนี้ต้องไม่มีความอาย ทั้งที่รู้ว่าจะต้องมาสังกัดพรรคการเมืองที่ไม่สามารถพิสูจน์ความซื่อสัตย์สุจริตให้เป็นที่ประจักษ์

มาดามซอฟพาวเวอร์เวอร์ จะไปสร้างความตื่นตาตื่นใจแค่ไหนในงานเปิดตัวร่วมประชุมที่เมืองโดฮายังไม่มีใครทราบ หรือถ้าจะมีเหตุการณ์พิสดารเกิดขึ้นคนทั่วไปอาจไม่มีโอกาสได้รู้

 “ผู้ทรงอิทธิพลในอนาคต” ตามคำยกย่องของ นิตยสารไทม์ ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นความจริงเพราะความน่าเชื่อถือของสิ่งพิมพ์อเมริกันนี้ก็มีปัญหา โดยเฉพาะในยุคที่สื่อดิจิทัลได้รับความนิยมมากกว่า

ทุกวันนี้ ฉบับพิมพ์เป็นเล่ม ยังไม่รู้ว่าจะหาซื้อได้ที่ไหนเพราะร้านขายหนังสือพิมพ์ต่างล้มหายตายจากไปพร้อมกับกาลเวลาที่เปลี่ยนไป

ชะตากรรมทางการเมืองของมาดามซอฟพาวเวอร์เวอร์ก็คงไม่ต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าจะช้าหรือเร็วหรืออาจจะไม่นานพอที่ต้องให้ ประชาชนลงถนนขับไล่เพราะเรื่องราวที่นักร้องทั้งหลายไปยื่นไว้กับองค์กรต่างๆ อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเร็วกว่า

มาดามซอฟพาวเวอร์เวอร์อาจเป็นอีกหนึ่งรายของตระกูลและเครือข่ายของเธอที่จะประสบชะตากรรมซ้ำรอยเดิมเพราะไม่ยอมเรียนรู้และจดจำประวัติศาสตร์

ถ้าวันนั้นมาถึงก็เป็นข่าวในนิตยสารไทม์ แน่นอน