เมื่อจัญไรครองเมือง

"โสภณ องค์การณ์"

 เหตุการณ์ต่างๆ และความเคลื่อนไหวของนักเลือกตั้งยึดอำนาจผ่านสภาครองเมืองด้วยความอหังการทุกวันนี้ ต้องถือว่าเป็นสภาวะสุดยอดแห่งความอุบาทว์จัญไรในแผ่นดินอีกครั้ง

ใช้อำนาจเถื่อนอย่างยโสโอหังลำพองทำลายระบบนิติรัฐนิติธรรมด้วยพฤติกรรมท้าทายความถูกต้องดีงามและระบบคุณธรรม ไม่แยแสความรู้สึกของประชาชน

ทั้งความหน้าด้านไร้อย่างอายโดยขบวนการนายทาสและขี้ข้า ทำเหมือนกับกวักมือเรียกร้องให้ประวัติศาสตร์ย้อนมาซ้ำรอยอีกครั้ง

นั่นหมายถึงสภาวะที่ประทับตราบาปให้แผ่นดินถ้ามีการเปลี่ยนแปลงรัฐบาลชนิดเฉียบพลันโดยที่ไม่ต้องคำนึงถึงกฎหมายรัฐธรรมนูญเช่นกัน

ความอหังการของระบบนายทาสและขี้ข้าคงจะนึกว่า เป็นผู้คุมอำนาจเบ็ดเสร็จ ไม่มีพลาดเหมือนครั้งก่อนอีกแล้ว ดังนั้นประชาชนจึงได้เห็นการใช้อำนาจเถื่อน ทุกระดับไม่เว้นแต่ละวัน เหตุการณ์ต่างๆ และพฤติกรรมของกลุ่มผู้คุมอำนาจรัฐไม่ได้เกิดความนิยมในกลุ่มประชาชนคนรู้ทัน และคนเริ่มตาสว่าง เห็นแต่ความเสื่อมโทรม ทั้งผู้มีหน้าที่ปฏิบัติงานและผู้คุมอำนาจเหนือรัฐ
 การปรับคณะรัฐมนตรีอย่างมากแค่เสมอตัว ผู้เข้ามาใหม่ยังต้องได้รับผลประโยชน์ ไม่ได้แสดงฝีมือ แต่ก็มีพวกเปื้อนมลทินเด่นชัด แสดงให้เห็นระบบจับยัด

ระบบจัญไรต้องมีคนเข้ามามีอำนาจทำผลประโยชน์โดยไม่ชอบด้านกฎหมาย ต้องเสี่ยงติดคุกตะราง ในการทำชั่ว การทุจริตคอรัปชั่น เพราะคนดีไม่กล้าทำความชั่วร้าย

พฤติกรรมที่ทำอยู่ไม่ใช่เป็นผลประโยชน์ทับซ้อน แต่เป็นผลประโยชน์ทางตรง ไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาเพราะความเชื่อมั่นในอำนาจ และคิดว่าจะอยู่ได้นาน

เหตุการณ์ต่างๆ มีทั้งเรื่องพิลึกกึกกือ ชั่วช้าสามัญโดยข้าราชการที่ทรยศประชาชน ยอมสยบรับใช้อำนาจ เถื่อนผ่านเสนาบดีกังฉินในระบบขี้ข้า

เรื่องที่ชาวบ้านเห็น ชัดเจนคือการยุบธุรกิจที่ขาดทุนหลายปีแต่อยู่ในขั้นตอนการโอนถ่ายพนักงาน ไปกินเงินเดือนในหน่วยงานของรัฐอย่างน้อยสองแห่ง

ทั้งหมดเป็นการตัดรายจ่ายแต่ให้เอาภาษีประชาชนและรายได้องค์กรของรัฐวิสาหกิจมาจ่ายให้แทนเป็นช่องทางของการปล้นเงินของรัฐ

ทำงานด้านโฆษณาชวนเชื่อ แหกตาปั่นหัวเป่าหูประชาชน อย่างที่ขบวนการไอโอทำอยู่
ทำกันอย่างไม่อายอย่างนี้แหละ กระทรวงการคลังก็ไม่กล้าไปทวงหนี้ 4 หมื่นกว่าล้านจากเครือข่ายครอบครัวที่มีแต่พฤติกรรมฉาวโฉ่จากการทุจริตคอรัปชั่นและความชั่วร้ายสารพัด

 การแสดงออกอย่างเย้ยกฎหมายของนักโทษชายเด็ดขาดอยู่ในช่วงพักกโทษแต่กลับมีอิสระเสรีภาพเดินทางไปไหนตามใจโดยมีข้าราชการและคนในระบอบขี้ข้าแวดล้อมต้อนรับ

ชาวบ้านอยากรู้ว่าหน่วยงานที่คุมประพฤติดูแลนักโทษที่ถูกกักตัวนอกคุกนั้นยังคิดว่าตัวเองได้ทำหน้าที่อยู่หรือไม่ โดยไม่ต้องถามว่าผลงานอย่างนี้ น่าจะอายฟ้าดินหรือไม่

นักโทษชายเด็ดขาดอยู่ในช่วงพักโทษ ถูกมองว่าทำตัวเหมือนผู้นำประเทศ ซึ่งก็ดูไม่ผิดเพียงแต่ไม่มีตำแหน่งเป็นทางการเท่านั้น

 อย่างที่ว่า ประเทศนี้มีนายกรัฐมนตรี แต่มีท่านนายกรัฐมนตรีควบคุมสั่งการ และยังมีเครือญาติ ที่สั่งการตามใจ ล้วนแต่เสี่ยงผิดกฎหมาย

  มีเสียงค่อนแคะว่าที่รัฐมนตรีต่างประเทศลาออกเพราะทนไม่ได้กับแรงกดดันจากการสั่งงานในประเทศและจากนอกประเทศ

 การอยู่ต่อไปจะเป็นการเสื่อมเสียเกียรติภูมิ ความเคารพตัวเอง และเสี่ยงอย่างมากต่อการกระทำผิดกฎหมายเพราะเห็นได้ว่ามีคนติดคุกและออกจากคุกเพราะทำตามคำสั่งครอบครัวอิทธิพลเถื่อน
คนไทยที่ห่วงใยบ้านเมืองสงสัยไม่มั่นใจว่าอนาคตของประเทศจะยังมีอยู่หรือไม่ เมื่ออิทธิพลการเมืองเถื่อน จ้องปล้นทรัพย์สินแผ่นดิน ยังดูมั่นคง

แต่ก็นั่นแหละอดีตได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ความอดทนของประชาชนธรรมดา และกลุ่มคนรักแผ่นดิน ในองค์กรของรัฐย่อมมีถึงขีดจำกัด

บ้านเมืองนี้เหมือนไม่สิ้นเวรกรรม กลุ่มการเมืองจากการเปลี่ยนแปลงตามทำนองครองธรรมและการรัฐประหารไม่เคยเป็นผู้ทำประโยชน์ ผลัดเปลี่ยนกัน เข้ามากอบโกยความมั่งคั่ง

รอดูว่าการหลงระเริง ในอำนาจและสร้างปัญหาหนี้สินผ่านโครงการแจกเงินมากถึง 5 แสนล้านบาท อย่างน่าสงสัย และความอหังการของกลุ่มจัญไร จะ ทำให้ความอดทนของประชาชนและคนในองค์กรรัฐสิ้นสุดเมื่อไหร่

 ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้น ถือว่าความเปลี่ยนแปลงน่าจะหยุดยั้งความอัปรีย์จัญไร ถ้าจะมีโจรก๊กใหม่เข้ามาก็ต้องว่ากันใหม่

 ถือว่าบ้านเมืองยังไม่สิ้นเวรกรรมจากวงจรอุบาทว์โกงทั้งโคตร