คอลัมน์...ในความเป็นไป
วรศักดิ์ มหัทธโนบล
ครั้นถึงฤดูหนาวอากาศกลับร้อน ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินมีอคติต่อการปกครอง แบ่งแยกกันเป็นก๊กเป็นเหล่า เห็นชั่วเป็นดี เห็นธรรมเป็นอธรรม คนดีมีสัจจะ ซื่อสัตย์กตัญญู จะถูกสังคมรังเกียจ หาว่าเป็นคนโบราณโง่เง่า
งมงายไม่ทันสมัย ไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย
สมณะที่มีธรรมวินัยก็ถูกเมิน แม้ญาติมิตรก็ห่างเหไม่จริงใจต่อกัน บรรดาเสนาบดีผู้มียศศักดิ์ มีอำนาจ จะถือเอาความคดโกงเป็นที่ตั้ง ใครโกงได้คือคนฉลาด สมณะองค์ใดไม่คล้อยตามสังคม ผู้คนจะเสื่อมศรัทธา ไม่มีใครสนใจที่จะใส่บาตรหรือถวายปัจจัย ศาสนาก็จะเสื่อมลง
เรื่องนี้จะไม่เป็นภัยอันตรายต่อมหาบพิตร ขอถวายพระพร...
พุทธพยากรณ์ต่อสุบินนิมิตนี้แบ่งคำพยากรณ์ได้เป็นสองเรื่อง เรื่องหนึ่ง ทรงพยากรณ์ว่า จะเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติไปโดยทั่ว หน้าฝนฝนไม่ตก แต่พอหน้าร้อนก็เกิดพายุใหญ่ จนไร่นาสาโทพังพินาศ ครั้นหน้าหนาวอากาศก็กลับร้อน
ถ้าเป็นพยากรณ์ในเรื่องนี้เราก็เห็นแล้วว่า ในปัจจุบันนี้ได้เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติมากขึ้นกว่าแต่ก่อน แม้แต่ในไทยเองที่มีอุตสาหกรรมไม่มากเท่าชาติตะวันตกหรือจีนและญี่ปุ่น ก็เกิดฤดูที่ผิดปกติและภัยธรรมชาติอยู่เนืองๆ
ในที่นี้จะยกตัวอย่างเฉพาะจีน ด้วยเห็นว่าเป็นมหาอำนาจที่ใกล้ไทย และใครๆ ต่างก็พากันชื่นชมสรรเสริญในความเจริญก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ บางคนไม่ชื่นชมเปล่า แต่ยังกระทบกระเทียบมาถึงไทยอีกต่างหาก
ตัวอย่างของจีนมีหลายเรื่อง แต่ในที่นี้จะยกมาเรื่องเดียว นั่นคือ ปัญหาการขาดแคลนน้ำทางตอนเหนือ ที่สัมพันธ์กับปัญหาการแปรสภาพเป็นทะเลทราย (desertification) ที่เกิดขึ้นที่พื้นที่ทางตอนเหนือของจีนเช่นกัน
การแปรสภาพเป็นทะเลทรายนี้หมายถึง การที่พื้นที่ซึ่งแต่เดิมมิใช่ทะเลทรายได้แปรสภาพเป็นทะเลทราย แล้วค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น สำหรับจีนแล้วพื้นที่ดังกล่าวได้ขยายเพิ่มขึ้นในแต่ละปี
ภาวะนี้เกิดขึ้นจากการใช้ที่ดินเพื่อการผลิตและการทำปศุสัตว์ จนเกินระดับที่ที่ดินจะรักษาคุณภาพต่อไปได้
นอกจากนี้ ก็ยังถูกซ้ำเติมจากพายุทรายที่มาจากทะเลทรายที่อยู่เหนือขึ้นไปจากภาคเหนือในแต่ละปี ซึ่งจะพัดพาเอาดินเหลืองมาคลุมหน้าดินในพื้นที่ที่ว่าจนเป็นทะเลทรายไปในที่สุด
การคลุมหน้าดินนี้ส่งผลกระทบต่อการผลิตในภาคเกษตรไปด้วย ส่วนบริเวณที่เกิดภาวะดังกล่าวนี้คือ ทิเบต ซินเจียง ชิงไห่ กานซู่ หนิงเซี่ย และมองโกเลียใน
ส่วนที่ว่าการแปรสภาพเป็นทะเลทรายขยายขึ้นเรื่อยๆ นั้น นักวิทยาศาสตร์จีนพบว่า ตั้งแต่ทศวรรษ 1950 ถึงทศวรรษ 1970 การแปรสภาพเป็นทะเลทรายจะขยายเพิ่มขึ้นประมาณ 1,560 ตารางกิโลเมตรต่อปี
แต่พอทศวรรษ 1980 ได้เพิ่มขึ้นเป็น 2,100 ตารางกิโลเมตรต่อปี และพอถึงทศวรรษ 1990 ก็เพิ่มขึ้นเป็น 2,460 ตารางกิโลเมตรต่อปี ซ้ำร้ายในแต่ละช่วงทศวรรษดังกล่าว พายุทะเลทรายยังเกิดเพิ่มขึ้นในแต่ละช่วงอีกด้วย
นั่นคือ นับจากทศวรรษ 1950 ถึงทศวรรษ 1990 (รวมห้าทศวรรษ) พายุทะเลทรายได้เกิดเพิ่มขึ้นคือ 5 ครั้ง, 8 ครั้ง, 13 ครั้ง, 14 ครั้ง 23 ครั้ง ตามลำดับ
โดยที่ในปี 2000 ถึง 2001 (สองปี) ได้เกิดมากกว่า 20 ครั้ง
นักวิทยาศาสตร์จึงประเมินว่า ตลอดทศวรรษ 2000 (ปี 2000-2009) จึงน่าจะเกิดพายุนี้ราว 100 ครั้ง ซึ่งยิ่งมากครั้งเพียงใดก็ยิ่งเพิ่มสภาพการกลายเป็นทะเลทรายมากขึ้นเพียงนั้น
จะเห็นได้ว่า เรื่องที่ยกมาเป็นตัวอย่างนี้เป็นตัวอย่างของภัยธรรมชาติที่สุดขั้ว แตกต่างไปจากภัยธรรมชาติของไทยและของอีกหลายชาติ อีกทั้งยังเป็นภัยที่น่ากลัวมากไม่เฉพาะแต่กับจีน แต่กับชาติอื่นๆ ก็น่ากลัวไม่แพ้กัน
ที่สำคัญ ภัยที่ว่านี้ล้วนเกิดขึ้นจากฝีมือของมนุษย์ทั้งสิ้น
อีกเรื่องหนึ่งจากพุทธพยากรณ์สุบินนิมิตนี้ก็คือ เรื่องที่สังคมวิปริตเมื่อคนมีคุณธรรมมิได้รับการเคารพยกย่อง แต่คนไร้คุณธรรมกลับได้รับการยกย่อง คำพยากรณ์นี้ครอบคลุมถึงบุคคลสามกลุ่มด้วยกันคือ เสนามาตย์ ราษฎร และภิกษุ
ในปัจจุบันนี้กลุ่มที่เป็นเสนามาตย์ (ขุนศึกกับขุนนาง) ก็คือ ข้าราชการทหาร ข้าราชการ พลเรือน และข้าราชการการเมือง ส่วนราษฎรและภิกษุยังไม่ต่างจากอดีตมากนัก
แต่กล่าวในเชิงพฤติกรรมแล้วทั้งสามกลุ่มไม่สู้จะต่างกันมากนัก กลุ่มที่เป็นข้าราชการทั้งสามประเภทนั้น เรามักพบเห็นข่าวการฉ้อราษฎร์บังหลวงเกิดขึ้นในกลุ่มนี้มานานแล้ว คือนานตั้งแต่หลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475 เป็นต้นมา
ชั่วอยู่แต่ว่าประเภทใดหรือกลุ่มใดจะฉ้อราษฎร์บังหลวงได้มากกว่ากันเท่านั้น
การที่บุคคลในกลุ่มดังกล่าวมีพฤติกรรมเช่นนั้น หากไม่นับเป็นเพราะความโลภส่วนตนแล้ว ส่วนหนึ่งน่าจะมาที่บุคคลในกลุ่มนี้อยู่ใกล้ชิดกับผลประโยชน์มากกว่าคนทั่วไป ทำให้ง่ายที่บุคคลในกลุ่มนี้จะประพฤติมิชอบ แต่ถ้าหากบุคคลปราศจากซึ่งความโลภแล้ว พฤติกรรมเช่นนั้นก็คงไม่เกิดขึ้น
แต่ที่น่าเศร้าก็คือ กลุ่มที่เป็นราษฎรและภิกษุ ที่ทุกวันนี้มีไม่น้อยที่เป็นดังคำพยากรณ์ว่าไว้
โดยข้างภิกษุนั้นจะพบว่า มีไม่น้อยที่ตั้งตนเป็นผู้วิเศษ แล้วหลอกลวงผู้คนให้หลงงมงายในตน และสิ่งที่คนเหล่านี้ได้มาก็คือ โภคทรัพย์ต่างๆ ที่ทำให้ตนเองอยู่ดีกินดี ส่วนภิกษุที่ที่อยู่ในศีลในธรรมกลับมีผู้เคารพศรัทธาน้อย ด้วยสิ่งที่ให้เป็นธรรมะที่มีคุณค่าทางจิตวิญญาณ แต่ไร้ซึ่งคุณค่าในทางโภคทรัพย์
จากเหตุนี้ บุคคลที่อยู่ในศีลในธรรมจึงไม่ถูกยกย่อง เพียงชั้นนี้ก็นับว่าวิปริตไม่น้อยอยู่แล้ว แต่ที่วิปริตหนักเข้าไปอีกก็คือว่า นักการเมืองที่ถูกตัดสินต้องโทษจากคดีฉ้อฉลต่างๆ กลับยังคงได้รับการยกย่องจากราษฎรจำนวนมาก และพร้อมที่จะให้นักการเมืองผู้นั้นได้มีอำนาจอีกครา
ผลจากสุบินนิมิตนี้ต้องนับว่าเป็นกรรมของประเทศชาติจริงๆ
