"โสภณ องค์การณ์"
การหาเสียงของพรรคการเมือง เน้นโครงการประชานิยมถมไม่เต็ม แจกผลประโยชน์ให้ชาวบ้าน ตัวชิงเก้าอี้นายกฯ โชว์ลีลาสารพัดเพื่อให้ได้คะแนนเสียงชาวบ้าน
ไม่มีใครเสนอแก้ปัญหาประเทศอย่างครบวงจร มีแต่ฟังดูแล้วเลื่อนลอย ประเด็นสำคัญที่ชาวบ้านอยากรู้คือจะหยุดกู้เงิน ทำงบประมาณสมดุล หาเงินมาใช้หนี้ประเทศอย่างไร นอกจากหวังรายได้จากการท่องเที่ยว
โครงสร้างเศรษฐกิจ จะให้ความสำคัญระหว่างเกษตรกรรม อุตสาหกรรม เมื่อมองย้อนหลัง ประเมินผลได้เสีย ความเสียหายต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน
แผ่นดินที่เคยอุดมสมบูรณ์ แม่น้ำลำคลอง เต็มไปด้วยพิษสารเคมีสารพัด
ช่วงกว่าแปดปีแปดเปื้อนประเทศเคลื่อนตัวอยู่รอดได้เพราะภาคเอกชนที่ต้องดิ้นรนอย่างหนัก ขณะที่พวกกุมอำนาจรัฐถูกมองว่ามุ่งแต่หารายได้เข้ากระเป๋า
รากเหง้าของการทุจริต คอร์รัปชั่นไม่ถูกขุด มีแต่ลงลึก คนประกาศว่าจะปราบการทุจริตไม่ยอมรับว่าตัวเองล้มเหลว ถ้าตัวเองไม่โกง แต่ให้คนอื่นโกง ก็เหมือนโกง
แค่โกงเวลา คนรู้กันทั้งแผ่นดิน ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ หน้าไม่อายจริงๆ
เวลาผ่านไป เบื้องหน้าเบื้องหลังของพวกขบวนการองค์กรนักตีความกฎหมาย เริ่มถูกเปิดโปงว่าพวกร่างรัฐธรรมนูญ กับพวกตัวช่วยรัฐบาลคือพวกเดียวกัน
เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำให้รู้ว่าบ้านเมืองตกทุกข์หนัก ยากที่จะแก้ไข
นักเลือกตั้งแข่งกันแจกผลประโยชน์เอาใจชาวบ้านสะท้อนให้เห็นว่าไม่มีใครน่าไว้ใจ ยิ่งพวกที่อยู่ในรัฐบาลด้วยแล้ว ผลงาน 4 ปีร่วมกันมีแต่ข่าวโกงกินฉาวโฉ่
การเมืองน้ำเน่าบ้านเราไร้ทางออก ไม่มีหนทางจะให้คนดีเข้ามาได้อำนาจรัฐ นักเลือกตั้งพร้อมเครือข่ายหัวคะแนน กลุ่มจัดตั้ง อำนาจเงิน ได้เปรียบทุกยุค
พวกกุมอำนาจรัฐใช้วิธีเพิ่มเงินเดือน ผลประโยชน์ให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น น่าอดสู
จริงอยู่ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นบางหน่วยทำงานหนัก ต้องเสี่ยงภัยกับโรคร้าย มีน้ำใจเสียสละอย่าง อสม. เงินได้รับเพิ่มยังถือว่าน้อยไป แต่การฉวยโอกาสเพิ่มเงินให้ในช่วงนี้ไม่มีความหมายเป็นอย่างอื่น นอกจากการซื้อใจ ว่าซื้อเสียงก็ตรงเกินไป
เดี๋ยวจะมีคนโวยว่าอย่ามาดูถูกกันนะ เงินซื้อทุกคนไม่ได้หรอก ก็ว่าไป!
พฤติกรรมใช้เงินรัฐเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเห็นชัดแล้วจากการประเคนตำแหน่งการเมืองให้คนในพรรค เปิดช่องทางให้ช่วยหาเสียงโดยใช้ตำแหน่ง เงินรัฐ
ถ้าไม่เรียกว่าเป็นการฉวยโอกาสอย่างอัปยศอดสู จะให้เรียกว่าอะไร?
ยิ่งอยู่มาแล้ว 8 ปีอย่างแปดเปื้อนสุดๆ ยังอยากอยู่ต่อ สิ่งศักดิ์สิทธิไม่เป็นใจ น่าจะสำเหนียกได้ว่าถึงเวลาที่จะเลิกสร้างเคราะห์กรรมให้แผ่นดิน
สัญญาณร้ายที่เห็นคือพวกที่แวดล้อม ถ้าไม่สีเทา ก็เป็นพวกเบื้องหลังแปดเปื้อน จัดอยู่ในพวกที่ชาวบ้านเรียกว่า “ศีลเสมอกัน” แต่ไม่ใช่ “ศีล” เป็นจำพวก
ภาษาฝรั่งเรียกว่า “สปีซี่ส์ Species เดียวกัน” ถึงอยู่ร่วมกันได้
นักเลือกตั้งที่เสนอหน้ามาให้เลือก ส่วนมากไม่น่าเลือก ที่น่าเลือกก็มีเงื่อนไขอื่นๆ ที่จะสร้างปัญหาความแตกแยกขัดแย้งในสังคม ทั้งประเด็นการขับเคลื่อนหลักก็ไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์ ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนที่ต้องดิ้นรนเต็มไปด้วยทุกข์
บ้านเมืองมีปัญหาทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ความยากจน ความเหลื่อมล้ำที่นับวันจะห่างกว้างในด้านรายได้ เป็นระบบมือใครยาวสาวได้สาวเอาด้วยทุนใหญ่
ผู้กุมอำนาจแสดงให้เห็นว่าเป็นตัวอวยกลุ่มทุนมั่งคั่งเพื่อผลประโยชน์ การเลือกตั้งครั้งนี้กลุ่มทุนใหญ่ต้องควักกระเป๋าช่วยเพื่อให้ตัวอวยหลักอยู่ในอำนาจ
บ้านเมืองรอดยาก ถ้าแนวโน้มยังเป็นอย่างนี้ ชาวบ้านไม่มีทางลืมตาอ้าปากได้
ใช่ว่าจะไร้ทางออก ถ้าชาวบ้านคนมีสิทธิกาเบอร์ร่วมใจกันกวาดนักเลือกตั้งชุดปัจจุบันให้ตกจากเวที มีวิธีเดียวคือการโวต “ไม่เลือกใคร” เป็นเรื่องยากที่จะสำเร็จ
แต่เคยเกิดขึ้นแล้วในภาคไต้ เมื่อคนร่วมใจกันไม่ไปใช้สิทธิเลือกหลังจากการรณรงค์ทำให้เป็นคดีความ คนติดคุกตะราง เมื่อใช้เป็นเกมกำจัดรัฐบาล
“เงินไม่มา กาไม่เป็น” ยังเป็นมนต์ขลัง เมื่อนักเลือกตั้งทุ่มเงินซื้อเสียง การได้อำนาจรัฐเป็นการถอนทุน ถ้าอยู่รอดนาน 4 ปี ลงทุนอย่างไรก็คุ้ม
ด้วยงบประมาณแต่ละปี ประมาณ 3.5 แสนล้านบาท งาบปีละ 10 เปอร์เซ็นต์ก็เหลือเฟือ แต่ที่ผ่านมา เสียงร่ำลือว่าเขมือบกันมากถึง 30-40 เปอร์เซ็นต์ หรือมากกว่า
ถ้ามีการรณรงค์ ร่วมใจกัน “ไม่เลือกใคร” จะทำให้สอบตกกันหมด ไม่มีสิทธิลงแข่งในรอบต่อไป บางตำบลใช้วิธีนี้ประกาศว่าจะไม่เลือกใคร “ผู้สมัคร ส.ส. ไม่ต้องมา”
จะให้คนคิดเหมือนกันไม่ได้ คนรักชอบกันยังมีอยู่ ถ้ากวาดทิ้งทั้งหมด นักเลือกตั้ง หรือนักการเมืองน้ำดี ที่ยังพอมี ก็หมดโอกาสด้วย
ทั้งไม่มีอะไรรับประกันว่าบรรดา “อสูร” ทั้งหลายจะไม่ส่งทายาทมาแทน เว้นแต่ว่าชาวบ้านจะกวาดทิ้งอีกรอบ ให้พวกเจ้าบุญทุ่มหมดเงินทุน เปิดทางให้คนดีเงินน้อย
ต้องใช้ความตระหนัก จิตสำนึกห่วงใยบ้านเมือง ไม่เอาแต่ได้จากเงินซื้อเสียง บ้านเมืองยังมีปัญหาการศึกษา คุณภาพทรัพยากรมนุษย์ ความอยู่รอดของประเทศ
นี่เป็นวิธีเดียวที่จะล้างบาง หรือล้างไพ่ใหม่ คนที่จะทำต้องมีแนวคิดให้ชาติอยู่รอด การทุจริตในกลุ่มผู้กุมอำนาจ ข้าราชการ พ่อค้า กลุ่มผลประโยชน์อื่นๆ เป็นปัญหาเชิงโครงสร้าง องค์กรอิสระบางแห่งไม่มีความน่าไว้ใจ ไม่น่าเชื่อถือ
กระบวนการยุติธรรมต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ มีปัญหาความน่าเชื่อถือต่างระดับกัน เรื่องฉาวโฉ่ทุกวันนี้สะท้อนให้เห็นว่าผู้กุมอำนาจไร้จิตสำนึกรับผิดชอบต่อปัญหาบ้านเมือง ซ้ำร้ายยังทำตัวเป็นปัญหาหลักของแผ่นดิน เหมือนปลิงดูดเลือด
แผ่นดินไทยอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากร คนมีคุณภาพแค่ไหน ก็มีวันหมด ตัวอย่างมีให้เห็นในประเทศอื่นที่โดนปัญหาประชานิยมถมไม่เต็ม หนี้สิน ทุจริตการเมืองไร้เสถียรภาพ การแย่งอำนาจ ทำให้บ้านเมืองแทบล่มสลายสิ้นชาติ
ยอมรับเถอะ นักเลือกตั้งที่เร่หาเสียง ยังไม่เห็นหน้านักกู้ชาติ มีแต่พวกนักกู้เงิน
ท่านพร้อมกับทางเลือกใหม่ ด้วยการใช้สิทธิ “ไม่เลือกใคร” หรือยัง?