"โสภณ องค์การณ์"
การเมืองสามานย์บ้านเราไม่ละเว้นการแสวงหาผลประโยชน์ทุกรูปแบบเท่าที่จะเป็นไปได้ ทั้งด้านเป็นตัวเงิน การหาคะแนนนิยม และด้านอื่นๆ เอาชีวิตประชาชนไปเป็นเดิมพันในการชิงดีชิงเด่น สะท้อนให้เห็นความอำมหิตเลือดเย็นของนักเลือกตั้ง
และเป็นที่สมเพชเวทนาในชะตากรรมของบ้านเมืองในยุคการเมืองสามานย์ ผสานกับการเถลิงอำนาจของทหารนอกราชการ ซึ่งไม่รู้จักอิ่มเอมกับผลประโยชน์ เสพติดอำนาจงอมแงม ไร้จิตสำนึกว่าตัวเองเป็นอดีตข้าราชการ กินภาษีประชาชน
ที่เห็นสภาพการเมืองสามานย์ และพฤติกรรมของผู้เถลิงอำนาจไม่รู้จักพอดังที่เป็นทุกวันนี้ ทำให้ประชาชนทั่วไปมองไม่เห็นอนาคตว่าบ้านเมืองจะไปดีได้อย่างไร
เอาเพียงแค่ให้รอดวิกฤตจากการระบาดของโรคโควิด-19 ก็ยังต้องเผชิญความทุกข์ยากแค้นแสนสาหัสกับสภาวะเศรษฐกิจตายซาก ยากที่จะฟื้น เพราะต้องแบกภาระหนี้แผ่นดิน ชาวบ้านแบกหนี้ครัวเรือนมากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี
ทุกวันนี้ชาวบ้านเสี่ยงตายกับโรคระบาด ยิ่งกว่าห่าลงเมือง ซ้ำต้องเผชิญกับฝูงห่ากินเมือง แย่งกันสร้างรายได้ไม่รู้สึกอาย เหมือนเป็นโอกาสสุดท้ายก่อนล่มจม
ยิ่งเห็นความอึมครึม ความวิปริตพิสดารเกี่ยวกับเรื่องการจัดการรับมือกับการระบาดของโรคโควิด-19 การจัดซื้อจัดหาวัคซีน การจัดสรรวัคซีนไปยังพื้นที่ต่างๆ ดูช่างเต็มไปด้วยความลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน ก็ยิ่งทำให้ชาวบ้านงุนงงสับสน
จากความสับสนกลายเป็นความสิ้นหวังด้านประสิทธิภาพ ความรู้ความสามารถในการจัดการปัญหาบ้านเมือง ซึ่งลามไปจนกลายเป็นวิกฤติทับซ้อนยากที่จะแก้ไข เพราะการแถลงข่าวแต่ละเรื่องมีแต่ทำให้ชาวบ้านไม่เข้าใจ
นี่หรือคือระบบซิงเกิลคอมมานด์ เป็นการสั่งการแบบรวบยอด บริหารแบบซีอีโอ ผู้นำรัฐบาลคนเดียวเท่านั้นมีอำนาจตัดสินใจ มีเสียงร่ำลือเรื่องไม่ฟังใครคัดค้าน
เรื่องวัคซีน เป็นเรื่องความเป็นความตายของประชาชน ทุกวันนี้ยังไม่มีคำตอบชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับการจัดซื้อจัดหา มีปัญหาอะไร หรือผลประโยชน์ของใคร
ยิ่งมีความพิสดารเมื่อสถาบันราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์จะจัดการสั่งซื้อวัคซีนทางเลือกเอง ก็สะท้อนให้เห็นว่าการจัดการของรัฐบาลนั้นไม่เป็นที่น่าเชื่อถือ น่าไว้วางใจของประชาชนทั่วไป มีปัญหาทุกขั้นตอน ไม่สมกับการบริหารแบบฉุกเฉิน
ที่ผ่านมามีแต่ความสับสนวุ่นวาย ความไม่แน่นอน กระแสข่าวเรื่องการขัดแข้งขัดขา ชิงดีชิงเด่น อิจฉาตาร้อน ไม่ให้อยากให้ใครทำอะไรโดดเด่นเกินหน้าท่านผู้นำ ก็ยิ่งสร้างความอิดหนาระอาใจกับสภาวะที่เป็นอยู่ ทั้งผู้นำก็เผชิญเสียงตำหนิทุกวัน
แต่ก็ยังไม่รู้สึกอินังขังขอบ ไม่รู้สึกรู้สากับปัญหา ยังทำงานเป็นระบบราชการ ไม่สมกับความฉุกเฉิน ในภาวะวิกฤติร้ายแรง แล้วยังหาเวลาไปเล่นกอล์ฟพักผ่อนอารมณ์ทุกวันเสาร์ ปิดสนามกอล์ฟเล่นเป็นวีไอพีในสนามกอล์ฟของเจ้าสัวคนดัง
การเล่นกอล์ฟได้กลายเป็นกิจกรรมสำคัญในวันหยุดสำหรับก๊วนวีไอพีของท่านผู้นำ แทบทุกวันเสาร์ แม้กระทั่งยามวิกฤติอื่นๆ ทั้งช่วงน้ำท่วมเมืองอุบลฯ
ทุกวันนี้ชาวบ้านมีแต่ความว้าวุ่น ว้าเหว่ สิ้นหวังกับความไม่แน่นอนเรื่องวัคซีน ยังมีแต่ราคาคุยกับการมีวัคซีนอยู่ 2 ชนิด ทั้งหายาก การสั่งซื้อขาดตอน บรรดาพ่อมหาจำเริญกุมอำนาจรัฐยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ไม่รู้สึกต้องรับผิดชอบอะไร
วัคซีนในโลกนี้มีผลิตสู้กับโควิด-19 ร่วม 10 ชนิด แต่บ้านเรายังจมปลักอยู่แค่ 2 แบบทั้งไม่มีความแน่นอนว่าที่เหลือจะมีหรือไม่ หรือมาเมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่มี ไม่มาเพราะอะไร ทำไมไม่สั่งซื้อ มีปัญหาอะไรกับการล็อกสเปกตามคำกล่าวหาหรือไม่
อยากถามแบบธรรมดาดังนี้...
ประเทศนี้ได้วางแผนสั่งซื้อวัคซีนกี่ชนิดกันแน่ มีอะไรบ้าง จะได้เมื่อไหร่ จะซื้อทุกชนิด หรือเป็นส่วนใหญ่ เช่น ไฟเซอร์ โมเดิร์นนา จอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน สปุตนิค ไบโอฟาร์ม บ้างหรือไม่ ถ้าไม่ซื้อบางชนิดในกลุ่มเหล่านี้ เป็นเพราะอะไร
ถ้าย้อนกลับไป ทำไมจึงเลือกซื้อเพียง 2 ชนิด และทำไมไม่เข้าร่วมกับโครงการโคแว็กซ์ ซึ่งเป็นแหล่งจัดส่งวัคซีนให้ประเทศต่างๆ มีปัญหาอะไร หรือเป็นความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ คาดการณ์ผิด หรือเป็นเพราะความด้อยความรู้ สติปัญญาหรือไร
ยังมีปัญหาคาใจประชาชนในข้อที่ว่า ทำไมเลือกซื้อวัคซีนราคาแพง ที่ยังไม่ได้รับการรับรองจากองค์การอนามัยโลก ชนิดที่ดี ผ่านการใช้ทั่วโลก ทำไมไม่ซื้อมา
มีอะไรเกี่ยวโยงกับการแสวงหาผลประโยชน์จากการจัดซื้อหรือไม่ และยังมีคำครหาเกี่ยวกับการขายบัตรคิวสำหรับการฉีดวัคซีนบางแห่ง ก็ไม่มีคำอธิบาย
ความล้มเหลวในการจัดการเรื่องต่างๆ เหล่านี้ ถือว่าเป็นความอัปยศ ยังไม่มีใครรับผิดชอบ มีแต่พิธีกรรมและขบวนการหาแพะรับบาป ผู้นำรัฐบาลมีแต่แสวงหาอำนาจ แต่ยังไม่แสดงออกให้เห็นความพร้อมรับสถานการณ์และความรับผิดชอบ
ยิ่งถ้าย้อนไปถึงต้นตอการระบาด ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับการสืบสวนต้นเหตุของการระบาดที่คลัสเตอร์ทองหล่อ ทำเป็นลืม ให้ชาวบ้านสับสนกับเรื่องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ใช้วิกฤติให้เป็นโอกาสให้กลบปัญหาและความล้มเหลวสารพัด
มีคนกลุ่มส่งเสียงขับไล่ผู้นำมาระยะหนึ่งแล้ว เพราะทนรับสภาพความล้มเหลวต่อไปไม่ไหว ยิ่งจะอยู่ต่อไป สร้างภาระหนี้สินให้แผ่นดินและประชาชนจากนี้ ไม่มีวันที่มองเห็นการทำงบประมาณสมดุล ยิ่งเห็นเค้าลางของหายนะรออยู่
วิกฤติของบ้านเมืองจึงไร้ทางออก เพราะความไม่อิ่มกับการเสพติดอำนาจ ชะตากรรมของประเทศไทยน่าจะถึงคราวเคราะห์เพราะมีผู้บริหารไร้ความรู้ ความสามารถ จนไม่รู้สึกและยอมรับว่าตนเองและพวกคือวิกฤติของชาติ
ไม่รู้ว่าคนไทยทั้งแผ่นดินจะหลุดจากบ่วงเวรบ่วงกรรมเมื่อไหร่