เมื่อต้นปี 63 โควิด-19 ได้ระบาดในประเทศไทย และได้ส่งผลกระทบต่อประเทศโดยรวม ทั้งในด้านเศรษฐกิจ และในด้านสังคม
ในด้านเศรษฐกิจเห็นได้ชัดเจนจากการที่รัฐบาลได้ประกาศปิดประเทศ เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อ ทำให้นักท่องเที่ยวต่างประเทศไม่เข้ามา เป็นเหตุให้ผู้ประกอบการธุรกิจโดยเฉพาะธุรกิจบริการ เช่น สายการบิน โรงแรม ร้านอาหาร และทัวร์ เป็นต้น ซึ่งมีรายได้หลักจากนักท่องเที่ยว มีรายได้ลดลงเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอด โดยการลดต้นทุนด้วยการเลิกจ้างพนักงานบางส่วน และบางรายถึงกับปิดกิจการลอยแพพนักงาน ทำให้ลูกจ้างส่วนหนึ่งตกงานเป็นการเพิ่มคนว่างงานจากที่มีอยู่แล้ว ทำให้มากขึ้นไปอีก
ส่วนในด้านสังคม เมื่อปัญหาว่างงานเพิ่มขึ้น ก็เป็นเหตุให้ปัญหาอาชญากรรมโดยเฉพาะการลักเล็กขโมยน้อย ปล้นจี้ชิงทรัพย์ และการค้ายาเสพติดรายย่อย เป็นต้น ได้เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว
นอกจากปัญหาอาชญากรรมเพิ่มขึ้นแล้ว การดำเนินชีวิตของผู้คนในสังคมก็ประสบความยุ่งยาก อันเนื่องมาจากมาตรการป้องกันโควิด-19 เช่น ต้องกักตัวเพื่อตรวจหาเชื้อจากผู้ที่เดินทางเข้ามาจากพื้นที่เสี่ยง และมีการกำหนดเวลาในการเดินทาง เป็นต้น ซึ่งล้วนแล้วแต่ทำให้เกิดความไม่สะดวกในการดำเนินชีวิต แต่ทุกคนก็ต้องยอมรับความลำบาก เพื่อความปลอดภัยของส่วนรวม
นอกจากต้องดำเนินชีวิตภายใต้มาตรการป้องกันแล้ว ทุกคนยังกังวลแต่การแพร่เชื้ออันอาจเกิดขึ้นกับตนเอง และคนในครอบครัว ทำให้อยู่อย่างเป็นทุกข์
ดังนั้น เมื่อมีการระบาดรอบ 2 และมีแนวโน้มว่าจะรุนแรงกว่ารอบแรก ความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็จะต้องเกิดขึ้นแก่ประเทศไทยโดยรวม และแก่คนไทยทุกคนแน่นอน ส่วนจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับศักยภาพในการดำเนินชีวิตของแต่ละบุคคลซึ่งไม่เท่ากัน โดยเฉพาะในด้านเศรษฐกิจ
อะไรทำให้การระบาดในรอบ 2 รุนแรงกว่ารอบแรก และคนไทยทุกคนจะทำอย่างไรเพื่อช่วยให้ประเทศไทยได้รับผลกระทบน้อยที่สุด
เพื่อจะตอบปัญหาใน 2 ประเด็นข้างต้น โดยเฉพาะในประเด็นแรก ขอให้ท่านผู้อ่านย้อนไปดูการระบาดในรอบแรก ก็พอจะอนุมานได้ดังนี้
1. การระบาดในรอบแรกเกิดจากสนามมวย โดยมีผู้ติดเชื้อจากต่างประเทศเข้ามาชมการชกมวยร่วมกับคนจำนวนมาก จึงทำให้การติดเชื้อกระจายออกไปยังผู้ที่ได้สัมผัสใกล้ชิด แต่ก็อยู่ในวงจำกัด จึงง่ายต่อการติดตามเพื่อตรวจหาเชื้อ ทั้งยังได้รับความร่วมมือจากประชาชนเป็นอย่างดี ประกอบกับบุคลากรทางการแพทย์ได้ทุ่มเทการทำงานอย่างเต็มที่ จึงทำให้การรักษาผู้ป่วยได้รวดเร็วทันท่วงที และป้องกันการแพร่เชื้อได้อย่างมีประสิทธิภาพ จะเห็นได้จากจำนวนเพียง 3,000 กว่าคน และเสียชีวิตเพียง 50 กว่าคน
2. แต่การระบาดรอบ 2 ได้เกิดจากแหล่งแพร่เชื้อ 2 แห่ง และแต่ละแห่งไม่ทราบจำนวนผู้ที่ติดเชื้อที่แน่นอน จึงยากแก่การติดตามตัวเพื่อตรวจหาเชื้อ และทำการรักษา ทั้งนี้ด้วยเหตุปัจจัยดังต่อไปนี้
1. แหล่งแรกเกิดจากตลาดกลางกุ้งที่จังหวัดสมุทรสาคร ซึ่งเป็นที่ซึ่งมีผู้คนจากที่ต่างๆ เข้ามาติดต่อซื้อขาย ประกอบกับจังหวัดสมุทรสาครเป็นแหล่งทำอุตสาหกรรมการประมง โดยใช้แรงงานต่างด้าวเป็นจำนวนมาก และส่วนใหญ่เป็นชาวเมียนมา ซึ่งเป็นประเทศที่โควิด-19 กำลังระบาดหนักอยู่ในขณะนี้ จึงยากที่จะติดตามหาตัวผู้แพร่เชื้อ และทำการควบคุมให้อยู่ในวงจำกัดได้ทันท่วงที
2. แหล่งที่ 2 เกิดจากบ่อนการพนันที่จังหวัดระยอง และเป็นบ่อนเถื่อน จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครเป็นผู้แพร่เชื้อ และผู้ที่ได้รับเชื้อมีจำนวนเท่าใด และจากที่ไหนบ้าง ดังนั้น การติดตามเพื่อตรวจหาผู้ติดเชื้อเพื่อทำการรักษา และควบคุมการแพร่เชื้อทำได้ยาก
ส่วนประเด็นว่า ประชาชนจะทำอย่างไรนั้น ก็คงบอกได้ว่าจะต้องให้ความร่วมมือกับรัฐ ในทำนองเดียวกันกับครั้งแรกเพียงแต่จะต้องมากกว่าเดิม
อีกประการหนึ่ง ถ้ามองถึงการระบาดรอบใหม่แล้ว การระบาดคราวนี้จะต้องกินเวลาไปถึง 27 ก.พ. 64 แล้วค่อยๆ ลดลง และควบคุมได้หลัง 29 มี.ค. 64 ไปแล้ว
