วานนี้ (26ธ.ค.) ศาลปกครองกลางมีคำพิพากษายกฟ้องในคดีที่ นายชนน์กฤษฎ์ บุญรามณรงค์ และนายภีรสิทธิ์ จิระวงศ์ไพศาล ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ยื่นฟ้อง ผู้บัญชาการตำรวจนครบาล (ผบช.น.) และผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร (ผู้ว่าฯ กทม.) กรณีออกข้อบังคับเจ้าพนักงานจราจรในเขต กทม.ว่าด้วยการห้ามรถบางชนิดและล้อเลื่อนลากเข็นเดินบนสะพานข้ามทางร่วมทางแยก สะพานยกระดับ สะพานข้ามแม่น้ำ และในอุโมงค์ลอดทางร่วมทางแยก พ.ศ.2559 ลงวันที่ 27 มิ.ย.2559 และกำหนดห้ามไม่ให้รถจักรยานยนต์ จักรยาน รถยนต์สามล้อ และล้อเลื่อนลากเข็นทุกชนิดเดินบนสะพานข้ามทางร่วมทางแยกจำนวน 39 สะพาน และอุโมงค์ลอดทางร่วมทางแยก จำนวน 5 อุโมงค์ ใน กทม.
โดย ศาลให้เหตุผล ว่า ข้อบังคับดังกล่าวเป็นกฎที่ไม่ได้มีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมต่อบุคคลที่ใช้ยานพาหนะดังกล่าว ดังนั้นเหตุผลในการออกข้อบังคับที่ว่า เพื่อให้เกิดผลดีต่อการจัดการจราจรโดยรวม ลดอุบัติเหตุบนสะพานและอุโมงค์ทางร่วมทางแยก จึงรับฟังได้ ที่ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์อ้างว่า เป็นการออกข้อบังคับตามอำเภอใจ เลือกปฏิบัติจึงไม่อาจรับฟังได้ ข้อบังคับดังกล่าวจึงเป็นการกระทำเท่าที่จำเป็นเพื่อประโยชน์แก่สาธารณะโดยรวม และเพื่อรักษาความปลอดภัย ความสะดวกในการจราจร และไม่กระทบกระเทือนสิทธิเสรีภาพในการเดินทางของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ ตามที่ มาตรา 29, มาตรา 34 ของรัฐธรรมนูญ 2550 และมาตรา 4 ของรัฐธรรมนูญชั่วคราว 2557.
โดย ศาลให้เหตุผล ว่า ข้อบังคับดังกล่าวเป็นกฎที่ไม่ได้มีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมต่อบุคคลที่ใช้ยานพาหนะดังกล่าว ดังนั้นเหตุผลในการออกข้อบังคับที่ว่า เพื่อให้เกิดผลดีต่อการจัดการจราจรโดยรวม ลดอุบัติเหตุบนสะพานและอุโมงค์ทางร่วมทางแยก จึงรับฟังได้ ที่ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์อ้างว่า เป็นการออกข้อบังคับตามอำเภอใจ เลือกปฏิบัติจึงไม่อาจรับฟังได้ ข้อบังคับดังกล่าวจึงเป็นการกระทำเท่าที่จำเป็นเพื่อประโยชน์แก่สาธารณะโดยรวม และเพื่อรักษาความปลอดภัย ความสะดวกในการจราจร และไม่กระทบกระเทือนสิทธิเสรีภาพในการเดินทางของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ ตามที่ มาตรา 29, มาตรา 34 ของรัฐธรรมนูญ 2550 และมาตรา 4 ของรัฐธรรมนูญชั่วคราว 2557.
