อนาคตของอังกฤษและยุโรปยังไม่มีใครคาดเดาได้ว่าจะเป็นอย่างไร นักวิเคราะห์ ผู้รู้ต่างๆ แสดงความเห็นไปต่างๆ นานา แต่ยังขบไม่แตกว่าภารกิจที่จะทำให้อังกฤษออกไปได้โดยไม่ส่งผลกระทบรุนแรงนั้นจะทำอย่างไร ผู้นำชาติยุโรปประชุมได้ถกปัญหาร่วมกันวันจันทร์
วันอังคารนี้ก็จะประชุมร่วมกับนายกรัฐมนตรีอังกฤษ เดวิด คาเมรอน ซึ่งอำนาจต่อรองลดหายไปเยอะ เพราะตัวเองประกาศว่าจะอยู่ในตำแหน่งจนถึงเดือนตุลาคมปีนี้ ขณะที่อังกฤษเองก็ยังไม่รู้ว่าคนจะมาแทนคาเมรอนเป็นใคร ใครอยากเป็นเพื่อรับงานหนัก
ว่ากันง่ายๆ จากนี้อีก 2 ปี งานหลักคือจัดการให้อังกฤษต้องออกจากประชาคมยุโรป ขณะที่สกอตแลนด์ และเวลส์ คงออกจากสหราชอาณาจักร ส่วนไอร์แลนด์เหนือคงเข้าร่วมกับสาธารณรัฐไอร์แลนด์เป็นชาติเดียวกันหลังจากโดนแยกตัวโดยอำนาจอังกฤษ
อังกฤษที่เหลือจะน้อยลงทั้งพื้นที่ พลังการเมืองระหว่างประเทศ เศรษฐกิจ เสียงจะเบาลงในเวทีสากลในคณะมนตรีความมั่นคง ในนาโต และจะทำอะไรกับยุโรปด้านการค้า การทำงานจะไม่ง่ายเหมือนเดิม นี่เป็นผลพวงของคนอังกฤษที่กำหนดชะตากรรมตัวเอง
ถ้ามีการลงประชามติรอบ 2 ตามคำร้องของคนกว่า 3 ล้านคนที่เข้าชื่อไปยื่นให้รัฐสภาอังกฤษ มีความเป็นไปได้สูงว่าฝ่ายต้องการอยู่ต่อในอียูจะชนะ เพราะช่วงนี้เริ่มเห็นผลรางๆ แล้วว่าสิ่งที่จะตามมานั้นส่วนหนึ่งคือความลำบากในการใช้ชีวิตร่วมกับคนยุโรป
ส่วนอียูจะแตกเละตามมา มีชาติอื่นๆ ถอนตัวออกไปหรือไม่ต้องดูกระแสและอารมณ์ความรู้สึกชาตินิยม แต่คนอังกฤษได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคนที่ลงคะแนนเสียงให้ออกนั้นได้สารภาพว่า “รู้เท่าไม่ถึงการณ์” เสียใจที่ทำให้เกิดความวุ่นวายไม่รู้จะจบอย่างไร
คนไทยบ้านเรารอดูต่อไปก็แล้วกัน เมื่อคนอังกฤษ คนยุโรป และคนทั่วโลกมีส่วนได้ส่วนเสียมากกว่าเรายังไม่รู้ แล้วเราจะไปเดือดร้อนมากทำไม เพราะส่วนเกี่ยวข้องของเรามีน้อย อาจดีด้วยซ้ำที่ยุโรปและอังกฤษไม่มีโอกาสจ้องหาเรื่องกับเราเพราะปัญหาของตัวเอง
ที่เสียดายคือพวกสารเลว นักรับจ้างสู้แล้วรวยขี้ข้าขบวนการเหลี่ยมเร่ร่อนในบ้านเราที่นิยมชักศึกเข้าบ้านนั่นแหละที่จะขาดตัวช่วยสำคัญ ทำมาหากินได้ยากขึ้น ที่ผ่านมาก็ได้อียูเป็นตัวรับเรื่องร้องเรียนสารพัดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองอวยในการวางบิลกับนายทาส
พวกสารเลวมักจะไปร้องกับคุณพ่ออเมริกา คุณพ่อยูเอ็น คุณพ่ออียู เพื่อมาหาเรื่องรัฐบาล ใครมาบริหารบ้านเมือง ถ้าไม่ใช่รัฐบาลกลุ่มเหลี่ยมจะโดน 3 กลุ่มฝรั่งนี้รุมกินโต๊ะเป็นประจำ ทั้งเรื่องการเมืองประชาธิปไตย การเลือกตั้ง มาตรา 112 สิทธิมนุษยชน ฯลฯ
แม้กระทั่งเรื่องประชามติในอังกฤษ ขบวนการสารเลวก็ยังเอามาตีกิน รุกไล่คุณท่านให้ตอบคำถามว่า “จะลาออกมั้ย ถ้าประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญไม่ผ่าน” หวังสูงจะกดดันให้คุณท่านผู้นำใช้มาตรฐานการเมืองหน้าบางแบบอังกฤษ ต้องลาออกเหมือนนายคาเมรอน
ก็โดนคุณท่านตอกแบบนิ่มๆ ง่ายๆ แปลความได้ว่า “กูไม่ออก มีอะไรมั้ย” แต่คุณท่านไม่ได้ว่าห้วนๆ อย่างนั้น เพียงแต่ตอบคำถามด้วยการอธิบายความยืดยาวว่า
“เทียบกันอย่างไร มันเป็นคนละเรื่องกัน ทำไมจะให้ผมลาออกใช่หรือไม่ ผมไม่ออกหรอก ผมเป็นคนกำหนดกติกาของผม เขาไม่ได้มาแบบผม บ้านเมืองเขาไม่มีปัญหาแบบบ้านเรา แล้วจะไม่รับผิดชอบกันเลยหรือ ทุกคนจะไม่ร่วมรับผิดชอบอะไรกับผมเลยหรือ สำหรับผมรับผิดชอบอยู่แล้วที่เข้ามาทำงานครั้งนี้ แล้วคนอื่นไม่รับผิดชอบอนาคตประเทศไทยเลยหรืออย่างไร ทำไมอนาคตประเทศอยู่ที่ผมคนเดียวหรืออย่างไร ทำไมถึงไม่ช่วยกันบ้าง วันนี้สวดมนต์ไปแล้วใจเย็นเพราะได้สวดมนต์”
ได้ฟังเต็ม 2 รูหูแล้ว พวกแกนนำขบวนการสารเลวทั้งหลายจะหงายเงิบไป ยิ้มแห้งๆ หรือยังทำหน้าด้านๆ ตามอุปนิสัยถาวรอย่างเดิมอยู่ ก็สุดแล้วแต่อารมณ์ อย่างน้อยที่สุด ก็จะให้คำพูดประโยคนี้คุณท่านผู้นำไทยเอาไปต่อยอดตีกินอีกว่าการเมืองไทยขาดสปิริต
ขบวนการสารเลวไม่ยอมมองตัวเองว่าพฤติกรรมที่ผ่านมานั้น มีคุณค่าเพียงใดสำหรับประชาธิปไตย ทั้งๆ ที่ชาวบ้านได้เห็นมาโดยตลอดว่าความเคลื่อนไหวนั้นเป็นขบวนการสู้แล้วรวยเพื่อกังฉินหนีคุก หลอกชาวบ้านให้มาลำบากตากแดด ติดคุกแทน
ขบวนการปล้นห้างเผาเมืองอยู่นอกคุกเสวยสุขกับเงินโกงเมืองจากนายทาส รับงานป่วนประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญได้ทุกวันนี้เพราะกระบวนการยุติธรรมขั้นต้น ขั้นกลางบ้านเราไม่เอาไหนมายาวนาน เผาเมืองมาตั้งแต่ปี 2552-53 คดียังต้องรอกระบวนการทางศาล
ถ้าเป็นประเทศอื่นๆ มีกระบวนการยุติธรรมขื่อแปสมบูรณ์ ขบวนการสู้แล้วรวยเพื่อกังฉินเหลี่ยมคงอยู่ในคุกไม่เห็นเดือนเห็นตะวันตลอดชีวิต หรือโดนประหารชีวิตไปแล้ว!
เมื่ออะไรๆ ยังเป็นแบบไทยๆ เพื่อสังคมแบบไทยๆ ทุกอย่างก็เดินไปตามรูปแบบจังหวะการก้าวย่างแบบไทยๆ จนกว่าจะมีการปฏิรูปให้ระบบคุณธรรม ความถูกต้องดีงาม กระบวนการยุติธรรมแท้จริงเข้ามาแทนที่ระบบเสื่อมทรามมีแต่การทุจริตทั่วทุกหัวระแหง
เมื่อทุกอย่างเป็นแบบไทยๆ แต่รัฐธรรมนูญไทยถูกร่างโดยพวกที่แบกปริญญามาจากเยอรมนี ฝรั่งเศส อังกฤษ สหรัฐฯ และสถาบันการศึกษาภายในประเทศ ดังนั้นเนื้อหากฎหมายสูงสุดจึงไม่ต่างจากจับฉ่าย แกงโฮะ รสชาติแปรเปลี่ยนไปตามส่วนผสม กาลเวลา
ถ้าอยากรู้ว่าประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญจะผ่านหรือไม่ผ่าน ต้องรอความแน่นอนเสียก่อนว่าจะมีประชามติตามวันที่กำหนดหรือไม่ เพราะสถานการณ์ในประเทศมักเกิดตัวแปร ปัจจัยแปรผัน ตามที่กำหนดได้หรือไม่ได้ หรือสร้างให้เกิดสถานการณ์ขึ้นได้เช่นกัน
ว่าง่ายๆ “ถ้าจะมีประชามติ ต้องแน่ใจว่าผ่าน ถ้าดูแล้วจะไม่ผ่าน ก็ไม่มีประชามติ” ถ้าผ่านหรือไม่ผ่านจะเกิดอะไรขึ้น สภาวะอึมครึมคงไม่ต่างจากอนาคตของอังกฤษและยุโรป
วันอังคารนี้ก็จะประชุมร่วมกับนายกรัฐมนตรีอังกฤษ เดวิด คาเมรอน ซึ่งอำนาจต่อรองลดหายไปเยอะ เพราะตัวเองประกาศว่าจะอยู่ในตำแหน่งจนถึงเดือนตุลาคมปีนี้ ขณะที่อังกฤษเองก็ยังไม่รู้ว่าคนจะมาแทนคาเมรอนเป็นใคร ใครอยากเป็นเพื่อรับงานหนัก
ว่ากันง่ายๆ จากนี้อีก 2 ปี งานหลักคือจัดการให้อังกฤษต้องออกจากประชาคมยุโรป ขณะที่สกอตแลนด์ และเวลส์ คงออกจากสหราชอาณาจักร ส่วนไอร์แลนด์เหนือคงเข้าร่วมกับสาธารณรัฐไอร์แลนด์เป็นชาติเดียวกันหลังจากโดนแยกตัวโดยอำนาจอังกฤษ
อังกฤษที่เหลือจะน้อยลงทั้งพื้นที่ พลังการเมืองระหว่างประเทศ เศรษฐกิจ เสียงจะเบาลงในเวทีสากลในคณะมนตรีความมั่นคง ในนาโต และจะทำอะไรกับยุโรปด้านการค้า การทำงานจะไม่ง่ายเหมือนเดิม นี่เป็นผลพวงของคนอังกฤษที่กำหนดชะตากรรมตัวเอง
ถ้ามีการลงประชามติรอบ 2 ตามคำร้องของคนกว่า 3 ล้านคนที่เข้าชื่อไปยื่นให้รัฐสภาอังกฤษ มีความเป็นไปได้สูงว่าฝ่ายต้องการอยู่ต่อในอียูจะชนะ เพราะช่วงนี้เริ่มเห็นผลรางๆ แล้วว่าสิ่งที่จะตามมานั้นส่วนหนึ่งคือความลำบากในการใช้ชีวิตร่วมกับคนยุโรป
ส่วนอียูจะแตกเละตามมา มีชาติอื่นๆ ถอนตัวออกไปหรือไม่ต้องดูกระแสและอารมณ์ความรู้สึกชาตินิยม แต่คนอังกฤษได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคนที่ลงคะแนนเสียงให้ออกนั้นได้สารภาพว่า “รู้เท่าไม่ถึงการณ์” เสียใจที่ทำให้เกิดความวุ่นวายไม่รู้จะจบอย่างไร
คนไทยบ้านเรารอดูต่อไปก็แล้วกัน เมื่อคนอังกฤษ คนยุโรป และคนทั่วโลกมีส่วนได้ส่วนเสียมากกว่าเรายังไม่รู้ แล้วเราจะไปเดือดร้อนมากทำไม เพราะส่วนเกี่ยวข้องของเรามีน้อย อาจดีด้วยซ้ำที่ยุโรปและอังกฤษไม่มีโอกาสจ้องหาเรื่องกับเราเพราะปัญหาของตัวเอง
ที่เสียดายคือพวกสารเลว นักรับจ้างสู้แล้วรวยขี้ข้าขบวนการเหลี่ยมเร่ร่อนในบ้านเราที่นิยมชักศึกเข้าบ้านนั่นแหละที่จะขาดตัวช่วยสำคัญ ทำมาหากินได้ยากขึ้น ที่ผ่านมาก็ได้อียูเป็นตัวรับเรื่องร้องเรียนสารพัดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองอวยในการวางบิลกับนายทาส
พวกสารเลวมักจะไปร้องกับคุณพ่ออเมริกา คุณพ่อยูเอ็น คุณพ่ออียู เพื่อมาหาเรื่องรัฐบาล ใครมาบริหารบ้านเมือง ถ้าไม่ใช่รัฐบาลกลุ่มเหลี่ยมจะโดน 3 กลุ่มฝรั่งนี้รุมกินโต๊ะเป็นประจำ ทั้งเรื่องการเมืองประชาธิปไตย การเลือกตั้ง มาตรา 112 สิทธิมนุษยชน ฯลฯ
แม้กระทั่งเรื่องประชามติในอังกฤษ ขบวนการสารเลวก็ยังเอามาตีกิน รุกไล่คุณท่านให้ตอบคำถามว่า “จะลาออกมั้ย ถ้าประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญไม่ผ่าน” หวังสูงจะกดดันให้คุณท่านผู้นำใช้มาตรฐานการเมืองหน้าบางแบบอังกฤษ ต้องลาออกเหมือนนายคาเมรอน
ก็โดนคุณท่านตอกแบบนิ่มๆ ง่ายๆ แปลความได้ว่า “กูไม่ออก มีอะไรมั้ย” แต่คุณท่านไม่ได้ว่าห้วนๆ อย่างนั้น เพียงแต่ตอบคำถามด้วยการอธิบายความยืดยาวว่า
“เทียบกันอย่างไร มันเป็นคนละเรื่องกัน ทำไมจะให้ผมลาออกใช่หรือไม่ ผมไม่ออกหรอก ผมเป็นคนกำหนดกติกาของผม เขาไม่ได้มาแบบผม บ้านเมืองเขาไม่มีปัญหาแบบบ้านเรา แล้วจะไม่รับผิดชอบกันเลยหรือ ทุกคนจะไม่ร่วมรับผิดชอบอะไรกับผมเลยหรือ สำหรับผมรับผิดชอบอยู่แล้วที่เข้ามาทำงานครั้งนี้ แล้วคนอื่นไม่รับผิดชอบอนาคตประเทศไทยเลยหรืออย่างไร ทำไมอนาคตประเทศอยู่ที่ผมคนเดียวหรืออย่างไร ทำไมถึงไม่ช่วยกันบ้าง วันนี้สวดมนต์ไปแล้วใจเย็นเพราะได้สวดมนต์”
ได้ฟังเต็ม 2 รูหูแล้ว พวกแกนนำขบวนการสารเลวทั้งหลายจะหงายเงิบไป ยิ้มแห้งๆ หรือยังทำหน้าด้านๆ ตามอุปนิสัยถาวรอย่างเดิมอยู่ ก็สุดแล้วแต่อารมณ์ อย่างน้อยที่สุด ก็จะให้คำพูดประโยคนี้คุณท่านผู้นำไทยเอาไปต่อยอดตีกินอีกว่าการเมืองไทยขาดสปิริต
ขบวนการสารเลวไม่ยอมมองตัวเองว่าพฤติกรรมที่ผ่านมานั้น มีคุณค่าเพียงใดสำหรับประชาธิปไตย ทั้งๆ ที่ชาวบ้านได้เห็นมาโดยตลอดว่าความเคลื่อนไหวนั้นเป็นขบวนการสู้แล้วรวยเพื่อกังฉินหนีคุก หลอกชาวบ้านให้มาลำบากตากแดด ติดคุกแทน
ขบวนการปล้นห้างเผาเมืองอยู่นอกคุกเสวยสุขกับเงินโกงเมืองจากนายทาส รับงานป่วนประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญได้ทุกวันนี้เพราะกระบวนการยุติธรรมขั้นต้น ขั้นกลางบ้านเราไม่เอาไหนมายาวนาน เผาเมืองมาตั้งแต่ปี 2552-53 คดียังต้องรอกระบวนการทางศาล
ถ้าเป็นประเทศอื่นๆ มีกระบวนการยุติธรรมขื่อแปสมบูรณ์ ขบวนการสู้แล้วรวยเพื่อกังฉินเหลี่ยมคงอยู่ในคุกไม่เห็นเดือนเห็นตะวันตลอดชีวิต หรือโดนประหารชีวิตไปแล้ว!
เมื่ออะไรๆ ยังเป็นแบบไทยๆ เพื่อสังคมแบบไทยๆ ทุกอย่างก็เดินไปตามรูปแบบจังหวะการก้าวย่างแบบไทยๆ จนกว่าจะมีการปฏิรูปให้ระบบคุณธรรม ความถูกต้องดีงาม กระบวนการยุติธรรมแท้จริงเข้ามาแทนที่ระบบเสื่อมทรามมีแต่การทุจริตทั่วทุกหัวระแหง
เมื่อทุกอย่างเป็นแบบไทยๆ แต่รัฐธรรมนูญไทยถูกร่างโดยพวกที่แบกปริญญามาจากเยอรมนี ฝรั่งเศส อังกฤษ สหรัฐฯ และสถาบันการศึกษาภายในประเทศ ดังนั้นเนื้อหากฎหมายสูงสุดจึงไม่ต่างจากจับฉ่าย แกงโฮะ รสชาติแปรเปลี่ยนไปตามส่วนผสม กาลเวลา
ถ้าอยากรู้ว่าประชามติเรื่องรัฐธรรมนูญจะผ่านหรือไม่ผ่าน ต้องรอความแน่นอนเสียก่อนว่าจะมีประชามติตามวันที่กำหนดหรือไม่ เพราะสถานการณ์ในประเทศมักเกิดตัวแปร ปัจจัยแปรผัน ตามที่กำหนดได้หรือไม่ได้ หรือสร้างให้เกิดสถานการณ์ขึ้นได้เช่นกัน
ว่าง่ายๆ “ถ้าจะมีประชามติ ต้องแน่ใจว่าผ่าน ถ้าดูแล้วจะไม่ผ่าน ก็ไม่มีประชามติ” ถ้าผ่านหรือไม่ผ่านจะเกิดอะไรขึ้น สภาวะอึมครึมคงไม่ต่างจากอนาคตของอังกฤษและยุโรป
