1. “สัมผัสทุกข์ในโรงพยาบาล”
มาเฝ้าไข้ในโรงพยาบาล
สัมผัสทุกข์ทรมาน การป่วยไข้
วิบากกรรมแห่งมนุษย์ทุกเพศวัย
ปรากฏให้เห็นในโรงพยาบาล
ภาพเกิดแก่ เจ็บตาย ฉายชัด
ความไม่เที่ยง และวิบัติแห่งสังขาร
ตั้งอยู่ แล้วดับไปในกาล
พินิจผ่านปัญญาญาณ ปลดปลง
ตึกคลอด ก่อกำเนิดเกิดชีวิต
ห้องดับจิต คืนจิตวิญญาณส่ง
สุขทุกข์ สลับเปลี่ยนเวียนเป็นวง
เป็นวัฏจักร ดำรงโลกธรรม
อนิจจาวตสังขารา
สื่อมา ขัดเกลา ทุกเช้าค่ำ
ไม่มีโรคคือลาภประเสริฐไม่เกิดไม่จำ
รอจนถึงสัจธรรม ในโรงพยาบาล
ทุกข์ทุรน ทั้งคนเจ็บ และคนเฝ้า
เพ่งกรรมใหม่กรรมเก่าเป็นกรรมฐาน
ศูนย์รวมแห่งโรคยา สาธารณ์
ประคองจิต วิญญาณมาเยียวยา
มาเรียนรู้ เท่าทัน แห่งสุขทุกข์
มาปลอบปลุกใจอ่อนแอให้แก่กล้า
มารู้ซึ้ง โรคยา อโรคยา
กำหนดจิตแผ่เมตตาในโรงพยาบาล
ว.แหวนลงยา
2. “เกิด แก่ เจ็บ...”
วัยเจ็บป่วยเป็นธรรมดา
พึ่งหมอพึ่งยาพึ่งโชคช่วย
สำคัญใจอย่าอ่อนล้าอ่อนระทวย
ใจอย่าป่วยตามกายทำใจดีดี
สังขารทั้งหลายนั้นไม่เที่ยง
ตั้งอยู่แล้วก็เอียงไปตามวิถี
เจ็บป่วยก็รักษาอย่ารอรี
ซ่อมบำรุงส่วนที่สึกหรอไป
ยังไม่เจ็บไม่ป่วยก็อย่าประมาท
ดูแลไฟธาตุให้ลื่นไหล
บำรุงทั้งร่างกายและจิตใจ
ให้เหมาะสมตามวัยไกลโรคา
จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ท่านกล่าวไว้
เจ็บป่วยต้องปลุกใจให้แกร่งกล้า
จิตใจดีมีสุขทุกเวลา
อโรคยา ปรมาลาภา ทุกท่านเทอญ
ว.แหวนลงยา
มาเฝ้าไข้ในโรงพยาบาล
สัมผัสทุกข์ทรมาน การป่วยไข้
วิบากกรรมแห่งมนุษย์ทุกเพศวัย
ปรากฏให้เห็นในโรงพยาบาล
ภาพเกิดแก่ เจ็บตาย ฉายชัด
ความไม่เที่ยง และวิบัติแห่งสังขาร
ตั้งอยู่ แล้วดับไปในกาล
พินิจผ่านปัญญาญาณ ปลดปลง
ตึกคลอด ก่อกำเนิดเกิดชีวิต
ห้องดับจิต คืนจิตวิญญาณส่ง
สุขทุกข์ สลับเปลี่ยนเวียนเป็นวง
เป็นวัฏจักร ดำรงโลกธรรม
อนิจจาวตสังขารา
สื่อมา ขัดเกลา ทุกเช้าค่ำ
ไม่มีโรคคือลาภประเสริฐไม่เกิดไม่จำ
รอจนถึงสัจธรรม ในโรงพยาบาล
ทุกข์ทุรน ทั้งคนเจ็บ และคนเฝ้า
เพ่งกรรมใหม่กรรมเก่าเป็นกรรมฐาน
ศูนย์รวมแห่งโรคยา สาธารณ์
ประคองจิต วิญญาณมาเยียวยา
มาเรียนรู้ เท่าทัน แห่งสุขทุกข์
มาปลอบปลุกใจอ่อนแอให้แก่กล้า
มารู้ซึ้ง โรคยา อโรคยา
กำหนดจิตแผ่เมตตาในโรงพยาบาล
ว.แหวนลงยา
2. “เกิด แก่ เจ็บ...”
วัยเจ็บป่วยเป็นธรรมดา
พึ่งหมอพึ่งยาพึ่งโชคช่วย
สำคัญใจอย่าอ่อนล้าอ่อนระทวย
ใจอย่าป่วยตามกายทำใจดีดี
สังขารทั้งหลายนั้นไม่เที่ยง
ตั้งอยู่แล้วก็เอียงไปตามวิถี
เจ็บป่วยก็รักษาอย่ารอรี
ซ่อมบำรุงส่วนที่สึกหรอไป
ยังไม่เจ็บไม่ป่วยก็อย่าประมาท
ดูแลไฟธาตุให้ลื่นไหล
บำรุงทั้งร่างกายและจิตใจ
ให้เหมาะสมตามวัยไกลโรคา
จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ท่านกล่าวไว้
เจ็บป่วยต้องปลุกใจให้แกร่งกล้า
จิตใจดีมีสุขทุกเวลา
อโรคยา ปรมาลาภา ทุกท่านเทอญ
ว.แหวนลงยา
