ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่อยากแนะนำก็คือ โคะอิสุมิ เคียวโกะ (小泉 今日子) หรือที่รู้จักในชื่อเล่นว่า คยอง-คยอง (キョンキョン) หรือ KYON2
เข้ามาในวงการบันเทิงในปี 1981 ด้วยการเป็นนักร้องผู้ชนะจากการเข้าประกวดร้องเพลงในรายการ สะตาร์ ตันโจ (スター誕生) เช่นเดียวกับ อะกินะ นะกะโมริ (中森明菜) และ มัทซึดะ เซโกะ (松田聖子) แต่รุ่นหลังกว่า
เพลงแรกที่ร้องคือ วะตะชิ จูโรคไซ้ (私の16才) ในปี 1982 http://www.youtube.com/watch?v=jm_gdVCuY9A แต่ไม่ดัง ต้องรอจนอีก 2 ปีให้หลังในปี 1983 จึงเริ่มมีผู้ฟังสนใจและเพลงสามารถไต่อันดับเข้าสู่ 10 อันดับแรกยอดขายแผ่นซิงเกิ้ลที่จัดโดย Oricon (เหมือน บิลบอร์ด ของสหรัฐฯ)
เพลงที่ได้อันดับ 1 ของ Oricon เพลงแรกของเธอคือ นะกิซะ โนะ ไฮคะระ นิงเกียว (渚のはいから人魚) ในปี 1984 จากนั้นก็ไม่มีอะไรหยุดเธอจากความดังเอาไว้ได้ ในช่วงปี 1984-5 มีเพลงติดอันดับ 1 ถึง 7 เพลง
ถ้า เซโกะ ได้ฉายาเป็น เจ้าแม่ไอดอลตลอดกาล เธอนี่แหละคือต้นธารของคำว่า ไอดอล ที่ใช้เรียกนักร้อง Teen Age ญี่ปุ่นยุคต้นทศวรรษที่ 1980 จากเพลงอันดับหนึ่งในหลายๆ เพลงของเธอ นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル) ในปี 1985 ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มีคำเรียกนักร้องกลุ่มนี้ที่ได้ความหมายเช่นนี้มาก่อน ใครได้ดูได้ฟังเพลงนี้แล้วก็ต้องบอกว่าเธอคือไอดอลอย่างแน่นอน
ฉายาอีกอันหนึ่งก็คือ เจ้าแม่ 10% มิใช่การกินหัวคิว หากแต่เป็นโฆษณาที่เมื่อใช้เธอแสดงทำให้สินค้านั้นๆ มียอดขายเพิ่มขึ้นกว่าเดิม 10% จะเป็นด้วยเหตุบังเอิญหรืออย่างไรก็ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ แต่ก็มีกิจการห้างร้านเป็นจำนวนมากที่คิดว่าจ้างเธอแล้วคุ้มกับที่จะขายได้เพิ่ม อย่างน้อยเครื่องสำอางชิเซโด (資生堂) ก็ใช้บริการของเธอมากว่า 10 ปีแล้ว
ด้วยขนาดกะทัดรัดส่วนสูงเพียง 154 ซม. ซึ่งมิใช่สูงยาวเข่าดีเหมือนเหล่านางแบบทั่วไป การปรับภาพลักษณ์ให้เป็น “ไอดอล” ตัดผมสั้น เสื้อผ้าสุดเปรี้ยว และที่สำคัญก็คือการใช้ชื่อเล่น คยอง-คยอง (キョンキョン) หรือ KYON2 แทน เคียวโกะ หรือ โคะอิสุมิ ที่ยาวและเชยจึงเป็นส่วนสนับสนุน ลองเปรียบเทียบดูกับคลิปเพลงแรกข้างบนกับข้างล่างจะเห็นความแตกต่างและจุดขายอย่างชัดเจน
ด้วยเสียงที่ติดจมูกเหมือนคนร้องเพลงเสียงสูงไม่ได้ขาดพลัง การเลือกเพลงที่ร้องและเพลงที่ได้รับความนิยมจึงออกไปในแนวเพลงที่สนุกและมีจังหวะเร้าใจมากกว่าเพลงช้าแบบบัลลาดหวานๆ ที่อาศัยการร้องแบบชัดถ้อยชัดคำเช่น เซโกะ
เส้นแบ่งแดนระหว่างนักร้องกับนักแสดงนั้นมีนักร้องหลายคนก้าวข้ามไม่ได้ แต่เธอทำได้และทำได้ดีเสียด้วย หลังจากหยุดชีวิตแต่งงานด้วยการหย่า งานการแสดงดูเหมือนจะรุ่งโรจน์มากกว่างานร้องเพลง หลายคนอาจจำได้กับ บทแม่นางเอกใน อามะจัง (あまちゃん) ซีรีย์ที่โด่งดังของ NHK หรือบทนำที่แสดงเป็นเมียของสามีที่ปิดบังการตกงานของตนเองใน Tokyo Sonata แต่ที่อยากจะแนะนำก็คือบทของแม่ใน ไมนิจิ ก้าซัง (毎日かあさん) ที่แสดงคู่กับสามีที่เคยเป็นสามีเก่าของเธอในชีวิตจริงได้อย่างไม่เคอะเขิน
ก่อนจะจบก็มีเพลงจาก “ผู้หญิงที่ผมรู้จัก” มาแนะนำเช่นเคย
คลิปแรกเป็นรวมเพลงที่ใครไม่เคยฟังเพลงของเธอจะได้ทำความรู้จักในเบื้องต้นเอาไว้
www.youtube.com/watch?v=60uR43tlgT4 เริ่มจาก ยะเกะอะเกะ โนะ มิว (夜明けの MEW) อะเดสุกะตะ นะมิดะ มุซึเมะ(艶姿ナミダ娘) ยะมะโตะนะเดชิโกะ ชิชิเฮงเคะ (ヤマトナデシコ七変化) Stardust Memories นะกิซะ โนะ ไฮคะระ นิงเกียว (渚のはいから人魚) โคะคะราชี่นิ คะคะเรเทะ (木枯らしに抱かれて) กะกุเองเทงโกะกุ (学園天国) และปิดท้ายด้วย นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル)
คลิปเพลงที่สอง คิส โทเมไนเดะ (kissを止めないで) มีสองเวอร์ชั่น จูบนี้หยุดไม่ได้จริง http://www.youtube.com/watch?v=QDkBST6Bs5M 1987 http://www.youtube.com/watch?v=4rT7DY1A3zA LIVE1990
คลิปต่อไปเป็น 2 เพลงการแสดงสดที่ฟังแล้วคึกคัก http://www.youtube.com/watch?v=00l2f4sQk0Q LIVE1990 「木枯らしに抱かれて」「ヤマトナデシコ七変化」
สุดท้ายน่าจะเป็นเพลงที่แสดงตัวตนของเธอมากที่สุดในความเห็นของผู้เขียน นั่นคือ นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル) ที่แต่งเนื้อร้องโดย อะกิโมโตะ ยาสุชิ (秋元 康) เจ้าพ่อไอดอลในปัจจุบัน มีหลายเวอร์ชั่นลองฟังดูแล้วจะบอกว่า
http://www.youtube.com/watch?v=qKRMKqmC_84 1985
http://www.youtube.com/watch?v=wjWnPEnN5pg 1987 ตอนอายุ 21 ปี
http://www.youtube.com/watch?v=g1LP4NN7HNo 1988
http://www.youtube.com/watch?v=elK9mu3Egzs
ยังไงเธอก็ยังคงเป็นไอดอล ห้ามไม่ได้จริง
เข้ามาในวงการบันเทิงในปี 1981 ด้วยการเป็นนักร้องผู้ชนะจากการเข้าประกวดร้องเพลงในรายการ สะตาร์ ตันโจ (スター誕生) เช่นเดียวกับ อะกินะ นะกะโมริ (中森明菜) และ มัทซึดะ เซโกะ (松田聖子) แต่รุ่นหลังกว่า
เพลงแรกที่ร้องคือ วะตะชิ จูโรคไซ้ (私の16才) ในปี 1982 http://www.youtube.com/watch?v=jm_gdVCuY9A แต่ไม่ดัง ต้องรอจนอีก 2 ปีให้หลังในปี 1983 จึงเริ่มมีผู้ฟังสนใจและเพลงสามารถไต่อันดับเข้าสู่ 10 อันดับแรกยอดขายแผ่นซิงเกิ้ลที่จัดโดย Oricon (เหมือน บิลบอร์ด ของสหรัฐฯ)
เพลงที่ได้อันดับ 1 ของ Oricon เพลงแรกของเธอคือ นะกิซะ โนะ ไฮคะระ นิงเกียว (渚のはいから人魚) ในปี 1984 จากนั้นก็ไม่มีอะไรหยุดเธอจากความดังเอาไว้ได้ ในช่วงปี 1984-5 มีเพลงติดอันดับ 1 ถึง 7 เพลง
ถ้า เซโกะ ได้ฉายาเป็น เจ้าแม่ไอดอลตลอดกาล เธอนี่แหละคือต้นธารของคำว่า ไอดอล ที่ใช้เรียกนักร้อง Teen Age ญี่ปุ่นยุคต้นทศวรรษที่ 1980 จากเพลงอันดับหนึ่งในหลายๆ เพลงของเธอ นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル) ในปี 1985 ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มีคำเรียกนักร้องกลุ่มนี้ที่ได้ความหมายเช่นนี้มาก่อน ใครได้ดูได้ฟังเพลงนี้แล้วก็ต้องบอกว่าเธอคือไอดอลอย่างแน่นอน
ฉายาอีกอันหนึ่งก็คือ เจ้าแม่ 10% มิใช่การกินหัวคิว หากแต่เป็นโฆษณาที่เมื่อใช้เธอแสดงทำให้สินค้านั้นๆ มียอดขายเพิ่มขึ้นกว่าเดิม 10% จะเป็นด้วยเหตุบังเอิญหรืออย่างไรก็ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ แต่ก็มีกิจการห้างร้านเป็นจำนวนมากที่คิดว่าจ้างเธอแล้วคุ้มกับที่จะขายได้เพิ่ม อย่างน้อยเครื่องสำอางชิเซโด (資生堂) ก็ใช้บริการของเธอมากว่า 10 ปีแล้ว
ด้วยขนาดกะทัดรัดส่วนสูงเพียง 154 ซม. ซึ่งมิใช่สูงยาวเข่าดีเหมือนเหล่านางแบบทั่วไป การปรับภาพลักษณ์ให้เป็น “ไอดอล” ตัดผมสั้น เสื้อผ้าสุดเปรี้ยว และที่สำคัญก็คือการใช้ชื่อเล่น คยอง-คยอง (キョンキョン) หรือ KYON2 แทน เคียวโกะ หรือ โคะอิสุมิ ที่ยาวและเชยจึงเป็นส่วนสนับสนุน ลองเปรียบเทียบดูกับคลิปเพลงแรกข้างบนกับข้างล่างจะเห็นความแตกต่างและจุดขายอย่างชัดเจน
ด้วยเสียงที่ติดจมูกเหมือนคนร้องเพลงเสียงสูงไม่ได้ขาดพลัง การเลือกเพลงที่ร้องและเพลงที่ได้รับความนิยมจึงออกไปในแนวเพลงที่สนุกและมีจังหวะเร้าใจมากกว่าเพลงช้าแบบบัลลาดหวานๆ ที่อาศัยการร้องแบบชัดถ้อยชัดคำเช่น เซโกะ
เส้นแบ่งแดนระหว่างนักร้องกับนักแสดงนั้นมีนักร้องหลายคนก้าวข้ามไม่ได้ แต่เธอทำได้และทำได้ดีเสียด้วย หลังจากหยุดชีวิตแต่งงานด้วยการหย่า งานการแสดงดูเหมือนจะรุ่งโรจน์มากกว่างานร้องเพลง หลายคนอาจจำได้กับ บทแม่นางเอกใน อามะจัง (あまちゃん) ซีรีย์ที่โด่งดังของ NHK หรือบทนำที่แสดงเป็นเมียของสามีที่ปิดบังการตกงานของตนเองใน Tokyo Sonata แต่ที่อยากจะแนะนำก็คือบทของแม่ใน ไมนิจิ ก้าซัง (毎日かあさん) ที่แสดงคู่กับสามีที่เคยเป็นสามีเก่าของเธอในชีวิตจริงได้อย่างไม่เคอะเขิน
ก่อนจะจบก็มีเพลงจาก “ผู้หญิงที่ผมรู้จัก” มาแนะนำเช่นเคย
คลิปแรกเป็นรวมเพลงที่ใครไม่เคยฟังเพลงของเธอจะได้ทำความรู้จักในเบื้องต้นเอาไว้
www.youtube.com/watch?v=60uR43tlgT4 เริ่มจาก ยะเกะอะเกะ โนะ มิว (夜明けの MEW) อะเดสุกะตะ นะมิดะ มุซึเมะ(艶姿ナミダ娘) ยะมะโตะนะเดชิโกะ ชิชิเฮงเคะ (ヤマトナデシコ七変化) Stardust Memories นะกิซะ โนะ ไฮคะระ นิงเกียว (渚のはいから人魚) โคะคะราชี่นิ คะคะเรเทะ (木枯らしに抱かれて) กะกุเองเทงโกะกุ (学園天国) และปิดท้ายด้วย นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル)
คลิปเพลงที่สอง คิส โทเมไนเดะ (kissを止めないで) มีสองเวอร์ชั่น จูบนี้หยุดไม่ได้จริง http://www.youtube.com/watch?v=QDkBST6Bs5M 1987 http://www.youtube.com/watch?v=4rT7DY1A3zA LIVE1990
คลิปต่อไปเป็น 2 เพลงการแสดงสดที่ฟังแล้วคึกคัก http://www.youtube.com/watch?v=00l2f4sQk0Q LIVE1990 「木枯らしに抱かれて」「ヤマトナデシコ七変化」
สุดท้ายน่าจะเป็นเพลงที่แสดงตัวตนของเธอมากที่สุดในความเห็นของผู้เขียน นั่นคือ นัทเต๊ะ ทัทเต๊ะ ไอดอล (なんてったってアイドル) ที่แต่งเนื้อร้องโดย อะกิโมโตะ ยาสุชิ (秋元 康) เจ้าพ่อไอดอลในปัจจุบัน มีหลายเวอร์ชั่นลองฟังดูแล้วจะบอกว่า
http://www.youtube.com/watch?v=qKRMKqmC_84 1985
http://www.youtube.com/watch?v=wjWnPEnN5pg 1987 ตอนอายุ 21 ปี
http://www.youtube.com/watch?v=g1LP4NN7HNo 1988
http://www.youtube.com/watch?v=elK9mu3Egzs
ยังไงเธอก็ยังคงเป็นไอดอล ห้ามไม่ได้จริง
