ที่บ้านไร่น้อยหน่าเราปลูกบ้านชั้นเดียว 4 ห้องนอน มีระเบียงกว้างหน้าบ้าน แต่เดิมคิดว่าจะทำสระว่ายน้ำด้วยแต่เมื่อมาคิดถึงการดูแลแล้วก็เลยไม่ทำ จะขอไปว่ายน้ำที่รีสอร์ตใกล้ๆ จะดีกว่า
บ้านนี้มีเพื่อนบ้านอีกสองหลัง ตรงกันข้ามเป็นที่ว่างของ ดร.ประสาร ไตรรัตน์วรกุล ส่วนอีกสองหลังเป็นของพี่น้องสองสาว คุณเล็กกับคุณแต๋ว ทั้งคู่เป็นภรรยานายทหารบก และทหารเรือยศพลเอก และพลเรือเอก
เนื่องจากที่ทั้งหมดมี 16 ไร่แบ่งกัน 4 คนคนละ 4 ไร่ เราจึงสร้างรั้วรอบที่ส่วนแต่ละแปลงก็ไม่ต้องมีรั้ว เราเอาต้นไม้มาปลูกมีทั้งไม้ดอกและไม้ผล ซึ่งขึ้นแต่มะม่วงยังไม่ครบปีดี มะม่วงก็ออกลูกมาให้กินได้แล้ว ลูกใหญ่มากและมีรสหวาน นอกจากนั้นยังมีลูกหม่อนเยอะแยะ ซึ่งเอามาทำแยมแจกเพื่อนฝูงได้มาก
พวกหมาๆ จะว่าไปแล้วก็ยังมีหมาเด็กชื่อ ไอ้เม้งกับไอ้หมี สองตัวนี้มีพยาธิสุขภาพจึงไม่ค่อยดี และก็ตายไปในที่สุด ตอนที่โกฮับยังอยู่มันก็เป็นจ่าฝูงคอยคุมหมาอีก 4-5 ตัว โกฮับเป็นหมาแสนรู้มากพูดอะไรก็รู้เรื่องหมด และแววตาเหมือนกับคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา โกฮับกินข้าวเรียบร้อยไม่มูมมาม ผิดกับไอ้โบ้ซึ่งตะกละตะกลามมากกว่าตัวอื่นๆ ส่วนเจ้ากาแฟนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะอะไรก็ได้มันเป็นหมาโง่ หน้าตายุ่งเหมือนกับง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา
พวกหมาๆ นี้เราหุงข้าวให้มันกินซึ่งพวกมันชอบมากกว่าอาหารเม็ด วันดีคืนดีก็ได้กินกระดูกแกะจากร้านอิตาเลียน ส่วนข้าวนั้นนอกจากจะคลุกกับเนื้อกระป๋องอย่างดีแล้ว ยังตอกไข่ดิบคลุกไปอีกด้วย ดังนั้นแม้โกฮับจะเป็นหมาของเราตัวเดียว แต่ตัวอื่นก็มาสมทบกินข้าวทุกเย็นที่เราไป
แถวเขาใหญ่มีคนไปปลูกบ้านอยู่หลายคน เพื่อนรักของผมคือ ดร.เรืองเดช ศรีวรรธนะ และแจ็คเจ้าของโรงเรียนอนุบาลชนานันท์ เป็นคนไปบุกเบิก ทีแรกก็อยู่บนถนนธนะรัชต์ ต่อมาก็ย้ายไปเรื่อยๆ พอคนพลุกพล่านก็ขายบ้านแล้วไปซื้อที่ใหม่ไกลไปอีก บ้านไร่น้อยหน่าของเราอยู่ใกล้โบนันซ่าจึงไม่เปลี่ยว แต่เวลาเขามีดนตรีก็หนวกหูเล็กน้อย
เขาใหญ่มีร้านอาหารอร่อยๆ หลายร้าน แต่เดิมมีครัวเขาใหญ่ซึ่งมีแหนมซี่โครงอร่อยมาก นอกจากนั้นก็เป็นร้านชาวบ้านๆ แบบร้านรุ่งโรจน์ มีร้านอาหารอิตาเลียน 3-4 ร้านที่เราชอบไปคือ ร้านโรม่า และบ้านทิว โดยเฉพาะร้านบ้านทิวเจ้าของสามีภรรยาทำกันเอง อาหารเขาอร่อยทุกอย่างโดยเฉพาะสลัดวาซาบิ
ในปากช่องมีร้านริมไม้ชายน้ำ ขายอาหารไทยอร่อยทุกอย่าง และเจ้าของอัธยาศัยดีมาก มีความซื่อสัตย์ ผมเคยลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ในห้องน้ำ กลับไปเอาก็ยังอยู่เงินไม่หายไปเลย ที่นี่มีขนมจีบไทยอร่อยมากขอแนะนำ
เวลานี้ที่เขาใหญ่ราคาสูงเกินไปไร่ละ 3-4 ล้าน คนกรุงเทพฯ ชอบไปอยู่เพราะใกล้กรุงเทพฯ อากาศดีมากตอนเย็นหนาวขนาด 15 องศา และถนนหนทางก็ดี ในสมัยก่อนคนนิยมไปปลูกบ้านทางเหนือคือเชียงใหม่ และเชียงราย แต่เชียงรายก็มีแผ่นดินไหว เชียงใหม่ก็ไกลต้องเสียค่าเครื่องบินแพง
เราชอบไปเขาใหญ่เพราะลูกๆ ได้ไปด้วย และทุกคนรักหมา เพชรเอาหมาชื่อ จุงเปย และหนูเล็กไปด้วย หมาสองตัวนี้ไม่เคยวิ่งเล่นในสนามเลยอยู่แต่ในบ้าน เมื่อเจ้าสองตัวนี้ไป โกฮับก็จะมาคอยดู โกฮับนี้ลูกชายคนเล็กผมมีความเห็นว่ามันฉลาดจนเกือบจะเป็นคนอยู่แล้ว ตอนที่ลูกชายคนเล็กคิดทำสปาเกตตี้ไปขายคนมาเที่ยว ก็ตั้งชื่อว่า “โกฮับ” และมีรูปโกฮับติดไว้ที่รถเข็นด้วย ปรากฏว่าโกฮับไม่พอใจไปกัดรูปที่ติดไว้หมด และก็ขายสปาเกตตี้ไม่ได้เลย
ในวันหนึ่งๆ โกฮับจะต้องออกไปเที่ยว มันเป็นหมาที่ซุกซนและใช้ชีวิตอย่างโชกโชน มีเมียอยู่ในซอยใกล้ๆ บ้านอย่างน้อยที่เรารู้ก็ 3-4 ตัว เพราะมันเป็นหมาที่หล่อ
เมื่อโกฮับตายไป ไอ้โบ้ก็ขึ้นหม้อวางก้ามเป็นจ่าฝูงตัวใหม่ แม้โบ้จะโง่กว่าโกฮับ แต่ต่อมาก็ได้รับการสอนหนังสือจากเชอร์รี่ซึ่งวิเคราะห์ว่า โบ้มีความรู้ขนาด ป. 4 หมาพวกนี้เป็นหมาไทย ที่จริงมันฉลาดพอๆ กับหมาฝรั่ง แต่หมาไทยบ้านนอกมักอายุสั้น เพราะต้องผจญภัยหลายอย่าง เช่น ไอ้เก้งที่เราคิดว่าคงถูกพิษงูตาย
แต่พวกมันซื่อสัตย์ เมื่อเห็นรถเรามันจะรีบวิ่งมา และคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง รวมทั้งนอนที่บันไดหน้าบ้านด้วย หมาพวกนี้เป็นเพื่อนแก้เหงา และเราก็คิดถึงมันตลอดเวลา แม้ว่าเวลานี้มันจะตายไปหมดแล้วก็ตาม
บ้านนี้มีเพื่อนบ้านอีกสองหลัง ตรงกันข้ามเป็นที่ว่างของ ดร.ประสาร ไตรรัตน์วรกุล ส่วนอีกสองหลังเป็นของพี่น้องสองสาว คุณเล็กกับคุณแต๋ว ทั้งคู่เป็นภรรยานายทหารบก และทหารเรือยศพลเอก และพลเรือเอก
เนื่องจากที่ทั้งหมดมี 16 ไร่แบ่งกัน 4 คนคนละ 4 ไร่ เราจึงสร้างรั้วรอบที่ส่วนแต่ละแปลงก็ไม่ต้องมีรั้ว เราเอาต้นไม้มาปลูกมีทั้งไม้ดอกและไม้ผล ซึ่งขึ้นแต่มะม่วงยังไม่ครบปีดี มะม่วงก็ออกลูกมาให้กินได้แล้ว ลูกใหญ่มากและมีรสหวาน นอกจากนั้นยังมีลูกหม่อนเยอะแยะ ซึ่งเอามาทำแยมแจกเพื่อนฝูงได้มาก
พวกหมาๆ จะว่าไปแล้วก็ยังมีหมาเด็กชื่อ ไอ้เม้งกับไอ้หมี สองตัวนี้มีพยาธิสุขภาพจึงไม่ค่อยดี และก็ตายไปในที่สุด ตอนที่โกฮับยังอยู่มันก็เป็นจ่าฝูงคอยคุมหมาอีก 4-5 ตัว โกฮับเป็นหมาแสนรู้มากพูดอะไรก็รู้เรื่องหมด และแววตาเหมือนกับคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา โกฮับกินข้าวเรียบร้อยไม่มูมมาม ผิดกับไอ้โบ้ซึ่งตะกละตะกลามมากกว่าตัวอื่นๆ ส่วนเจ้ากาแฟนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะอะไรก็ได้มันเป็นหมาโง่ หน้าตายุ่งเหมือนกับง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา
พวกหมาๆ นี้เราหุงข้าวให้มันกินซึ่งพวกมันชอบมากกว่าอาหารเม็ด วันดีคืนดีก็ได้กินกระดูกแกะจากร้านอิตาเลียน ส่วนข้าวนั้นนอกจากจะคลุกกับเนื้อกระป๋องอย่างดีแล้ว ยังตอกไข่ดิบคลุกไปอีกด้วย ดังนั้นแม้โกฮับจะเป็นหมาของเราตัวเดียว แต่ตัวอื่นก็มาสมทบกินข้าวทุกเย็นที่เราไป
แถวเขาใหญ่มีคนไปปลูกบ้านอยู่หลายคน เพื่อนรักของผมคือ ดร.เรืองเดช ศรีวรรธนะ และแจ็คเจ้าของโรงเรียนอนุบาลชนานันท์ เป็นคนไปบุกเบิก ทีแรกก็อยู่บนถนนธนะรัชต์ ต่อมาก็ย้ายไปเรื่อยๆ พอคนพลุกพล่านก็ขายบ้านแล้วไปซื้อที่ใหม่ไกลไปอีก บ้านไร่น้อยหน่าของเราอยู่ใกล้โบนันซ่าจึงไม่เปลี่ยว แต่เวลาเขามีดนตรีก็หนวกหูเล็กน้อย
เขาใหญ่มีร้านอาหารอร่อยๆ หลายร้าน แต่เดิมมีครัวเขาใหญ่ซึ่งมีแหนมซี่โครงอร่อยมาก นอกจากนั้นก็เป็นร้านชาวบ้านๆ แบบร้านรุ่งโรจน์ มีร้านอาหารอิตาเลียน 3-4 ร้านที่เราชอบไปคือ ร้านโรม่า และบ้านทิว โดยเฉพาะร้านบ้านทิวเจ้าของสามีภรรยาทำกันเอง อาหารเขาอร่อยทุกอย่างโดยเฉพาะสลัดวาซาบิ
ในปากช่องมีร้านริมไม้ชายน้ำ ขายอาหารไทยอร่อยทุกอย่าง และเจ้าของอัธยาศัยดีมาก มีความซื่อสัตย์ ผมเคยลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ในห้องน้ำ กลับไปเอาก็ยังอยู่เงินไม่หายไปเลย ที่นี่มีขนมจีบไทยอร่อยมากขอแนะนำ
เวลานี้ที่เขาใหญ่ราคาสูงเกินไปไร่ละ 3-4 ล้าน คนกรุงเทพฯ ชอบไปอยู่เพราะใกล้กรุงเทพฯ อากาศดีมากตอนเย็นหนาวขนาด 15 องศา และถนนหนทางก็ดี ในสมัยก่อนคนนิยมไปปลูกบ้านทางเหนือคือเชียงใหม่ และเชียงราย แต่เชียงรายก็มีแผ่นดินไหว เชียงใหม่ก็ไกลต้องเสียค่าเครื่องบินแพง
เราชอบไปเขาใหญ่เพราะลูกๆ ได้ไปด้วย และทุกคนรักหมา เพชรเอาหมาชื่อ จุงเปย และหนูเล็กไปด้วย หมาสองตัวนี้ไม่เคยวิ่งเล่นในสนามเลยอยู่แต่ในบ้าน เมื่อเจ้าสองตัวนี้ไป โกฮับก็จะมาคอยดู โกฮับนี้ลูกชายคนเล็กผมมีความเห็นว่ามันฉลาดจนเกือบจะเป็นคนอยู่แล้ว ตอนที่ลูกชายคนเล็กคิดทำสปาเกตตี้ไปขายคนมาเที่ยว ก็ตั้งชื่อว่า “โกฮับ” และมีรูปโกฮับติดไว้ที่รถเข็นด้วย ปรากฏว่าโกฮับไม่พอใจไปกัดรูปที่ติดไว้หมด และก็ขายสปาเกตตี้ไม่ได้เลย
ในวันหนึ่งๆ โกฮับจะต้องออกไปเที่ยว มันเป็นหมาที่ซุกซนและใช้ชีวิตอย่างโชกโชน มีเมียอยู่ในซอยใกล้ๆ บ้านอย่างน้อยที่เรารู้ก็ 3-4 ตัว เพราะมันเป็นหมาที่หล่อ
เมื่อโกฮับตายไป ไอ้โบ้ก็ขึ้นหม้อวางก้ามเป็นจ่าฝูงตัวใหม่ แม้โบ้จะโง่กว่าโกฮับ แต่ต่อมาก็ได้รับการสอนหนังสือจากเชอร์รี่ซึ่งวิเคราะห์ว่า โบ้มีความรู้ขนาด ป. 4 หมาพวกนี้เป็นหมาไทย ที่จริงมันฉลาดพอๆ กับหมาฝรั่ง แต่หมาไทยบ้านนอกมักอายุสั้น เพราะต้องผจญภัยหลายอย่าง เช่น ไอ้เก้งที่เราคิดว่าคงถูกพิษงูตาย
แต่พวกมันซื่อสัตย์ เมื่อเห็นรถเรามันจะรีบวิ่งมา และคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง รวมทั้งนอนที่บันไดหน้าบ้านด้วย หมาพวกนี้เป็นเพื่อนแก้เหงา และเราก็คิดถึงมันตลอดเวลา แม้ว่าเวลานี้มันจะตายไปหมดแล้วก็ตาม
