1. “ป ร ะ ช า ช น”
ใครคือประชาชน
เมื่อต่างคนต่างกล่าวอ้าง
ประชาธิปไตยคนละทาง
แยกสองข้างประชาชน
สองข้างต่างอ้างสิทธิ์
ถูกกับผิดเพี้ยนสับสน
ชั่วดีที่ปะปน
ต่างปิดป้าย ประชาชน
ชั่วดีชี้ให้ชัด
อย่ายัดเยียดอย่าแยบยล
แยกสัตว์ออกจากคน
แยกฉ้อฉลกับประชาธิปไตย
จะเห็นชัด ประชาชน
เห็นตัวตนของคนไทย
อ้างได้ก็อ้างไป
จะรู้ใคร ประชาชน
ประชาชนคือคนไทย
ที่ยิ่งใหญ่ในตัวตน
รักค่าความเป็นคน
รักเสรีชน ประชาธิปไตย!
2. คำขอจากประชาชน
อะไรคือประชาธิปไตย
อะไรคือการเลือกตั้ง
อรรถาธิบายให้จริงจัง
จะเปิดใจรับฟังคำอธิบาย
เพราะที่เห็นที่เป็นจริง
มันเห็นแต่สิ่งที่ฉิบหาย
ซื้อสิทธิ์ขายเสียงกันเรียงราย
คะแนนเสียงล้วนอุบายได้มา
นิติบัญญัติสมสู่บริหาร
ตั้งประธานรัฐสภาเป็นขี้ข้า
ซื้อผู้แทนเป็นทาสในสภา
ออกกฎหมายทุกมาตราเอาตามใจ
ตุลาการศาลสั่งพิพากษา
สองอำนาจดาหน้ารับไม่ได้
ผิดหลักอำนาจอธิปไตย
สามอำนาจไม่เป็นไทไม่สมดุล
บ้านเมืองจึงไม่มีนิติรัฐ
การเมืองจึงวิบัติถ่อยสถุล
เสียงข้างมากไม่รู้บาปไม่รู้บุญ
ทุจริตถอนทุนทุเรศทุรัง
เมื่อยังไม่เป็นประชาธิปไตย
ทำไมรีบไปเลือกตั้ง
ชี้ถูกชี้ผิดไยไม่ฟัง
ปฏิรูปให้จริงจังก่อนปะไร
วางกฎวางเกณฑ์และวางกรอบ
ให้รัดกุมรอบคอบให้โปร่งใส
ให้เลือกตั้งเป็นเสรีประชาธิปไตย
ขอแค่นี้ได้ไหม ไอ้ขาว-แดง!
3. คำตอบ คือการฆ่าประชาชน
“แด่...สุทิน ธราทิน”
เขาปราศรัยบนรถกระจายเสียง
ปืนสัตว์ป่ายิงเปรี้ยงสั่งเสียงสิ้น
ร่างเขาทรุดล้มลงเลือดไหลริน
สิ้น “สุทิน ธราทิน” ลูกหลานไทย
คนไทยที่ยืนหยัดอย่างสัตย์ซื่อ
ยึดถือธรรมนำหน้าไม่หวั่นไหว
ร่วมมวลชนสู้โฉดชั่วที่ชอนไช
จากสหภาพการรถไฟด้วยใจทระนง
ร่วมกองทัพประชาชนโค่นทักษิณ
หมายกอบกู้แผ่นดินเป็นอานิสงส์
สู้ตั้งแต่ลุมพินีที่มั่นคง
สู้ด้วยใจซื่อตรงตลอดมา
หลับเถิด. “สุทิน ธราทิน”
ทั้งแผ่นดินจะจดจำนามผู้กล้า
คนอยู่หลังจะยึดมั่นทุกมรรคา
จะทดแทนทุกคุณค่าอย่ากังวล
ประเทศนี้จะต้องดีกว่านี้แน่
ธรรมะจะปกแผ่ทุกท้องถนน
ด้วยพลังมวลมหาประชาชน
จะเปลี่ยนประเทศที่มืดมนให้ “สุทิน”
ว.แหวนลงยา
