โดย...อภินันท์ สิริรัตนจิตต์
คณะศิลปศาสตร์และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
เมื่อเทศกาลแห่งความรัก ในช่วงวันวาเลนไทน์ ตามค่านิยมตะวันตกเข้ามามีอิทธิพลต่อสังคมไทยอย่างกลมกลืน จนเกือบกลายเป็นวันสำคัญหนึ่งในปฏิทินของคนไทย จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีน้ำเสียงแห่งความรัก (Voice of love) เพื่อตามน้ำไปกับสังคมสมัยใหม่ ยุคสื่อออนไลน์ชีวิต 24 ชั่วโมง
หากจะกล่าวถึงเทศกาลในเดือนแห่งความรัก มีข้อมูลอ้างอิงจาก ม.หอการค้าไทย เมื่อปีกลาย เผยผลสำรวจทัศนคติเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมช่วงวาเลนไทน์ เมื่อถามว่า มีคนรู้จักคิดวางแผนมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกในวันวาเลนไทน์หรือไม่ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 64.2 ระบุว่าไม่รู้จัก ส่วนร้อยละ15.2 รู้จัก และร้อยละ 20.6 ไม่แน่ใจ ขณะที่ทัศนะหนึ่งมองว่าคู่รักกลุ่มใดจะฉลองวันวาเลนไทน์ ด้วยการมีเพศสัมพันธ์ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 54.9 เชื่อว่าเป็นกลุ่มนักศึกษาร้อยละ 27.8 มองว่า เป็นกลุ่มนักเรียน และร้อยละ 17.3 เป็นวัยทำงาน
ส่วนสถานที่วัยรุ่นอาจฉลองวันวาเลนไทน์ด้วยการมีเพศสัมพันธ์ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 32.7 ระบุว่าเป็นห้องพักรายวัน อีกร้อยละ 27.5 เป็นอพาร์ตเมนต์ ร้อยละ 23.4 เป็นบ้านที่ไม่มีใครอยู่ ร้อยละ 13.8 โรงแรมม่านรูด และร้อยละ 2.3 เป็นสวนสาธารณะ จากผลสำรวจทัศนคติดังกล่าว สะท้อนให้เห็นว่า ค่านิยมเทศกาลวาเลนไทน์ มีอิทธิพลต่อเยาวชนไทย คิดเป็นสัดส่วนมากกว่ากลุ่มบุคคลอื่น จนอาจทำให้คิดไปไกลว่า ทัศนคติที่มีต่อเยาวชน ทำให้เห็นว่า การมีเพศสัมพันธ์ในวันวาเลนไทน์ เป็นเรื่องปกติ ซึ่งต่างจากความหมายแท้จริงของวัตถุประสงค์ในวันแห่งการมอบความรักต่อกัน
หากจะมีข้อเสนอแนะในเทศกาลแห่งความรัก โดยเฉพาะความรักต่างเพศ ผู้เขียน ขอมอบวาทกรรมแห่งความรัก ที่ว่า ความรักออกแบบความสุขได้ โดยมีข้อระลึกถึงพึงใจ ด้วยบัญญัติรัก 4 ประการ สู่การปฏิบัติ ว่า
บัญญัติประการที่หนึ่ง รัก ด้วยความรู้สึกแห่งความรัก
บัญญัติประการที่สอง รัก ด้วยความอดทน
บัญญัติประการที่สาม รัก ด้วยความเอาใจใส่
บัญญัติประการที่สี่ รัก ด้วยความรอบคอบ มีปัญญา
จะเห็นได้ว่า ความรักออกแบบความสุขได้ เนื่องจากความรักที่มีนี้ เป็นความรู้สึกที่ดีของผู้รัก เพราะอาศัยความอดทน ความเอาใจใส่ และปัญญา เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงชีวิตแห่งความรักให้มีชีวา
ผู้เขียน เชื่อมั่นว่า ตราบใดความรักยังเป็นสิ่งที่ถูกอ้างเพื่อแสดงออกซึ่งความต้องการทางเพศ หรือความใคร่ครอบครองสนองตัณหาชั่วคราว นั่นจะเป็นเพียงแค่เปลือกปลอมของความรักเท่านั้น และแม้หากผู้ใดมีความรู้สึกแห่งความรักแท้จริง ผู้นั้นจะได้มีความสุขจากความรักที่ได้ออกแบบไว้ โดยมิต้องเรียกร้องสิ่งใด เพราะความรัก คือความพร้อมที่จะรัก โดยไม่มีเงื่อนไขใดใด ต่อผู้ใดหรือสิ่งใด
คณะศิลปศาสตร์และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
เมื่อเทศกาลแห่งความรัก ในช่วงวันวาเลนไทน์ ตามค่านิยมตะวันตกเข้ามามีอิทธิพลต่อสังคมไทยอย่างกลมกลืน จนเกือบกลายเป็นวันสำคัญหนึ่งในปฏิทินของคนไทย จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีน้ำเสียงแห่งความรัก (Voice of love) เพื่อตามน้ำไปกับสังคมสมัยใหม่ ยุคสื่อออนไลน์ชีวิต 24 ชั่วโมง
หากจะกล่าวถึงเทศกาลในเดือนแห่งความรัก มีข้อมูลอ้างอิงจาก ม.หอการค้าไทย เมื่อปีกลาย เผยผลสำรวจทัศนคติเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมช่วงวาเลนไทน์ เมื่อถามว่า มีคนรู้จักคิดวางแผนมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกในวันวาเลนไทน์หรือไม่ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 64.2 ระบุว่าไม่รู้จัก ส่วนร้อยละ15.2 รู้จัก และร้อยละ 20.6 ไม่แน่ใจ ขณะที่ทัศนะหนึ่งมองว่าคู่รักกลุ่มใดจะฉลองวันวาเลนไทน์ ด้วยการมีเพศสัมพันธ์ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 54.9 เชื่อว่าเป็นกลุ่มนักศึกษาร้อยละ 27.8 มองว่า เป็นกลุ่มนักเรียน และร้อยละ 17.3 เป็นวัยทำงาน
ส่วนสถานที่วัยรุ่นอาจฉลองวันวาเลนไทน์ด้วยการมีเพศสัมพันธ์ จากกลุ่มตัวอย่างร้อยละ 32.7 ระบุว่าเป็นห้องพักรายวัน อีกร้อยละ 27.5 เป็นอพาร์ตเมนต์ ร้อยละ 23.4 เป็นบ้านที่ไม่มีใครอยู่ ร้อยละ 13.8 โรงแรมม่านรูด และร้อยละ 2.3 เป็นสวนสาธารณะ จากผลสำรวจทัศนคติดังกล่าว สะท้อนให้เห็นว่า ค่านิยมเทศกาลวาเลนไทน์ มีอิทธิพลต่อเยาวชนไทย คิดเป็นสัดส่วนมากกว่ากลุ่มบุคคลอื่น จนอาจทำให้คิดไปไกลว่า ทัศนคติที่มีต่อเยาวชน ทำให้เห็นว่า การมีเพศสัมพันธ์ในวันวาเลนไทน์ เป็นเรื่องปกติ ซึ่งต่างจากความหมายแท้จริงของวัตถุประสงค์ในวันแห่งการมอบความรักต่อกัน
หากจะมีข้อเสนอแนะในเทศกาลแห่งความรัก โดยเฉพาะความรักต่างเพศ ผู้เขียน ขอมอบวาทกรรมแห่งความรัก ที่ว่า ความรักออกแบบความสุขได้ โดยมีข้อระลึกถึงพึงใจ ด้วยบัญญัติรัก 4 ประการ สู่การปฏิบัติ ว่า
บัญญัติประการที่หนึ่ง รัก ด้วยความรู้สึกแห่งความรัก
บัญญัติประการที่สอง รัก ด้วยความอดทน
บัญญัติประการที่สาม รัก ด้วยความเอาใจใส่
บัญญัติประการที่สี่ รัก ด้วยความรอบคอบ มีปัญญา
จะเห็นได้ว่า ความรักออกแบบความสุขได้ เนื่องจากความรักที่มีนี้ เป็นความรู้สึกที่ดีของผู้รัก เพราะอาศัยความอดทน ความเอาใจใส่ และปัญญา เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงชีวิตแห่งความรักให้มีชีวา
ผู้เขียน เชื่อมั่นว่า ตราบใดความรักยังเป็นสิ่งที่ถูกอ้างเพื่อแสดงออกซึ่งความต้องการทางเพศ หรือความใคร่ครอบครองสนองตัณหาชั่วคราว นั่นจะเป็นเพียงแค่เปลือกปลอมของความรักเท่านั้น และแม้หากผู้ใดมีความรู้สึกแห่งความรักแท้จริง ผู้นั้นจะได้มีความสุขจากความรักที่ได้ออกแบบไว้ โดยมิต้องเรียกร้องสิ่งใด เพราะความรัก คือความพร้อมที่จะรัก โดยไม่มีเงื่อนไขใดใด ต่อผู้ใดหรือสิ่งใด
