ทงอีเพิ่งจบไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนจบมีฉากเด็กชนชั้นต่ำกับพี่ของทงอี เป็นการตอกย้ำแก่นของเรื่องตรงที่มีคำพูดสอนเด็กว่า แม้จะเกิดมาเป็นชนชั้นต่ำ แต่ถ้ามีจิตใจดี ใฝ่ดี ทำความดี ก็จะมีชีวิตที่ดีได้
แม้เรื่องทงอีจะมีการอิจฉาริษยาแก่งแย่งชิงดีกันระหว่างพระสนมนางใน แต่จุดเด่นของเรื่องก็อยู่ที่คุณธรรมอื่นๆ โดยเฉพาะการช่วยเหลือผู้อ่อนแอกว่า ซึ่งสะท้อนจากตอนจบของเรื่องที่ทงอีตัดสินใจออกจากวังไปสู่ชนบท และสั่งให้คนทุบทำลายกำแพงวังที่กั้นขวางความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้น ทงอียังได้ช่วยเหลือผู้ที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ และไม่ได้รับความเป็นธรรมอยู่ตลอด จนประชาชนรักใคร่ และมาร่วมกันสร้างศาลาให้เป็นของขวัญวันเกิด ซึ่งทงอีปฏิเสธที่จะให้พระราชาจัดงานเลี้ยงให้โดยอ้างว่าประชาชนยังทุกข์ยากอยู่
เรื่องทงอีเป็นเรื่องการเมืองภายในราชสำนัก ด้วยขุนนางแบ่งกันเป็นสองฝ่าย ต่างเข้าหาแหล่งอำนาจ และพร้อมที่จะใช้ผู้ใกล้ชิดพระราชาเป็นเครื่องมือ ทงอีปฏิเสธอำนาจและไม่ยอมเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเกมการเมือง ราชสำนักทุกแห่งจะมีเรื่องเหล่านี้ การหลีกเลี่ยงไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองเรื่องอำนาจ มักจะเป็นเรื่องยาก แต่ทงอีก็แสดงให้เห็นว่าสามารถทำได้ โดยยึดมั่นในคุณธรรมและความถูกต้อง
เรื่องของทงอีเป็นเรื่องของการเสียสละ และการนึกถึงบ้านเมือง หนังเกาหลีเรื่องนี้ทำให้เราเข้าใจคนเกาหลีและประเพณีหลายอย่าง โดยเฉพาะการที่คนทำความผิดจะต้องยอมรับโทษ และการที่พระราชาเห็นแก่ทุกข์สุขของพลเมือง
ภาพยนตร์เกาหลีนี้จัดเป็นภาพยนตร์ที่ดูได้ทุกวัย แม้ในเรื่องจะมีการสู้รบกันบ้าง แต่ก็ไม่มีฉากที่แสดงความรุนแรงมากนัก
พอดูหนังเกาหลีแล้ว ช่องเดียวกันที่มีละครไทย ซึ่งต่างกันราวฟ้ากับดิน เรื่องหนึ่งพระเอกรูปหล่อ มีสาวมาชอบ และเกิดการชิงผู้ชายกันโดยพี่สาววางแผนกำจัดน้องสาว เรื่องวนเวียนอยู่อย่างนี้ อีกเรื่องหนึ่งยังดีหน่อยที่มีการแสดงโปงลาง ส่วนเนื้อเรื่องก็น้ำเน่าพอๆ กันที่ทนดูได้ก็เพราะฉากการแสดงโปงลางเต้นได้สนุกดี
หมู่นี้ผมต้องดูทีวีทุกวันเพราะน้ำท่วม แม้บัดนี้ผมก็ยังเข้าบ้านไม่ได้ เพราะถนนงามวงศ์วานหน้าบ้านน้ำท่วมสูง และเอ่อเข้ามาในซอย แต่พอถึงทางเข้าหมู่บ้าน มีการสูบน้ำออก และดูแลเป็นอย่างดีจนน้ำในซอยแห้งหมด น้ำก็ไม่เข้าบ้าน แต่ผมก็ยังคงตุหรัดตุเหร่อยู่ระหว่างหัวหินกับกรุงเทพฯ โชคดีที่วิโรจน์ นวลแข เอื้อเฟื้อให้มาพักอยู่ที่โรงแรม “มาดูซิ” สบายมาก ที่นี่เป็นโรงแรมขนาดเล็ก ทำเลดี ตั้งอยู่สี่แยกอโศกพอดี แถวนี้มีศูนย์การค้าแยะ ในโรงแรมมีร้านอาหารอร่อยมาก เชฟใหญ่เป็นคนญี่ปุ่นทำอาหารอร่อย ผมได้ฝากท้องกับร้านอาหารของโรงแรมกับร้าน “Chu” อยู่บนตึก Exchange Tower บนนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวด้วย ส่วนร้าน Chu มีขนมและกาแฟอร่อยมาก แถมมี “ชูโรส” หรือปาท่องโก๋สเปนซึ่งผมชอบกินราดช็อกโกแลต ร้านนี้ Chef ใหญ่ที่ทำขนมอร่อยคือ เต้ย บุตรชายท่านทูตกิตติพงษ์ ณ ระนอง เขาทำอาหารเช้าด้วยของอร่อยทุกอย่าง มีคนไปอุดหนุนเยอะแยะ
ผมคงกลับไปหัวหินอีก ไม่รู้เมื่อไรจะได้เข้าบ้าน
แม้เรื่องทงอีจะมีการอิจฉาริษยาแก่งแย่งชิงดีกันระหว่างพระสนมนางใน แต่จุดเด่นของเรื่องก็อยู่ที่คุณธรรมอื่นๆ โดยเฉพาะการช่วยเหลือผู้อ่อนแอกว่า ซึ่งสะท้อนจากตอนจบของเรื่องที่ทงอีตัดสินใจออกจากวังไปสู่ชนบท และสั่งให้คนทุบทำลายกำแพงวังที่กั้นขวางความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้น ทงอียังได้ช่วยเหลือผู้ที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ และไม่ได้รับความเป็นธรรมอยู่ตลอด จนประชาชนรักใคร่ และมาร่วมกันสร้างศาลาให้เป็นของขวัญวันเกิด ซึ่งทงอีปฏิเสธที่จะให้พระราชาจัดงานเลี้ยงให้โดยอ้างว่าประชาชนยังทุกข์ยากอยู่
เรื่องทงอีเป็นเรื่องการเมืองภายในราชสำนัก ด้วยขุนนางแบ่งกันเป็นสองฝ่าย ต่างเข้าหาแหล่งอำนาจ และพร้อมที่จะใช้ผู้ใกล้ชิดพระราชาเป็นเครื่องมือ ทงอีปฏิเสธอำนาจและไม่ยอมเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเกมการเมือง ราชสำนักทุกแห่งจะมีเรื่องเหล่านี้ การหลีกเลี่ยงไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองเรื่องอำนาจ มักจะเป็นเรื่องยาก แต่ทงอีก็แสดงให้เห็นว่าสามารถทำได้ โดยยึดมั่นในคุณธรรมและความถูกต้อง
เรื่องของทงอีเป็นเรื่องของการเสียสละ และการนึกถึงบ้านเมือง หนังเกาหลีเรื่องนี้ทำให้เราเข้าใจคนเกาหลีและประเพณีหลายอย่าง โดยเฉพาะการที่คนทำความผิดจะต้องยอมรับโทษ และการที่พระราชาเห็นแก่ทุกข์สุขของพลเมือง
ภาพยนตร์เกาหลีนี้จัดเป็นภาพยนตร์ที่ดูได้ทุกวัย แม้ในเรื่องจะมีการสู้รบกันบ้าง แต่ก็ไม่มีฉากที่แสดงความรุนแรงมากนัก
พอดูหนังเกาหลีแล้ว ช่องเดียวกันที่มีละครไทย ซึ่งต่างกันราวฟ้ากับดิน เรื่องหนึ่งพระเอกรูปหล่อ มีสาวมาชอบ และเกิดการชิงผู้ชายกันโดยพี่สาววางแผนกำจัดน้องสาว เรื่องวนเวียนอยู่อย่างนี้ อีกเรื่องหนึ่งยังดีหน่อยที่มีการแสดงโปงลาง ส่วนเนื้อเรื่องก็น้ำเน่าพอๆ กันที่ทนดูได้ก็เพราะฉากการแสดงโปงลางเต้นได้สนุกดี
หมู่นี้ผมต้องดูทีวีทุกวันเพราะน้ำท่วม แม้บัดนี้ผมก็ยังเข้าบ้านไม่ได้ เพราะถนนงามวงศ์วานหน้าบ้านน้ำท่วมสูง และเอ่อเข้ามาในซอย แต่พอถึงทางเข้าหมู่บ้าน มีการสูบน้ำออก และดูแลเป็นอย่างดีจนน้ำในซอยแห้งหมด น้ำก็ไม่เข้าบ้าน แต่ผมก็ยังคงตุหรัดตุเหร่อยู่ระหว่างหัวหินกับกรุงเทพฯ โชคดีที่วิโรจน์ นวลแข เอื้อเฟื้อให้มาพักอยู่ที่โรงแรม “มาดูซิ” สบายมาก ที่นี่เป็นโรงแรมขนาดเล็ก ทำเลดี ตั้งอยู่สี่แยกอโศกพอดี แถวนี้มีศูนย์การค้าแยะ ในโรงแรมมีร้านอาหารอร่อยมาก เชฟใหญ่เป็นคนญี่ปุ่นทำอาหารอร่อย ผมได้ฝากท้องกับร้านอาหารของโรงแรมกับร้าน “Chu” อยู่บนตึก Exchange Tower บนนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวด้วย ส่วนร้าน Chu มีขนมและกาแฟอร่อยมาก แถมมี “ชูโรส” หรือปาท่องโก๋สเปนซึ่งผมชอบกินราดช็อกโกแลต ร้านนี้ Chef ใหญ่ที่ทำขนมอร่อยคือ เต้ย บุตรชายท่านทูตกิตติพงษ์ ณ ระนอง เขาทำอาหารเช้าด้วยของอร่อยทุกอย่าง มีคนไปอุดหนุนเยอะแยะ
ผมคงกลับไปหัวหินอีก ไม่รู้เมื่อไรจะได้เข้าบ้าน
