‘ขี้เปี้ย’จะลุกขึ้นฟ้อนละเน้อ!

โสภณ องค์การณ์
ASTVผู้จัดการสุดสัปดาห์

ถ้าจะเปรียบภารกิจของ “น้องปู” คงเหมือน “ขี้เปี้ยลุกขึ้นฟ้อน” ตามคำเปรียบเปรยของคนเมืองเหนือ เป็นการตอบสนองความอยากโดยไม่มองขีดจำกัดของตัวเอง! “ขี้เปี้ย” คือคนมีแข้งขาง่อยเปลี้ย อยากลุกขึ้นฟ้อนรำ

แผนของเหลี่ยมร้ายมุ่งล้างแค้นแผ่นดินเกิดผ่านตัวแทนหุ่นเชิดรุ่น 3 ใกล้เริ่มฉากใหม่ เมื่อคณะกรรมการการเลือกตั้งเปิดไฟเขียวให้ “น้องปู” เดินหน้าสร้างประวัติศาสตร์ให้ตระกูลชินวัตรว่าพี่น้องท้องเดียวกันได้เป็นนายกรัฐมนตรี

ตัวแทนนอมินีรุ่นแรกคือ “เสี่ยหมัก” ผู้วายชนม์ ตามมาด้วย “ชาย ตู้เย็น” ทั้งคู่ประสบเคราะห์กรรมการเมืองลงจากเก้าอี้แบบไม่สวย แต่ประเทศไทยต้องจารึกในประวัติศาสตร์ว่า ใครก็มีโอกาสเป็นนายกฯ ถ้าเหลี่ยมดันหลัง

“น้องปู” เป็นนอมินีรุ่น 3 มีประสบการณ์ในชีวิตด้อยกว่าทั้งคู่ เมื่อ 4-5 เดือนก่อนเธอเป็นเพียงตัวชูในกลุ่มบริษัทครอบครัว อีกไม่นานจะเดินกระทบไหล่ผู้นำโลก เจรจาความเมือง บริหารประเทศมีงบ 2 ล้านล้านบาทต่อปี

ตอกย้ำให้คนทั้งโลกได้รับรู้อีกครั้งว่าการเป็นนายกฯ ประเทศไทยนั้นง่ายกว่าโอกาสถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 แน่นอน! “เหลี่ยม” คือตัวกำหนดชะตากรรม วางเส้นทางอนาคตของคนบนแผ่นดินไทย ตราบที่ยังมีลมหายใจ

เหลี่ยมสะใจ และสาแก่ใจซ้ำซาก เมื่อตัวแทนนอมินีได้เป็นผู้นำรัฐบาลไทย ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของแผนล้างแค้น ตราบใดที่นอมินีเหลี่ยมกุมอำนาจ บ้านเมืองไม่มีโอกาสได้สงบสุข มีแต่เรื่องวุ่นวายผสมกับทุจริต งาบคำโต

มีทรัพย์สินเงินทองกี่แสนล้านบาท เหลี่ยมยังมองแผ่นดินไทยเป็นขุมทรัพย์ขุดไม่มีวันจบสิ้น เลือดคนจนหอมหวาน สูบเท่าไหร่ไม่มีวันหมด เจ้าตัวเต็มใจให้สูบ ผ่านมือเครือข่ายขบวนการเหลี่ยม จ่าย 1 พันบาทต่อหัว

จ่ายครั้งเดียว ได้สิทธิ์กุมอำนาจแปลงทรัพย์สินแผ่นดินเข้ากระเป๋า!

การให้ “น้องปู” เป็นตัวแทนนอมินีรุ่น 3 ถือว่าเป็นเดิมพันสุดท้าย ก่อนจะลงไปสู่นอมินีรุ่นลูก หลาน หรือทายาทผ่านสาแหรกชินวัตรและเครือญาติ

การให้คนไม่ประสีประสาทางการเมืองมาเป็นผู้นำประเทศมีพลเมืองกว่า 65 ล้านคนได้สำเร็จ ถือเป็นผลสุดยอดของการล้างแค้น และเหลี่ยมจะบรรลุถึงจุดนั้นผ่านกระบวนการรัฐสภา โดยนักซื้อเสียงพร้อมใจยกมือให้

จากนั้น บ้านเมืองจะจมปลักในวิบากกรรม ชาวบ้านเผชิญทุกข์เข็ญอย่างไร เหลี่ยมและเครือข่ายไม่รับรู้ เมื่อจ่ายเงินซื้อสิทธิ์ หัวจะ 1 พันบาทแล้ว

กระบวนการล้างแค้นของเหลี่ยมร้าย ผ่านศึกเลือกตั้ง ป่วนเมือง เป็น “เกมบีบหัวใจ” วิญญูชนอย่างแท้จริง! ไม่ใช่กกต. ยื้อเปิดไฟเขียวให้พวกเดนคุก นักเผาบ้านเผาเมือง ก่อการร้ายให้เป็น ส.ส. ยกระดับจากไพร่ให้เป็นอำมาตย์

แผนของเหลี่ยมร้ายได้นำการก้าวย่างตามจังหวะของ “น้องปู” สู่เก้าอี้นายกฯ! มาถึงขั้นนี้ ต้องยอมรับว่าไม่น่าจะเหลืออุปสรรค ขวากหนามปิดกั้น

ต่อให้เธอประกาศว่า “ดิฉันตัดสินใจไม่ขอรับตำแหน่งนายกฯ ไม่สามารถจริงๆ” คงไม่ได้ พี่เหลี่ยมร้ายไม่ยอมแน่! หลังจากลงทุนมาถึงขั้นนี้

เพียงแต่ว่า “น้องปู” ถูกมองว่าไม่ประมาณตน ประเมินศักยภาพตัวเองสูงเกินไป! ภารกิจของผู้นำชาติ ไม่ใช่งานบริหารงานประชาสัมพันธ์ เจ๊าะแจ๊ะ แนะนำโครงการบ้านจัดสรร โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ เอาใจลูกค้า ผู้บริโภค

ถ้าจะเปรียบภารกิจของ “น้องปู” คงเหมือน “ขี้เปี้ยลุกขึ้นฟ้อน” ตามคำเปรียบเปรยของคนเมืองเหนือ เป็นการตอบสนองความอยากโดยไม่มองขีดจำกัดของตัวเอง! “ขี้เปี้ย” คือคนมีแข้งขาง่อยเปลี้ย อยากลุกขึ้นฟ้อนรำ

ต่อให้พยายามอย่างไร ร่างกาย สังขาร คงฟ้อนรำตามจังหวะให้ดูสวยงามไม่ได้! “น้องปู” คงอยู่ในสภาพนั้น ประเทศไทยไม่ใช่ชาติกระจอก! กองทัพมีศักยภาพอันดับที่ 19 ของโลก ไม่ใช่ตัวโจ๊กปลายแถวนะโว้ย!

แต่ผู้นำรัฐบาลไทยมีความอดทนเป็นเลิศ ยอมให้ฮุนเซนเขมรต่ำหยามน้ำหน้าซ้ำซาก! ยอมให้ไอ้กุ๊ยกัมพูชาคนเดียว คนอื่นอย่าแหยม! ฮุนเซนเจ๋งแค่ไหน ดูได้จากการจ้างเหลี่ยมร้ายเป็นที่ปรึกษา สั่งให้ทรยศต่อชาติก็ยังได้

การเมืองน้ำเน่าต้องใช้ศาสตร์และศิลป์ ต้องหน้าด้าน! “เสี่ยหมัก” จอมเก๋าลายคราม ยังเอาตัวไม่รอด! “เสี่ยชาย ตู้เย็น” ลวดลายสับหลีกเวลาซื้อตู้เย็นเข็นขึ้นคอนโด ยังหมดท่า ทั้งๆ ที่ได้เหลี่ยมติวหนัก เมียคุมเข้ม

“น้องปู” มีสามีก็เหมือนไม่มี จะปรับทุกข์ ปรึกษาหารือ ยามร่วมเรียงเคียงหมอนค่ำคืนกับใครได้ มองทางไหนมีแต่คนจ้องเอาผลประโยชน์! หรือจะทำตัวเป็นหุ่นยนต์ไขลาน พี่เหลี่ยมร้ายบงการให้ทำอะไรก็ตามใจ

การเป็น “ขี้เปี้ยลุกฟ้อน” จะเป็นไตรภาคของแผนใช้นอมินีตอบสนองความสะใจ “น้องปู” จะทำได้ดีเพียงใด อย่าหวังมาก! เหลี่ยมร้ายไม่เห็นคนอื่นมีค่าถ้าไร้ประโยชน์ เมียรักคู่ทุกข์คู่ยาก ยังเลิกราเพราะตัณหาการเมือง

“ขี้เปี้ย” จะก้าวย่างสวยงาม หรือทุลักทุเล น่าเวทนาอย่างไร เหลี่ยมร้าย และเครือข่ายไม่สนใจ แต่คนไทยทั้งแผ่นดินนอกสังกัดเหลี่ยมร้ายต้องทนอดสู

ไม่ใช่เฉพาะคนไทยที่ต้องชมการแสดงของ “ขี้เปี้ย” นานาชาติจะเฝ้าดูว่าการเมืองสไตล์นอมินีแบบสุดโต่งจะทำเมืองไทยให้อยู่ในสภาพเช่นใด

ถ้าฟ้อนรำมีจังหวะก้าวสวยงาม ถูกใจผู้ชม รักษาคำมั่นสัญญาช่วงหาเสียง คงไปได้สวย! ถ้า “น้องปู” ฟ้อนสลับกับล้มลุกคลุกคลานมีแต่คำแก้ตัว น่ากลัวว่าจะเผ่นลงเวทีหนีเสียงโห่ไล่ ท่อนไม้ ก้อนอิฐ ไม่ทันนะดิ! อิอิอิ!!!