ผมไปออกรายการทีวี “งงประเทศไทย” กับสมณะโพธิรักษ์ สมณะติกขวีโร และพลอากาศเอก เทอดศักดิ์ สัจจารักษ์ คืนวันเสาร์ที่ 28 พ.ค. ช่วยกันตอกย้ำให้พี่น้องชาวไทยช่วยกันกาช่อง “ไม่..เลือกใคร” ในวันที่ 3 กรกาคม 2554 กลับถึงบ้านดึกผิดปกติ และได้ข่าวสะเทือนใจคือการจากไปของเพื่อนรักชื่อ “ประเมิน สายอุ่นใจ”
ทำไมจะต้องสะเทือนใจด้วย ในเมื่อเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย เป็นเรื่องธรรมดา สักวันหนึ่งเราทุกคนก็ล้วนแต่จะต้อง “หลับไม่ตื่น-ฟื้นไม่มี-หนีไม่พ้น” ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ต่างอะไรกับ “พี่เมิน” ของผม เช่นเดียวกัน
พี่เมิน เป็นก้อนเส้าที่หนึ่ง หรือเป็นต้นตำนานของสามก้อนเส้า คือ พี่เมินกับผม-เมืองเฟรสโนกับมหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย เฟรสโน-องค์กรสถาบันวิชาชีพวิทยาลัยครูพยาบาลจากประเทศไทย ขณะนี้อาจารย์จากวิทยาลัยพยาบาลพระบรมราชชนนีกับวิทยาลัยพยาบาล CSU Fresno ยังเดินทางไปมาหาสู่ร่วมกันฝึกอบรมและวิจัยทั้งสองประเทศร่วมกันอยู่อย่างแข็งขัน
พี่อาภา ภริยาของพี่เมิน เป็นพยาบาลไทยคนแรกในเฟรสโน และเป็นผู้พาพยาบาลและคนไทยจากนครชิคาโกไปบุกเบิกเฟรสโนเป็นกลุ่มแรก ผมนึกไม่ถึงว่าพี่เมินจะต้องมาตกทุกข์ได้ยากและตายในเมืองไทยในสภาพที่เกือบจะเรียกว่าไร้ญาติขาดมิตร แม้กระทั่งผมก็ไปงานพี่เมินไม่ได้
พี่เมินกับพี่อาภามีลูกสาว 2 คน พ่อแม่รักและภูมิใจมาก แต่ลูกเป็น “อเมริกันยิ่งกว่าอเมริกัน” ไปแล้ว ไม่มีเวลาที่จะดูแลพ่อแม่หรือแม้กระทั่งมาเผาพ่อ ในวันพรุ่งนี้ จันทร์ที่ 30 พฤษภาคมนี้ เวลา 15.00 น. ที่วัดชัยมงคล ในเขตเทศบาล อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
ประเมิน สายอุ่นใจ เป็นนิสิตรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รุ่น 5 ซึ่งมีคนดังคือ ดร.กระมล ทองธรรมชาติ อดีตคณบดีรัฐศาสตร์และตุลาการรัฐธรรมนูญคดีอื้อฉาว “ทักษิณซุกหุ้นไม่ผิด” นิพนธ์ บุณยภัทโร อดีตรองปลัดกระทรวงมหาดไทยและที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ชวน หลีกภัย มนัสพาสน์ ชูโต อดีตเอกอัครราชทูต ณ กรุงวอชิงตัน และดร.วณิช พรพิบูลย์ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัด ฯลฯ ผมถือโอกาสนี้บอกกล่าวเพื่อนรุ่น 5 และใกล้เคียงว่าพี่เมินจากพวกเราไปแล้ว
สมัยอยู่ จุฬาฯ ผมไม่เคยคลุกคลีตีโมงกับพี่เมิน ไม่เคยเที่ยวหัวหกก้นขวิดด้วยกันเหมือนท่านทูตมนัสพาสน์ และดร.วณิช พรพิบูลย์ รุ่น 5 เพียง 2 คนที่ขับรถส่วนตัวมาเรียนและ รสน.(อาจารย์คุณพระวรภักดิ์พิบูลย์หรือหม่อมหลวงนภา ชุมสายตั้งฉายาและย่อให้จากคำว่า รับส่งนารี) แต่เพื่อนสนิทของพี่เมิน 2 คนเป็นเพื่อนสนิทของผม คือ ทักษิณ มหาศิริพันธุ์ กับ ถนอม สูงนารถ เพราะจบจากโรงเรียนบ้านนอก คือ หนองคายวิทยาคาร มาด้วยกัน แต่ทักษิณจบก่อนเพราะเป็นรุนเดียวกับ พลเอก สุจินดา คราประยูร
เมื่อครั้งพี่สุ เป็นนายกรัฐมนตรี พวกเราพากันลุ้นให้พี่สุ ตั้งทักษิณ ซึ่งตอนนั้นเป็นนายอำเภอกุมภวาปีให้เป็นปลัดจังหวัดอุดรธานี เพื่อจะได้เลื่อนขึ้นเป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัดหนองคาย พอคำสั่งจะออกทักษิณน้ำตานองกราบไหว้ขอเกษียณในตำแหน่งนายอำเภอ
ส่วนถนอมนั้นได้ทุนนิด้าแต่ไปเอาดีทางกอล์ฟและเป็นรายการทีวีเสียงจากอเมริกาคู่กับยุวรัตน์ กมลเวชช นานจนเจ้าของทุนลืม ถนอมเป็นผู้แทนกรมประชาสัมพันธ์ ณ กรุงวอชิงตัน ตอนเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 5 รอบของในหลวงพอดี ได้ช่วยผมประสานงานสดุดีในหลวงที่สภาคองเกรส เพราะสถานทูตมัวแต่ยึกยักอยู่ เดี๋ยวนี้ถนอมกลับไปอยู่อเมริกานานแล้วเพื่อลุ้นให้ลูกเป็นโปรกอล์ฟ
พี่เมินเป็นอีกคนหนึ่งที่หายไปจากเมืองไทย จบรัฐศาสตร์แล้ว พี่เมินไปเป็นเรือโท แห่งราชนาวีไทย โอนไปรับราชการกรมประมวนราชการแผ่นดิน แล้วพี่เมินเลือกความรัก ติดตามพี่อาภาที่ไปเป็นพยาบาลอยู่ชิคาโก
ราว 25 ปีมาแล้ว ผมไปหาที่อยู่ในซานฟรานซิสโก เพื่อจะเรียนรู้และสร้างเครือข่ายกับระบบการศึกษาของรัฐแคลิฟอร์เนียและอยู่ใกล้ลูกชายทั้ง 2 ซึ่งย้ายจากนิวยอร์กไปเรียนที่ CSU Chico และ CSU San Francisco มีผู้แนะนำให้ไปพักที่โรงแรม Grant ของบริษัทในเครือสหยูเนียน ที่อยู่ใกล้ทั้งเมืองจีนและยูเนียนสแควร์อันเป็นศูนย์คมนาคมของซานฟรานซิสโก
ผมกับเป้งตกลงไปเช่าห้องอยู่บนถนน Mason ใกล้โรงแรมแกรนท์เพียงเลี้ยวหัวมุมเดียว เราจึงได้พบพี่เมิน ผู้จัดการกลางคืนของโรงแรม องอาจ เกรียงไกรเพชร ผู้จัดการและวิศวกรโรงงานทอสเวตเตอร์ของสหยูเนียนและภริยา Ed หรือกิตติ สงวนสิทธิ์ คนใหญ่โตของ HP Thailand เพื่อนของโต้งลูกชายผม
พี่เมินขับรถกลับเฟรสโนทุกสุดสัปดาห์เพราะพี่อาภากับลูกสาวอยู่ที่นั่น
กล่าวได้ว่าถ้าไม่มีพี่เมินก็อาจจะไม่มีเฟรสโนสำหรับผม พี่เมินย้ำกับผมว่าถึงแคลิฟอร์เนียจะมีที่อื่นๆ มีชื่อเสียงหรือดีอย่างไรก็สู้เฟรสโนไม่ได้เพราะเฟรสโนมีไทย เขมร ลาว ญวน มากที่สุดในอเมริกา การเรียนฝึกงานและร่วมมือกับเฟรสโนจะสอดคล้องกับความต้องการของเมืองไทยมากที่สุด
เพราะผมเชื่อพี่เมินเราจึงสามารถสร้างเครือข่ายกัลยาณมิตรถาวรคือ CSU เฟรสโน Berta Gonzales รองอธิการฝ่ายต่างประเทศและกิจกรรมประเทศไทย คุณหมอรัฐชัย และคุณหมอยุวดี Prof. วรรณวิไล หัวหน้าตลอดกาลของคณะฟิสิกส์ CSU เฟรสโน และคนไทยที่เดินทางไปเรียนและฝึกงานที่นั่นไม่ขาดสาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจารย์พยาบาลโดยการนำของ พรรณทิพา แก้วมาตย์ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสรรพสิทธิ์ประสงค์ ผู้อำนวยการ และประธานเครือข่ายวิทยาลัยในสังกัดสถาบันพระบรมราชชนก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งวางแผนให้อาจารย์ไป CSU เฟรสโน แทนวิทยาลัยพยาบาลหอคอยลัดฟ้าในนิวยอร์กและบอสตัน
บ้านแบบ Ranch อันกว้างขวาง 2 ปีกใหญ่และไร่ผลไม้ต่อจากระเบียงหลังบ้านไปยาวสุดสายตา มีต้นพลับแคลิฟอร์เนีย ข้าวโพดหวาน และไม้ผลอื่นๆ พี่เมินจะใส่หมวกคาวบอยขับแทรกเตอร์เล็กดูแลสวนอย่างมีความสุข องอาจบอกผมว่าพี่เมินขายบ้านไปสมทบทุนซื้อบ้านให้ลูกสาวที่คับแคบเกินไปจนพ่อแม่ต้องระเห็จมาอยู่เมืองไทยในความดูแลของหลานผู้ใจบุญชื่อดรุณี รัตนนิเทศ ที่อุบลราชธานี
พี่เมินเคยบอกผมว่า โมดไปช่วยคิดด้วยนะ คือว่าพี่มาซื้อบ้านและทำสวนไปด้วยมีพนักงานส่งเสริมเกษตรของรัฐบาลมาช่วยเหลือทุกขั้นตอนเหมือนเป็นคนรับใช้ของเรา ไม่ว่าจะเลือกบ้าน เลือกเงินกู้ที่ดอกเบี้ยสะดวกกับเรา เลือกหาต้นผลไม้และรีกาต้นที่มีอยู่และความรู้ในการดูแลทุกอย่าง ทั้งนี้โดยไม่เอาเงินเราเลยสักแดง และก็ไม่มีส่วนแบ่งจากผู้ขายทุกประเภทอีกด้วย ถ้าเมืองไทยทำอย่างนี้ได้ก็จะเป็นมหาอำนาจทางเกษตรอย่างแคลิฟอร์เนีย
ผมใจหายและหวนหาบ้านหลังนั้นซึ่งคนไทยไม่รู้กี่กลุ่มต่อกี่กลุ่มยึดเอาเป็นที่พักพิงอันดับแรกก่อนที่จะขยับขยายแยกย้ายกันไปในเฟรสโน ครั้งล่าสุดผมกับ ดร.นิพนธ์ ศศิธรไปเยี่ยม พี่เมินพาไปบ้านคุณหมอรัฐชัย คุยกันเรื่องใช้แคลิฟอร์เนียเป็นฐานพัฒนาเมืองไทย คุณหมอควักกระเป๋าประเดิม 10,000 เหรียญสหรัฐ เป็นกองทุน Thailand Project ใน California Community College Foundation สนับสนุนคนไทยและอเมริกันไปมาหาสู่ฝึกอบรมและร่วมงานกัน ผมจะเสนอให้เขาเปลี่ยนชื่อกองทุนนั้นเป็น “ประเมิน-นิพนธ์” เพื่อเป็นที่ระลึกเพื่อนอาวุโสทั้งสองที่จากไป
ผมสะเทือนใจที่พี่เมินจากไปโดยไม่มีโอกาสเห็นหรือพูดคุยกับลูกที่พี่เมินสุดรัก และภูมิใจก่อนจะสิ้นลมหายใจ
สะเทือนใจที่เมืองไทยยังไม่มีพนักงานเกษตรอย่างที่พี่เมินปรารถนา มีแต่ผู้มาชักชวนให้เกษตรกรกู้หนี้และยึดเอาที่ของชาวไร่ชาวนา
สะเทือนใจที่เมืองไทยทอดทิ้งไร้สวัสดิการสำหรับคนอย่างพี่เมินและพี่อาภา
แต่ผมก็ภูมิใจที่พี่เมินเป็นผู้จุดประกาย Fresno-Thailand และคบเพลิงถูกส่งผ่านไปยังนางฟ้าในเสื้อกาวน์สีขาวเช่นเดียวกับพี่อาภาขวัญใจของพี่เมิน
ผมภูมิใจที่งานของพี่เมินจะมีผู้อำนวยการวิทยาลัยพยาบาลพระบรมราชชนนีอุบลราชธานี และอาจารย์พยาบาลที่เคยผ่าน Fresno จะมาเคารพและอำลาพี่เมินด้วย
ขอพี่เมินจงไปสู่สุคติเถิด และขอขอบคุณพี่เมินมอบเฟรสโนเป็นของขวัญชั่วนิรันดรให้พวกเรา
ทำไมจะต้องสะเทือนใจด้วย ในเมื่อเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย เป็นเรื่องธรรมดา สักวันหนึ่งเราทุกคนก็ล้วนแต่จะต้อง “หลับไม่ตื่น-ฟื้นไม่มี-หนีไม่พ้น” ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ต่างอะไรกับ “พี่เมิน” ของผม เช่นเดียวกัน
พี่เมิน เป็นก้อนเส้าที่หนึ่ง หรือเป็นต้นตำนานของสามก้อนเส้า คือ พี่เมินกับผม-เมืองเฟรสโนกับมหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย เฟรสโน-องค์กรสถาบันวิชาชีพวิทยาลัยครูพยาบาลจากประเทศไทย ขณะนี้อาจารย์จากวิทยาลัยพยาบาลพระบรมราชชนนีกับวิทยาลัยพยาบาล CSU Fresno ยังเดินทางไปมาหาสู่ร่วมกันฝึกอบรมและวิจัยทั้งสองประเทศร่วมกันอยู่อย่างแข็งขัน
พี่อาภา ภริยาของพี่เมิน เป็นพยาบาลไทยคนแรกในเฟรสโน และเป็นผู้พาพยาบาลและคนไทยจากนครชิคาโกไปบุกเบิกเฟรสโนเป็นกลุ่มแรก ผมนึกไม่ถึงว่าพี่เมินจะต้องมาตกทุกข์ได้ยากและตายในเมืองไทยในสภาพที่เกือบจะเรียกว่าไร้ญาติขาดมิตร แม้กระทั่งผมก็ไปงานพี่เมินไม่ได้
พี่เมินกับพี่อาภามีลูกสาว 2 คน พ่อแม่รักและภูมิใจมาก แต่ลูกเป็น “อเมริกันยิ่งกว่าอเมริกัน” ไปแล้ว ไม่มีเวลาที่จะดูแลพ่อแม่หรือแม้กระทั่งมาเผาพ่อ ในวันพรุ่งนี้ จันทร์ที่ 30 พฤษภาคมนี้ เวลา 15.00 น. ที่วัดชัยมงคล ในเขตเทศบาล อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
ประเมิน สายอุ่นใจ เป็นนิสิตรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รุ่น 5 ซึ่งมีคนดังคือ ดร.กระมล ทองธรรมชาติ อดีตคณบดีรัฐศาสตร์และตุลาการรัฐธรรมนูญคดีอื้อฉาว “ทักษิณซุกหุ้นไม่ผิด” นิพนธ์ บุณยภัทโร อดีตรองปลัดกระทรวงมหาดไทยและที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ชวน หลีกภัย มนัสพาสน์ ชูโต อดีตเอกอัครราชทูต ณ กรุงวอชิงตัน และดร.วณิช พรพิบูลย์ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัด ฯลฯ ผมถือโอกาสนี้บอกกล่าวเพื่อนรุ่น 5 และใกล้เคียงว่าพี่เมินจากพวกเราไปแล้ว
สมัยอยู่ จุฬาฯ ผมไม่เคยคลุกคลีตีโมงกับพี่เมิน ไม่เคยเที่ยวหัวหกก้นขวิดด้วยกันเหมือนท่านทูตมนัสพาสน์ และดร.วณิช พรพิบูลย์ รุ่น 5 เพียง 2 คนที่ขับรถส่วนตัวมาเรียนและ รสน.(อาจารย์คุณพระวรภักดิ์พิบูลย์หรือหม่อมหลวงนภา ชุมสายตั้งฉายาและย่อให้จากคำว่า รับส่งนารี) แต่เพื่อนสนิทของพี่เมิน 2 คนเป็นเพื่อนสนิทของผม คือ ทักษิณ มหาศิริพันธุ์ กับ ถนอม สูงนารถ เพราะจบจากโรงเรียนบ้านนอก คือ หนองคายวิทยาคาร มาด้วยกัน แต่ทักษิณจบก่อนเพราะเป็นรุนเดียวกับ พลเอก สุจินดา คราประยูร
เมื่อครั้งพี่สุ เป็นนายกรัฐมนตรี พวกเราพากันลุ้นให้พี่สุ ตั้งทักษิณ ซึ่งตอนนั้นเป็นนายอำเภอกุมภวาปีให้เป็นปลัดจังหวัดอุดรธานี เพื่อจะได้เลื่อนขึ้นเป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัดหนองคาย พอคำสั่งจะออกทักษิณน้ำตานองกราบไหว้ขอเกษียณในตำแหน่งนายอำเภอ
ส่วนถนอมนั้นได้ทุนนิด้าแต่ไปเอาดีทางกอล์ฟและเป็นรายการทีวีเสียงจากอเมริกาคู่กับยุวรัตน์ กมลเวชช นานจนเจ้าของทุนลืม ถนอมเป็นผู้แทนกรมประชาสัมพันธ์ ณ กรุงวอชิงตัน ตอนเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 5 รอบของในหลวงพอดี ได้ช่วยผมประสานงานสดุดีในหลวงที่สภาคองเกรส เพราะสถานทูตมัวแต่ยึกยักอยู่ เดี๋ยวนี้ถนอมกลับไปอยู่อเมริกานานแล้วเพื่อลุ้นให้ลูกเป็นโปรกอล์ฟ
พี่เมินเป็นอีกคนหนึ่งที่หายไปจากเมืองไทย จบรัฐศาสตร์แล้ว พี่เมินไปเป็นเรือโท แห่งราชนาวีไทย โอนไปรับราชการกรมประมวนราชการแผ่นดิน แล้วพี่เมินเลือกความรัก ติดตามพี่อาภาที่ไปเป็นพยาบาลอยู่ชิคาโก
ราว 25 ปีมาแล้ว ผมไปหาที่อยู่ในซานฟรานซิสโก เพื่อจะเรียนรู้และสร้างเครือข่ายกับระบบการศึกษาของรัฐแคลิฟอร์เนียและอยู่ใกล้ลูกชายทั้ง 2 ซึ่งย้ายจากนิวยอร์กไปเรียนที่ CSU Chico และ CSU San Francisco มีผู้แนะนำให้ไปพักที่โรงแรม Grant ของบริษัทในเครือสหยูเนียน ที่อยู่ใกล้ทั้งเมืองจีนและยูเนียนสแควร์อันเป็นศูนย์คมนาคมของซานฟรานซิสโก
ผมกับเป้งตกลงไปเช่าห้องอยู่บนถนน Mason ใกล้โรงแรมแกรนท์เพียงเลี้ยวหัวมุมเดียว เราจึงได้พบพี่เมิน ผู้จัดการกลางคืนของโรงแรม องอาจ เกรียงไกรเพชร ผู้จัดการและวิศวกรโรงงานทอสเวตเตอร์ของสหยูเนียนและภริยา Ed หรือกิตติ สงวนสิทธิ์ คนใหญ่โตของ HP Thailand เพื่อนของโต้งลูกชายผม
พี่เมินขับรถกลับเฟรสโนทุกสุดสัปดาห์เพราะพี่อาภากับลูกสาวอยู่ที่นั่น
กล่าวได้ว่าถ้าไม่มีพี่เมินก็อาจจะไม่มีเฟรสโนสำหรับผม พี่เมินย้ำกับผมว่าถึงแคลิฟอร์เนียจะมีที่อื่นๆ มีชื่อเสียงหรือดีอย่างไรก็สู้เฟรสโนไม่ได้เพราะเฟรสโนมีไทย เขมร ลาว ญวน มากที่สุดในอเมริกา การเรียนฝึกงานและร่วมมือกับเฟรสโนจะสอดคล้องกับความต้องการของเมืองไทยมากที่สุด
เพราะผมเชื่อพี่เมินเราจึงสามารถสร้างเครือข่ายกัลยาณมิตรถาวรคือ CSU เฟรสโน Berta Gonzales รองอธิการฝ่ายต่างประเทศและกิจกรรมประเทศไทย คุณหมอรัฐชัย และคุณหมอยุวดี Prof. วรรณวิไล หัวหน้าตลอดกาลของคณะฟิสิกส์ CSU เฟรสโน และคนไทยที่เดินทางไปเรียนและฝึกงานที่นั่นไม่ขาดสาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจารย์พยาบาลโดยการนำของ พรรณทิพา แก้วมาตย์ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสรรพสิทธิ์ประสงค์ ผู้อำนวยการ และประธานเครือข่ายวิทยาลัยในสังกัดสถาบันพระบรมราชชนก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งวางแผนให้อาจารย์ไป CSU เฟรสโน แทนวิทยาลัยพยาบาลหอคอยลัดฟ้าในนิวยอร์กและบอสตัน
บ้านแบบ Ranch อันกว้างขวาง 2 ปีกใหญ่และไร่ผลไม้ต่อจากระเบียงหลังบ้านไปยาวสุดสายตา มีต้นพลับแคลิฟอร์เนีย ข้าวโพดหวาน และไม้ผลอื่นๆ พี่เมินจะใส่หมวกคาวบอยขับแทรกเตอร์เล็กดูแลสวนอย่างมีความสุข องอาจบอกผมว่าพี่เมินขายบ้านไปสมทบทุนซื้อบ้านให้ลูกสาวที่คับแคบเกินไปจนพ่อแม่ต้องระเห็จมาอยู่เมืองไทยในความดูแลของหลานผู้ใจบุญชื่อดรุณี รัตนนิเทศ ที่อุบลราชธานี
พี่เมินเคยบอกผมว่า โมดไปช่วยคิดด้วยนะ คือว่าพี่มาซื้อบ้านและทำสวนไปด้วยมีพนักงานส่งเสริมเกษตรของรัฐบาลมาช่วยเหลือทุกขั้นตอนเหมือนเป็นคนรับใช้ของเรา ไม่ว่าจะเลือกบ้าน เลือกเงินกู้ที่ดอกเบี้ยสะดวกกับเรา เลือกหาต้นผลไม้และรีกาต้นที่มีอยู่และความรู้ในการดูแลทุกอย่าง ทั้งนี้โดยไม่เอาเงินเราเลยสักแดง และก็ไม่มีส่วนแบ่งจากผู้ขายทุกประเภทอีกด้วย ถ้าเมืองไทยทำอย่างนี้ได้ก็จะเป็นมหาอำนาจทางเกษตรอย่างแคลิฟอร์เนีย
ผมใจหายและหวนหาบ้านหลังนั้นซึ่งคนไทยไม่รู้กี่กลุ่มต่อกี่กลุ่มยึดเอาเป็นที่พักพิงอันดับแรกก่อนที่จะขยับขยายแยกย้ายกันไปในเฟรสโน ครั้งล่าสุดผมกับ ดร.นิพนธ์ ศศิธรไปเยี่ยม พี่เมินพาไปบ้านคุณหมอรัฐชัย คุยกันเรื่องใช้แคลิฟอร์เนียเป็นฐานพัฒนาเมืองไทย คุณหมอควักกระเป๋าประเดิม 10,000 เหรียญสหรัฐ เป็นกองทุน Thailand Project ใน California Community College Foundation สนับสนุนคนไทยและอเมริกันไปมาหาสู่ฝึกอบรมและร่วมงานกัน ผมจะเสนอให้เขาเปลี่ยนชื่อกองทุนนั้นเป็น “ประเมิน-นิพนธ์” เพื่อเป็นที่ระลึกเพื่อนอาวุโสทั้งสองที่จากไป
ผมสะเทือนใจที่พี่เมินจากไปโดยไม่มีโอกาสเห็นหรือพูดคุยกับลูกที่พี่เมินสุดรัก และภูมิใจก่อนจะสิ้นลมหายใจ
สะเทือนใจที่เมืองไทยยังไม่มีพนักงานเกษตรอย่างที่พี่เมินปรารถนา มีแต่ผู้มาชักชวนให้เกษตรกรกู้หนี้และยึดเอาที่ของชาวไร่ชาวนา
สะเทือนใจที่เมืองไทยทอดทิ้งไร้สวัสดิการสำหรับคนอย่างพี่เมินและพี่อาภา
แต่ผมก็ภูมิใจที่พี่เมินเป็นผู้จุดประกาย Fresno-Thailand และคบเพลิงถูกส่งผ่านไปยังนางฟ้าในเสื้อกาวน์สีขาวเช่นเดียวกับพี่อาภาขวัญใจของพี่เมิน
ผมภูมิใจที่งานของพี่เมินจะมีผู้อำนวยการวิทยาลัยพยาบาลพระบรมราชชนนีอุบลราชธานี และอาจารย์พยาบาลที่เคยผ่าน Fresno จะมาเคารพและอำลาพี่เมินด้วย
ขอพี่เมินจงไปสู่สุคติเถิด และขอขอบคุณพี่เมินมอบเฟรสโนเป็นของขวัญชั่วนิรันดรให้พวกเรา
