ก่อนอื่นขอยกย่องผู้นำทหารและทหารหาญเลือดรักชาติ และ พล.อ.ปรีชา เอี่ยมสุพรรณ คณะกรรมการรวมพลังปกป้องแผ่นดิน ที่มีจุดยืนเคียงข้างชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ อย่างถูกต้อง พล.อ.ปรีชา เอี่ยมสุพรรณ กล่าวตอนหนึ่งว่า “ตนดีใจที่กองทัพเข้าใจ ความมั่นคงของชาติอยู่เหนือรัฐธรรมนูญการปกครองประเทศ เพราะหากความมั่นคงของชาติล้มเหลวชาติก็ล้มเหลว” นี่คือความถูกต้องยิ่งใหญ่ นัยสำคัญนี้ แท้จริงก็คือกฎหมายความมั่นคงแห่งชาติเป็นกฎหมายสูงสุด (Supreme Law) จะบัญญัติหรือไม่บัญญัติไว้ก็ตาม ส่วนกฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นเพียงกฎหมายหลักเท่านั้น
แต่พวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ สอนตลบตะแลงพูดหวานๆ หลอกลวงให้เข้าใจผิดว่า “รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด” ไม่มีประเทศไหนในโลกที่สอนว่า “กฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด” มีแต่พวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ คณะผู้ปกครองไทย นักการเมืองไทย จอมปลิ้นปล้อนเท่านั้น สร้างความหายนะต่อชาติมามากต่อมากร่วม 79 ปีแล้วและอีกนานเท่าไร เป็นวิบากกรรมร่วมของชาติไทยเราแท้ๆ นายกฯ ไทยเกือบทุกคนเป็นพวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญทั้งสิ้น รวมทั้ง นายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นต้น
สมมติ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงเสด็จกลับมาเห็นการเมืองการปกครองไทยในปัจจุบัน พระองค์จะทรงคิดทำอย่างไร หากท่านคนหนึ่งเป็นผู้รัก ศรัทธาใกล้ชิดพระองค์ ลองคาดการณ์ดูว่าพระองค์จะทรงคิดแก้ไขอย่างไร
แน่นอนว่า พระองค์ ทรงเป็นนักยุทธศาสตร์ และนักยุทธวิธีในการบริหารการจัดการและการรบ พระองค์ก็จะต้องมอง วิเคราะห์ ภาพร่วม พิจารณา สถาบันหลักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ องคมนตรี เป็นอย่างไร หลักและวิธีการทางการเมืองเป็นอย่างไร รัฐบาล สถาบันทางการเมือง เหล่านักการเมืองเป็นอย่างไร องค์กรต่างๆ ทั้งใหญ่และเล็กเป็นอย่างไร กลไรรัฐ ข้าราชการกระทรวงต่างๆ โดยเฉพาะผู้นำกองทัพมีจุดยืนอย่างไร กรรมกร ชาวนา เกษตรกร นักศึกษา มหาวิทยาลัย นักวิชาการเป็นอย่างไร มองภาพรวมความสัมพันธ์ที่เกี่ยวพันกันทั้งหมดเป็นอย่างไร ประดุจมองหมากรุกทั้งกระดาน
พอจะมองเห็นได้ว่า สถาบันต่างๆ องค์กรต่างๆ ส่วนต่างๆ ล้วนแล้วรวมศูนย์อยู่ที่การเมืองการปกครองทั้งสิ้น นับแต่เรื่องความเห็นผิดเรื่องระบอบ เรื่องรัฐธรรมนูญ รัฐบาลไม่มีเสถียรภาพ คอร์รัปชัน การปกครองและเศรษฐกิจล้มเหลว ความอ่อนแอของรัฐบาล ความขัดแย้งในสังคม ความไม่เป็นธรรมของสังคม ความเหลื่อมล้ำของสังคม ยาเสพติด เยาวชนหลงผิด การสำส่อนทางเพศ ล้วนเกิดจากการเมืองผิดทั้งสิ้น การเมืองผิดก็เหมือนคนมีจิตผิดปกติ คนจิตผิดปกติแล้วจะไปสู่เขาได้อย่างไร “การเมืองผิดเหมือนคนเป็นโรคจิต” และเป็นโรคจิตมานานถึง 79 ปีมาแล้ว
“เราจะทำกันอย่างไรดี” แผ่นดินส่วนหนึ่งเขาก็กำลังคิดจะแย่งไป คิดจะสู้เขา จิตไม่สมบูรณ์ ขาดปัญญา ขาดกำลังเงิน คนภายในกำลังแตกแยก นักการเมืองเห็นแก่ตัว กองทัพอ่อนแอไร้ประสิทธิภาพ ฯลฯ
นี่คือภาพรวมโดยประมาณ เห็นชัดว่า ศูนย์รวมของปวงชนในชาติคือการเมืองซึ่งหมายถึงหลักการปกครองของชาติหรือระบอบการเมืองของชาติ แต่เมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบถี่ถ้วนโดยเอาชีวิตทุ่มเทศึกษาและเอาชีวิตเป็นเดิมพัน คิดค้นเพื่อเอาความจริง ความถูกต้องมาให้กับชาติบ้านเมือง ไม่เป็นอาชญากรทางปัญญาเฉกเช่นพวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ คือ ลัทธิความเชื่อว่า รัฐธรรมนูญคือระบอบประชาธิปไตย และรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูง เป็นความเห็นผิด คิดผิด พูดผิด ทำผิด ทำลายชาติอย่างใหญ่หลวง
แต่ในความถูกต้องโดยธรรมและสากล “ระบอบกับรัฐธรรมนูญเป็นคนละส่วนกันและรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันดุจจิตกับกายหรือเหตุกับผล หรือจุดมุ่งหมายกับวิธีการไปสู่จุดมุ่งหมาย หรือดุจดังดวงอาทิตย์กับดาวเคราะห์ ส่วนกฎหมายความมั่นคงแห่งชาติเป็นกฎหมายสูงสุด กฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายหลัก”
กฎหมายรัฐธรรมนูญไทยทุกฉบับ เป็นรัฐธรรมนูญของลัทธิรัฐธรรมนูญ และกฎหมายรัฐธรรมนูญทุกฉบับเป็นพิษเป็นภัยต่อชาติ และเมื่อประชาชนทนไม่ได้ จึงเกิดรัฐประหาร (Coup d’états) คณะรัฐประหารก็เป็นพวกลัทธิรัฐธรรมนูญ เมื่อได้อำนาจมาแล้วก็ร่างรัฐธรรมนูญด้วยวิธีการเช่นเดิม ผิดซ้ำรอยเดิม ผิดซ้ำซากมากถึง 18 ฉบับ กฎหมายรัฐธรรมนูญทุกฉบับเป็นพิษเป็นภัยต่อชาติแล้วจะเป็นกฎหมายสูงสุดได้อย่างไร ลองตรองดูเถิดปัญญาชนทั้งหลาย
เหตุวิกฤตชาติที่แท้จริงคือ ไม่มีหลักการปกครองโดยธรรมหรือไม่มีระบอบ หรือไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ มีแต่รัฐธรรมนูญหรือมีแต่วิธีการปกครอง พูดง่ายๆ ว่า “การเมืองการปกครองที่ไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชน มีแต่เพียงวิธีการปกครองซึ่งบังคับให้ประชาชนปฏิบัติตาม ...เมื่อไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ มันก็กลายจุดมุ่งหมายร่วมของคณะผู้ปกครองเพียงหยิบมือเดียวนั่นเอง ประชาชนจึงถูกหลอกให้เป็นทาสทางการเมือง ถูกหลอกให้ไปเลือกตั้งอันเป็นเพียงพิธีกรรมหนึ่งหรือเป็นเพียงวิธีการหนึ่งอันเป็นตรายางเพื่อรับรองพวกนักการเมืองลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญเท่านั้น เลือกตั้งให้พวกเขาเข้ามาทำผิดและโกงกินบ้านเมืองต่อไป คณะแล้วคณะเล่า อย่างนั้นหรือ
ทางออกของชาติยิ่งใหญ่ก็คือ การนำ การยก เทิดทูน บูชา รากฐาน แก่นแท้ของไทยเรานับแต่โบราณกาลมาคือ ชาติ (หลักอำนาจอธิปไตยของปวงชน หลักเสรีภาพบริบูรณ์ทางความคิดและทางการเมือง หลักความเสมอภาคทางโอกาส หลักภราดรภาพ หลักดุลยภาพ หลักเอกภาพรวมของชาติ หลักนิติธรรม) ศาสนา (ธรรมาธิปไตย) พระมหากษัตริย์ (หลักพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ) ยกขึ้นและสถาปนาเป็นหลักการปกครองโดยธรรมของปวงชน นั่นเอง
แต่พวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ สอนตลบตะแลงพูดหวานๆ หลอกลวงให้เข้าใจผิดว่า “รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด” ไม่มีประเทศไหนในโลกที่สอนว่า “กฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด” มีแต่พวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ คณะผู้ปกครองไทย นักการเมืองไทย จอมปลิ้นปล้อนเท่านั้น สร้างความหายนะต่อชาติมามากต่อมากร่วม 79 ปีแล้วและอีกนานเท่าไร เป็นวิบากกรรมร่วมของชาติไทยเราแท้ๆ นายกฯ ไทยเกือบทุกคนเป็นพวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญทั้งสิ้น รวมทั้ง นายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นต้น
สมมติ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงเสด็จกลับมาเห็นการเมืองการปกครองไทยในปัจจุบัน พระองค์จะทรงคิดทำอย่างไร หากท่านคนหนึ่งเป็นผู้รัก ศรัทธาใกล้ชิดพระองค์ ลองคาดการณ์ดูว่าพระองค์จะทรงคิดแก้ไขอย่างไร
แน่นอนว่า พระองค์ ทรงเป็นนักยุทธศาสตร์ และนักยุทธวิธีในการบริหารการจัดการและการรบ พระองค์ก็จะต้องมอง วิเคราะห์ ภาพร่วม พิจารณา สถาบันหลักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ องคมนตรี เป็นอย่างไร หลักและวิธีการทางการเมืองเป็นอย่างไร รัฐบาล สถาบันทางการเมือง เหล่านักการเมืองเป็นอย่างไร องค์กรต่างๆ ทั้งใหญ่และเล็กเป็นอย่างไร กลไรรัฐ ข้าราชการกระทรวงต่างๆ โดยเฉพาะผู้นำกองทัพมีจุดยืนอย่างไร กรรมกร ชาวนา เกษตรกร นักศึกษา มหาวิทยาลัย นักวิชาการเป็นอย่างไร มองภาพรวมความสัมพันธ์ที่เกี่ยวพันกันทั้งหมดเป็นอย่างไร ประดุจมองหมากรุกทั้งกระดาน
พอจะมองเห็นได้ว่า สถาบันต่างๆ องค์กรต่างๆ ส่วนต่างๆ ล้วนแล้วรวมศูนย์อยู่ที่การเมืองการปกครองทั้งสิ้น นับแต่เรื่องความเห็นผิดเรื่องระบอบ เรื่องรัฐธรรมนูญ รัฐบาลไม่มีเสถียรภาพ คอร์รัปชัน การปกครองและเศรษฐกิจล้มเหลว ความอ่อนแอของรัฐบาล ความขัดแย้งในสังคม ความไม่เป็นธรรมของสังคม ความเหลื่อมล้ำของสังคม ยาเสพติด เยาวชนหลงผิด การสำส่อนทางเพศ ล้วนเกิดจากการเมืองผิดทั้งสิ้น การเมืองผิดก็เหมือนคนมีจิตผิดปกติ คนจิตผิดปกติแล้วจะไปสู่เขาได้อย่างไร “การเมืองผิดเหมือนคนเป็นโรคจิต” และเป็นโรคจิตมานานถึง 79 ปีมาแล้ว
“เราจะทำกันอย่างไรดี” แผ่นดินส่วนหนึ่งเขาก็กำลังคิดจะแย่งไป คิดจะสู้เขา จิตไม่สมบูรณ์ ขาดปัญญา ขาดกำลังเงิน คนภายในกำลังแตกแยก นักการเมืองเห็นแก่ตัว กองทัพอ่อนแอไร้ประสิทธิภาพ ฯลฯ
นี่คือภาพรวมโดยประมาณ เห็นชัดว่า ศูนย์รวมของปวงชนในชาติคือการเมืองซึ่งหมายถึงหลักการปกครองของชาติหรือระบอบการเมืองของชาติ แต่เมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบถี่ถ้วนโดยเอาชีวิตทุ่มเทศึกษาและเอาชีวิตเป็นเดิมพัน คิดค้นเพื่อเอาความจริง ความถูกต้องมาให้กับชาติบ้านเมือง ไม่เป็นอาชญากรทางปัญญาเฉกเช่นพวกลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญ คือ ลัทธิความเชื่อว่า รัฐธรรมนูญคือระบอบประชาธิปไตย และรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูง เป็นความเห็นผิด คิดผิด พูดผิด ทำผิด ทำลายชาติอย่างใหญ่หลวง
แต่ในความถูกต้องโดยธรรมและสากล “ระบอบกับรัฐธรรมนูญเป็นคนละส่วนกันและรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันดุจจิตกับกายหรือเหตุกับผล หรือจุดมุ่งหมายกับวิธีการไปสู่จุดมุ่งหมาย หรือดุจดังดวงอาทิตย์กับดาวเคราะห์ ส่วนกฎหมายความมั่นคงแห่งชาติเป็นกฎหมายสูงสุด กฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายหลัก”
กฎหมายรัฐธรรมนูญไทยทุกฉบับ เป็นรัฐธรรมนูญของลัทธิรัฐธรรมนูญ และกฎหมายรัฐธรรมนูญทุกฉบับเป็นพิษเป็นภัยต่อชาติ และเมื่อประชาชนทนไม่ได้ จึงเกิดรัฐประหาร (Coup d’états) คณะรัฐประหารก็เป็นพวกลัทธิรัฐธรรมนูญ เมื่อได้อำนาจมาแล้วก็ร่างรัฐธรรมนูญด้วยวิธีการเช่นเดิม ผิดซ้ำรอยเดิม ผิดซ้ำซากมากถึง 18 ฉบับ กฎหมายรัฐธรรมนูญทุกฉบับเป็นพิษเป็นภัยต่อชาติแล้วจะเป็นกฎหมายสูงสุดได้อย่างไร ลองตรองดูเถิดปัญญาชนทั้งหลาย
เหตุวิกฤตชาติที่แท้จริงคือ ไม่มีหลักการปกครองโดยธรรมหรือไม่มีระบอบ หรือไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ มีแต่รัฐธรรมนูญหรือมีแต่วิธีการปกครอง พูดง่ายๆ ว่า “การเมืองการปกครองที่ไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชน มีแต่เพียงวิธีการปกครองซึ่งบังคับให้ประชาชนปฏิบัติตาม ...เมื่อไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ มันก็กลายจุดมุ่งหมายร่วมของคณะผู้ปกครองเพียงหยิบมือเดียวนั่นเอง ประชาชนจึงถูกหลอกให้เป็นทาสทางการเมือง ถูกหลอกให้ไปเลือกตั้งอันเป็นเพียงพิธีกรรมหนึ่งหรือเป็นเพียงวิธีการหนึ่งอันเป็นตรายางเพื่อรับรองพวกนักการเมืองลัทธิเผด็จการรัฐธรรมนูญเท่านั้น เลือกตั้งให้พวกเขาเข้ามาทำผิดและโกงกินบ้านเมืองต่อไป คณะแล้วคณะเล่า อย่างนั้นหรือ
ทางออกของชาติยิ่งใหญ่ก็คือ การนำ การยก เทิดทูน บูชา รากฐาน แก่นแท้ของไทยเรานับแต่โบราณกาลมาคือ ชาติ (หลักอำนาจอธิปไตยของปวงชน หลักเสรีภาพบริบูรณ์ทางความคิดและทางการเมือง หลักความเสมอภาคทางโอกาส หลักภราดรภาพ หลักดุลยภาพ หลักเอกภาพรวมของชาติ หลักนิติธรรม) ศาสนา (ธรรมาธิปไตย) พระมหากษัตริย์ (หลักพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ) ยกขึ้นและสถาปนาเป็นหลักการปกครองโดยธรรมของปวงชน นั่นเอง
