รอยเตอร์ – อย่าเสียเวลาโมโหรถคันหน้าที่ขับคร่อมเลน ผลวิจัยล่าสุดระบุความสามารถในการขับรถถ่ายทอดมาจากพันธุกรรม
นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตเออร์ไวน์ (ยูซีไอ)พบว่า คนที่มีความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรมแบบพิเศษจะทำคะแนนการทดสอบขับรถภาคปฏิบัติได้ต่ำกว่าคนอื่นๆ
ความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรมที่ถ่ายทอดจากพ่อแม่ไปยังลูกอาจส่งผลต่อความสามารถในการขับขี่ งานศึกษานี้จึงอาจอธิบายได้ว่าเพราะเหตุใดบนท้องถนนจึงเต็มไปด้วยคนที่มีพฤติกรรมการขับรถแย่
“คนเหล่านี้ทำผิดพลาดตั้งแต่ต้น และลืมสิ่งที่เรียนรู้มาหลังจากเวลาผ่านไป” ดร.สตีเวน เครเมอร์ ผู้นำการศึกษาระบุในวารสารเซเรบรัล คอร์เท็กซ์
เครเมอร์และทีมนักวิจัยทดสอบกลุ่มตัวอย่าง 29 คน โดยที่ 22 คนไม่มีความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรม และอีก 7 คนมี โดยขอให้ทั้งหมดทดลองขับรถจากอุปกรณ์จำลองทั้งหมด 15 รอบ ซึ่งถูกตั้งโปรแกรมให้มีโค้งและเลี้ยวต่างๆ กัน และทำซ้ำในหนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ผลปรากฏว่าคนที่มียีนกลายพันธุ์ทำคะแนนได้ต่ำสุดทั้งสองครั้ง ขณะที่ไม่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มตัวอย่างเพศชายกับเพศหญิง
ยีนที่ผิดปกติดังกล่าวควบคุมการผลิตโปรตีนหรือสารเคมีในสมองที่เรียกว่า brain-derived neurotrophic factor ที่มีผลต่อความจำจากการสนับสนุนการสื่อสารระหว่างเซลล์สมอง
การศึกษาในอดีตหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า ส่วนเล็กๆ ในสมองของประชากร 30% ที่มีโครงสร้างยีนแตกต่าง จะถูกกระตุ้นด้วยโปรตีนดังกล่าวเมื่อทำภารกิจมากกว่าคนที่มีพันธุกรรมปกติ
สำหรับการศึกษานี้ นักวิจัยจากยูซีไอตัดสินใจตรวจสอบว่าความผิดปกตินั้นมีผลต่อกิจกรรมเช่นการขับรถหรือไม่
นักวิจัยไม่ได้เน้นที่การขับรถจริงๆ แต่เลือกผลการทดสอบขับรถเนื่องจากเป็นการใช้ทักษะทั่วไป
“ผมอยากรู้พันธุกรรมของคนที่ขับรถชน เพราะสงสัยว่าอัตราการเกิดอุบัติเหตุสำหรับผู้ขับขี่ที่มีโครงสร้างพันธุกรรมแตกต่างจะสูงขึ้นหรือไม่”
อย่างไรก็ตาม ดร.เครเมอร์บอกว่าความแตกต่างทางโครงสร้างพันธุกรรมมีข้อดีบางอย่างเช่น ทำให้มีความจำยาวนานขึ้นเมื่อเป็นโรคที่เกิดความเสื่อมทางระบบประสาท เช่น พาร์คินสันส์ ฮันติงตันส์ และมัลติเพิลเซโลซิส
นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตเออร์ไวน์ (ยูซีไอ)พบว่า คนที่มีความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรมแบบพิเศษจะทำคะแนนการทดสอบขับรถภาคปฏิบัติได้ต่ำกว่าคนอื่นๆ
ความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรมที่ถ่ายทอดจากพ่อแม่ไปยังลูกอาจส่งผลต่อความสามารถในการขับขี่ งานศึกษานี้จึงอาจอธิบายได้ว่าเพราะเหตุใดบนท้องถนนจึงเต็มไปด้วยคนที่มีพฤติกรรมการขับรถแย่
“คนเหล่านี้ทำผิดพลาดตั้งแต่ต้น และลืมสิ่งที่เรียนรู้มาหลังจากเวลาผ่านไป” ดร.สตีเวน เครเมอร์ ผู้นำการศึกษาระบุในวารสารเซเรบรัล คอร์เท็กซ์
เครเมอร์และทีมนักวิจัยทดสอบกลุ่มตัวอย่าง 29 คน โดยที่ 22 คนไม่มีความแตกต่างทางโครงสร้างของพันธุกรรม และอีก 7 คนมี โดยขอให้ทั้งหมดทดลองขับรถจากอุปกรณ์จำลองทั้งหมด 15 รอบ ซึ่งถูกตั้งโปรแกรมให้มีโค้งและเลี้ยวต่างๆ กัน และทำซ้ำในหนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ผลปรากฏว่าคนที่มียีนกลายพันธุ์ทำคะแนนได้ต่ำสุดทั้งสองครั้ง ขณะที่ไม่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มตัวอย่างเพศชายกับเพศหญิง
ยีนที่ผิดปกติดังกล่าวควบคุมการผลิตโปรตีนหรือสารเคมีในสมองที่เรียกว่า brain-derived neurotrophic factor ที่มีผลต่อความจำจากการสนับสนุนการสื่อสารระหว่างเซลล์สมอง
การศึกษาในอดีตหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า ส่วนเล็กๆ ในสมองของประชากร 30% ที่มีโครงสร้างยีนแตกต่าง จะถูกกระตุ้นด้วยโปรตีนดังกล่าวเมื่อทำภารกิจมากกว่าคนที่มีพันธุกรรมปกติ
สำหรับการศึกษานี้ นักวิจัยจากยูซีไอตัดสินใจตรวจสอบว่าความผิดปกตินั้นมีผลต่อกิจกรรมเช่นการขับรถหรือไม่
นักวิจัยไม่ได้เน้นที่การขับรถจริงๆ แต่เลือกผลการทดสอบขับรถเนื่องจากเป็นการใช้ทักษะทั่วไป
“ผมอยากรู้พันธุกรรมของคนที่ขับรถชน เพราะสงสัยว่าอัตราการเกิดอุบัติเหตุสำหรับผู้ขับขี่ที่มีโครงสร้างพันธุกรรมแตกต่างจะสูงขึ้นหรือไม่”
อย่างไรก็ตาม ดร.เครเมอร์บอกว่าความแตกต่างทางโครงสร้างพันธุกรรมมีข้อดีบางอย่างเช่น ทำให้มีความจำยาวนานขึ้นเมื่อเป็นโรคที่เกิดความเสื่อมทางระบบประสาท เช่น พาร์คินสันส์ ฮันติงตันส์ และมัลติเพิลเซโลซิส
