เห็นการรวมตัวของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยในต่างจังหวัดมาแล้ว 2 ครั้งใหญ่ คือที่โรงเรียนผู้นำจังหวัดกาญจนบุรีเมื่อวันที่ 11 มกราคม 2552 กับที่สนามกีฬาจังหวัดชลบุรีเมื่อวันที่ 17 มกราคม 2552 แล้ว มาเห็นข้อเขียนของนักวิชาการที่เคารพนับถือบางคนวิเคราะห์ว่านี่เป็นยกใหม่ของการต่อสู้ทางชนชั้น โดยบอกว่าพันธมิตรฯ คือชนชั้นนำกับชนชั้นกลางในเมืองเท่านั้น ใจก็อยากจะขอแลกเปลี่ยนในทางวิชาการอยู่เหมือนกัน แต่คิดไปคิดมาก็ขอพักไว้ก่อน
อยากจะบอกในชั้นนี้ว่านักวิชาการคนใดไม่เข้ามาสัมผัสตรงๆ ถึงความเป็นพันธมิตรฯ จะไม่มีวันวิเคราะห์ได้อย่างรอบด้านหรอก
อย่าไปจับความเป็นพันธมิตรฯ ด้วยทฤษฎีชนชั้นตามแนวมาร์กซิสม์เก่าสถานเดียวเลย
ในที่ชุมนุมเราจะเห็นทั้งคนทำงานหาเช้ากินค่ำ นักศึกษา นักเรียน นักธุรกิจพันล้านที่มีชื่อเสียง นักธุรกิจพันล้านที่ไม่มีใครรู้จักแต่บริจาคทีละแสนสองแสน ไปจนถึงเชื้อพระวงศ์ระดับหม่อมเจ้าหม่อมราชวงศ์ อาหารที่นำมาเลี้ยงกันในที่ชุมนุมล้วนมีระดับ บางเจ้าร่ำรวยมีชื่อเสียงในแต่ละท้องถิ่น ทั้งนั่งคละเคล้าไม่ได้แบ่งแยกชนชั้น หัวเราะให้กัน หลั่งน้ำตาร่วมกัน ส่วนรวมขาดอะไรหรือต้องการอะไรขอเพียงแต่ประกาศบนเวที ไม่นานสิ่งของที่ต้องการนั้นจะหลั่งไหลมาจนล้นเกิน ฯลฯ วัฒนธรรมใหม่ในม็อบสีเหลืองนี้ถ้าใครไม่มาประสบพบเห็นด้วยตัวเองยากที่จะเชื่อว่ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
การรวมตัวยังจะคงมีเป็นครั้งคราวตลอดปี 2552 เสนอตัวขอเข้ามาทำงานวิจัยให้เป็นเรื่องเป็นราวก่อนดีกว่า จะได้รู้ว่าม็อบสีเหลืองมีลักษณะเฉพาะและลักษณะพิเศษอย่างไรที่ไม่อาจจะมีใครเลียนแบบได้
ปีใหม่ 2552 นี้ผมได้บัตรส.ค.ส.มากเหมือนเคย แต่ที่ประทับใจที่สุดมีอยู่ใบหนึ่ง จากเพื่อน – ความจริงคือพี่ – ส.ว.ในกลุ่ม 40 ส.ว.ท่านหนึ่ง เป็น ส.ว.เลือกตั้งมาจากจังหวัดสมุทรสงคราม หรือแม่กลอง ท่านเป็นกรรมาธิการสามัญคณะเดียวกับผม คือคณะกรรมาธิการศึกษาตรวจสอบเรื่องการทุจริตและเสริมสร้างธรรมาภิบาล
คุณสุรจิต ชิรเวทย์
คนในวงการจะรู้ว่าท่านเป็นนักอนุรักษ์ธรรมชาติตัวกลั่นมาก่อน ผ่านงานต่อสู้ในฐานะเอ็นจีโอมามาก
ในงานเลี้ยงสังสรรค์ของกลุ่ม 40 ส.ว.เราครั้งหนึ่ง ท่านขึ้นแนะนำตัวเองเกือบชั่วโมง เล่าเรื่องตัวเองพอสมควร แต่ที่เล่ามากกว่าคือเรื่องปลาทู
ครับ – ปลาทู!
ที่แม่กลองเมื่อปลายปีก่อนเคยมีการจัดงานเทศกาลกินปลาทู ตั้งชื่อว่าอะไรทราบมั้ยครับ
ปลาทูรักชาติ!
ผมเคยกระเซ้าท่าน ส.ว.สุรจิตฯ ว่าทำไมไม่ตั้งชื่องานว่า “ปลาทูกู้ชาติ” เสียเลยล่ะ จะได้เข้ากับสถานการณ์ ท่านก็บอกว่าทีแรกก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เดี๋ยวคนจะคิดว่าเป็นงานเดียวกับพันธมิตรฯ ก็เลยให้ชื่อต่างออกไปนิดหนึ่ง
ส.ค.ส.ใบนี้ด้านหน้าเป็นภาพถ่ายปลาทูตัวขนาดกำลังพอเหมาะอยู่ในเข่ง 2 ตัว ข้างล่างด้านซ้ายพิมพ์คำว่าแม่กลอง ด้านขวาเป็นลานเซ็นท่าน ส.ว.สุรจิตฯ แต่ด้านหลังที่เป็นกระดาษเปล่าสีขาว มีลายมือท่าน ส.ว.สุรจิตฯ เขียนข้อความอวยพรปีใหม่ โดยเชื่อมโยงกับเรื่องของปลาทูได้อย่างน่าทึ่ง ทีแรกผมนึกว่าท่านเขียนแผ่นเดียวแล้วพิมพ์หรือทำสำเนา แต่พอดูตอนท้ายจะพบว่าเป็นการอวยพรเฉพาะตัวผู้รับ และมาทราบได้ตอนหลังว่าท่านใช้ลายมือเขียนทีละใบๆ
มาอ่านกันนะครับว่าท่านอวยพรมาว่าอย่างไร
..........
ปลาทูแม่กลอง ปลาตัวเล็ก ปราศจากเขี้ยวเล็บใดๆ
ท่องทะเลไปหาแพลงตอนพืชเพื่อยังชีพ
โดยการจับฝูงหลวมๆ บริเวณผิวน้ำถึงกลางน้ำ
ครั้นพบศัตรูปลานักล่าตัวใหญ่
ก็จะรวมฝูงกันจับแน่นเป็นก้อน
เหมือนมีร่างกายและจิตใจเป็นปลาตัวใหญ่มหึมาตัวเดียว
มีปฏิกิริยาการเคลื่อนไหวเหมือนเป็นร่างกายเดียวกัน
รู้จักทำของเล็กไร้พลัง ให้กลายเป็นของใหญ่มีกำลัง
ไม่มีปลาทูขายชาติ
ไม่มีปลาทูเห็นแก่ตัว
มีแต่ปลาทูรักชาติเป็นหนึ่งเดียว
ท่ามกลางทะเลใหญ่ที่เต็มไปด้วยปลานักล่า
ปลาทูตัวน้อยเฝ้าระแวดระวังกัน
ปลาทูอ่อนแอบางตัวที่ว่ายตามฝูงไม่ทัน ก็ต้องสละชีวิตไป
เพื่อรักษาชาติพันธุ์ปลาทูไว้
....................
ขอให้คุณคำนูณ สิทธิสมาน และครอบครัว มีความสุข ในฐานะที่เป็นปลาทูในฝูงเดียวกัน
ด้วยรักและนับถือ
สุรจิต ชิรเวทย์ (เจี๊ยว)
ส.ว.สมุทรสงคราม (แม่กลอง)
29/12/51
....................
คิดถึงพันธมิตรฯ โดยเฉพาะการชุมนุมใหญ่ในต่างจังหวัด 2 ครั้งที่มีผู้คนออกเงินออกทองมาร่วมถึงครั้งละสี่ซ้าห้าหมื่น แถมเงินบริจาคให้ ASTV เกือบสิบล้านบาท คิดอยู่ว่าจะเขียนอะไรดี พลันก็นึกถึงข้อเขียนอวยพรของ ส.ว.เจี๊ยวขึ้นมา เพราะคลับคล้ายคลับคลาว่าครั้งหนึ่งคุณสนธิ ลิ้มทองกุลก็เปรียบการต่อสู้ของพันธมิตรฯ เป็นการรวมตัวของฝูงปลาตัวเล็กๆ เข้าด้วยกันเช่นกัน
ก็เลยตัดสินใจนำงานเขียนว่าด้วยเรื่อง “ปลาทูรักชาติ” นี้มาฝากเพื่อนผู้อ่านทั้งหลาย
ในฐานะที่เราก็ต่างเป็น...
ปลาทูในฝูงเดียวกัน!
อยากจะบอกในชั้นนี้ว่านักวิชาการคนใดไม่เข้ามาสัมผัสตรงๆ ถึงความเป็นพันธมิตรฯ จะไม่มีวันวิเคราะห์ได้อย่างรอบด้านหรอก
อย่าไปจับความเป็นพันธมิตรฯ ด้วยทฤษฎีชนชั้นตามแนวมาร์กซิสม์เก่าสถานเดียวเลย
ในที่ชุมนุมเราจะเห็นทั้งคนทำงานหาเช้ากินค่ำ นักศึกษา นักเรียน นักธุรกิจพันล้านที่มีชื่อเสียง นักธุรกิจพันล้านที่ไม่มีใครรู้จักแต่บริจาคทีละแสนสองแสน ไปจนถึงเชื้อพระวงศ์ระดับหม่อมเจ้าหม่อมราชวงศ์ อาหารที่นำมาเลี้ยงกันในที่ชุมนุมล้วนมีระดับ บางเจ้าร่ำรวยมีชื่อเสียงในแต่ละท้องถิ่น ทั้งนั่งคละเคล้าไม่ได้แบ่งแยกชนชั้น หัวเราะให้กัน หลั่งน้ำตาร่วมกัน ส่วนรวมขาดอะไรหรือต้องการอะไรขอเพียงแต่ประกาศบนเวที ไม่นานสิ่งของที่ต้องการนั้นจะหลั่งไหลมาจนล้นเกิน ฯลฯ วัฒนธรรมใหม่ในม็อบสีเหลืองนี้ถ้าใครไม่มาประสบพบเห็นด้วยตัวเองยากที่จะเชื่อว่ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
การรวมตัวยังจะคงมีเป็นครั้งคราวตลอดปี 2552 เสนอตัวขอเข้ามาทำงานวิจัยให้เป็นเรื่องเป็นราวก่อนดีกว่า จะได้รู้ว่าม็อบสีเหลืองมีลักษณะเฉพาะและลักษณะพิเศษอย่างไรที่ไม่อาจจะมีใครเลียนแบบได้
ปีใหม่ 2552 นี้ผมได้บัตรส.ค.ส.มากเหมือนเคย แต่ที่ประทับใจที่สุดมีอยู่ใบหนึ่ง จากเพื่อน – ความจริงคือพี่ – ส.ว.ในกลุ่ม 40 ส.ว.ท่านหนึ่ง เป็น ส.ว.เลือกตั้งมาจากจังหวัดสมุทรสงคราม หรือแม่กลอง ท่านเป็นกรรมาธิการสามัญคณะเดียวกับผม คือคณะกรรมาธิการศึกษาตรวจสอบเรื่องการทุจริตและเสริมสร้างธรรมาภิบาล
คุณสุรจิต ชิรเวทย์
คนในวงการจะรู้ว่าท่านเป็นนักอนุรักษ์ธรรมชาติตัวกลั่นมาก่อน ผ่านงานต่อสู้ในฐานะเอ็นจีโอมามาก
ในงานเลี้ยงสังสรรค์ของกลุ่ม 40 ส.ว.เราครั้งหนึ่ง ท่านขึ้นแนะนำตัวเองเกือบชั่วโมง เล่าเรื่องตัวเองพอสมควร แต่ที่เล่ามากกว่าคือเรื่องปลาทู
ครับ – ปลาทู!
ที่แม่กลองเมื่อปลายปีก่อนเคยมีการจัดงานเทศกาลกินปลาทู ตั้งชื่อว่าอะไรทราบมั้ยครับ
ปลาทูรักชาติ!
ผมเคยกระเซ้าท่าน ส.ว.สุรจิตฯ ว่าทำไมไม่ตั้งชื่องานว่า “ปลาทูกู้ชาติ” เสียเลยล่ะ จะได้เข้ากับสถานการณ์ ท่านก็บอกว่าทีแรกก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เดี๋ยวคนจะคิดว่าเป็นงานเดียวกับพันธมิตรฯ ก็เลยให้ชื่อต่างออกไปนิดหนึ่ง
ส.ค.ส.ใบนี้ด้านหน้าเป็นภาพถ่ายปลาทูตัวขนาดกำลังพอเหมาะอยู่ในเข่ง 2 ตัว ข้างล่างด้านซ้ายพิมพ์คำว่าแม่กลอง ด้านขวาเป็นลานเซ็นท่าน ส.ว.สุรจิตฯ แต่ด้านหลังที่เป็นกระดาษเปล่าสีขาว มีลายมือท่าน ส.ว.สุรจิตฯ เขียนข้อความอวยพรปีใหม่ โดยเชื่อมโยงกับเรื่องของปลาทูได้อย่างน่าทึ่ง ทีแรกผมนึกว่าท่านเขียนแผ่นเดียวแล้วพิมพ์หรือทำสำเนา แต่พอดูตอนท้ายจะพบว่าเป็นการอวยพรเฉพาะตัวผู้รับ และมาทราบได้ตอนหลังว่าท่านใช้ลายมือเขียนทีละใบๆ
มาอ่านกันนะครับว่าท่านอวยพรมาว่าอย่างไร
..........
ปลาทูแม่กลอง ปลาตัวเล็ก ปราศจากเขี้ยวเล็บใดๆ
ท่องทะเลไปหาแพลงตอนพืชเพื่อยังชีพ
โดยการจับฝูงหลวมๆ บริเวณผิวน้ำถึงกลางน้ำ
ครั้นพบศัตรูปลานักล่าตัวใหญ่
ก็จะรวมฝูงกันจับแน่นเป็นก้อน
เหมือนมีร่างกายและจิตใจเป็นปลาตัวใหญ่มหึมาตัวเดียว
มีปฏิกิริยาการเคลื่อนไหวเหมือนเป็นร่างกายเดียวกัน
รู้จักทำของเล็กไร้พลัง ให้กลายเป็นของใหญ่มีกำลัง
ไม่มีปลาทูขายชาติ
ไม่มีปลาทูเห็นแก่ตัว
มีแต่ปลาทูรักชาติเป็นหนึ่งเดียว
ท่ามกลางทะเลใหญ่ที่เต็มไปด้วยปลานักล่า
ปลาทูตัวน้อยเฝ้าระแวดระวังกัน
ปลาทูอ่อนแอบางตัวที่ว่ายตามฝูงไม่ทัน ก็ต้องสละชีวิตไป
เพื่อรักษาชาติพันธุ์ปลาทูไว้
....................
ขอให้คุณคำนูณ สิทธิสมาน และครอบครัว มีความสุข ในฐานะที่เป็นปลาทูในฝูงเดียวกัน
ด้วยรักและนับถือ
สุรจิต ชิรเวทย์ (เจี๊ยว)
ส.ว.สมุทรสงคราม (แม่กลอง)
29/12/51
....................
คิดถึงพันธมิตรฯ โดยเฉพาะการชุมนุมใหญ่ในต่างจังหวัด 2 ครั้งที่มีผู้คนออกเงินออกทองมาร่วมถึงครั้งละสี่ซ้าห้าหมื่น แถมเงินบริจาคให้ ASTV เกือบสิบล้านบาท คิดอยู่ว่าจะเขียนอะไรดี พลันก็นึกถึงข้อเขียนอวยพรของ ส.ว.เจี๊ยวขึ้นมา เพราะคลับคล้ายคลับคลาว่าครั้งหนึ่งคุณสนธิ ลิ้มทองกุลก็เปรียบการต่อสู้ของพันธมิตรฯ เป็นการรวมตัวของฝูงปลาตัวเล็กๆ เข้าด้วยกันเช่นกัน
ก็เลยตัดสินใจนำงานเขียนว่าด้วยเรื่อง “ปลาทูรักชาติ” นี้มาฝากเพื่อนผู้อ่านทั้งหลาย
ในฐานะที่เราก็ต่างเป็น...
ปลาทูในฝูงเดียวกัน!
