ระยะนี้เป็นห้วงเวลาที่น่าเป็นห่วงประเทศชาติมาก เฉพาะเรื่องที่สำคัญมากคือเรื่องสถาบันเบื้องสูงที่กำลังถูกบุคคลบางคนหรือบางกลุ่มจาบจ้วงอย่างไม่เคยมีมาก่อน กำลังท้าทายต่อศรัทธาของประชาชน และชวนให้ตั้งข้อสงสัยว่ามีการกระทำที่เป็นขั้นเป็นตอน เป็นระบบมีการจัดวางหมากไว้อย่างมีชั้นเชิง เช่น กรณีมีผู้ไม่ยืนเคารพเมื่อมีเพลงสรรเสริญพระบารมีในโรงภาพยนตร์ การจารึกชื่อของคนไทยคนหนึ่งบนผืนธงไตรรงค์ หรือแม้แต่กรณีรัฐมนตรีที่กำลังเป็นข่าวอยู่ก็เฉกเช่นกัน เป็นต้น
ในเมื่อกล่าวถึงสถาบันเบื้องสูงแล้วก็อยากจะกล่าวว่า ประเทศไทยหรือจะเรียกสยามอะไรก็ตามแต่เป็นปึกแผ่นอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้เพราะเรามีเสาหลักค้ำประเทศอยู่ด้วยกัน 3 เสา คือ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
เฉพาะสถาบันกษัตริย์เป็นสถาบันที่อยู่คู่สังคมไทยมานานหลายร้อยปี เป็นศูนย์รวมใจเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่แปลกแยกและแตกต่างเหมือนกับสถาบันอื่น เช่น ศาสนาที่มีหลายศาสนา ชนชาติที่มีหลายเผ่าพันธุ์และอยู่รวมกันบนผืนแผ่นดินนี้ เพราะเราอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างให้เกียรติ อยู่ร่วมกันอย่างสันติแต่ก็มีการลำดับชั้นทางสังคมที่เป็นส่วนสำคัญระบบการลำดับชั้นทางสังคมนี้เองที่ทำให้คนไทยเป็นคนอ่อนโยน มีคารวะ อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่และอยู่ในฐานะสูงกว่าตน
ดังนั้นจะเห็นได้ว่า คนไทยเรามีเอกลักษณ์เฉพาะชนชาติปรากฏอย่างเห็นได้ชัด ในเรื่องศาสนาก็ให้เกียรติทุกศาสนา ในเรื่องของชาติกำเนิดก็ให้เกียรติกันและกันไม่ว่าจะเกิดจากภาคไหนก็ตาม เราถือกันว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นคนไทย เราให้เกียรติกัน
อยากจะถามหน่อยเถิดว่า ทำไมคนไทยเราไม่ยกย่องเชิดชูสถาบันกษัตริย์ ไม่ให้เกียรติ ไม่เชิดชู บูชาสิ่งที่ดีปรากฏอยู่และประจักษ์ด้วยตานี้
นี่ยังไม่นับรวมการที่มีบุคคลบางคนหรือคนบางกลุ่มไปทึกทักและนั่งอ้างลอยๆ ว่ามีใครก็ไม่รู้เป็นพระเจ้าตากสินกลับชาติมาเกิด เพราะไม่มีข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์บอกไว้เช่นตัวอย่างเลือด (DNA) เหตุใดจึงทรงทำให้พระเกียรติของพระองค์มัวหมองจะบูชาก็บูชาพระองค์เพราะชาติไทยเป็นหนี้พระเจ้าตากสินเราต้องเทิดทูนพระองค์ไม่ใช่ไปอ้างว่าเป็นพระองค์นั่นคือการตีตัวเสมอเจ้า
ทำไมต้องท้าทายและคิดทำลาย ท้าทาย กระทบกระเทียบให้ได้รับความมัวหมอง คิดในทางกลับกันเมื่อ พ.ศ. 2475 คณะราษฎร์ได้กราบบังคมทูลขอพระราชทานพระราชอำนาจจากล้นเกล้ารัชกาลที่ 7 เรามีรัฐธรรมนูญมากี่ฉบับ มีรัฐบาลที่มาจากนักเลือกตั้งหรือนักการเมือง เลือกตั้งกันมากี่ครั้งแล้วเฉลียวใจไหมว่าทำไมประเทศของเราถึงไม่เจริญก้าวหน้า
คิดบ้างไหมว่าสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ. 2489) ญี่ปุ่นยังไปไม่ถึงไหนยังเดินไม่แข็งแรงเพราะพิษจากมหันตภัยสงคราม นั่นคือ ยังก้าวเดินและพัฒนาประเทศทีหลังเรา ตอนนั้นประเทศไทยเรามีรัฐธรรมนูญ มีสถาบันทางการเมืองแล้วทำไมประเทศไทยเราเดินตามหลังญี่ปุ่นและสมัยต่อมาทำไมนักการเมืองญี่ปุ่นกลับมีสำนึกทางคุณธรรมสูงส่งกว่านักการเมืองไทย
คิดบ้างไหมว่าสมัยล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 นั้นประเทศไทยเรามีรถราง ไปรษณีย์ ประปา ไฟฟ้า ฯลฯ นั่นเพราะพระบารมีพระมหากษัตริย์ไม่ใช่ดอกหรือ
สมัยที่คนไทยถือดาบเข้ารบกับพม่าไม่ว่าสงครามครั้งไหนๆ ประเทศไทยเรามีต่างชาติรวมถึงฝรั่งเข้ามาอาศัยอยู่ในผืนแผ่นดินนี้แล้ว เหตุใดประวัติศาสตร์ไม่ได้จารึกหรือไม่เคยที่จะเขียนวีรกรรมของชาวต่างชาติเหล่านั้นไว้เลย จะมีก็เฉพาะพระเดชานุภาพหรือกฤดาภินิหารของบูรพมหากษัตริย์ไทยเท่านั้นกับขุนนางชนชั้นสูงที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเอาชีวิตเข้าแลกในสงครามแต่ละครั้ง
และเคยเห็นบ้างไหมที่ว่า บุคคลชั้นสูงหรือขุนนางเก่าเป็นเจ้าของธุรกิจที่ค้ากำไร ฉ้อโกงเอาเงินในกระเป๋าผู้คนบนผืนแผ่นดินนี้เห็นจะมีก็แต่นามสกุลคนดังบนแผ่นดินนี้ที่เป็นของเหล่านักการเมืองหรือคนใกล้ชิดเท่านั้น ไม่ใช่หรือเป็นเจ้าของธุรกิจและถือหุ้นกันทั้งครอบครัว และรู้หรือไม่ว่าแม้แต่ยศจอมพล นายพล คุณหญิง ท่านผู้หญิง ตำแหน่งที่คนใหญ่โตสำคัญๆ ในบ้านนี้เมืองนี้ครอบครองอยู่ล้วนแต่เป็นตำแหน่งพระราชทานด้วยซ้ำไป
เชื่อหรือไม่ว่า วัดทั่วประเทศไทยจะสร้างอุโบสถแยกเขตวัด หรือพุทธาวาสออกจากเขตบ้านยังต้องขอพระราชทานวิสุงคามสีมาจากพระเจ้าแผ่นดินผ่านกระทรวงศึกษาธิการด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุผลหลายประการที่กล่าวไว้นี้ ไฉนเลยเราจะไม่เคารพพระบรมฉายาลักษณ์ ไม่ยืนเคารพธงชาติ ไม่ยืนเคารพเมื่อได้ยินเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้นในสถานที่ต่างๆ ไม่แสดงความอ่อนน้อมถ่อมตน ควรแล้วหรือที่จะท้าทาย ควรแล้วหรือที่จะจาบจ้วง ควรแล้วหรือที่จะกระทำในสิ่งที่ไม่บังควรผิดธรรมเนียม ผิดทำนองคลองธรรมที่ดีงามสมัยอดีต
ควรแล้วหรือที่จะแสดงความโอหัง ความอหังการ ยิ่งเมื่อจะวัดกันที่ความสามารถแล้วบุคคลชั้นสูงที่เป็นเชื้อพระวงศ์ ขุนนางเก่าแก่หลายท่านก็เป็นผู้มีความสามารถนำพาประเทศให้เจริญก้าวหน้า เช่น เมื่อไปศึกษาต่างประเทศกลับมาก็ได้นำเอาความรู้เหล่านั้นมาพัฒนาประเทศ ทำไมไม่ฉุกคิดสักหน่อยว่าการที่เราหรือท่านจะทำอะไรควรจะดูบารมีหรือคุณงามความดีของตนและครอบครัว ทั้งสกุลวงศ์ของตัวนั้นได้ทำอะไรให้แผ่นดินเฉกเช่นคนในสถาบันชั้นสูงบ้างหรือไม่
และผู้เขียนไม่เคยคิดว่าแนวคิด ทัศนคติหรือแม้แต่พฤติกรรมบางอย่างเช่นนี้จะเป็นของคนไทยที่เกิดบนผืนแผ่นดินนี้ ดังนั้นขอให้มองทุกอย่างตามที่เป็นจริงและอย่ามีอวิชชาและทิฏฐิ โปรดอย่าท้าทายเพราะหมูกับราชสีห์นั้นมีฤทธิ์ต่างกันขอร้องเถิดกรุณาอย่าท้ารบและอย่าทำตัวเสมอ
หมูเห็นสีหราชท้าชวนรบ
กูสี่ตีนกูพบท่านไซร้
อย่ากลัวท่านอย่าหลบหลีกจาก กูนา
ท่านสี่ตีนอย่าได้วากเว้วางหนี
(กรมพระยาเดชาดิศร, 2543: 3)
ในเมื่อกล่าวถึงสถาบันเบื้องสูงแล้วก็อยากจะกล่าวว่า ประเทศไทยหรือจะเรียกสยามอะไรก็ตามแต่เป็นปึกแผ่นอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้เพราะเรามีเสาหลักค้ำประเทศอยู่ด้วยกัน 3 เสา คือ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
เฉพาะสถาบันกษัตริย์เป็นสถาบันที่อยู่คู่สังคมไทยมานานหลายร้อยปี เป็นศูนย์รวมใจเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่แปลกแยกและแตกต่างเหมือนกับสถาบันอื่น เช่น ศาสนาที่มีหลายศาสนา ชนชาติที่มีหลายเผ่าพันธุ์และอยู่รวมกันบนผืนแผ่นดินนี้ เพราะเราอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างให้เกียรติ อยู่ร่วมกันอย่างสันติแต่ก็มีการลำดับชั้นทางสังคมที่เป็นส่วนสำคัญระบบการลำดับชั้นทางสังคมนี้เองที่ทำให้คนไทยเป็นคนอ่อนโยน มีคารวะ อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่และอยู่ในฐานะสูงกว่าตน
ดังนั้นจะเห็นได้ว่า คนไทยเรามีเอกลักษณ์เฉพาะชนชาติปรากฏอย่างเห็นได้ชัด ในเรื่องศาสนาก็ให้เกียรติทุกศาสนา ในเรื่องของชาติกำเนิดก็ให้เกียรติกันและกันไม่ว่าจะเกิดจากภาคไหนก็ตาม เราถือกันว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นคนไทย เราให้เกียรติกัน
อยากจะถามหน่อยเถิดว่า ทำไมคนไทยเราไม่ยกย่องเชิดชูสถาบันกษัตริย์ ไม่ให้เกียรติ ไม่เชิดชู บูชาสิ่งที่ดีปรากฏอยู่และประจักษ์ด้วยตานี้
นี่ยังไม่นับรวมการที่มีบุคคลบางคนหรือคนบางกลุ่มไปทึกทักและนั่งอ้างลอยๆ ว่ามีใครก็ไม่รู้เป็นพระเจ้าตากสินกลับชาติมาเกิด เพราะไม่มีข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์บอกไว้เช่นตัวอย่างเลือด (DNA) เหตุใดจึงทรงทำให้พระเกียรติของพระองค์มัวหมองจะบูชาก็บูชาพระองค์เพราะชาติไทยเป็นหนี้พระเจ้าตากสินเราต้องเทิดทูนพระองค์ไม่ใช่ไปอ้างว่าเป็นพระองค์นั่นคือการตีตัวเสมอเจ้า
ทำไมต้องท้าทายและคิดทำลาย ท้าทาย กระทบกระเทียบให้ได้รับความมัวหมอง คิดในทางกลับกันเมื่อ พ.ศ. 2475 คณะราษฎร์ได้กราบบังคมทูลขอพระราชทานพระราชอำนาจจากล้นเกล้ารัชกาลที่ 7 เรามีรัฐธรรมนูญมากี่ฉบับ มีรัฐบาลที่มาจากนักเลือกตั้งหรือนักการเมือง เลือกตั้งกันมากี่ครั้งแล้วเฉลียวใจไหมว่าทำไมประเทศของเราถึงไม่เจริญก้าวหน้า
คิดบ้างไหมว่าสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ. 2489) ญี่ปุ่นยังไปไม่ถึงไหนยังเดินไม่แข็งแรงเพราะพิษจากมหันตภัยสงคราม นั่นคือ ยังก้าวเดินและพัฒนาประเทศทีหลังเรา ตอนนั้นประเทศไทยเรามีรัฐธรรมนูญ มีสถาบันทางการเมืองแล้วทำไมประเทศไทยเราเดินตามหลังญี่ปุ่นและสมัยต่อมาทำไมนักการเมืองญี่ปุ่นกลับมีสำนึกทางคุณธรรมสูงส่งกว่านักการเมืองไทย
คิดบ้างไหมว่าสมัยล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 นั้นประเทศไทยเรามีรถราง ไปรษณีย์ ประปา ไฟฟ้า ฯลฯ นั่นเพราะพระบารมีพระมหากษัตริย์ไม่ใช่ดอกหรือ
สมัยที่คนไทยถือดาบเข้ารบกับพม่าไม่ว่าสงครามครั้งไหนๆ ประเทศไทยเรามีต่างชาติรวมถึงฝรั่งเข้ามาอาศัยอยู่ในผืนแผ่นดินนี้แล้ว เหตุใดประวัติศาสตร์ไม่ได้จารึกหรือไม่เคยที่จะเขียนวีรกรรมของชาวต่างชาติเหล่านั้นไว้เลย จะมีก็เฉพาะพระเดชานุภาพหรือกฤดาภินิหารของบูรพมหากษัตริย์ไทยเท่านั้นกับขุนนางชนชั้นสูงที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเอาชีวิตเข้าแลกในสงครามแต่ละครั้ง
และเคยเห็นบ้างไหมที่ว่า บุคคลชั้นสูงหรือขุนนางเก่าเป็นเจ้าของธุรกิจที่ค้ากำไร ฉ้อโกงเอาเงินในกระเป๋าผู้คนบนผืนแผ่นดินนี้เห็นจะมีก็แต่นามสกุลคนดังบนแผ่นดินนี้ที่เป็นของเหล่านักการเมืองหรือคนใกล้ชิดเท่านั้น ไม่ใช่หรือเป็นเจ้าของธุรกิจและถือหุ้นกันทั้งครอบครัว และรู้หรือไม่ว่าแม้แต่ยศจอมพล นายพล คุณหญิง ท่านผู้หญิง ตำแหน่งที่คนใหญ่โตสำคัญๆ ในบ้านนี้เมืองนี้ครอบครองอยู่ล้วนแต่เป็นตำแหน่งพระราชทานด้วยซ้ำไป
เชื่อหรือไม่ว่า วัดทั่วประเทศไทยจะสร้างอุโบสถแยกเขตวัด หรือพุทธาวาสออกจากเขตบ้านยังต้องขอพระราชทานวิสุงคามสีมาจากพระเจ้าแผ่นดินผ่านกระทรวงศึกษาธิการด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุผลหลายประการที่กล่าวไว้นี้ ไฉนเลยเราจะไม่เคารพพระบรมฉายาลักษณ์ ไม่ยืนเคารพธงชาติ ไม่ยืนเคารพเมื่อได้ยินเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้นในสถานที่ต่างๆ ไม่แสดงความอ่อนน้อมถ่อมตน ควรแล้วหรือที่จะท้าทาย ควรแล้วหรือที่จะจาบจ้วง ควรแล้วหรือที่จะกระทำในสิ่งที่ไม่บังควรผิดธรรมเนียม ผิดทำนองคลองธรรมที่ดีงามสมัยอดีต
ควรแล้วหรือที่จะแสดงความโอหัง ความอหังการ ยิ่งเมื่อจะวัดกันที่ความสามารถแล้วบุคคลชั้นสูงที่เป็นเชื้อพระวงศ์ ขุนนางเก่าแก่หลายท่านก็เป็นผู้มีความสามารถนำพาประเทศให้เจริญก้าวหน้า เช่น เมื่อไปศึกษาต่างประเทศกลับมาก็ได้นำเอาความรู้เหล่านั้นมาพัฒนาประเทศ ทำไมไม่ฉุกคิดสักหน่อยว่าการที่เราหรือท่านจะทำอะไรควรจะดูบารมีหรือคุณงามความดีของตนและครอบครัว ทั้งสกุลวงศ์ของตัวนั้นได้ทำอะไรให้แผ่นดินเฉกเช่นคนในสถาบันชั้นสูงบ้างหรือไม่
และผู้เขียนไม่เคยคิดว่าแนวคิด ทัศนคติหรือแม้แต่พฤติกรรมบางอย่างเช่นนี้จะเป็นของคนไทยที่เกิดบนผืนแผ่นดินนี้ ดังนั้นขอให้มองทุกอย่างตามที่เป็นจริงและอย่ามีอวิชชาและทิฏฐิ โปรดอย่าท้าทายเพราะหมูกับราชสีห์นั้นมีฤทธิ์ต่างกันขอร้องเถิดกรุณาอย่าท้ารบและอย่าทำตัวเสมอ
หมูเห็นสีหราชท้าชวนรบ
กูสี่ตีนกูพบท่านไซร้
อย่ากลัวท่านอย่าหลบหลีกจาก กูนา
ท่านสี่ตีนอย่าได้วากเว้วางหนี
(กรมพระยาเดชาดิศร, 2543: 3)
