สืบเนื่องจาก คำขวัญที่เกี่ยวโยงกับ "ความรัก" ที่ ผมได้เสนอไปในครั้งที่แล้วว่า
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีสุข
ผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข
เมื่อใดนึกรัก เมื่อนั้นเปี่ยมสุข
เผชิญสิ่งใดด้วยรัก เผชิญด้วยความสุข
2. "ผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข" หลายคนมีความสุขในความรัก เฉพาะเมื่อได้รับความรัก เมื่อเราได้รับสิ่งของใดๆที่ให้เรามาด้วยความรัก เราจึงมีความสุข แต่ถ้าเขาไม่ให้อะไรเรา หรือไม่มีโอกาสให้อะไรเรา ก็ไม่ค่อยรู้สึกอยากจะรักเขา ประมาณว่า "เมื่อไรที่เห็นเขารักเรา เราก็มีตวามสุขที่ได้รับความรัก" แต่ถ้า "เมื่อไรที่ไม่เห็นเขารักเรา เราก็เริ่มไม่อยากรักเขา" และเห็นว่า "นั่นไง ความรักเป็นความทุกข์" ผมคิดว่า คนที่วัดอย่างนี้ ไม่เข้าใจความรัก เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง (self-centeredness)
หลักการความรักที่ถูกต้อง คือ "ความรัก คือการให้" มีคำสอนว่า "ความรัก ย่อมเป็นเหตุให้เป็นสุข ยิ่งกว่าการรับ" เวลาเราทำงานด้วยความรักลูกค้า มีความสุข มีความหมาย และมีหัวใจ มากกว่า การทำงานเพียงเพื่อให้ได้เงินในที่ทำงาน ในครอบครัว หากเรายึดหลัก "ความรักคือการให้" มีเหตุการณ์บางอย่างที่มองคนอื่นได้ในด้านบวก หรือด้านลบ ด้วยความรัก เราก็พร้อมที่จะมองในด้านบวก เราก็จะไม่โกรธกันง่ายๆ ไม่เข้าใจผิดกันง่ายๆ เราจะรักกัน ให้อภัย ให้โอกาสกันได้ง่าย ชีวิตเราก็มีความสุข และมีความเข้มแข็ง
เคล็ดลับที่สำคัญยิ่งคือผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข การมีความสุขในการให้ความรัก เป็นความสุขที่ไม่มีใครเอาจากเราไปได้ บางคนให้ความรักคนอื่น ก็แอบวัดดูว่า แล้วเขาจะให้อะไรเรากลับมา อย่างนั้นเป็นบัญชี เป็นการค้า ไม่ใช่ความรักครับ แล้วสิ่งแรกที่เราจะเสียไปคือ ความสุขใจครับ เพราะกลายเป็นว่า เราไม่ใช่ "ผู้ให้" แต่กลายเป็น "ผู้ลงทุน" ไปครับ
แต่แน่นอน ผมไม่ได้หมายความสุดขั้วว่า เราจะให้ทุกอย่างที่เรามีกับคนอื่นๆ การให้แต่เพียงสิ่งของกับใคร ก็อาจไม่ได้ช่วยเขาได้อย่างแท้จริง การช่วยเขาให้ได้รับความรัก กำลังใจ มองโลกอย่างเข้าใจ มองโลกในแง่ดี ให้กำลังใจกัน น่าจะเป็นการช่วยเหลือที่มีความหมายที่ยั่งยืนตลอดไป ดังนั้น ผมอยากให้เราเลือกที่จะเป็นผู้ให้ ให้ความรัก เป็นเหตุให้เป็นสุข ยิ่งกว่าการรับ และเป็นความสุขที่ไม่มีใครเอาจากเราไปได้
3. "เมื่อใดนึกรัก เมื่อนั้นเปี่ยมสุข" อารมณ์ของคนเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา กับโลก และชีวิตเรา บางช่วงเราก็รู้สึกรักโลก รักชีวิตของเราที่ถูกสร้างมาให้เป็นตัวเรา ยามนั้น ใจเราก็เป็นสุข บางช่วงที่เรารู้สึก ไม่พอใจ น้อยใจ กังวลใจ กับโลกนี้ หรือ ชีวิตที่เราเป็นเรานี้ ยามนั้น ใจเราก็เป็นทุกข์ จึงบอกได้ว่า เงื่อนไขความสุข มันขึ้นอยู่กับมุมอง วิธีคิด และความเชื่อของเราเสียมากกว่า ความรู้สึกของเราต่อคนอื่นก็เช่นกัน เวลา "นึกโกรธ" ใคร ไม่ให้อภัยใคร คิดถึงส่วนที่เราเห็นว่าไม่ดี ใจเราก็เป็นทุกข์ แต่แม้กับคนๆเดียวกัน เวลาที่เรา "นึกรัก" เขา หรือ ให้อภัยเขาได้ มองส่วนที่เป็นบวกของเขา มีความหวังในตัวเขา ใจเราก็เป็นสุข
แน่นอนครับ บางคนอาจถามว่า แปลว่า ไม่แยกแยะเลยหรือ เราจะนึกรักคนที่ไม่น่ารัก ได้เท่าๆกับนึกรักคนที่น่ารักได้เชียวหรือ ? ยอมรับว่า แทบเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ในมิติของคนๆเดียวกัน เวลานึกรัก ยอมให้อภัยเขา ใจจะเป็นสุขมากกว่า เวลาที่นึกโกรธ หรือไม่ให้อภัยเขา และถ้าเราเรียนรู้ที่จะใช้ความรัก เชื่อว่า ความสัมพันธ์กับคนอื่นๆก็จะดีขึ้นอีกด้วย
4." เผชิญสิ่งใดด้วยรัก เผชิญด้วยความสุข" ชีวิตเรามีประสบการณ์ต่าง ๆ มากมาย เราน่าจะมีอายุกัน 60-90 ปี โดยเฉลี่ย แต่ละปีเรามีตั้ง 365-366 วัน วันละ 24 ชั่วโมง มีสิ่งต่างๆเข้ามาในชีวิตมากมาย ถ้าเราจะเพ่งไปในสิ่งที่น่าเบื่อ น่ากังวล น่ากลัว น่าน้อยใจ น่าเศร้าใจ มองชีวิตอย่างไม่ค่อยยอมรับ รู้สึกสับสนชีวิตว่า เกิดมาทำไม? อยู่ไปทำไม ? มีความรักไปทำไม ? เห็นปัญหาและข้อเสียมากมาย น้อยใจชีวิต ทุกข์ใจกับชีวิต Count-down กับชีวิตที่อยากให้ผ่านๆไป ใจเราก็เผชิญชีวิตอย่างเป็นทุกข์
หรือเราจะเลือกเรียนรู้ที่จะมีความสุข เข้มแข็งได้ในทุกสถานการณ์ก็ย่อมทำได้ เวลาเราเผชิญชีวิต ด้วยความรักโลก รักชีวิต เราก็เผชิญด้วยความสุข เราจึงน่าจะให้กำลังใจกัน ให้ทัศนคติที่เป็นบวกต่อชีวิต สิ่งดีๆมีมากมายในชีวิต ผมยังมักพูดอยู่เสมอว่า สิ่งที่ดีที่สุด มีราคาไม่แพง อากาศส่วนใหญ่ก็สดชื่นและฟรี น้ำจืดดีที่สุดก็ราคาถูกกว่าน้ำปรุงแต่ง ไข่เป็นอาหารอร่อย (ทุกประเภท นึกแล้วอร่อย) ที่ราคาถูก (แต่อร่อยกว่าอาหารแพงๆด้วย) ข้าว หรือขนมปังก็ถือว่าไม่แพง และอร่อย เราเมื่อเรามีคนที่รักกัน อยู่เคียงข้างกัน ให้กำลังใจกันเสมอ ชีวิตก็มีพลังและมีความสุขจึงยืนยันได้ว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีสุข" และขอให้ท่านผู้อ่าน เผชิญสิ่งใด ก็เผชิญด้วยความรัก แล้วท่านก็จะเผชิญด้วยความสุขครับ
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีสุข
ผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข
เมื่อใดนึกรัก เมื่อนั้นเปี่ยมสุข
เผชิญสิ่งใดด้วยรัก เผชิญด้วยความสุข
2. "ผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข" หลายคนมีความสุขในความรัก เฉพาะเมื่อได้รับความรัก เมื่อเราได้รับสิ่งของใดๆที่ให้เรามาด้วยความรัก เราจึงมีความสุข แต่ถ้าเขาไม่ให้อะไรเรา หรือไม่มีโอกาสให้อะไรเรา ก็ไม่ค่อยรู้สึกอยากจะรักเขา ประมาณว่า "เมื่อไรที่เห็นเขารักเรา เราก็มีตวามสุขที่ได้รับความรัก" แต่ถ้า "เมื่อไรที่ไม่เห็นเขารักเรา เราก็เริ่มไม่อยากรักเขา" และเห็นว่า "นั่นไง ความรักเป็นความทุกข์" ผมคิดว่า คนที่วัดอย่างนี้ ไม่เข้าใจความรัก เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง (self-centeredness)
หลักการความรักที่ถูกต้อง คือ "ความรัก คือการให้" มีคำสอนว่า "ความรัก ย่อมเป็นเหตุให้เป็นสุข ยิ่งกว่าการรับ" เวลาเราทำงานด้วยความรักลูกค้า มีความสุข มีความหมาย และมีหัวใจ มากกว่า การทำงานเพียงเพื่อให้ได้เงินในที่ทำงาน ในครอบครัว หากเรายึดหลัก "ความรักคือการให้" มีเหตุการณ์บางอย่างที่มองคนอื่นได้ในด้านบวก หรือด้านลบ ด้วยความรัก เราก็พร้อมที่จะมองในด้านบวก เราก็จะไม่โกรธกันง่ายๆ ไม่เข้าใจผิดกันง่ายๆ เราจะรักกัน ให้อภัย ให้โอกาสกันได้ง่าย ชีวิตเราก็มีความสุข และมีความเข้มแข็ง
เคล็ดลับที่สำคัญยิ่งคือผู้ใดให้รัก ผู้นั้นเป็นสุข การมีความสุขในการให้ความรัก เป็นความสุขที่ไม่มีใครเอาจากเราไปได้ บางคนให้ความรักคนอื่น ก็แอบวัดดูว่า แล้วเขาจะให้อะไรเรากลับมา อย่างนั้นเป็นบัญชี เป็นการค้า ไม่ใช่ความรักครับ แล้วสิ่งแรกที่เราจะเสียไปคือ ความสุขใจครับ เพราะกลายเป็นว่า เราไม่ใช่ "ผู้ให้" แต่กลายเป็น "ผู้ลงทุน" ไปครับ
แต่แน่นอน ผมไม่ได้หมายความสุดขั้วว่า เราจะให้ทุกอย่างที่เรามีกับคนอื่นๆ การให้แต่เพียงสิ่งของกับใคร ก็อาจไม่ได้ช่วยเขาได้อย่างแท้จริง การช่วยเขาให้ได้รับความรัก กำลังใจ มองโลกอย่างเข้าใจ มองโลกในแง่ดี ให้กำลังใจกัน น่าจะเป็นการช่วยเหลือที่มีความหมายที่ยั่งยืนตลอดไป ดังนั้น ผมอยากให้เราเลือกที่จะเป็นผู้ให้ ให้ความรัก เป็นเหตุให้เป็นสุข ยิ่งกว่าการรับ และเป็นความสุขที่ไม่มีใครเอาจากเราไปได้
3. "เมื่อใดนึกรัก เมื่อนั้นเปี่ยมสุข" อารมณ์ของคนเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา กับโลก และชีวิตเรา บางช่วงเราก็รู้สึกรักโลก รักชีวิตของเราที่ถูกสร้างมาให้เป็นตัวเรา ยามนั้น ใจเราก็เป็นสุข บางช่วงที่เรารู้สึก ไม่พอใจ น้อยใจ กังวลใจ กับโลกนี้ หรือ ชีวิตที่เราเป็นเรานี้ ยามนั้น ใจเราก็เป็นทุกข์ จึงบอกได้ว่า เงื่อนไขความสุข มันขึ้นอยู่กับมุมอง วิธีคิด และความเชื่อของเราเสียมากกว่า ความรู้สึกของเราต่อคนอื่นก็เช่นกัน เวลา "นึกโกรธ" ใคร ไม่ให้อภัยใคร คิดถึงส่วนที่เราเห็นว่าไม่ดี ใจเราก็เป็นทุกข์ แต่แม้กับคนๆเดียวกัน เวลาที่เรา "นึกรัก" เขา หรือ ให้อภัยเขาได้ มองส่วนที่เป็นบวกของเขา มีความหวังในตัวเขา ใจเราก็เป็นสุข
แน่นอนครับ บางคนอาจถามว่า แปลว่า ไม่แยกแยะเลยหรือ เราจะนึกรักคนที่ไม่น่ารัก ได้เท่าๆกับนึกรักคนที่น่ารักได้เชียวหรือ ? ยอมรับว่า แทบเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ในมิติของคนๆเดียวกัน เวลานึกรัก ยอมให้อภัยเขา ใจจะเป็นสุขมากกว่า เวลาที่นึกโกรธ หรือไม่ให้อภัยเขา และถ้าเราเรียนรู้ที่จะใช้ความรัก เชื่อว่า ความสัมพันธ์กับคนอื่นๆก็จะดีขึ้นอีกด้วย
4." เผชิญสิ่งใดด้วยรัก เผชิญด้วยความสุข" ชีวิตเรามีประสบการณ์ต่าง ๆ มากมาย เราน่าจะมีอายุกัน 60-90 ปี โดยเฉลี่ย แต่ละปีเรามีตั้ง 365-366 วัน วันละ 24 ชั่วโมง มีสิ่งต่างๆเข้ามาในชีวิตมากมาย ถ้าเราจะเพ่งไปในสิ่งที่น่าเบื่อ น่ากังวล น่ากลัว น่าน้อยใจ น่าเศร้าใจ มองชีวิตอย่างไม่ค่อยยอมรับ รู้สึกสับสนชีวิตว่า เกิดมาทำไม? อยู่ไปทำไม ? มีความรักไปทำไม ? เห็นปัญหาและข้อเสียมากมาย น้อยใจชีวิต ทุกข์ใจกับชีวิต Count-down กับชีวิตที่อยากให้ผ่านๆไป ใจเราก็เผชิญชีวิตอย่างเป็นทุกข์
หรือเราจะเลือกเรียนรู้ที่จะมีความสุข เข้มแข็งได้ในทุกสถานการณ์ก็ย่อมทำได้ เวลาเราเผชิญชีวิต ด้วยความรักโลก รักชีวิต เราก็เผชิญด้วยความสุข เราจึงน่าจะให้กำลังใจกัน ให้ทัศนคติที่เป็นบวกต่อชีวิต สิ่งดีๆมีมากมายในชีวิต ผมยังมักพูดอยู่เสมอว่า สิ่งที่ดีที่สุด มีราคาไม่แพง อากาศส่วนใหญ่ก็สดชื่นและฟรี น้ำจืดดีที่สุดก็ราคาถูกกว่าน้ำปรุงแต่ง ไข่เป็นอาหารอร่อย (ทุกประเภท นึกแล้วอร่อย) ที่ราคาถูก (แต่อร่อยกว่าอาหารแพงๆด้วย) ข้าว หรือขนมปังก็ถือว่าไม่แพง และอร่อย เราเมื่อเรามีคนที่รักกัน อยู่เคียงข้างกัน ให้กำลังใจกันเสมอ ชีวิตก็มีพลังและมีความสุขจึงยืนยันได้ว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีสุข" และขอให้ท่านผู้อ่าน เผชิญสิ่งใด ก็เผชิญด้วยความรัก แล้วท่านก็จะเผชิญด้วยความสุขครับ
