ป้านา ปทุมฯ ลองผิดลองถูกปลูกเห็ดบนพื้นที่ 2 งาน ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง พระราชดำริพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช จนกลายเป็นศูนย์การเรียนรู้ให้โอกาสผู้ที่สนใจประชาชนทั่วไปได้เข้ามาศึกษาการเพราะเลี้ยงเห็ด เป็นที่รู้จักจำนวนมาก
วันนี้ 18 ต.ค. 59 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า น.ส.ธนพร โพธิ์มั่น หรือ ป้านา อายุ 56 ปี ผู้ที่ริเริ่มจัดตั้งกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต ฟาร์มเห็ดป้านา ศูนย์การเรียนรู้ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ที่บ้านเลขที่ 40 หมู่ 6 ต.ลาดหลุมแก้ว อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี โดยที่ผ่านมา ฟาร์มเห็ดป้านาได้เปิดให้ประชาชนเข้าศึกษาการเพาะเลี้ยง บนพื้นที่ 2 งาน โดยใช้เงินลงทุนต่ำ แต่สามารถสร้างรายได้ให้กับครอบครัวได้เป็นอย่างดี โดยเปิดใจทั้งน้ำตาว่าจะทำดีเพื่อพ่อให้มาก เพื่อตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ได้ทำเพื่อพสกนิกรชาวไทยตลอดรัชสมัยของพระองค์ท่าน ประชาชนอยู่อย่างมีความสุขโดยยึดหลักพอเพียง
ปัจจุบันป้านาได้คิดค้นระบบเพาะเลี้ยงเห็ดหลากหลายรูปแบบ เพื่อความสะดวกกับผู้ที่สนใจเพาะเห็ด แต่ว่ามีพื้นที่ที่จำกัด โดยได้ประดิษฐ์โรงเลี้ยงขนาดเล็ก ที่สามารถสร้างขึ้นมาเองได้โดยใช้วัสดุที่หาง่าย และโรงเลี้ยงแบบน้ำตกเพื่อเพิ่มความชื่น ทำให้เห็ดเจริญเติบโตเร็ว ที่ผ่านมา ลองผิดลองถูก โดยที่ฟาร์มมีเห็ดหลายพันธุ์ คือ เห็ดนางรมฮังการี เห็ดนางฟ้าภูฎาน เห็ดนางนวล เห็ดโคนญี่ปุ่น เห็ดเป่าอื้อ เห็ดหูหนู นอกจากเห็ดแล้วยังเลี้ยงปลาดุก ไก่ และ เป็ด รวมถึงปลูกพืชสวนครัวไว้ประกอบอาหาร จนกระทั่งเปิดเป็นศูนย์การเรียนรู้ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ให้โอกาสผู้ที่สนใจประชาชนทั่วไปได้เข้ามาศึกษาการเพาะเลี้ยงเห็ด เป็นที่รู้จักจำนวนมาก
ด้าน น.ส.ธนพร โพธิ์มั่น เจ้าของฟาร์มเห็ดป้านา กล่าวว่า ความรู้สึกขณะที่ทราบข่าวว่า พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จสวรรคต ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้ คืนนั้นตื่นขึ้นมาน้ำตาก็ยังไหลอยู่ จนกระทั่งรู้สึกว่าอยู่บ้านไม่ได้แล้ว ต้องออกไปไหนสักแห่งเพื่อระบายความอัดอั่นในใจ ต้องข้ามผ่านความรู้สึกเศร้าเสียใจของการจากไปของพระองค์ท่าน เป้าหมายที่ตนเองจะไปคือโรงพยาบาลศิริราช เพราะรู้ว่าพระศพของพระองค์อยู่ที่นั่น ระหว่างที่ไปมองไปสองข้างทางพบเจอแต่ผู้คนใส่ชุดสีดำทั้งนั้น มีแต่ความเศร้าและหดหู่ใจ ตนเองเดินไปเรื่อย ๆ เนื่องจากรถยนต์ไม่สามารถผ่านไป เราเดินไปไกลแค่ไหน ร้อนแค่ไหน เหนื่อยล้าหรือไม่ ในขณะนั้นไม่มีความรู้สึกอะไรเลย รู้แต่ว่าต้องไปใกล้พระองค์ให้ได้มากที่สุด ไปทำไมเรายังไม่รู้เลย แต่ขอให้ได้ไป เมื่อไปถึงหน้าโรงพยาบาลศิริราชได้ก้มกราบพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ที่หน้าโรงพยาบาล ที่ผ่านมา เราพูดกันแต่เรารักในหลวง แต่เมื่อวันที่ไม่มีท่านแล้วเราถึงได้รู้ว่าพระองค์ท่านอยู่ในใจของพวกเราแล้ว ขณะที่เดินทางนั้นได้ตั้งใจไปตลอดทางว่า สิ่งที่เราทำอยู่เราทำแต่เรื่องของเศรษฐกิจพอเพียงตามคำสอนของพ่อ โดยเราจะทำให้หนักขึ้นไปอีก เพื่อสนองคุณของพระองค์ท่าน สิ่งที่พระองค์ได้สั่งสอนให้ลูกของท่านได้ทำ ในเรื่องของความพอเพียงจนกว่าชีวิตของเราจะสิ้นสุดลง
