กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ ยอมควักจ่ายเงิน 2 แสนบาท ประกันตัวจำเลยในคดีคนเก็บขยะ กทม.จำหน่ายซีดีเก่า หลังกองทุนยุติธรรมเคยใช้ในการช่วยประกันตัวในศาลชั้นต้น ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
วันนี้ (10 ก.ค.) ที่กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ นายไพฑูรย์ สว่างกมล รองอธิบดีกรมคุ้มครองสิทธิฯ กล่าวถึงการให้ความช่วยเหลือ นายสุรัตน์ มณีนพรัตน์สุดา พนักงานประจำรถขยะของกรุงเทพมหานคร จำเลยในคดีมีแผ่นซีดีเพื่อจำหน่ายโดยไม่ได้รับอนุญาตอันเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ภาพยนตร์และวีดิทัศน์ 2551 หลังศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษปรับเป็นเงิน 133,400 บาท ว่า ในส่วนของกรมคุ้มครองสิทธิฯ วันนี้ (10 ก.ค.) ตนได้ลงนามให้นำเงินจำนวน 200,000 บาท ไปช่วยเหลือในการประกันตัวนายสุรัตน์แล้ว
หลังจากก่อนหน้านี้ เคยนำเงินจากกองทุนยุติธรรมไปช่วยประกันตัวในชั้นพิจารณาของศาลชั้นต้น โดยจากนี้กรมคุ้มครองสิทธิฯจะให้ความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องในการยื่นคำร้องต่อศาลฎีกาและยื่นคำร้องขอความเป็นธรรมกับอัยการ รวมถึงการให้ความช่วยเหลือเรื่องจัดหาทนาย เนื่องจากเห็นว่าการกระทำความผิดตาม พ.ร.บ.ภาพยนตร์ฯน่าจะเน้นให้มีการดำเนินการเอาผิดกับผู้ประกอบการมากกว่าการเอาผิดกับกลุ่มคนเหล่านี้
โดยในช่วงเช้าศาลอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในคดีที่พนักงานอัยการเป็นโจทก์ฟ้องนายสุรัตน์ มณีนพรัตน์สุดา อายุ 26 ปี พนักงานประจำรถขยะกทม. เขตสะพานสูง เป็นจำเลยฐานมีแผ่นซีดีเพื่อเสนอจำหน่ายโดยไม่ได้รับอนุญาตตาม พ.ร.บ.ภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551 มาตรา 38 วรรค 1 คดีนี้ศาลชั้นต้นลงโทษปรับ 2 แสนบาท ต่อมากรมคุ้มครองสิทธิ กระทรวงยุติธรรมได้มาช่วยประกันตัวให้ และจำเลยยื่นอุทธรณ์ มีนายสุรสิทธิ์ บิดาซึ่งเป็นคนเก็บขยะเขตพระโขนง กับนางส้มโอ ภรรยาและลูกสาวอีกสองคน อายุ 9 ขวบกับ 3 ขวบ ต่างเล่นซุกซนไม่ประสีประสา
ศาลอุทธรณ์พิเคราะห์ว่า ขณะเกิดเหตุวันที่ 16 ธ.ค.2551 ตำรวจ สน.หัวหมาก พบจำเลยตั้งแผงขายซีดี 13 แผ่น วีซีดี 83 แผ่น มีลูกค้า 2 คน กำลังดูสินค้าอยู่ ตำรวจจึงขอดูใบอนุญาตจำหน่ายแผ่นซีดี ตาม พ.ร.บ.ภาพยนตร์ฯ แต่จำเลยบอกว่าไม่มี จึงควบคุมตัวไปดำเนินคดี ในชั้นสอบสวนจำเลยรับสารภาพ ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับ 2 แสนบาท และลดอัตราส่วนโทษให้ คงปรับ 133,400 บาท
จำเลยยื่นข้อต่อสู้ว่า กฎหมายฉบับนี้ขัดต่อรัฐธรรมนูญเรื่องความเสมอภาค ศาลเห็นว่า จำเลยไม่สามารถยกประเด็นดังกล่าวขึ้นมากล่าวอ้างได้ ศาลอุทธรณ์จึงไม่วินิจฉัยให้ และจำเลยต่อสู้อีกว่าแผ่นวีซีดีที่ตำรวจยึดมาไม่ใช่ของจำเลย ศาลเห็นว่า จำเลยเคยรับสารภาพและลงชื่อในบัญชีของกลางโดยไม่โต้แย้ง ศาลเชื่อว่าของกลางเป็นของจำเลยจริง
ประเด็นสุดท้ายต้องพิจารณาว่า จำเลยต้องรับผิดในการกระทำหรือไม่ เห็นว่า ขณะจับกุมจำเลยมีของกลางจำนวนดังกล่าว แต่จำเลยต่อสู้ว่าตนไม่ใช่ผู้ประกอบการ ตามความหมายของ พ.ร.บ.ภาพยนตร์ แต่เป็นเพียงผู้เสนอขาย จึงไม่ต้องรับโทษตามมาตรา 38 วรรค 1 นั้น เห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าสภาพของกลางเป็นแผ่นซีดีเพลง วีซีดีมีปก และแผ่นพลาสติกใสห่อหุ้มอยู่ในสภาพเรียบร้อย ไม่เหมือนกับสิ่งของที่ถูกทิ้งในกองขยะ แต่เหมือนกับแผ่นซีดีที่วางจำหน่ายทั่วไป เชื่อว่า เป็นสินค้าที่ถูกนำมาจากแหล่งผลิต แม้จะมีการวางปนเปกันไปกับสินค้าอื่นๆ แต่ก็ฟังได้ว่าเป็นผู้จำหน่าย ผู้ประกอบการ ตามความหมายในมาตรา 38 วรรค 1 แล้ว ส่วนที่จำเลยต่อสู้ว่าโทษปรับสูงเกินไปนั้น เห็นว่า มาตรา 79 ของกฎหมายนี้ ให้ปรับ 2 แสนถึง 1 ล้านบาทนั้น ศาลชั้นต้นลงโทษปรับ 2 แสนบาท และลดอัตราส่วนโทษให้นั้นก็นับว่าลงโทษสถานเบาที่สุดแล้ว ศาลอุทธรณ์ไม่อาจลงโทษเป็นอย่างอื่น จึงพิพากษายืน
หลังฟังคำพิพากษา นายสุรัตน์ ถูกเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์สวมกุญแจมือรวมกับจำเลยในคดีอาชญากรรมรายอื่น จน นางส้มโอ ภรรยาต้องเบือนหน้า ส่วนลูกสาวคนโตก็ได้แต่กอดน้องคนเล็กไว้แล้วบอกว่าจะไปรอพ่อข้างล่าง นางส้มโอ กล่าวว่า ทุกวันนี้สามีเป็นคนหารายได้หลัก มีเงินเดือน 9,900 บาท ตนเองก็ถักสร้อยขาย อยากให้หน่วยงานราชการมาช่วย เพราะชาตินี้ตนไม่เคยจับเงินแสน ไม่รู้จะยืมเงินจากที่ใด เดิมกระทรวงยุติธรรมได้ช่วยประกันตัวให้เฉพาะศาลชั้นต้น แต่ในชั้นอุทธรณ์ครั้งนี้ยังไม่มีหลักทรัพย์มาประกันตัว
