ข่าวชิ้นเดียวกันแต่หากมองด้วยแว่นคนละสี ภาพของข่าวนั้นสามารถเป็นบวกหรือลบได้ขึ้นกับแว่นสายตาของผู้นำเสนอ
อ่านข่าวมติชนออนไลน์เมื่อวันก่อน ข่าวไทยเหวอ “ไทยเหวอ ต้องถอย! สร้างรถไฟทางคู่ชะงัก จีนให้กู้รีดดอกเบี้ยสูง แถมขอสร้างเดินรถเองอีก"เป็นพาดหัวที่สะดุดสายตาอย่างยิ่ง ข่าวชิ้นนี้ทำให้คนที่ไม่ชอบรัฐบาลตีปีกพั่บๆ เอาไปเย้ยต่อแถมยังได้โอกาสเทียบกับเงินกู้สองล้านล้านรัฐบาลยิ่งลักษณ์ที่ถูกทำแท้งไปอีกต่างหาก
ผมน่ะ ไม่รู้จะเรียกตลกดีหรืออะไรดีกับพวกที่เยาะเย้ยคำแถลงของกระทรวงคมนาคมที่ส่งสัญญาณผ่าน “แถลงข่าวต่อสาธารณะอย่างเป็นทางการ” แสดงท่าทีส่งต่อไปยังทางการจีนบอกว่าดอกเบี้ยและเงื่อนไขที่เสนอมามันสูงไป นั่นเพราะว่านี่ก็แค่ขั้นตอนและกระบวนการเจรจาต่อรอง ยังไม่จบ มันไม่ใช่เรื่องไทยเหวอ ไทยถอย ไทยหน้าแหกอะไรเลย...
จะเกลียดขี้หน้ารัฐบาลก็เกลียดไปเถอะครับ เพราะบางเรื่องรัฐบาลก็ทำตนให้น่าเกลียดอยู่บ้าง แต่ถ้าหากเหมารวมทุกกิริยาอาการทำอะไรผิดไปหมดมันก็ออกจะเกินเลยไปหน่อย
การเมืองแบบสองขั้วกีฬาสีตลอดสิบปีมานี้มีอิทธิพลต่อความคิดและมุมมองคนในสังคมของเราไม่น้อย อารมณ์แบบกองเชียร์ฟุตบอลมักจะทำให้ตัวเราทุ่มเทเชียร์ทีมที่รักแบบเอาเป็นเอาตาย ทำยังไงก็ได้ขอให้ทีมรักชนะหรือได้เปรียบแล้วเกทับบลัฟแหลกทีมตรงกันข้าม ...
บ้างเชียร์กันไปโดยที่ลืมไปว่าตัวเองในฐานะกองเชียร์ไม่เคยได้อะไรจากการนี้
กองเชียร์หลายคนทุ่มเทลงทุนให้แถมต้องซื้อตั๋วเข้าเชียร์อีกต่างหาก ตอนที่ทีมฝ่ายตัวเองชนะก็ได้แค่ไชโยโห่ร้องร่วมดีใจแล้วก็แยกย้ายกลับบ้านไปกินน้ำพริกผักลวก ส่วนคนที่ได้ประโยชน์ตัวจริงคือผู้เล่นสตาฟโค้ชและคนวงในใกล้ชิดของทีมต่างหากที่คว้าพุงปลาได้เงินได้กล่องกินอาหารหรูฉลองกันพุงกาง
ครั้นเมื่อมีการแข่งขันใหม่ทีมอีกฝ่ายหนึ่งเกิดได้ชัยชนะจากวิธีการอะไรก็แล้วแต่ กองเชียร์ซึ่งกำลังกินผักลวกจิ้มน้ำพริกก็อุตส่าห์ตากแดดตากฝน ออกมาแช่งชักด่าว่าทีมอีกฝ่ายหนึ่ง เป็นเดือดเป็นร้อนแทนผู้เล่นและสตาฟโค้ชฝ่ายตน บางคนเผลอไปทำอะไรผิดกฎหมายถูกจับไปแทน ทั้งๆ ที่ผู้เล่นเจ้านายทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้เดือดร้อนอะไร ก็แค่ไม่ได้อิ่มหนำเหมือนเดิม รอจังหวะเปิดฤดูกาลใหม่แค่นั้นเอง
กองเชียร์ฟุตบอลก็เหมือนกับมวลชนคนเสื้อสีที่ถูกอารมณ์สีกูสีมึงบดบังตา คิดแต่ประโยชน์เจ้านายผู้ปกครองอันเป็นที่รักจนลืมไปว่าประโยชน์ของตัวเองคืออะไร ทีมรักฝ่ายเจ้านายคดโกงกินกันก็แกล้งหลับตายินดีด้วยทั้งๆ ไอ้ที่เขาโกงน่ะมันเงินภาษีของเราเองแท้ๆ ไป ที่ยกตัวอย่างมานี้ก็เพื่อบอกว่าการที่เราต่อรองไม่เอาดอกเบี้ยแพงๆ มันคือประโยชน์ของชาติที่ประชาชนทั้งหลายไม่ต้องเสียภาษีมากขึ้น แต่การเมืองแบบเชียร์ฟุตบอลไม่สนเรื่องพวกนี้หรอก จ้องแต่หามุมเตะสกัดเยาะเย้ยให้เสียรังวัดเป็นพอ
ถ้าเรายกสายตาเสื้อสีแบบกองเชียร์ทีมรักไปก่อน อ่านข่าวที่รัฐมนตรีช่วยคมนาคมในฐานะประธานคณะอนุกรรมการด้านการเงินและรูปแบบการลงทุนภายใต้บันทึกความเข้าใจ ไทย-จีน เรื่องโครงการดำเนินงานก่อสร้างรถไฟทางคู่รางมาตรฐานอีกรอบมันก็แค่ท่าทีของฝ่ายไทยที่ไม่รับข้อเสนอซึ่งฝ่ายจีนยื่นมา บอกทำนองว่า “อาเฮีย ที่ลื้อบอกมาน่ะมันแพงไปโหน่ยนา ถ้าแพงแบบนี้อั๊วะรับม่ายหวาย คงต้องไปหากู้จากที่อื่ง ลื้อลดให้อั๊วะได้อีกรึป่าว?” มันก็แค่นั้นเอง แล้วในเนื้อข่าวก็ระบุไว้อยู่แล้วว่าจะมีการเจรจาในรายละเอียดเงื่อนไขเหล่านี้อีกครั้งในระหว่าง 11-12 ก.พ.นี้ที่ปักกิ่ง
เรื่องของเรื่อง..มันก็แค่นี้เอง ! แหมพาดหัวโปรยข่าวซะเหวอ..เงิบราวกับประเทศนี้มันสิ้นไร้ไม้ตอก ไม่มีแล้วรถไฟเลิกทำกันแล้ว อะไรขนาดนั้น
ประชาชนคนไทยไม่ควรจะอินกับการเมืองแบ่งฟากไม่มึงก็กูยับกันไปข้าง ขนาดที่ยอมทิ้งผลประโยชน์ของประชาชนด้วยกันเพียงแค่ได้ขัดขวางทีมฝ่ายตรงข้าม เพราะวิธีคิดแบบนี้มันเป็นวิธีคิดแบบสมุนลิ่วล้อ ไม่ใช่เสรีชนที่มีอำนาจเป็นเจ้าของประเทศ
สังเกตดูระยะหลังๆ ความคิดแบบสีเสื้อไม่ใช่แค่เชียร์ทีมรัก เพื่อไทย ปชป. รัฐบาลทหาร เท่านั้นยังลามไปแบ่งฝักฝ่ายระดับโลก ไปโน่นเลย
กองเชียร์ฝ่ายแดงตั้งอกตั้งใจเชียร์อเมริกา ตะวันตก มีคนไปยกป้ายค้านอเมริกาก็จะมีพวกยกป้ายหนุน บางคนมีตำแหน่งมาก่อนยกป้ายไม่ได้ก็ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าอเมริกาเป็นลูกพี่ว่าไปถึงขนาดนั้น ส่วนฝ่ายไม่ชอบแดงทักษิณก็ตั้งอกตั้งใจเชียร์จีน-รัสเซียแบบสมุนเป่าตูด มังกรหมีขาวขยับอะไรท่าไหนส่งเสียงเชียร์ไปทุกท่า ซึ่งอีแบบนี้ก็ไม่เข้าท่าเหมือนกันนั่นล่ะ
อย่าไปถือหางชนิดเข้าพวกในสังกัด อินทรี มังกร หมีขาว แล้วใช้ความคิดแบบกองเชียร์เสื้อสีไปผูกพันเลยครับ... เราเกิดอยู่นี่ ตายอยู่นี่ เป็นคนในรัฐชาตินี้ ในเมื่อกติกาโลกมันเป็นเช่นนี้ก็ต้องยึดผลประโยชน์ของประเทศชาติเราเป็นสำคัญสิครับ...จึงจะถูก!
มองรอบๆ บ้านเรา ลาว พม่า ประเทศเล็กแท้ๆ เขายังพยายามดิ้นรนต่อรองไม่ให้มหาอำนาจครอบงำจนเกินไป พม่าเองถูกตะวันตกบอยคอตมายาวนานเป็นช่องให้ต้องพึ่งพิงจีนมากขึ้นๆ จนกระทั่งผู้นำพม่าปฏิรูปปรับวิสัยทัศน์กระบวนทัศน์ใหม่แบบ 360 องศา คือนอกจากปฏิรูปการเมืองการเศรษฐกิจขนาดยอมให้โค้กไปขายแล้ว การต่างประเทศก็ยังปรับใหม่ลดการพึ่งพาจีนน้อยลง อย่างทางรถไฟจากคุนหมิงเข้าพม่าซึ่งเป็นหนึ่งในแผนดั้งเดิมรัฐบาลเนปิดอว์ก็ทบทวนนะครับ หรือแม้กระทั่งลาวซึ่งเป็นทางผ่านของทางรถไฟที่จีนกำหนดจะผ่านเชื่อมหนองคายลงไปถึงทะเลแต่ลาวเขาก็ไม่อยู่นิ่งตามใจพี่เบิ้มจีนไปเสียทั้งหมด มีเงื่อนไขต่อรองเพื่อให้ตนสามารถดำเนินการและได้ประโยชน์สูงสุดจากโครงการ
ลาวกับพม่ายังไม่ยอมตามจีนทั้งร้อยเลย จะให้ไทยก้มหัวหงอเขาบอกอะไรมาต้องทำตามนั้นทั้งหมดเลยหรือ? ครั้นจะต่อรองกลับไป พวกก็ว่าเหวอเป็นเงิบไปซะแล้ว
มองย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์โลกยุคใหม่ มหาอำนาจไม่ว่าจีน อังกฤษ อเมริกา รัสเซีย หรือประเทศอื่นๆ ต่างก็มีวาระของตน ทำหรือไม่ทำก็เพื่อผลประโยชน์ของชาติและประชาชนในชาติของตนทั้งนั้น ต่อให้เราเบื่อบทบาทจอมแส่ มือถือขวาถือเผือก มือซ้ายถือสากอย่างอเมริกาขนาดไหน แต่ส่วนดีของอเมริกาก็พอมีไม่ใช่ตั้งหน้าเกลียดชังมันไปทุกประตู เช่นเดียวกันกับจีน หรือรัสเซียที่ต่างก็มีวาระเพื่อประโยชน์ตนเป็นหลัก โครงการทางรถไฟเชื่อมภูมิภาคอาเซียนที่เสมือนทางสายไหมตอนใต้ในศตวรรษ 21 ซึ่งกำลังอยู่ระหว่างผลักดันนี้จีนได้ประโยชน์เต็มๆ ดังนั้นชาติเล็กชาติน้อยรวมทั้งไทยก็ต้องมีเกราะป้องกันตัวเองให้รัดกุมที่สุด
การต่อรองให้เราได้ประโยชน์สูงสุด เสียหายน้อยสุดอย่างที่ทำอยู่ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ไม่ใช่เรื่องเหวอ หน้าแตกเหมือนเขาวิจารณ์กัน ภายใต้ MOU จะสร้างทางรถไฟเชื่อมลงมาจากหนองคายถึงท่าเรือและกรุงเทพฯ เราควรได้ประโยชน์สูงสุดภายใต้การลงทุนที่สมเหตุสมผล ซึ่งเรื่องเหล่านี้เป็นหน้าที่และความรับผิดชอบพื้นฐานที่รัฐบาลไม่ว่ามาจากเลือกตั้งหรือจากรัฐประหารควรจะต้องทำ
งานนี้ไทยไม่ได้เหวอ หรือกระทั่งจีนเองก็ยังไม่ได้เหวอ เพราะมันยังอยู่ในกระบวนการเจรจาต่อรอง
สิ่งที่คนไทยเจ้าของประเทศควรสนใจนับจากนี้คือผลสุดท้ายของเงื่อนไขเจรจาต่อรองว่ารูปแบบการลงทุนที่ว่ามันยังผลประโยชน์แก่ประเทศชาติและส่วนรวมหรือไม่ หรืออาจรวมถึงมีใครหน้าไหนเอกชนกลุ่มไหนคว้าพุงปลาไปแบบมิชอบหรือมีการเบียดบังประโยชน์ที่ประชาชนควรได้หรือเปล่า ?
ถ้าผลออกมาไม่เข้าท่าแล้วสื่อพาดหัวว่าประชาชนเหวอ ประชาชนเงิบ อีแบบนี้ค่อยดูสมเหตุสมผลขึ้นมาหน่อย.
อ่านข่าวมติชนออนไลน์เมื่อวันก่อน ข่าวไทยเหวอ “ไทยเหวอ ต้องถอย! สร้างรถไฟทางคู่ชะงัก จีนให้กู้รีดดอกเบี้ยสูง แถมขอสร้างเดินรถเองอีก"เป็นพาดหัวที่สะดุดสายตาอย่างยิ่ง ข่าวชิ้นนี้ทำให้คนที่ไม่ชอบรัฐบาลตีปีกพั่บๆ เอาไปเย้ยต่อแถมยังได้โอกาสเทียบกับเงินกู้สองล้านล้านรัฐบาลยิ่งลักษณ์ที่ถูกทำแท้งไปอีกต่างหาก
ผมน่ะ ไม่รู้จะเรียกตลกดีหรืออะไรดีกับพวกที่เยาะเย้ยคำแถลงของกระทรวงคมนาคมที่ส่งสัญญาณผ่าน “แถลงข่าวต่อสาธารณะอย่างเป็นทางการ” แสดงท่าทีส่งต่อไปยังทางการจีนบอกว่าดอกเบี้ยและเงื่อนไขที่เสนอมามันสูงไป นั่นเพราะว่านี่ก็แค่ขั้นตอนและกระบวนการเจรจาต่อรอง ยังไม่จบ มันไม่ใช่เรื่องไทยเหวอ ไทยถอย ไทยหน้าแหกอะไรเลย...
จะเกลียดขี้หน้ารัฐบาลก็เกลียดไปเถอะครับ เพราะบางเรื่องรัฐบาลก็ทำตนให้น่าเกลียดอยู่บ้าง แต่ถ้าหากเหมารวมทุกกิริยาอาการทำอะไรผิดไปหมดมันก็ออกจะเกินเลยไปหน่อย
การเมืองแบบสองขั้วกีฬาสีตลอดสิบปีมานี้มีอิทธิพลต่อความคิดและมุมมองคนในสังคมของเราไม่น้อย อารมณ์แบบกองเชียร์ฟุตบอลมักจะทำให้ตัวเราทุ่มเทเชียร์ทีมที่รักแบบเอาเป็นเอาตาย ทำยังไงก็ได้ขอให้ทีมรักชนะหรือได้เปรียบแล้วเกทับบลัฟแหลกทีมตรงกันข้าม ...
บ้างเชียร์กันไปโดยที่ลืมไปว่าตัวเองในฐานะกองเชียร์ไม่เคยได้อะไรจากการนี้
กองเชียร์หลายคนทุ่มเทลงทุนให้แถมต้องซื้อตั๋วเข้าเชียร์อีกต่างหาก ตอนที่ทีมฝ่ายตัวเองชนะก็ได้แค่ไชโยโห่ร้องร่วมดีใจแล้วก็แยกย้ายกลับบ้านไปกินน้ำพริกผักลวก ส่วนคนที่ได้ประโยชน์ตัวจริงคือผู้เล่นสตาฟโค้ชและคนวงในใกล้ชิดของทีมต่างหากที่คว้าพุงปลาได้เงินได้กล่องกินอาหารหรูฉลองกันพุงกาง
ครั้นเมื่อมีการแข่งขันใหม่ทีมอีกฝ่ายหนึ่งเกิดได้ชัยชนะจากวิธีการอะไรก็แล้วแต่ กองเชียร์ซึ่งกำลังกินผักลวกจิ้มน้ำพริกก็อุตส่าห์ตากแดดตากฝน ออกมาแช่งชักด่าว่าทีมอีกฝ่ายหนึ่ง เป็นเดือดเป็นร้อนแทนผู้เล่นและสตาฟโค้ชฝ่ายตน บางคนเผลอไปทำอะไรผิดกฎหมายถูกจับไปแทน ทั้งๆ ที่ผู้เล่นเจ้านายทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้เดือดร้อนอะไร ก็แค่ไม่ได้อิ่มหนำเหมือนเดิม รอจังหวะเปิดฤดูกาลใหม่แค่นั้นเอง
กองเชียร์ฟุตบอลก็เหมือนกับมวลชนคนเสื้อสีที่ถูกอารมณ์สีกูสีมึงบดบังตา คิดแต่ประโยชน์เจ้านายผู้ปกครองอันเป็นที่รักจนลืมไปว่าประโยชน์ของตัวเองคืออะไร ทีมรักฝ่ายเจ้านายคดโกงกินกันก็แกล้งหลับตายินดีด้วยทั้งๆ ไอ้ที่เขาโกงน่ะมันเงินภาษีของเราเองแท้ๆ ไป ที่ยกตัวอย่างมานี้ก็เพื่อบอกว่าการที่เราต่อรองไม่เอาดอกเบี้ยแพงๆ มันคือประโยชน์ของชาติที่ประชาชนทั้งหลายไม่ต้องเสียภาษีมากขึ้น แต่การเมืองแบบเชียร์ฟุตบอลไม่สนเรื่องพวกนี้หรอก จ้องแต่หามุมเตะสกัดเยาะเย้ยให้เสียรังวัดเป็นพอ
ถ้าเรายกสายตาเสื้อสีแบบกองเชียร์ทีมรักไปก่อน อ่านข่าวที่รัฐมนตรีช่วยคมนาคมในฐานะประธานคณะอนุกรรมการด้านการเงินและรูปแบบการลงทุนภายใต้บันทึกความเข้าใจ ไทย-จีน เรื่องโครงการดำเนินงานก่อสร้างรถไฟทางคู่รางมาตรฐานอีกรอบมันก็แค่ท่าทีของฝ่ายไทยที่ไม่รับข้อเสนอซึ่งฝ่ายจีนยื่นมา บอกทำนองว่า “อาเฮีย ที่ลื้อบอกมาน่ะมันแพงไปโหน่ยนา ถ้าแพงแบบนี้อั๊วะรับม่ายหวาย คงต้องไปหากู้จากที่อื่ง ลื้อลดให้อั๊วะได้อีกรึป่าว?” มันก็แค่นั้นเอง แล้วในเนื้อข่าวก็ระบุไว้อยู่แล้วว่าจะมีการเจรจาในรายละเอียดเงื่อนไขเหล่านี้อีกครั้งในระหว่าง 11-12 ก.พ.นี้ที่ปักกิ่ง
เรื่องของเรื่อง..มันก็แค่นี้เอง ! แหมพาดหัวโปรยข่าวซะเหวอ..เงิบราวกับประเทศนี้มันสิ้นไร้ไม้ตอก ไม่มีแล้วรถไฟเลิกทำกันแล้ว อะไรขนาดนั้น
ประชาชนคนไทยไม่ควรจะอินกับการเมืองแบ่งฟากไม่มึงก็กูยับกันไปข้าง ขนาดที่ยอมทิ้งผลประโยชน์ของประชาชนด้วยกันเพียงแค่ได้ขัดขวางทีมฝ่ายตรงข้าม เพราะวิธีคิดแบบนี้มันเป็นวิธีคิดแบบสมุนลิ่วล้อ ไม่ใช่เสรีชนที่มีอำนาจเป็นเจ้าของประเทศ
สังเกตดูระยะหลังๆ ความคิดแบบสีเสื้อไม่ใช่แค่เชียร์ทีมรัก เพื่อไทย ปชป. รัฐบาลทหาร เท่านั้นยังลามไปแบ่งฝักฝ่ายระดับโลก ไปโน่นเลย
กองเชียร์ฝ่ายแดงตั้งอกตั้งใจเชียร์อเมริกา ตะวันตก มีคนไปยกป้ายค้านอเมริกาก็จะมีพวกยกป้ายหนุน บางคนมีตำแหน่งมาก่อนยกป้ายไม่ได้ก็ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าอเมริกาเป็นลูกพี่ว่าไปถึงขนาดนั้น ส่วนฝ่ายไม่ชอบแดงทักษิณก็ตั้งอกตั้งใจเชียร์จีน-รัสเซียแบบสมุนเป่าตูด มังกรหมีขาวขยับอะไรท่าไหนส่งเสียงเชียร์ไปทุกท่า ซึ่งอีแบบนี้ก็ไม่เข้าท่าเหมือนกันนั่นล่ะ
อย่าไปถือหางชนิดเข้าพวกในสังกัด อินทรี มังกร หมีขาว แล้วใช้ความคิดแบบกองเชียร์เสื้อสีไปผูกพันเลยครับ... เราเกิดอยู่นี่ ตายอยู่นี่ เป็นคนในรัฐชาตินี้ ในเมื่อกติกาโลกมันเป็นเช่นนี้ก็ต้องยึดผลประโยชน์ของประเทศชาติเราเป็นสำคัญสิครับ...จึงจะถูก!
มองรอบๆ บ้านเรา ลาว พม่า ประเทศเล็กแท้ๆ เขายังพยายามดิ้นรนต่อรองไม่ให้มหาอำนาจครอบงำจนเกินไป พม่าเองถูกตะวันตกบอยคอตมายาวนานเป็นช่องให้ต้องพึ่งพิงจีนมากขึ้นๆ จนกระทั่งผู้นำพม่าปฏิรูปปรับวิสัยทัศน์กระบวนทัศน์ใหม่แบบ 360 องศา คือนอกจากปฏิรูปการเมืองการเศรษฐกิจขนาดยอมให้โค้กไปขายแล้ว การต่างประเทศก็ยังปรับใหม่ลดการพึ่งพาจีนน้อยลง อย่างทางรถไฟจากคุนหมิงเข้าพม่าซึ่งเป็นหนึ่งในแผนดั้งเดิมรัฐบาลเนปิดอว์ก็ทบทวนนะครับ หรือแม้กระทั่งลาวซึ่งเป็นทางผ่านของทางรถไฟที่จีนกำหนดจะผ่านเชื่อมหนองคายลงไปถึงทะเลแต่ลาวเขาก็ไม่อยู่นิ่งตามใจพี่เบิ้มจีนไปเสียทั้งหมด มีเงื่อนไขต่อรองเพื่อให้ตนสามารถดำเนินการและได้ประโยชน์สูงสุดจากโครงการ
ลาวกับพม่ายังไม่ยอมตามจีนทั้งร้อยเลย จะให้ไทยก้มหัวหงอเขาบอกอะไรมาต้องทำตามนั้นทั้งหมดเลยหรือ? ครั้นจะต่อรองกลับไป พวกก็ว่าเหวอเป็นเงิบไปซะแล้ว
มองย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์โลกยุคใหม่ มหาอำนาจไม่ว่าจีน อังกฤษ อเมริกา รัสเซีย หรือประเทศอื่นๆ ต่างก็มีวาระของตน ทำหรือไม่ทำก็เพื่อผลประโยชน์ของชาติและประชาชนในชาติของตนทั้งนั้น ต่อให้เราเบื่อบทบาทจอมแส่ มือถือขวาถือเผือก มือซ้ายถือสากอย่างอเมริกาขนาดไหน แต่ส่วนดีของอเมริกาก็พอมีไม่ใช่ตั้งหน้าเกลียดชังมันไปทุกประตู เช่นเดียวกันกับจีน หรือรัสเซียที่ต่างก็มีวาระเพื่อประโยชน์ตนเป็นหลัก โครงการทางรถไฟเชื่อมภูมิภาคอาเซียนที่เสมือนทางสายไหมตอนใต้ในศตวรรษ 21 ซึ่งกำลังอยู่ระหว่างผลักดันนี้จีนได้ประโยชน์เต็มๆ ดังนั้นชาติเล็กชาติน้อยรวมทั้งไทยก็ต้องมีเกราะป้องกันตัวเองให้รัดกุมที่สุด
การต่อรองให้เราได้ประโยชน์สูงสุด เสียหายน้อยสุดอย่างที่ทำอยู่ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ไม่ใช่เรื่องเหวอ หน้าแตกเหมือนเขาวิจารณ์กัน ภายใต้ MOU จะสร้างทางรถไฟเชื่อมลงมาจากหนองคายถึงท่าเรือและกรุงเทพฯ เราควรได้ประโยชน์สูงสุดภายใต้การลงทุนที่สมเหตุสมผล ซึ่งเรื่องเหล่านี้เป็นหน้าที่และความรับผิดชอบพื้นฐานที่รัฐบาลไม่ว่ามาจากเลือกตั้งหรือจากรัฐประหารควรจะต้องทำ
งานนี้ไทยไม่ได้เหวอ หรือกระทั่งจีนเองก็ยังไม่ได้เหวอ เพราะมันยังอยู่ในกระบวนการเจรจาต่อรอง
สิ่งที่คนไทยเจ้าของประเทศควรสนใจนับจากนี้คือผลสุดท้ายของเงื่อนไขเจรจาต่อรองว่ารูปแบบการลงทุนที่ว่ามันยังผลประโยชน์แก่ประเทศชาติและส่วนรวมหรือไม่ หรืออาจรวมถึงมีใครหน้าไหนเอกชนกลุ่มไหนคว้าพุงปลาไปแบบมิชอบหรือมีการเบียดบังประโยชน์ที่ประชาชนควรได้หรือเปล่า ?
ถ้าผลออกมาไม่เข้าท่าแล้วสื่อพาดหัวว่าประชาชนเหวอ ประชาชนเงิบ อีแบบนี้ค่อยดูสมเหตุสมผลขึ้นมาหน่อย.
