เมื่อสัปดาห์ก่อนมีวันที่ผมเชื่อว่าหลายๆคนอาจจะจำได้ หรือบางคนอาจจะลืมไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย ในวันที่ 9 กันยายน 2548 ผ่านมาแล้วเจ็ดปี หลายๆอย่างเปลี่ยนไป แต่หลายๆอย่างยังคงเหมือนเดิม
ก่อนจะอ่านบทความผมต่อ ท่านผู้อ่านลองหลับตาแล้วนึกย้อนหลังดูนะครับว่า วันนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อนเกิดอะไรขึ้น สำหรับใครที่คิดออกก็ไม่ต้องอ่านย่อหน้านี้ สำหรับใครที่คิดไม่ออก วันที่ 9 กันยายน เมื่อเจ็ดปีก่อนวันที่คุณสนธิ ลิ้มทองกุล อ่าน บทความลูกแกะหลงทาง ที่มีคนมาเขียนแสดงความคิดเห็นเอาไว้ในหัวข้อจากกัลยาณมิตรถึงนายกฯทักษิณ ชินวัตร ตอนประธานวุฒิสภาต้องลาออก เปิดทางให้วุฒิสภาแก้ปัญหา ส่งเรื่องกลับศาลรัฐธรรมนูญ ของ เซี่ยงเส้าหลง ในวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2548 โดยโพสต์ส่งมาเป็นความคิดเห็นที่ 9 ผู้ส่งใช้นามแฝงว่า "555" ซึ่งผู้เห็นครั้งแรกคือ คุณคำนูณ สิทธิสมาน
ข้อความลูกแกะหลงทางเป็นต้นตอหรือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้รายการเมืองไทยรายสัปดาห์โดนถอดออกจากช่อง 9 อสมท. แบบสายฟ้าแล็บ และเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของการเมืองไทย อีกหลายๆเรื่องตามมา
ในความทรงจำผม ผมยังคงจำภาพ “พี่แอ้ม” สโรชา พรอุดมศักดิ์ เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาตอนได้ฟังคุณสนธิอ่านบทความชิ้นนี้ได้ดี ทั้งที่รายการในวันนั้นถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นรายการสด บรรยากาศในสตูดิโอคงเงียบและอึมครึมมากทีเดียว
ข้อความที่เขียนจากใครสักคนเมื่อเจ็ดปีก่อน จำได้ว่า ตอนนั้นผมยังคงเรียนอยู่ชั้นมัธยมเท่านั้น จะว่าไปมันก็นานแล้ว แต่หลายๆ อย่างก็ยังคงติดตาผมอยู่จนทุกวันนี้
ผมเลยไปค้นข้อมูลย้อนหลัง ว่าบทความลูกแกะหลงทาง มีเนื้อหาทั้งหมดเป็นเช่นไร และขออนุญาตเอามาใส่ลงในบทความของผม เพื่อให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกันอีกครั้ง
พ่อมีความรักอันอบอุ่นให้ลูกเสมอ
พ่อไม่เคยเกรี้ยวกราด ด่าทอลูกว่าโง่
เวลาพ่อจะบอกลูกถึงปัญหา พ่อมักมีแง่คิดดีๆ มีนิทานแฝงคติให้ลูกได้นำไปคิดเสมอๆ ซึ่งเมื่อลูกๆ ได้คิด ก็จะเข้าใจอะไรๆ มากขึ้น
พ่อมักเตือนให้ลูกๆ แปรงฟันก่อนนอนเพื่อฟันจะได้ไม่ผุ
ลูกๆ ก็มักจะคิดได้หลังจากที่ต้องถอนฟันไปซี่แล้วซี่เล่า
พ่อมักบอกให้เราซื่อสัตย์ทำงานหนัก เพื่อที่เราจะได้มีความเป็นอยู่ที่ดีตามอัตภาพ
พ่อไม่เคยบอกให้เราต้องร่ำรวยเพื่อจะมีความสุข
พ่อมักบอกเสมอๆ ว่าเรามีความสุขได้ตามอัตภาพโดยไม่ต้องร่ำรวย
พ่อที่มีลูกๆ ของท่าน 60 กว่าล้านคน ไม่เคยคิดที่จะยอมขายลูกของตัวเอง เอาเปรียบลูกของตัวเอง เพื่อฐานะความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
แม้แต่พาหนะเดินทางของพ่อ รองเท้าเก่าๆ ของพ่อก็ยังคงมัธยัสถ์ทะนุถนอม ใช้ของเดิมๆ เมื่อชำรุดก็ให้คนเอาไปซ่อม
ไม่เคยคิดแม้แต่จะไถเงินจากลูกครั้งละ 40 สตางค์ เพื่อความมั่งคั่งส่วนตัวของพ่อเอง
พ่อมักบอกกับลูกเสมอๆ ว่าเราต้องก้าวไปพร้อมๆ กัน ถ้าลูกคนโตสบายอยู่คนเดียว
ในขณะที่ลูกๆ อีก 60 กว่าล้านคนต้องลำบากต้องโดนเอาเปรียบ
โดยการเปลี่ยนแปลงพี่น้องให้เป็นทาส มอมเมาพี่น้องด้วยเงินทอง โทรศัพท์มือถือ การพนัน ไม่ถือเป็นการพัฒนา
พ่อบอกว่าให้ลูกๆ เลือกตัวแทนมาทำงาน มาบริหารครอบครัว โดยมีเป้าหมายเพื่อความสุขสูงสุดของลูกๆ ทุกคน
ไม่ใช่เพื่อกำไรสูงสุดของครอบครัว แต่เพื่อความสุขสูงสุดของครอบครัว ภายใต้เงื่อนไขที่มีอยู่มากมาย ทั้งภายในบ้าน และรอบๆ บ้าน
แต่มีลูกที่ดื้อรั้น หยิ่งผยองอวดดี ที่บังเอิญสวมหนังลูกแกะ และคุณธรรม คิดวัดรอยเท้าพ่อ
ใช้พี่น้องคนอื่นๆ ที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือบางคนก็รู้และสมยอมเพราะพี่ชายคนโตมีท่าไม้ตายคือ เงินฟาดหัว
จากลูกๆ ที่เป็นแกะดำเพียงไม่กี่คน ลัทธิรวยแล้วโก้ รวยแล้วเท่ รวยแล้วกร่าง ก็เริ่มแพร่หลายในสังคม
จากลูกแกะเซื่องๆ ที่มาจากศรัทธาของพี่น้อง ไหว้แม้แต่พี่น้องที่อาศัยอยู่ข้างถนน กลายเป็นคนใจร้อนกำแหง เกรี้ยวกราดกับทุกคน
จากคนเดิมๆ ที่พ่อยอมให้เข้ามาบริหารครอบครัวแม้มีความไม่โปร่งใสเรื่องทรัพย์สิน
จากผู้นอบน้อม กลายเป็นศาสดาซึ่งมอบความกลัว ความเกลียดชัง การลบหลู่และข้อกล่าวหาว่าโง่แก่พี่น้องทุกคนที่เห็นตรงกันข้าม
กลายเป็นศาสดาที่กำแหงถึงขนาดกล้าชี้ผิดชี้ถูก รุกคืบในสิทธิมนุษยชนของพี่น้องคนอื่นๆ เข้าไปถึงในความคิด ในวิถีชีวิตของพี่น้องอีก 60 ล้านคน
จากผู้ที่ดูเหมือนจะบริสุทธิ์ผุดผ่อง กลายเป็นบุคคลปริศนาที่ไม่ยอมตอบคำถามใดๆ กลัวการตอบคำถาม และยึดครองสมบัติของครอบครัวเป็นของตนแต่ผู้เดียว
พ่อบอกว่าพ่อเกลียดคนโกง ลูกแกะหลงทางบอกว่า ไม่ต้องตรวจสอบผมรับประกัน ผมใหญ่ที่สุดแล้วในครอบครัว ถ้าใครมีปัญหาระวังจะไม่มีงานทำ
พ่อบอกว่านี้คือลูกที่ดีของฉัน ลูกชายผู้หลงผิดบอกว่าต้องขับออกจากพรรค
พ่อบอกว่าเราควรมีเศรษฐกิจแบบพอเพียง พวกลูกแกะหลงทางกลับบอกว่าจะเอาอะไรกิน เราไปอยู่กระต๊อบกันดีไหมพวกโง่ทั้งหลาย
พ่อบอกว่าเราต้องพัฒนาไปพร้อมๆ กัน ก้าวเดินไปพร้อมๆ กัน ลูกแกะหลงทางขายสาธารณูปโภคพื้นฐานเพื่อทำกำไรแก่คณะตนเอง
รวมไปถึงการจัดตั้งกองกำลังคุ้มกันบ้าน ลูกแกะหลงทางกล่าวกำแหง ผมจะเอาคนนี้ใครก็เปลี่ยนไม่ได้ เพราะพ่อต้องอยู่ใต้กฎบ้าน
ลูกแกะคนโตยังหลงทางต่อไป...ต่อไป..และต่อไป
ลูกๆ ทั้งหลาย ตื่นเถิด ตาสว่างได้แล้ว ชีวิตนี้ของพวกท่านเป็นของพ่อโดยไม่ต้องมีกฎใดๆ มารองรับ...
กราบแทบเท้าพ่อของแผ่นดิน
ผมเชื่อว่าผู้ที่เขียนบทความนี้ขึ้นมาต้องเป็นคนที่มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องการเมืองมากเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถเขียนเรื่องนี้ออกมาได้เห็นภาพชัดเจนขนาดนี้
ที่หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาให้อ่านกันอีกครั้ง เพราะว่าภายหลังผลการเลือกตั้งออกมาแล้ว ลูกแกะตัวนี้ก็ยังคงหลงทาง เหิมเกริมใช้อำนาจเพื่อตัวเองและพวกพ้องอย่างย่ามใจ แม้เวลาจะผ่านไปกว่าเจ็ดปีแล้ว ลูกแกะตัวนี้โตขึ้น อายุมากขึ้น ฐานเงินทองและบริวารยังแข็งแกร่ง ระหกระเหินรับกรรมเป็นสัมภเวสี แต่ยังคิดไม่ได้ และยังคงเป็นลูกแกะหลงทางตัวเดิม ช่างน่าอนาถเหลือเกิน
ก่อนจะอ่านบทความผมต่อ ท่านผู้อ่านลองหลับตาแล้วนึกย้อนหลังดูนะครับว่า วันนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อนเกิดอะไรขึ้น สำหรับใครที่คิดออกก็ไม่ต้องอ่านย่อหน้านี้ สำหรับใครที่คิดไม่ออก วันที่ 9 กันยายน เมื่อเจ็ดปีก่อนวันที่คุณสนธิ ลิ้มทองกุล อ่าน บทความลูกแกะหลงทาง ที่มีคนมาเขียนแสดงความคิดเห็นเอาไว้ในหัวข้อจากกัลยาณมิตรถึงนายกฯทักษิณ ชินวัตร ตอนประธานวุฒิสภาต้องลาออก เปิดทางให้วุฒิสภาแก้ปัญหา ส่งเรื่องกลับศาลรัฐธรรมนูญ ของ เซี่ยงเส้าหลง ในวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2548 โดยโพสต์ส่งมาเป็นความคิดเห็นที่ 9 ผู้ส่งใช้นามแฝงว่า "555" ซึ่งผู้เห็นครั้งแรกคือ คุณคำนูณ สิทธิสมาน
ข้อความลูกแกะหลงทางเป็นต้นตอหรือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้รายการเมืองไทยรายสัปดาห์โดนถอดออกจากช่อง 9 อสมท. แบบสายฟ้าแล็บ และเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของการเมืองไทย อีกหลายๆเรื่องตามมา
ในความทรงจำผม ผมยังคงจำภาพ “พี่แอ้ม” สโรชา พรอุดมศักดิ์ เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาตอนได้ฟังคุณสนธิอ่านบทความชิ้นนี้ได้ดี ทั้งที่รายการในวันนั้นถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นรายการสด บรรยากาศในสตูดิโอคงเงียบและอึมครึมมากทีเดียว
ข้อความที่เขียนจากใครสักคนเมื่อเจ็ดปีก่อน จำได้ว่า ตอนนั้นผมยังคงเรียนอยู่ชั้นมัธยมเท่านั้น จะว่าไปมันก็นานแล้ว แต่หลายๆ อย่างก็ยังคงติดตาผมอยู่จนทุกวันนี้
ผมเลยไปค้นข้อมูลย้อนหลัง ว่าบทความลูกแกะหลงทาง มีเนื้อหาทั้งหมดเป็นเช่นไร และขออนุญาตเอามาใส่ลงในบทความของผม เพื่อให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกันอีกครั้ง
พ่อมีความรักอันอบอุ่นให้ลูกเสมอ
พ่อไม่เคยเกรี้ยวกราด ด่าทอลูกว่าโง่
เวลาพ่อจะบอกลูกถึงปัญหา พ่อมักมีแง่คิดดีๆ มีนิทานแฝงคติให้ลูกได้นำไปคิดเสมอๆ ซึ่งเมื่อลูกๆ ได้คิด ก็จะเข้าใจอะไรๆ มากขึ้น
พ่อมักเตือนให้ลูกๆ แปรงฟันก่อนนอนเพื่อฟันจะได้ไม่ผุ
ลูกๆ ก็มักจะคิดได้หลังจากที่ต้องถอนฟันไปซี่แล้วซี่เล่า
พ่อมักบอกให้เราซื่อสัตย์ทำงานหนัก เพื่อที่เราจะได้มีความเป็นอยู่ที่ดีตามอัตภาพ
พ่อไม่เคยบอกให้เราต้องร่ำรวยเพื่อจะมีความสุข
พ่อมักบอกเสมอๆ ว่าเรามีความสุขได้ตามอัตภาพโดยไม่ต้องร่ำรวย
พ่อที่มีลูกๆ ของท่าน 60 กว่าล้านคน ไม่เคยคิดที่จะยอมขายลูกของตัวเอง เอาเปรียบลูกของตัวเอง เพื่อฐานะความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
แม้แต่พาหนะเดินทางของพ่อ รองเท้าเก่าๆ ของพ่อก็ยังคงมัธยัสถ์ทะนุถนอม ใช้ของเดิมๆ เมื่อชำรุดก็ให้คนเอาไปซ่อม
ไม่เคยคิดแม้แต่จะไถเงินจากลูกครั้งละ 40 สตางค์ เพื่อความมั่งคั่งส่วนตัวของพ่อเอง
พ่อมักบอกกับลูกเสมอๆ ว่าเราต้องก้าวไปพร้อมๆ กัน ถ้าลูกคนโตสบายอยู่คนเดียว
ในขณะที่ลูกๆ อีก 60 กว่าล้านคนต้องลำบากต้องโดนเอาเปรียบ
โดยการเปลี่ยนแปลงพี่น้องให้เป็นทาส มอมเมาพี่น้องด้วยเงินทอง โทรศัพท์มือถือ การพนัน ไม่ถือเป็นการพัฒนา
พ่อบอกว่าให้ลูกๆ เลือกตัวแทนมาทำงาน มาบริหารครอบครัว โดยมีเป้าหมายเพื่อความสุขสูงสุดของลูกๆ ทุกคน
ไม่ใช่เพื่อกำไรสูงสุดของครอบครัว แต่เพื่อความสุขสูงสุดของครอบครัว ภายใต้เงื่อนไขที่มีอยู่มากมาย ทั้งภายในบ้าน และรอบๆ บ้าน
แต่มีลูกที่ดื้อรั้น หยิ่งผยองอวดดี ที่บังเอิญสวมหนังลูกแกะ และคุณธรรม คิดวัดรอยเท้าพ่อ
ใช้พี่น้องคนอื่นๆ ที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือบางคนก็รู้และสมยอมเพราะพี่ชายคนโตมีท่าไม้ตายคือ เงินฟาดหัว
จากลูกๆ ที่เป็นแกะดำเพียงไม่กี่คน ลัทธิรวยแล้วโก้ รวยแล้วเท่ รวยแล้วกร่าง ก็เริ่มแพร่หลายในสังคม
จากลูกแกะเซื่องๆ ที่มาจากศรัทธาของพี่น้อง ไหว้แม้แต่พี่น้องที่อาศัยอยู่ข้างถนน กลายเป็นคนใจร้อนกำแหง เกรี้ยวกราดกับทุกคน
จากคนเดิมๆ ที่พ่อยอมให้เข้ามาบริหารครอบครัวแม้มีความไม่โปร่งใสเรื่องทรัพย์สิน
จากผู้นอบน้อม กลายเป็นศาสดาซึ่งมอบความกลัว ความเกลียดชัง การลบหลู่และข้อกล่าวหาว่าโง่แก่พี่น้องทุกคนที่เห็นตรงกันข้าม
กลายเป็นศาสดาที่กำแหงถึงขนาดกล้าชี้ผิดชี้ถูก รุกคืบในสิทธิมนุษยชนของพี่น้องคนอื่นๆ เข้าไปถึงในความคิด ในวิถีชีวิตของพี่น้องอีก 60 ล้านคน
จากผู้ที่ดูเหมือนจะบริสุทธิ์ผุดผ่อง กลายเป็นบุคคลปริศนาที่ไม่ยอมตอบคำถามใดๆ กลัวการตอบคำถาม และยึดครองสมบัติของครอบครัวเป็นของตนแต่ผู้เดียว
พ่อบอกว่าพ่อเกลียดคนโกง ลูกแกะหลงทางบอกว่า ไม่ต้องตรวจสอบผมรับประกัน ผมใหญ่ที่สุดแล้วในครอบครัว ถ้าใครมีปัญหาระวังจะไม่มีงานทำ
พ่อบอกว่านี้คือลูกที่ดีของฉัน ลูกชายผู้หลงผิดบอกว่าต้องขับออกจากพรรค
พ่อบอกว่าเราควรมีเศรษฐกิจแบบพอเพียง พวกลูกแกะหลงทางกลับบอกว่าจะเอาอะไรกิน เราไปอยู่กระต๊อบกันดีไหมพวกโง่ทั้งหลาย
พ่อบอกว่าเราต้องพัฒนาไปพร้อมๆ กัน ก้าวเดินไปพร้อมๆ กัน ลูกแกะหลงทางขายสาธารณูปโภคพื้นฐานเพื่อทำกำไรแก่คณะตนเอง
รวมไปถึงการจัดตั้งกองกำลังคุ้มกันบ้าน ลูกแกะหลงทางกล่าวกำแหง ผมจะเอาคนนี้ใครก็เปลี่ยนไม่ได้ เพราะพ่อต้องอยู่ใต้กฎบ้าน
ลูกแกะคนโตยังหลงทางต่อไป...ต่อไป..และต่อไป
ลูกๆ ทั้งหลาย ตื่นเถิด ตาสว่างได้แล้ว ชีวิตนี้ของพวกท่านเป็นของพ่อโดยไม่ต้องมีกฎใดๆ มารองรับ...
กราบแทบเท้าพ่อของแผ่นดิน
ผมเชื่อว่าผู้ที่เขียนบทความนี้ขึ้นมาต้องเป็นคนที่มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องการเมืองมากเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถเขียนเรื่องนี้ออกมาได้เห็นภาพชัดเจนขนาดนี้
ที่หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาให้อ่านกันอีกครั้ง เพราะว่าภายหลังผลการเลือกตั้งออกมาแล้ว ลูกแกะตัวนี้ก็ยังคงหลงทาง เหิมเกริมใช้อำนาจเพื่อตัวเองและพวกพ้องอย่างย่ามใจ แม้เวลาจะผ่านไปกว่าเจ็ดปีแล้ว ลูกแกะตัวนี้โตขึ้น อายุมากขึ้น ฐานเงินทองและบริวารยังแข็งแกร่ง ระหกระเหินรับกรรมเป็นสัมภเวสี แต่ยังคิดไม่ได้ และยังคงเป็นลูกแกะหลงทางตัวเดิม ช่างน่าอนาถเหลือเกิน
