หากเราต้องการป้องกันและเฝ้าระวังเหล่าโจรหัวขโมยที่อาจเข้ามาปล้นชิงกระเป๋าเสื้อผ้าแพรพรรณ ถุงห่อสิ่งของ และงัดแงะหีบสมบัติต่างๆ ก็ต้องใช้เชือกมัดผูกรัดไว้ ปิดสลักลั่นประแจอย่างแน่นหนา นี่คือสิ่งที่โลกทั่วไปยกย่องว่าเป็นความเฉลียวฉลาด แต่เมื่อมหาโจรบุกเข้ามา ก็เพียงแบกกล่อง ยกหีบ และเหวี่ยงถุงบรรจุสมบัติบรรดามีนั้นขึ้นหลังไหล่เผ่นหนีไป สิ่งเดียวที่โจรวิตกก็คือเงื่อนปม เชือกผูก และสลักต่างๆจะไม่เหนียวแน่นพอ เมื่อการณ์กลับกลายเป็นเช่นนี้ ผู้คนที่เคยได้รับการยกย่องว่าชาญฉลาด กลับกลายเป็นผู้รวบรวมทรัพย์สมบัติให้แก่มหาโจร
ปลาไม่อาจถูกนำขึ้นมาจากสระลึก อาวุธที่แหลมคมของแคว้นไม่อาจนำมาแสดงต่อผู้คน” ปราชญ์เป็นดั่งอาวุธที่แหลมคมของโลก ดังนั้น เขาจึงไม่ควรปรากฏตัวต่อสาธารณะ
แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ(庄子) บทที่แปด