ฉู่หวังห้าวซี่เยา : อ๋องฉู่นิยมเอวคอด

楚 (chǔ) อ่านว่า ฉู่ แปลว่า รัฐฉู่
王 (wáng) อ่านว่า หวัง แปลว่า อ๋อง(กษัตริย์)
好 (hào) อ่านว่า ห้าว แปลว่า ชื่นชอบ
细 (xì) อ่านว่า ซี่ แปลว่า เล็ก ละเอียด ประณีต
腰 (yāo) อ่านว่า เยา แปลว่า เอว

ในอดีตกาล อ๋องฉู่หลิงยามออกว่าราชการนั้น ชอบที่จะเห็นบรรดาขุนนางมีเอวคอดเล็ก ทรวงทรงองค์เอวอรชรอ้อนแอ้นราวกับกิ่งหลิว เนื่องจากอ๋องรัฐฉู่เชื่อว่ามีเพียงสิ่งนี้จึงจะเรียกว่าเป็นทัศนียภาพที่งดงามต่อสายตา และทำให้วังหลวงดูดีมีสง่าราศี ถึงกับมีบรรดาขุนนางที่ได้รับการโปรดปรานจากอ๋องฉู๋เป็นพิเศษเพียงเพราะเกิดมาโชคดีมีรูปร่างบอบบาง เอวเล็กอยู่แล้ว ซึ่งอ๋องฉู่จะไว้วางใจและเชื่อถือคำพูดของขุนนางเหล่านั้นเป็นพิเศษ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ขุนนางทั้งฝ่ายบู๊และบุ๋นต่างก็หาร้อยแปดพันวิธีที่จะทำให้ตัวเองมีเอวบางร่างน้อย เพื่อที่จะทำให้เป็นที่โปรดปรานและได้รับความไว้วางใจจากอ๋องฉู๋หลิง พวกเขาต่างจำกัดอาหารตนเอง โดยกินข้าววันละมื้อเดียว ดังนั้นขุนนางในวังหลวงหลายรายจึงมักจะมีอาการวิงเวียน อ่อนเพลียเนื่องจากได้รับอาหารไม่เพียงพอ ขุนนางใหญ่บางรายถึงขั้นคิดวิธีลัดเพื่อลดน้ำหนักและขนาดเอวในเวลาอันรวดเร็ว นั่นคือทุกเช้าเมื่อตื่นนอนและแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก่อนอื่นจะหายให้เข้าลึกๆ และแขม่วเอวเอาไว้จากนั้นจึงนำผ้าแถบมารัดร่างกายส่วนเอวจนแน่นเพื่อให้ช่วงกลางลำตัวแลดูคอดกิ่ว ซึ่งผลข้างเคียงทำให้บรรดาขุนนางเหล่านี้หลายรายหายใจไม่ออก ไม่มีแรงทรงตัว ยามเดินไปไหนมาไหนต้องใช้วิธีค่อยๆ พยุงตัวไปตามผนังหรือกำแพง สร้างความลำบากอย่างยิ่ง

เช่นนี้เรื่อยมาจนเวลาผ่านไปราว 1 ปี ข้าราชบริพารของอ๋องฉู่ต่างพากันเปลี่ยนเป็นหน้าซีดเหลือง กล้ามเนื้อฝ่อเล็กเหี่ยวย่น บอบบางแทบต้านทานแรงลมพัดไม่ไหว จึงไม่ต้องพูดถึงว่าจะสามารถทำงานให้บ้านเมือง บริหารปกครองประเทศได้หรือไม่

อ๋องฉู่หลิงใช้รสนิยมส่วนตัวมากำหนดพฤติกรรมของขุนนางในบังคับบัญชา ทั้งยังใช้ตัดสินความเชื่อใจทางการทำงาน ทำให้ขุนนางต่างพากันพยายามทำทุกอย่างที่จะเป็นที่รักใคร่โปรดปรานของเบื้องบนโดยไม่สนใจการงานด้านอื่น เมื่อทั้งชนชั้นบนและชนชั้นล่างต่างเป็นไปเช่นนี้ ย่อมเกิดผลร้ายแรงต่อบ้านเมือง

เช่นเดียวกับการทำกิจการงานใดในปัจจุบัน หากเจ้านายและลูกน้องไม่สนใจผลประโยชน์โดยรวม โดยเจ้านายใช้ความรู้สึกส่วนตัวมาตัดสินการทำงานของลูกน้อง ขณะที่ลูกน้องไม่สนใจทำงานเอาแต่ประจบเจ้านาย ย่อมทำให้กิจการนั้นไม่เจริญรุ่งเรือง และอาจถึงกับล่มจมได้ ในที่สุด