คอลัมน์ : Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์
ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเคยได้เห็นตัวลิเมอร์เป็นครั้งแรกตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เชื่อว่า น่าจะก่อนที่มีการสร้างหนังเอนิเมชั่นทางคอมพิวเตอร์เรื่อง “มาดากัสการ์” ที่มีตัวเอกเป็นการ์ตูนตัวลิเมอร์ชื่อ “คิงจูเลียน” อย่างแน่นอน
ผมเชื่อว่า อาจจะมีผู้อ่านคอลัมน์นี้หลายคนที่นึกถึงหนังเรื่องนั้นออก พวกเราหลายคนชื่นชอบตัวเอกที่มีลักษณะคล้ายกับลิงที่เป็นพระเอกของเรื่อง และน่าจะมีหลายคนเช่นกันที่จดจำบทดนตรีเร้าใจในหนังได้ ที่ร้องย้ำประโยคสนุกๆว่า “ฉันชอบโยกย้าย... ฉันชอบเคลื่อนไหว...”
ผมขออนุญาตบอกเล่าเรื่องราวของลิเมอร์หางแหวน ตัวเอกของหนังการ์ตูนเรื่องนี้ ที่อาจจะมีบางท่านเข้าใจความเป็นมาของพวกมันคลาดเคลื่อนไปบ้างสักหน่อยนะครับ ที่จริงแล้ว ลิเมอร์หางแหวนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสัตว์ตระกูลลิงเลยสักนิดเดียว
กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ถือสิทธิในการคัดเลือกแบ่งแยกหมวดหมู่ของเหล่าสัตว์และพรรณพืชทั้งหมดครับ และลิเมอร์ก็ถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนม
บางคนอาจจะอยากรู้ว่า “สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม” คืออะไร? แบ่งกลุ่มอย่างไง? ผมว่า ให้ผมลองตอบพวกคุณง่ายๆตามความเข้าใจของตัวผมเองน่าจะเข้าท่าที่สุด เพราะหากจะต้องเอาข้อมูลของนักวิทยาศาสตร์มาอธิบายกันอย่างละเอียด ผมว่าเราอาจจะต้องคุยกันนานเป็นอาทิตย์แน่ๆ 555
ผมเคยอ่านเจอมาว่าบรรพบุรุษของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมถือกำเนิดมาในโลกนี้เมื่อ 65 ล้านปีที่แล้วแน่ะครับ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทั้งหมดเคยใช้ชีวิตอยู่บนต้นไม้ในป่าเขตร้อนชื้น
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมยังถูกแบ่งออกเป็นอีกสองจำพวกด้วยครับ คือกลุ่มโปรซีเมียน(Prosimians)และกลุ่มซีเมียน(Simians) พวกลิเมอร์นี่อยู่ในกลุ่มโปรซีเมียน
ส่วนในกลุ่มซีเมียน เรามี ลิง แอ็ป(สัตว์ลักษณะคล้ายลิงแต่ไม่มีหาง เช่น กอลิล่า)และมนุษย์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มซีเมียนนี่จะมีการวิวัฒนาการชีวิตที่ดีกว่าอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากมีขนาดของสมองใหญ่กว่ากลุ่มโปรซีเมียน พวกซีเมียนเรียนรู้ที่จะควบคุมนิ้วหัวแม่มือเพื่อหยิบจับสิ่งของได้โดยง่าย เรียนรู้ที่จะใช้ก้อนหินหรือไม้แทนเครื่องมือทุ่นแรงเป็น และสุดท้ายเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่ได้บนพื้น
อธิบายประมาณนี้ พอนึกภาพออกไหมครับ หรือคุณอาจจะลองพูดคุยกับลูกๆของคุณที่กำลังเรียนรู้เรื่องพวกนี้อยู่ บางทีน้องๆอาจจะอธิบายให้คุณเข้าใจการจัดแบ่งหมวดหมู่ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมได้ดีกว่าผมก็เป็นได้555
ภาพถ่ายลิเมอร์หางแหวนทั้งสามใบนี้ถ่ายที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียวเมื่อเดือนมกราคม ปี 2011 โน่นแน่ะครับ ในปัจจุบันนี้ทางสวนสัตว์ได้สร้างเกาะลิเมอร์ให้พวกมันอยู่กันอย่างเป็นสัดส่วนและเป็นธรรมชาติมากขึ้น เกาะที่ว่านี้อยู่ใกล้กับโซนที่เรียกว่าอัฟริกาของสวนสัตว์เปิดเขาเขียว
แต่เมื่อปี 2011 พวกลิเมอร์นี้อยู่ในกรงขนาดใหญ่ที่ติดกับภูเขา มันเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยให้กับการถ่ายภาพสัตว์ให้สวยได้เลยครับ มองภาพแล้วจะรู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นภาพจากสวนสัตว์ เมื่อได้ภาพมา ผมจึงลองใช้เทคนิคบางอย่างของโฟโต้ชอปแต่งฉากหลังของภาพให้เป็นสีดำล้วน และผมก็รู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้มาก
ผมขอนำเสนอความน่ารักของลิเมอร์หางแหวน ผมชอบนะครับ ที่พวกมันดูเหมือนจะวางท่าสู้กล้องพร้อมกับสายตาที่แสดงอารมณ์เต็มที่อยู่เสมอ ผมคิดว่า ภาพพวกนี้เรียกรอยยิ้มได้ เพราะเมื่อมองตาของพวกมันแล้วคุณจะสามารถจินตนาการไปได้ไกลว่าพวกมันกำลังคิดอะไรกันอยู่
ภาพแรกของผมมีชื่อว่า The Munch แปลเป็นไทยก็น่าจะประมาณว่า “กำลังอร่อย” ผมแอบซุ่มดูเจ้าลิเมอร์ตัวนี้มาพักใหญ่แล้ว มันกำลังดูดเคี้ยวแตงกวาในมืออย่างเมามัน แล้วพอมันหันหน้ามาเจอกล้องของผมเข้า มันก็ดูเหมือนจะแปลกใจนิดหน่อยที่เพิ่งจะมองเห็นว่าผมก็อยู่ตรงนั้นด้วย
เขตที่อยู่เก่าของลิเมอร์สร้างเป็นซี่กรงสูงด้านหน้า มีด้านหลังเป็นภูเขาตามธรรมชาติ มีเขตเว้นระยะห่างจากคนและกรงสัตว์พอประมาณ พื้นที่ตรงภูเขาตบแต่งเป็นขั้นต่างระดับเพื่อให้ลิเมอร์สามารถวิ่งขึ้นลงได้ค่อนข้างกว้างขวาง วิวที่ประชาชนจะมองเห็นพวกมันได้พอดี อยู่ในระดับเดียวกับเขตที่เป็นภูเขา กรงจะอยู่ต่ำกว่าระดับสายตาลงไป
ผมได้ภาพที่สองมาจากการก้มชะเง้อลงไปที่พื้น ตั้งกล้องรอตรงจุดที่แสงแดดส่องกำลังดี และหวังให้ลิเมอร์สักตัวเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
ผมไม่รู้หรอกครับว่าทำไมเจ้าลิเมอร์ตัวนี้ถึงทำท่าทางแบบนั้น แต่พอเห็นการวางท่าของมันปั๊บ ผมก็อดนึกเห็นภาพไม่ได้ว่า เหมือนมันกำลังถือพวงมาลัยรถอยู่เลย สายตาสงสัยของมันที่มองกล้องขึ้นมาเหมือนต้องการจะถามผมว่า
“เฮ้! นายเห็นรถของฉันไหม?”
ภาพสุดท้ายของผมถ่ายจากพื้นดินครับ ผมนอนราบเพื่อตั้งกล้องให้อยู่ในระดับสายตาของลิเมอร์ เจ้าลิเมอร์ตัวนี้นั่งสงบอยู่กับที่ ในขณะที่เพื่อนๆของมันกระโดดโลดเต้นไปทั่วกรง เมื่อผมมองผ่านเลนส์ ผมเห็นใบไม้แห้งกำลังจะร่วงลงมาและเจ้าลิเมอร์ตัวนี้ก็เหลือบตาขึ้นถอนหายใจยาวดูเหมือนว่ามันกำลังสัมผัสกับพรวิเศษ คล้ายกับผู้ทรงศีลตอนที่เพิ่งจะออกจากญาณใหม่ๆเลยครับ ไม่รู้ว่าผมจะจินตนาการเว่อร์เกินไปหรือเปล่า555
ผมหวังว่าภาพถ่ายของผมในอาทิตย์นี้คงจะสร้างรอยยิ้มให้กับคุณได้บ้างนะครับ และหากคุณมีคำถามใดๆที่อยากจะรู้เกี่ยวกับสัตว์พันธุ์นี้ หรืออยากจะเห็นภาพสัตว์ชนิดอื่น ไม่ว่าจะเป็นพวกนก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น หรือสัตว์นักล่าทั่วไป กรุณาฝากคำแนะนำของคุณไว้ที่คอมเม้นท์ข้างล่างนะครับ
ขอบคุณมากครับที่อ่านคอลัมน์ของผม และพบกันใหม่อาทิตย์หน้าครับ
รู้จัก...แอชลีย์ วินเซนต์
ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย
ล่าสุดผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012
เสมือนบอกย้ำให้กำลังใจช่างภาพหลายๆคนว่า “ภาพถ่ายสัตว์ป่าที่ดี ไม่ต้องไปถึงเคนย่า”
ติดตามอ่าน ...Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์ ได้ทุกอาทิตย์ ทาง ART EYE VIEW
ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: thinksea@hotmail.com
และคลิกเป็น แฟนเพจ ได้ที่ http://www.facebook.com/arteyeviewnews
ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเคยได้เห็นตัวลิเมอร์เป็นครั้งแรกตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เชื่อว่า น่าจะก่อนที่มีการสร้างหนังเอนิเมชั่นทางคอมพิวเตอร์เรื่อง “มาดากัสการ์” ที่มีตัวเอกเป็นการ์ตูนตัวลิเมอร์ชื่อ “คิงจูเลียน” อย่างแน่นอน
ผมเชื่อว่า อาจจะมีผู้อ่านคอลัมน์นี้หลายคนที่นึกถึงหนังเรื่องนั้นออก พวกเราหลายคนชื่นชอบตัวเอกที่มีลักษณะคล้ายกับลิงที่เป็นพระเอกของเรื่อง และน่าจะมีหลายคนเช่นกันที่จดจำบทดนตรีเร้าใจในหนังได้ ที่ร้องย้ำประโยคสนุกๆว่า “ฉันชอบโยกย้าย... ฉันชอบเคลื่อนไหว...”
ผมขออนุญาตบอกเล่าเรื่องราวของลิเมอร์หางแหวน ตัวเอกของหนังการ์ตูนเรื่องนี้ ที่อาจจะมีบางท่านเข้าใจความเป็นมาของพวกมันคลาดเคลื่อนไปบ้างสักหน่อยนะครับ ที่จริงแล้ว ลิเมอร์หางแหวนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสัตว์ตระกูลลิงเลยสักนิดเดียว
กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ถือสิทธิในการคัดเลือกแบ่งแยกหมวดหมู่ของเหล่าสัตว์และพรรณพืชทั้งหมดครับ และลิเมอร์ก็ถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนม
บางคนอาจจะอยากรู้ว่า “สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม” คืออะไร? แบ่งกลุ่มอย่างไง? ผมว่า ให้ผมลองตอบพวกคุณง่ายๆตามความเข้าใจของตัวผมเองน่าจะเข้าท่าที่สุด เพราะหากจะต้องเอาข้อมูลของนักวิทยาศาสตร์มาอธิบายกันอย่างละเอียด ผมว่าเราอาจจะต้องคุยกันนานเป็นอาทิตย์แน่ๆ 555
ผมเคยอ่านเจอมาว่าบรรพบุรุษของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมถือกำเนิดมาในโลกนี้เมื่อ 65 ล้านปีที่แล้วแน่ะครับ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทั้งหมดเคยใช้ชีวิตอยู่บนต้นไม้ในป่าเขตร้อนชื้น
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมยังถูกแบ่งออกเป็นอีกสองจำพวกด้วยครับ คือกลุ่มโปรซีเมียน(Prosimians)และกลุ่มซีเมียน(Simians) พวกลิเมอร์นี่อยู่ในกลุ่มโปรซีเมียน
ส่วนในกลุ่มซีเมียน เรามี ลิง แอ็ป(สัตว์ลักษณะคล้ายลิงแต่ไม่มีหาง เช่น กอลิล่า)และมนุษย์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มซีเมียนนี่จะมีการวิวัฒนาการชีวิตที่ดีกว่าอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากมีขนาดของสมองใหญ่กว่ากลุ่มโปรซีเมียน พวกซีเมียนเรียนรู้ที่จะควบคุมนิ้วหัวแม่มือเพื่อหยิบจับสิ่งของได้โดยง่าย เรียนรู้ที่จะใช้ก้อนหินหรือไม้แทนเครื่องมือทุ่นแรงเป็น และสุดท้ายเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่ได้บนพื้น
อธิบายประมาณนี้ พอนึกภาพออกไหมครับ หรือคุณอาจจะลองพูดคุยกับลูกๆของคุณที่กำลังเรียนรู้เรื่องพวกนี้อยู่ บางทีน้องๆอาจจะอธิบายให้คุณเข้าใจการจัดแบ่งหมวดหมู่ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมได้ดีกว่าผมก็เป็นได้555
ภาพถ่ายลิเมอร์หางแหวนทั้งสามใบนี้ถ่ายที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียวเมื่อเดือนมกราคม ปี 2011 โน่นแน่ะครับ ในปัจจุบันนี้ทางสวนสัตว์ได้สร้างเกาะลิเมอร์ให้พวกมันอยู่กันอย่างเป็นสัดส่วนและเป็นธรรมชาติมากขึ้น เกาะที่ว่านี้อยู่ใกล้กับโซนที่เรียกว่าอัฟริกาของสวนสัตว์เปิดเขาเขียว
แต่เมื่อปี 2011 พวกลิเมอร์นี้อยู่ในกรงขนาดใหญ่ที่ติดกับภูเขา มันเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยให้กับการถ่ายภาพสัตว์ให้สวยได้เลยครับ มองภาพแล้วจะรู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นภาพจากสวนสัตว์ เมื่อได้ภาพมา ผมจึงลองใช้เทคนิคบางอย่างของโฟโต้ชอปแต่งฉากหลังของภาพให้เป็นสีดำล้วน และผมก็รู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้มาก
ผมขอนำเสนอความน่ารักของลิเมอร์หางแหวน ผมชอบนะครับ ที่พวกมันดูเหมือนจะวางท่าสู้กล้องพร้อมกับสายตาที่แสดงอารมณ์เต็มที่อยู่เสมอ ผมคิดว่า ภาพพวกนี้เรียกรอยยิ้มได้ เพราะเมื่อมองตาของพวกมันแล้วคุณจะสามารถจินตนาการไปได้ไกลว่าพวกมันกำลังคิดอะไรกันอยู่
ภาพแรกของผมมีชื่อว่า The Munch แปลเป็นไทยก็น่าจะประมาณว่า “กำลังอร่อย” ผมแอบซุ่มดูเจ้าลิเมอร์ตัวนี้มาพักใหญ่แล้ว มันกำลังดูดเคี้ยวแตงกวาในมืออย่างเมามัน แล้วพอมันหันหน้ามาเจอกล้องของผมเข้า มันก็ดูเหมือนจะแปลกใจนิดหน่อยที่เพิ่งจะมองเห็นว่าผมก็อยู่ตรงนั้นด้วย
เขตที่อยู่เก่าของลิเมอร์สร้างเป็นซี่กรงสูงด้านหน้า มีด้านหลังเป็นภูเขาตามธรรมชาติ มีเขตเว้นระยะห่างจากคนและกรงสัตว์พอประมาณ พื้นที่ตรงภูเขาตบแต่งเป็นขั้นต่างระดับเพื่อให้ลิเมอร์สามารถวิ่งขึ้นลงได้ค่อนข้างกว้างขวาง วิวที่ประชาชนจะมองเห็นพวกมันได้พอดี อยู่ในระดับเดียวกับเขตที่เป็นภูเขา กรงจะอยู่ต่ำกว่าระดับสายตาลงไป
ผมได้ภาพที่สองมาจากการก้มชะเง้อลงไปที่พื้น ตั้งกล้องรอตรงจุดที่แสงแดดส่องกำลังดี และหวังให้ลิเมอร์สักตัวเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
ผมไม่รู้หรอกครับว่าทำไมเจ้าลิเมอร์ตัวนี้ถึงทำท่าทางแบบนั้น แต่พอเห็นการวางท่าของมันปั๊บ ผมก็อดนึกเห็นภาพไม่ได้ว่า เหมือนมันกำลังถือพวงมาลัยรถอยู่เลย สายตาสงสัยของมันที่มองกล้องขึ้นมาเหมือนต้องการจะถามผมว่า
“เฮ้! นายเห็นรถของฉันไหม?”
ภาพสุดท้ายของผมถ่ายจากพื้นดินครับ ผมนอนราบเพื่อตั้งกล้องให้อยู่ในระดับสายตาของลิเมอร์ เจ้าลิเมอร์ตัวนี้นั่งสงบอยู่กับที่ ในขณะที่เพื่อนๆของมันกระโดดโลดเต้นไปทั่วกรง เมื่อผมมองผ่านเลนส์ ผมเห็นใบไม้แห้งกำลังจะร่วงลงมาและเจ้าลิเมอร์ตัวนี้ก็เหลือบตาขึ้นถอนหายใจยาวดูเหมือนว่ามันกำลังสัมผัสกับพรวิเศษ คล้ายกับผู้ทรงศีลตอนที่เพิ่งจะออกจากญาณใหม่ๆเลยครับ ไม่รู้ว่าผมจะจินตนาการเว่อร์เกินไปหรือเปล่า555
ผมหวังว่าภาพถ่ายของผมในอาทิตย์นี้คงจะสร้างรอยยิ้มให้กับคุณได้บ้างนะครับ และหากคุณมีคำถามใดๆที่อยากจะรู้เกี่ยวกับสัตว์พันธุ์นี้ หรืออยากจะเห็นภาพสัตว์ชนิดอื่น ไม่ว่าจะเป็นพวกนก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น หรือสัตว์นักล่าทั่วไป กรุณาฝากคำแนะนำของคุณไว้ที่คอมเม้นท์ข้างล่างนะครับ
ขอบคุณมากครับที่อ่านคอลัมน์ของผม และพบกันใหม่อาทิตย์หน้าครับ
รู้จัก...แอชลีย์ วินเซนต์
ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย
ล่าสุดผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012
เสมือนบอกย้ำให้กำลังใจช่างภาพหลายๆคนว่า “ภาพถ่ายสัตว์ป่าที่ดี ไม่ต้องไปถึงเคนย่า”
ติดตามอ่าน ...Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์ ได้ทุกอาทิตย์ ทาง ART EYE VIEW
ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: thinksea@hotmail.com
และคลิกเป็น แฟนเพจ ได้ที่ http://www.facebook.com/arteyeviewnews
