คอลัมน์ : Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์
ผมขออนุญาตเริ่มต้นบทความในอาทิตย์นี้ ด้วยการกล่าวขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบทความของผม และขอขอบคุณเป็นพิเศษต่อท่านที่กรุณาฝากคอมเม้นท์ไว้ในบทความของอาทิตย์ก่อน ทั้งที่เป็นคำถาม และที่เป็นข้อแนะนำ หรือข้อตำหนิ เพื่อให้ผมได้มีโอกาสอธิบายมุมมองของผมบ้าง
ผมรู้สึกซาบซึ้งมากกับทุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจในการทำงานของผม และรู้สึกยินดีมากที่จะตอบทุกคำถามครับ
คุณหวังดี:ถึงแม้ว่าผมจะพยายามเรียนอ่านและตั้งใจเขียนภาษาไทยมาหลายปีแล้วก็ตาม แต่การเอาที่ผมจะสามารถเขียนภาษาไทยให้ได้อย่างที่หัวใจต้องการ ยังห่างไกลกับความเป็นจริงอยู่มากครับ ผมโชคดีที่มีศรีภรรยาอย่าง “คุณปูเป้” คอยช่วยถอดความและเรียบเรียงทั้งความคิดและตัวหนังสือของผมออกมาเป็นภาษาไทยให้ครับ
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงในเรื่องจัดลำดับความสำคัญด้วยครับ ถึงผมจะเคยเปลี่ยนใจกับสัตว์สุดโปรดในดวงใจมาสองสามครั้งแล้ว แต่ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะจัดอันดับให้กับภรรยาเลยนะครับ ด้วยผมเชื่อว่าคุณปูเป้เป็นคู่แท้ข้ามภพของผม แม้ว่าเธอจะกำชับผมเสมอว่าห้ามตามเธอไปชาติหน้าอีกเด็ดขาด555
คุณนับถือ: นกที่อยู่บนหลังของผมคือ“นกกระตั้ว” ครับ มันถูกจัดให้อยู่ในตระกูลเดียวกันกับนกแก้ว ที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว พวกเราเรียกมันว่า “อีตั้ว”
คุณเคดิซูกิ:บางครั้งผมโชว์งานภาพถ่ายใบเดียวต่อหนึ่งบทความ แต่ต่อไปจะใช้ภาพเพิ่มขึ้นนะครับ
คุณคนไทย:การถ่ายภาพสัตว์ป่าในสวนสัตว์นั้น หลีกเลี่ยงที่จะถ่ายติดสิ่งก่อสร้างที่มาจากฝีมือมนุษย์ยากมากครับ หลังจากที่ถ่ายภาพได้ ผมจึงต้องพยายามแต่งภาพนิดหน่อยให้ออกมาดูเป็นภาพศิลป์หรือมองให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด ผมอยากจะให้สัตว์ในภาพดูเด่นออกมา และอยากให้คนดู ไม่สามารถบอกได้ทันทีว่าภาพที่ถ่ายได้มาจากสวนสัตว์หรือถ่ายมาจากป่ากันแน่ 555
23 ปี แล้วที่ผมได้รู้จักกับสวนสัตว์เปิดเขาเขียว และผมชื่นใจมากที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของสวนสัตว์ไปในทางที่ดีขึ้นทุกปี ผมได้เห็นสวัสดิการและความเป็นอยู่ของสัตว์ดีขึ้น มีการจัดสรรที่อยู่ของสัตว์ให้ได้ใกล้เคียงกับธรรมชาติของสัตว์แต่ละชนิดมากที่สุด มีการปรับปรุงสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลา
แต่สัตว์หลายชนิดก็ยังต้องอยู่ในกรงอยู่ดี และภาพที่คุณได้เห็นในอาทิตย์ก่อน วิวด้านหลังจะมองเห็นซี่กรงและพื้นคอนกรีตชัดเจน ผมจึงใช้เทคนิคการแต่งภาพทำให้ด้านหลังเป็นสีดำ และสร้างสมดุลภาพด้วยการกลมกลืนสีขนของเสือลายเมฆไปกับฉากหลัง
อาทิตย์นี้ ผมก็ให้เจ้าเสือลายเมฆโชว์ตัวอีกครั้ง คราวนี้โชว์ทั้งตัวด้วยครับ ผมใช้เทคนิคที่เพิ่งจะเล่าให้คุณฟังแต่งแบล็กกราว์ให้กับมัน เพื่อที่คุณจะได้เห็นความงามของมันอย่างเต็มตัว และโอกาสข้างหน้าผมจะเอาภาพที่ถ่ายจากวิวจริงและแสงตอนกลางวันมาแบ่งให้คุณดูเปรียบเทียบบ้างนะครับ
คุณเลว:คุณฝากคอมเม้นท์ที่น่าสนใจไว้มากเลยครับ สิ่งทีคุณเขียนทำให้ผมเชื่อว่า ผมกับคุณก็มีความคิดคล้ายๆกันเลย ผมก็อยากจะอยู่ในโลกแห่งอุดมคติ ที่ทุกชีวิตสามารถอยู่ร่วมกันได้ตามธรรมชาติ โดยไม่มีการเบียดเบียนหรือล่วงล้ำสิทธิเสรีภาพของกันและกัน คนก็อยู่ส่วนคน สัตว์ป่าก็อยู่ส่วนสัตว์ป่า ไม่ต้องมีการเกี่ยวข้องกัน แต่มันน่าเศร้าใจที่โลกปัจจุบันของเรา มันไม่ใช่โลกแห่งความฝันเอาซะเลยนั่นสิครับ
จำนวนประชากรของมนุษย์เราเพิ่มมากขึ้นทุกวัน พวกเราบางคนดำรงชีวิตอยู่ด้วยความเห็นใจต่อชีวิตอื่น แต่พวกเราอีกมากที่มีแต่ความโลภและความเห็นแก่ตัว คุณลองให้หลายๆคนเลือกดูสิ ระหว่างช่วยกันรักษาผืนป่าเอาไว้ เพื่อให้สัตว์ป่าได้มีที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของมัน กับขอซื้อสัตว์ป่าสักหลายตัว ไม่ว่าจะเอาไปเป็นสัตว์เลี้ยงหรือเอาไปแยกชิ้นส่วนทำยา โดยมีค่าตอบแทนให้อย่างงาม คุณว่าทุกคนจะตอบรับเหมือนกันทั้งหมดไหม
พวกเรามีวิธีไหนบ้าง ที่จะชะลอหรือหยุดยั้งการลุกล้ำผืนป่าเพื่อทำถนน เพื่อสร้างหมู่บ้าน เพื่อสร้างโรงงาน หรือเพื่อปลูกพืชเศรษฐกิจ มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อความเจริญของพวกเรา แต่เราได้บุกรุกและไล่ที่สัตว์ป่าออกจากบ้านของพวกมันเอง พรรณพืชหลายชนิดและสัตว์ป่าหลายเผ่าพันธุ์ล้มตายลงทุกวันเพราะไร้ที่อยู่อาศัยโดยที่ไม่มีที่ท่าว่าจะลดความรุนแรงลงเลย
ผมทราบมาว่า เมืองไทยมีวนอุทยานแห่งชาติและเขตห้ามล่าสัตว์ป่าอยู่มากกว่า300 แห่ง บางแห่งมีเจ้าหน้าที่รักษาป่าเป็นผู้ดูแล บางแห่งมีเพียงคนท้องถิ่นหรืออาสาสมัครเป็นคนคอยพิทักษ์รักษาปกป้องพรรณพืชและสัตว์ประจำถิ่นไว้ไม่ให้สูญพันธุ์ วนอุทยานแห่งชาติบางแห่งก็กว้างใหญ่เกินกำลังที่เจ้าหน้าที่รักษาป่าจะสามารถดูแลได้อย่างทั่วถึง ทำให้มีการลอบล่าสัตว์ป่าและลอบตัดไม้อยู่ตลอดเวลา
ผมมิได้มีเจตนาจะล่วงเกินใครนะครับ ผมเพียงแต่คิดออกมาดังๆว่า หากพวกเราต่างก็เห็นคุณค่าของป่าและรักสงสารสัตว์เหมือนกัน พวกเรามาช่วยกันคิด หาวิธีช่วยกันอนุรักษ์ทั้งป่าและสัตว์ไว้ให้คงอยู่ต่อไป น่าจะดีไหมครับ ดีกว่าจะปัดความรับผิดชอบแล้วปักธงว่าคนรักสัตว์ต้องปล่อยให้สัตว์ป่าอยู่กันเองตามธรรมชาติ
ความรู้สึกที่ผมมีต่อเรื่องรักษาป่าและเรื่องคุ้มครองสัตว์ป่านี่ลึกซึ้งมากครับ ผมคงจะมีความสุขมาก หากงานที่ผมกำลังทำอยู่ไปกระตุ้นความคิดหรือสะกิดความรู้สึกของใครบางคนให้ตระหนักรู้ในเรื่องนี้ และเกิดการแลกเปลี่ยนความคิดกันเพื่อช่วยกันสร้างความแตกต่าง
คุณศรีเปียก:ผมก็ชอบนกที่บินหากินเองอย่างอิสระเหมือนกันครับ ผมไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมบางคนถึงชอบขังนกเอาไว้เป็นสัตว์เลี้ยง ผมเคยรู้มาว่า บางคนเลี้ยงนกบางชนิดเพราะความเชื่อว่า เลี้ยงแล้วจะมีแต่โชคดี แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า คุณจะเรียกหาโชคลาภ จากการที่ทำให้ชีวิตอื่นตกเป็นทาสได้อย่างไง ความเมตตาน่าจะดึงดูดโชคได้มากกว่า ไม่ใช่เหรอ มันเป็นความเชื่อ ที่ผมคงจะไม่มีวันเข้าใจ
คุณ Demonnoi :ขอบคุณมากครับที่กระจายข่าวเรื่องโครงการแพร่พันธุ์เสือลายเมฆที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียวดำเนินงานอยู่ น่าเสียดายที่ผมเขียนบทความของอาทิตย์นี้ยาวมากแล้ว มันเป็นโครงการทีน่าสนใจและเป็นงานที่ผมพยายามจะมีส่วนร่วมด้วยเป็นอย่างมาก หากมีโอกาสเมื่อไหร่ ผมคงจะเอารายละเอียดมาเขียนให้ทุกคนได้อ่านเพิ่มเติมนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ที่กรุณาสละเวลาอ่านจนจบ และผมยังคงยินดีที่จะคอยอ่านคอมเม้นท์จากทุกคนอีกนะครับ ขอให้ทุกคนมีวันและคืนที่สดใสทั้งอาทิตย์ครับ
คลิกอ่านบทความสัปดาห์ที่ผ่านมา สีหน้าลวงอารมณ์ : แอชลีย์ วินเซนต์
รู้จัก...แอชลีย์ วินเซนต์
ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย
ล่าสุดผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012
ติดตามอ่าน ...Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์ ได้ทุกอาทิตย์ ทาง ART EYE VIEW
ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: thinksea@hotmail.com
และคลิกเป็น แฟนเพจ ได้ที่ http://www.facebook.com/arteyeviewnews
ผมขออนุญาตเริ่มต้นบทความในอาทิตย์นี้ ด้วยการกล่าวขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบทความของผม และขอขอบคุณเป็นพิเศษต่อท่านที่กรุณาฝากคอมเม้นท์ไว้ในบทความของอาทิตย์ก่อน ทั้งที่เป็นคำถาม และที่เป็นข้อแนะนำ หรือข้อตำหนิ เพื่อให้ผมได้มีโอกาสอธิบายมุมมองของผมบ้าง
ผมรู้สึกซาบซึ้งมากกับทุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจในการทำงานของผม และรู้สึกยินดีมากที่จะตอบทุกคำถามครับ
คุณหวังดี:ถึงแม้ว่าผมจะพยายามเรียนอ่านและตั้งใจเขียนภาษาไทยมาหลายปีแล้วก็ตาม แต่การเอาที่ผมจะสามารถเขียนภาษาไทยให้ได้อย่างที่หัวใจต้องการ ยังห่างไกลกับความเป็นจริงอยู่มากครับ ผมโชคดีที่มีศรีภรรยาอย่าง “คุณปูเป้” คอยช่วยถอดความและเรียบเรียงทั้งความคิดและตัวหนังสือของผมออกมาเป็นภาษาไทยให้ครับ
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงในเรื่องจัดลำดับความสำคัญด้วยครับ ถึงผมจะเคยเปลี่ยนใจกับสัตว์สุดโปรดในดวงใจมาสองสามครั้งแล้ว แต่ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะจัดอันดับให้กับภรรยาเลยนะครับ ด้วยผมเชื่อว่าคุณปูเป้เป็นคู่แท้ข้ามภพของผม แม้ว่าเธอจะกำชับผมเสมอว่าห้ามตามเธอไปชาติหน้าอีกเด็ดขาด555
คุณนับถือ: นกที่อยู่บนหลังของผมคือ“นกกระตั้ว” ครับ มันถูกจัดให้อยู่ในตระกูลเดียวกันกับนกแก้ว ที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว พวกเราเรียกมันว่า “อีตั้ว”
คุณเคดิซูกิ:บางครั้งผมโชว์งานภาพถ่ายใบเดียวต่อหนึ่งบทความ แต่ต่อไปจะใช้ภาพเพิ่มขึ้นนะครับ
คุณคนไทย:การถ่ายภาพสัตว์ป่าในสวนสัตว์นั้น หลีกเลี่ยงที่จะถ่ายติดสิ่งก่อสร้างที่มาจากฝีมือมนุษย์ยากมากครับ หลังจากที่ถ่ายภาพได้ ผมจึงต้องพยายามแต่งภาพนิดหน่อยให้ออกมาดูเป็นภาพศิลป์หรือมองให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด ผมอยากจะให้สัตว์ในภาพดูเด่นออกมา และอยากให้คนดู ไม่สามารถบอกได้ทันทีว่าภาพที่ถ่ายได้มาจากสวนสัตว์หรือถ่ายมาจากป่ากันแน่ 555
23 ปี แล้วที่ผมได้รู้จักกับสวนสัตว์เปิดเขาเขียว และผมชื่นใจมากที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของสวนสัตว์ไปในทางที่ดีขึ้นทุกปี ผมได้เห็นสวัสดิการและความเป็นอยู่ของสัตว์ดีขึ้น มีการจัดสรรที่อยู่ของสัตว์ให้ได้ใกล้เคียงกับธรรมชาติของสัตว์แต่ละชนิดมากที่สุด มีการปรับปรุงสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลา
แต่สัตว์หลายชนิดก็ยังต้องอยู่ในกรงอยู่ดี และภาพที่คุณได้เห็นในอาทิตย์ก่อน วิวด้านหลังจะมองเห็นซี่กรงและพื้นคอนกรีตชัดเจน ผมจึงใช้เทคนิคการแต่งภาพทำให้ด้านหลังเป็นสีดำ และสร้างสมดุลภาพด้วยการกลมกลืนสีขนของเสือลายเมฆไปกับฉากหลัง
อาทิตย์นี้ ผมก็ให้เจ้าเสือลายเมฆโชว์ตัวอีกครั้ง คราวนี้โชว์ทั้งตัวด้วยครับ ผมใช้เทคนิคที่เพิ่งจะเล่าให้คุณฟังแต่งแบล็กกราว์ให้กับมัน เพื่อที่คุณจะได้เห็นความงามของมันอย่างเต็มตัว และโอกาสข้างหน้าผมจะเอาภาพที่ถ่ายจากวิวจริงและแสงตอนกลางวันมาแบ่งให้คุณดูเปรียบเทียบบ้างนะครับ
คุณเลว:คุณฝากคอมเม้นท์ที่น่าสนใจไว้มากเลยครับ สิ่งทีคุณเขียนทำให้ผมเชื่อว่า ผมกับคุณก็มีความคิดคล้ายๆกันเลย ผมก็อยากจะอยู่ในโลกแห่งอุดมคติ ที่ทุกชีวิตสามารถอยู่ร่วมกันได้ตามธรรมชาติ โดยไม่มีการเบียดเบียนหรือล่วงล้ำสิทธิเสรีภาพของกันและกัน คนก็อยู่ส่วนคน สัตว์ป่าก็อยู่ส่วนสัตว์ป่า ไม่ต้องมีการเกี่ยวข้องกัน แต่มันน่าเศร้าใจที่โลกปัจจุบันของเรา มันไม่ใช่โลกแห่งความฝันเอาซะเลยนั่นสิครับ
จำนวนประชากรของมนุษย์เราเพิ่มมากขึ้นทุกวัน พวกเราบางคนดำรงชีวิตอยู่ด้วยความเห็นใจต่อชีวิตอื่น แต่พวกเราอีกมากที่มีแต่ความโลภและความเห็นแก่ตัว คุณลองให้หลายๆคนเลือกดูสิ ระหว่างช่วยกันรักษาผืนป่าเอาไว้ เพื่อให้สัตว์ป่าได้มีที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของมัน กับขอซื้อสัตว์ป่าสักหลายตัว ไม่ว่าจะเอาไปเป็นสัตว์เลี้ยงหรือเอาไปแยกชิ้นส่วนทำยา โดยมีค่าตอบแทนให้อย่างงาม คุณว่าทุกคนจะตอบรับเหมือนกันทั้งหมดไหม
พวกเรามีวิธีไหนบ้าง ที่จะชะลอหรือหยุดยั้งการลุกล้ำผืนป่าเพื่อทำถนน เพื่อสร้างหมู่บ้าน เพื่อสร้างโรงงาน หรือเพื่อปลูกพืชเศรษฐกิจ มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อความเจริญของพวกเรา แต่เราได้บุกรุกและไล่ที่สัตว์ป่าออกจากบ้านของพวกมันเอง พรรณพืชหลายชนิดและสัตว์ป่าหลายเผ่าพันธุ์ล้มตายลงทุกวันเพราะไร้ที่อยู่อาศัยโดยที่ไม่มีที่ท่าว่าจะลดความรุนแรงลงเลย
ผมทราบมาว่า เมืองไทยมีวนอุทยานแห่งชาติและเขตห้ามล่าสัตว์ป่าอยู่มากกว่า300 แห่ง บางแห่งมีเจ้าหน้าที่รักษาป่าเป็นผู้ดูแล บางแห่งมีเพียงคนท้องถิ่นหรืออาสาสมัครเป็นคนคอยพิทักษ์รักษาปกป้องพรรณพืชและสัตว์ประจำถิ่นไว้ไม่ให้สูญพันธุ์ วนอุทยานแห่งชาติบางแห่งก็กว้างใหญ่เกินกำลังที่เจ้าหน้าที่รักษาป่าจะสามารถดูแลได้อย่างทั่วถึง ทำให้มีการลอบล่าสัตว์ป่าและลอบตัดไม้อยู่ตลอดเวลา
ผมมิได้มีเจตนาจะล่วงเกินใครนะครับ ผมเพียงแต่คิดออกมาดังๆว่า หากพวกเราต่างก็เห็นคุณค่าของป่าและรักสงสารสัตว์เหมือนกัน พวกเรามาช่วยกันคิด หาวิธีช่วยกันอนุรักษ์ทั้งป่าและสัตว์ไว้ให้คงอยู่ต่อไป น่าจะดีไหมครับ ดีกว่าจะปัดความรับผิดชอบแล้วปักธงว่าคนรักสัตว์ต้องปล่อยให้สัตว์ป่าอยู่กันเองตามธรรมชาติ
ความรู้สึกที่ผมมีต่อเรื่องรักษาป่าและเรื่องคุ้มครองสัตว์ป่านี่ลึกซึ้งมากครับ ผมคงจะมีความสุขมาก หากงานที่ผมกำลังทำอยู่ไปกระตุ้นความคิดหรือสะกิดความรู้สึกของใครบางคนให้ตระหนักรู้ในเรื่องนี้ และเกิดการแลกเปลี่ยนความคิดกันเพื่อช่วยกันสร้างความแตกต่าง
คุณศรีเปียก:ผมก็ชอบนกที่บินหากินเองอย่างอิสระเหมือนกันครับ ผมไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมบางคนถึงชอบขังนกเอาไว้เป็นสัตว์เลี้ยง ผมเคยรู้มาว่า บางคนเลี้ยงนกบางชนิดเพราะความเชื่อว่า เลี้ยงแล้วจะมีแต่โชคดี แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า คุณจะเรียกหาโชคลาภ จากการที่ทำให้ชีวิตอื่นตกเป็นทาสได้อย่างไง ความเมตตาน่าจะดึงดูดโชคได้มากกว่า ไม่ใช่เหรอ มันเป็นความเชื่อ ที่ผมคงจะไม่มีวันเข้าใจ
คุณ Demonnoi :ขอบคุณมากครับที่กระจายข่าวเรื่องโครงการแพร่พันธุ์เสือลายเมฆที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียวดำเนินงานอยู่ น่าเสียดายที่ผมเขียนบทความของอาทิตย์นี้ยาวมากแล้ว มันเป็นโครงการทีน่าสนใจและเป็นงานที่ผมพยายามจะมีส่วนร่วมด้วยเป็นอย่างมาก หากมีโอกาสเมื่อไหร่ ผมคงจะเอารายละเอียดมาเขียนให้ทุกคนได้อ่านเพิ่มเติมนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ที่กรุณาสละเวลาอ่านจนจบ และผมยังคงยินดีที่จะคอยอ่านคอมเม้นท์จากทุกคนอีกนะครับ ขอให้ทุกคนมีวันและคืนที่สดใสทั้งอาทิตย์ครับ
คลิกอ่านบทความสัปดาห์ที่ผ่านมา สีหน้าลวงอารมณ์ : แอชลีย์ วินเซนต์
รู้จัก...แอชลีย์ วินเซนต์
ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย
ล่าสุดผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012
ติดตามอ่าน ...Nature Impressions โดย แอชลีย์ วินเซนต์ ได้ทุกอาทิตย์ ทาง ART EYE VIEW
ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: thinksea@hotmail.com
และคลิกเป็น แฟนเพจ ได้ที่ http://www.facebook.com/arteyeviewnews
